Editorial #317

Το φετινό Δεκέμβρη, η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, πιστή στο ραντεβού της με τον χειρότερό της εαυτό, έγινε μια αχανής θεατρική σκηνή όπου πάνω της παιζόταν μια αρρωστημένη παρτίδα σκάκι∙ μια ατελείωτη αρένα με κοινό αιμοδιψές και ετοιμοπόλεμο που κατά βάθος το μόνο που έδειχνε να το απασχολεί ήταν το θέαμα καθεαυτό και τίποτα παραπάνω.

Σήμερα, με αργά ομολογουμένως αντανακλαστικά, η πολιτεία έδειξε, προς ανακούφιση όλων μας, ότι μπορεί να πράξει τα δέοντα. Κι αν κάτι δείχνει η δικαίωση ενός αγώνα σαν αυτού του Νίκου Ρωμανού είναι το νόημα που έχει τώρα περισσότερο από ποτέ η διεκδίκηση.

Στο ντοκιμαντέρ «Πορτρέτο ενός ελεύθερου σκοπευτή» που παρουσιάζεται αυτή την εβδομάδα στην Ταινιοθήκη στο πλαίσιο του αναδρομικού της αφιερώματος στο Νίκο Παπατάκη, ο σκηνοθέτης θα πει: «Οι ήρωές μου βρίσκονται σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούν παρά να εξεγερθούν. Εξεγείρονται επειδή ακριβώς είναι αυτοί που είναι. Αν ήταν άλλοι, ίσως να μην εξεγείρονταν. […] Δε δείχνω ένα δρόμο που θα φέρει ένα καλύτερο αύριο ως πολιτικός ή ως ιδεολόγος που θα ‘δειχνε το λαμπρό δρόμο για την επομένη της εξέγερσης. Όχι. Η εξέγερση μπορεί να αποτύχει, αλλά δηλώνω ότι υπάρχουν καταστάσεις όπου αν είμαστε άνθρωποι και δεχόμαστε τέτοια χτυπήματα πρέπει να φτάσουμε την εξέγερση στα άκρα».

—

Φωτογραφία άρθρου: Exhibit Me: Η αρχιτέκτονας Αντιγόνη Καψάλη εκθέτει 70+1 insta(nt) φωτογραφίες στο Thission Lofts την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου για την πρώτη ατομική της έκθεση

**

Για να λαμβάνετε κι εσείς το editorial μαζί με τις προτάσεις της εβδομάδας, δεν έχετε παρά να εγγραφείτε στο ελcmag