Αμήχανα μας αφήνει αυτός εδώ ο Οκτώβρης, με καιρό που ψύχρανε απότομα, με απρόσκλητες ΕΔΕ για ένα ξυπνητήρι που δεν χτύπησε και μια δοξολογία πέρασε κι εχάθη, αλλά και με τους καθιερωμένους εορτασμούς του “Όχι”, που επιμένουν να εκφράζονται μέσα από παρελάσεις που συνωστίζονται πίσω από κάγκελα, χαμένες σε μια ανεπαρκή νοηματοδότηση.
Μας αφήνει επίσης με ερωτηματικά για ένα μουσείο που όλοι περιμένουμε να ανοίξει, εν μέσω καταγγελιών και σκληρών ανταπαντήσεων. Αλλά δεν είμαστε μόνοι σε αυτό. Αντίστοιχες προστριβές αντιμετώπιζε μέχρι πρόσφατα και το μουσείο Pablo Picasso στο Παρίσι, που φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή έργων Picasso στον κόσμο. Ένα μουσείο που παρέμενε κλειστό τα τελευταία πέντε χρόνια και άνοιξε (επιτέλους) για το κοινό μόλις το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ανήμερα των γενεθλίων του τιμώμενου καλλιτέχνη του.
Ο καιρός όμως αλλάζει και οι πρώτες μέρες του Νοεμβρίου μας φέρνουν γιορτές στη Θεσσαλονίκη με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου αφιερωμένο στα 100 χρόνια του ελληνικού σινεμά, τα Yuria, τη γιορτή των ανεξάρτητων σχημάτων και labels, με πάρτι και live όλο το μήνα, αλλά και μια συλλογή με σπάνια και ακυκλοφόρητα κομμάτια του Bob Dylan με τίτλο “The Basement Tapes Complete: The Bootleg Series Vol. 11“.
Φωτογραφία άρθρου: I Don’t Know What to Do, not Even a Train Passes From Here © Vasilis Markosian | Multiformity: The Auction, Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης: Πολυμορφία
**
Για να λαμβάνετε κι εσείς το editorial μαζί με τις προτάσεις της εβδομάδας, δεν έχετε παρά να εγγραφείτε στο ελcmag
