-878638.png)
Μέρες βραζιλιάνικης μπάλας, ανασχηματισμού, αντηλιακού και απανωτών πολιτιστικών ερεθισμάτων. Εκτός Αττικής προαναγγέλλονται για τον Ιούλιο σημαντικά γεγονότα, όπως η έκθεση σύγχρονης τέχνης “Post Vacation Blues” στους Παξούς και η παράσταση «Σχέδιο για Ηλέκτρα-Σχέδιο για Ιφιγένεια» στο Φουγάρο του Ναυπλίου.
Το στοίχημα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών: «λίγα σε πολλούς», κερδίζεται. Από τις ξένες παραγωγές αποθεώθηκαν η Λίμνη των Κύκνων της Μαζίλο και το Opus των Circa ενώ η παράσταση «Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους» του Γλυνάτση συγκίνησε. Από την άλλη ο «Ντον Τζοβάνι» του Χουβαρδά ξεσήκωσε συζητήσεις περί του τι είναι όπερα και τι όχι, λίγο αστείο, αν σκεφτείς τη σχέση του ελληνικού κοινού με την όπερα.
Μιας και το ΝΕΟΝ ανοίγει τη συζήτηση για την τέχνη στο δημόσιο χώρο το debate της αξιοποίησης των παραλιών και συγκεκριμένα των δύο αγαπημένων της Ελαφονήσου παραπέμπει στο πολιτισμός VS ανάπτυξη. Πρόσφατα σε μια παράσταση του Φεστιβάλ καθόμουν κοντά σε έναν πολιτικό αρχηγό. Σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν να έχουμε συχνότερα ανάμεσά μας και πολιτικούς που δεν θα έρχονται για το μπροστινό κάθισμα. Έτσι πιθανώς να αποκτούσαμε ξανά έναν υπουργό πολιτισμού που να τον νοιάζει. Λίγο περισσότερος πολιτισμός στην πολιτική δεν θα έβλαπτε κανέναν. Έτσι για αλλαγή από τη μπάλα.
Φωτογραφία άρθρου: Στις 21 Ιουνίου το Metallon της Κ.Ο.Α πλημμυρίζει με «σινεφίλ» μελωδίες το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, στο πλαίσιο του προγράμματος “Fly me to the moon”
**
Για να λαμβάνετε κι εσείς το editorial μαζί με τις προτάσεις της εβδομάδας, δεν έχετε παρά να εγγραφείτε στο ελcmag
