Editorial #290

Άλλο ένα Πάσχα πέρασε∙ Πάσχα με τα όλα του, τουτέστιν με κλίμα κατάνυξης, μαζική έξοδο στην περιφέρεια, βουκολική διάθεση, τον Ιησού του Τζεφιρέλι, αλλά και ατελείωτες φανατικές λογομαχίες στα social media σχετικά με τα κίνητρα της τήρησης αμφιλεγόμενων, πλην πατροπαράδοτων, εθίμων στις μέρες μας.

Από την άλλη, κατά παράδοξο τρόπο, το συμβολικό μήνυμα αισιοδοξίας του Πάσχα σχεδόν νομοτελειακά συνοδεύεται και επισκιάζεται κάθε χρονιά από την οδύνη της απώλειας. Φέτος στη λίστα των προσωπικών αποχαιρετισμών προστέθηκε ένα οικουμενικό κατευόδιο στον Gabriel García Márquez. Ο πρόεδρος της γενέτειράς του Κολομβίας κήρυξε τριήμερο πένθος στη μνήμη του συγγραφέα, και  αναπόφευκτα, αναρωτιέται κανείς αν υπάρχουν έλληνες πολιτικοί που θα θεωρούσαν επιβεβλημένη και αυτονόητη μια τέτοια κίνηση σε αντίστοιχη περίπτωση.

Ευτυχώς πάντως για εμάς και τη λογοτεχνία την ίδια, ο Márquez μάς άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη τα βιβλία του, τις ελληνικές μεταφράσεις των οποίων μπορούμε –άγνωστο για πόσο ακόμα– να αναζητήσουμε στη βάση δεδομένων Βιβλιονέτ, η οποία παραμένει σε νάρκη από το κλείσιμο του ΕΚΕΒΙ μέχρι σήμερα.

Στους αποχαιρετισμούς δε, ας προσθέσουμε με ανακούφιση σκοτεινές επετείους της ελληνικής ιστορίας, φροντίζοντας συχνά πυκνά να ακονίζουμε τη μνήμη για να κάνουμε τουλάχιστον ολοκαίνουργια λάθη στο μέλλον.

Αληθώς.

Φωτογραφία άρθρου: Το Μουσικοδρόμιο υποδέχεται το χοροθέατρο “Δόρα Στράτου”, στο πλαίσιο του «Fly me to The Moon», χώρος αναχωρήσεων Aεροδρομίου της Αθήνας

**

Για να λαμβάνετε κι εσείς το editorial μαζί με τις προτάσεις της εβδομάδας, δεν έχετε παρά να εγγραφείτε στο ελcmag