Επιμέλεια: Σοφία Ευτυχιάδου
Περνώντας τον καιρό της καραντίνας: Το ελculture ζητάει σε πρόσωπα απ’ τον κόσμο των τεχνών να μας στείλουν τη δική τους ανταπόκριση για τις μέρες της καραντίνας μοιράζοντας ελεύθερα μαζί μας τις σκέψεις τους.
Ο Δημήτρης Μαυρίκιος μάς στέλνει τη δική του ανταπόκριση:
27 Μαρτίου 2020
Το κακό χτυπάει πια τους δικούς μας ανθρώπους.
Αυτή τη στιγμή που γράφω, κηδεύται όπως-όπως στην Ιταλία, θύμα του ιού, ο άντρας της καλύτερής μου φίλης.
Μέσα στα δύσκολα κάνω ό,τι μπορώ… Απ’ τη μία για να προστατεύομαι και να προστατεύω· απ’ την άλλη για να ξεχνιέμαι. Όσο μπορείς να ξεχαστείς…
Μπόλικη διαδικτυακή δουλειά και κάποιες διαδικτυακές βόλτες… Νυχθημερόν. Εδώ και τρεις εβδομάδες μόνη επαφή με τον έξω κόσμο είναι το μπαλκόνι· με τη θλίψη που δίνει η θέα της άδειας, πληγωμένης πόλης, αλλά και με μια πικρή χαρά, όταν χειροκροτούμε τους γιατρούς…
Ένα σπίτι, που κάποιες γωνιές του θυμίζουν σουπερμάρκετ και κάποιες άλλες φαρμακείο.
Το σοκ έφερε …στοκ!
«Ένα σπίτι, που κάποιες γωνιές του θυμίζουν σουπερμάρκετ και κάποιες άλλες φαρμακείο. Το σοκ έφερε …στοκ!»
Θυμάμαι τον πόλεμο που έζησα παιδί στην Αίγυπτο. Ευελπιστούσα να μην ξαναζήσω ποτέ τέτοιον εφιάλτη. Και όμως… πόλεμος και τώρα. Με έναν εχθρό απρόσωπο, ύπουλο, αμείλικτο. Τότε σκεφτόμουν ότι θα έρθει ειρήνη και θα έχω τη ζωή μπροστά μου… Τώρα; Για τους ανθρώπους της ηλικίας μου είναι σαν να σε σπρώχνουν ξαφνικά σε μια θάλασσα και να σου λένε «Ιδού το γήρας! Κολύμπα κι όσο αντέξεις». Φυσιολογικά και ψυχολογικά το πέρασμα από μια ηλικία σε μιαν άλλη είναι συνήθως κάτι αργό. Εδώ συντελείται βίαια.
Ξορκίζω τη σκληρή αυτή επιταγή κάνοντας τα μαθήματά μου από το internet. Είμαι σε συνεχή επαφή με τους φοιτητές μου του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Μάλιστα, μπορώ να πω ότι ο αποκλεισμός μάς φέρνει πιο κοντά κι ότι η διαδικτυακή δουλειά μπρος στην οθόνη του υπολογιστή έχει τα δικά της πλεονεκτήματα.
Παράλληλα, κάνω τις τελευταίες διορθώσεις για την έκδοση σε βιβλίο, ebook και audio book της «Κόλασης» του Δάντη, που χρόνια τώρα μετέφραζα έμμετρα. Έχει προγραμματιστεί από τις εκδόσεις «Ευρασία» για τη Μεγάλη Εβδομάδα, 720 χρόνια ακριβώς μετά από την «κάθοδο» του Δάντη στην άβυσσο της απόγνωσης. Πού να ‘ξερε ο μέγας Αλιγκιέρι ότι η μεγαλοβδομάδα του 1300 και εκείνη του 2020 θα είχαν η καθεμιά την …κόλασή της;
Από τους 4720 στίχους του έργου τείνω να αγαπήσω περισσότερο τους 7 τελευταίους, γιατί κάθε κόλαση έχει την έξοδό της προς το φως…
Πήραμε με τον δάσκαλο τον δρόμο
τον μυστικό για του φωτός τον κόσμο
κι ανηφορίσαμε χωρίς ανάσα,
απτόητοι, αυτός μπροστά εγώ πίσω,
μέχρι που τ’ ουρανού είδα τις χάρες
από άνοιγμα ολοστρόγγυλο στον βράχο.
Και βγήκαμε να ξαναδούμε τ’ άστρα.
—
Κεντρική φωτογραφία: Από την παράσταση: «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» στο Εθνικό Θέατρο | ©Πάτροκλος Σκαφίδας
