- Το βλέμμα του Κέντρικ Ναν στους διαιτητές: Τετάρτη βράδυ, τέταρτος τελικός πρωταθλήματος μπάσκετ, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με air condition που δε λειτουργούν και 57 έως 119 βαθμούς θερμοκρασία, ο Ναν στάζοντας στον ιδρώτα κρατάει την μπάλα και κοιτάει τους διαιτητές περιμένοντας να του δώσουν φάουλ. Δεν διαμαρτύρεται, δεν φωνάζει, έχει καταλάβει, τους καρφώνει με το βλέμμα, τους εκθέτει, τους δικάζει. Το βλέμμα του είναι κάτι μεταξύ του «Αλήθεια τώρα;», του «Παιδιά, δεν είμαστε κάπου μόνοι μας, μας βλέπει κι ο κόσμος» και του «Εντάξει, εμένα την μπάλα δεν θα μου την πάρουν, ας συνεχίσουν να με χτυπάνε, κάποια στιγμή μπορεί και να σφυρίξετε ένα απ’ τα φάουλ, εγώ εδώ θα είμαι και θα σας κοιτάζω».
- Το πόσοι άνθρωποι που την Κυριακή δεν απείχαν απ’ τις ευρωεκλογές, αλλά ανήκαν στην πολιτικοποιημένη μειοψηφία που ήρθε να ψηφίσει, ζορίζονταν αυθεντικά να προσανατολιστούν αλφαβητικά, να συνταιριάξουν τις πληροφορίες και να καταλάβουν αν το επίθετό τους συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα επίθετα που γράφει το χαρτί έξω από την αίθουσα του συγκεκριμένου εκλογικού τμήματος.
- Η Λαϊκή που σκάει μπροστά σε χιπστεροκαφέ, ελάχιστων τετραγωνικών, γυμνό από διακόσμηση, με πλακάκια και κρεμάστρες με πέντε ρούχα προς πώληση, και πελάτες νέους ή ημινέους ανθρώπους που δουλεύουν στο λάπτοπ τους φορώντας γυαλιά βγαλμένα από ταινία του The Boy. Bασικά το αντίστροφο συνέβη. Η Λαϊκή πάντα εκεί ήταν, ή εν πάση περιπτώσει είναι πολλά χρόνια στο συγκεκριμένο δρόμο, το χιπστεροκαφέ είναι πολύ πιο πρόσφατο. Δυο διαφορετικοί κόσμοι; Κυρίως δυο διαφορετικές εποχές που συγκατοικούν για κάποιες ώρες στον ίδιο χώρο.
- Μεσημέρι καύσωνα, μυθική φιγούρα οδηγεί μηχανή κρατώντας με το αριστερό του χέρι ανεμιστήρα δαπέδου που με κάποιο τρόπο λειτουργεί, δεν προλαβαίνω να τον φωτογραφίσω και αν ξαναπέσω μετά από χρόνια σε αυτές τις γραμμές θα αναρωτηθώ αν το έβγαλα απ’ το μυαλό μου, αλλά μακάρι να είχα τέτοια φαντασία, δεν θα έγραφα δεκαλόγους, θα έγραφα κάτι πιο δημιουργικό.
- Απόγευμα καύσωνα, λούκια πολυκατοικιών που στάζουν από γλάστρες που μόλις ποτίστηκαν, κάνεις ζιγκ ζαγκ να αποφύγεις τα νερά που είναι ήδη χυμένα και ελπίζεις να είσαι τυχερός για να μην πέσουν άλλα απ’ τα μπαλκόνια πάνω σου, την ίδια ώρα που βγαίνουν κατά κύματα για βόλτα άνθρωποι με λουριά και σκυλιά πρώην αδέσποτα, νυν δεσποζόμενα, άνθρωποι που φροντίζουν τα φυτά και τα σκυλιά τους, άνθρωποι που βρίσκουν εκεί κάτι σε καταφύγιο, κάτι σε γαλήνη, κάτι σε φροντίδα, κάτι σε νοιάξιμο, κάτι σε αγάπη που δεν τους ζητάει τίποτα πίσω, εκτός από τα απολύτως στοιχειώδη.
- Στοιχηματική συμβουλή: τα ημίχρονα – τελικά στο μπάσκετ με ανατροπή. Οι αποδόσεις είναι κάτι παραπάνω από συμφέρουσες και συγκριτικά με τις υπόλοιπες σκανδαλωδώς συμφέρουσες.
- Ένας νέος ψυχαναγκασμός: να βάζω στο πορτοφόλι τα χαρτονομίσματα σωστά κι όχι ανάποδα. Φαντάζομαι ψυχαναλυτικά δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ερμηνευτεί. Οπότε προχωράμε στο οκτώ.
- Είδηση που κυκλοφορεί ευρέως και τελικά διαψεύδεται εν μέρει: απομονωμένη φυλή στον Αμαζόνιο εθίστηκε στο πορνό, καθώς δεν μέχρι πριν λίγους μήνες δεν είχαν ίντερνετ και τώρα με το Starlink του Ελον Μασκ έχουν. Τα της σύνδεσης με το ίντερνετ ισχύουν, τα του εθισμού στα πορνό όχι. Οπότε εκεί έχουν βρει το κόλπο φαίνεται και δεν εθίζονται.
- Η Βόρεια Κορέα για να τη σπάσει στη Νότια της στέλνει μπαλόνια με απορρίμματα (όχι όμως και με περιττώματα όπως είχε αρχικά διαρρεύσει, ψέμα ήταν κι αυτό). Πόσων ετών είναι η ανθρωπότητα;
- Tα σπασμένα δόντια του Κέντρικ Ναν που κάνουν το χαμόγελό του καθώς κρατάει το κύπελλο του Πρωταθλητή Ελλάδας σύμβολο όσων μπορεί να χρειαστεί να θυσιάσεις στο δρόμο προς τον προορισμό σου, καθώς ποτέ δεν έφτασε για τίποτα μόνο το ταλέντο, μόνο η δουλειά, μόνο η τύχη, χρειάζεται πάντα και το κάτι παραπάνω, το κάτι που τα υπερβαίνει.
- Η ζωή είναι πάντα πιο περίπλοκη και μας προλαβαίνει, ακόμα κι όταν νομίζουμε πως κλείσαμε τους δεκαλόγους μας και πως όλα μπορούν να είναι ύμνοι: ο Κέντρικ Ναν στο αστυνομικό τμήμα για φραστικό επεισόδιο με τη σύζυγό του.
