-561460.jpg)
Το CINE CAMP, σε συνεργασία με τον Πάνο Κούτρα, παρουσιάζει την ταινία του, Αληθινή Ζωή στο ισόγειο του CAMP, την Δευτέρα 1 Απριλίου 2013.
Πάνω στους τελευταίους στίχους από τον «Ψεύτη» του Ζαν Κοκτό (1949) στηρίχτηκε το κόνσεπτ της Αληθινής Ζωής, που γύρισε ο Πάνος Κούτρας το 2004, στο μεσοδιάστημα από την Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999) και τη Στρέλλα (2009). Από τις πρώτες της στιγμές, η ταινία μάς συστήνεται με παράδοξες εικόνες: στα πολύ νότια προάστια της Αθήνας ένας αιμόφυρτος άνδρας ερωτεύεται μια νεαρή διακοσμήτρια. Στα πολύ βόρεια προάστια, ένα αλλόκοτο ψάρι ξεπροβάλλει από την «πιο βαθιά πισίνα της Ευρώπης». Και κάπου στα μισά της ταινίας, στο απόλυτο κέντρο της πόλης, παρακολουθούμε να συμβαίνει κάτι ανεπανάληπτο στα χρονικά του κινηματογράφου… Αν όλα αυτά που βλέπουμε είναι η Αληθινή Ζωή, τότε αυτά που ζούμε τι είναι;
Το στόρι πατάει πάνω στην τυπική φόρμα ενός λαϊκού μελοδράματος, με κεντρικό πρόσωπο τον Άρη (Νίκος Κουρής), ένα πλουσιόπαιδο που επιστρέφει στην Αθήνα από το εξωτερικό ύστερα από διάφορες ταλαιπωρίες και συναντά τυχαία την όμορφη και ταπεινή Αλεξάνδρα (Μαρίνα Καλογήρου), το άτομο που του προσφέρει στο πιάτο την ευκαιρία για μια καινούργια αρχή. Εκείνος όμως έχει πράγματα που του αποσπούν την προσοχή, με κύριο πυρήνα το χαρτονένιο οικογενειακό μέγαρο με την αφύσικη θέα στην Ακρόπολη και τη βαθιά μπλε πισίνα. Ένας χώρος που διαφεντεύει η εξτραβαγκάντ φιγούρα της μητέρας του, Ζωής Καλλιγά (Θέμις Μπαζάκα), αλλά στοιχειώνει και ένα μεγάλο μυστικό, που σκοτεινιάζει την ιστορία του χαμένου πατέρα. Τον δικό τους ρόλο στην ακολουθία της περιπέτειας θα παίξουν ορισμένοι outsiders, όπως η junkie πρώην ερωμένη (Ανά Μουγκλαλίς), ένας κωφάλαλος κηπουρός (Γιάννης Διαμαντής), μια μυστικοπαθής γραμματέας (Μαρία Πανουργιά), ένας γκέι drug-dealer (Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος), μια μητέρα με Αλτσχάιμερ (Ανέζα Παπαδοπούλου).
Στην Αληθινή Ζωή εξελίσσονται στοιχεία που λίγο-πολύ χαρακτηρίζουν τις μέχρι σήμερα δουλειές του Πάνου Κούτρα, όπως το σημείο συνάντησης του λαϊκού και ευτελούς με το άρτιο και μεγαλόπνοο, το παιχνίδι με το camp και τον μοντερνισμό πάνω στα κλασικά κινηματογραφικά είδη, η διερευνητική και ειρωνική ματιά πάνω σε εγχώριες ανελαστικές νοοτροπίες και δομές, η συμπάθεια για όσους ανήκουν σε αδύναμες μειονότητες.
Σύμφωνα με το σημείωμα του σκηνοθέτη, που ετοιμάζει τώρα την 4η μεγάλου μήκους ταινία του, «η πλοκή της Αληθινής Ζωής είναι μια σειρά από εκπλήξεις και ανατροπές. Η μουσική είναι συνεχής και ακολουθεί το δράμα, πότε ενισχύοντας και πότε σχολιάζοντάς το. Η εικόνα της ταινίας παραπέμπει επίσης σ’ αυτήν του κλασικού μελοδραματικού κινηματογράφου (δραματικός φωτισμός, χρωματικοί κώδικες), ανατρέποντάς την μέσα από μια μοντέρνα οπτική. Σκοπός της είναι να παρασύρει τον θεατή σ’ αυτό το παράδοξα όμορφο σύμπαν και να του αποκαλύψει μια κρυμμένη εικόνα του κόσμου του».
