Φωλιασμένο σε μια ορεινή κοιλάδα κοντά στην Τσενγκντού, μια ιστορική πόλη βορειοανατολικά του Πεκίνου, ημιυπαίθριο συναυλιακό παρεκκλήσι, το Παρεκκλήσι του Ήχου εκπλήσσει με το μυστηριώδες σχήμα του όσους το επισκέπτονται για πρώτη φορά, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία ήχου στην πιο αγνή του μορφή – συλλέγοντας, αντανακλώντας και αντηχώντας την ίδια τη φύση.
Σχεδιασμένο από το αρχιτεκτονικό γραφείο OPEN, με έδρα το Πεκίνο, το μονολιθικό κτίριο από σκυρόδεμα φιλοξενεί μουσικές παραστάσεις, αλλά υποδέχεται και τους επισκέπτες που επιθυμούν να χαλαρώσουν ακούγοντας τους ήχους της φύσης. Εμπνευσμένο από τους γύρω βραχώδεις σχηματισμούς, το σχήμα του κτιρίου, που μοιάζει με βράχο είναι εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον, ενώ το εσωτερικό του διαθέτει άψογη ακουστική.
Με θέα στα ερείπια του Σινικού Τείχους της εποχής της Δυναστείας των Μινγκ και το γύρω τοπίο να συμπληρώνουν τη μοναδική ηχητική ατμόσφαιρα του αμφιθεάτρου, το καθηλωτικό σαν μήτρα παρεκκλήσι του ήχου ανταποκρίνεται στο όνομά του, προσφέροντας έναν ήρεμο χώρο σχεδιασμένο τόσο για περισυλλογή όσο και για συγκεντρώσεις.
Με γνώμονα την επιθυμία να ελαχιστοποιηθεί το αποτύπωμα και ο οπτικός αντίκτυπος του κτιρίου, η ομάδα επέλεξε έναν όγκο ανεστραμμένου κώνου. Το ακατέργαστο εξωτερικό της αίθουσας, κατασκευασμένο από σκυρόδεμα αναμεμειγμένο με υλικά από θρυμματισμένα βράχια, μοιάζει διαχρονικό και εξωγήινο – σαν κάποιος παράξενος και προϊστορικός ογκόλιθος να είχε πέσει και να είχε αναπαυθεί στο κέντρο της κοιλάδας πριν από πολύ καιρό.
Το αποτέλεσμα είναι μια δομή που θολώνει τα όρια μεταξύ των φυσικών και των τεχνητών κατασκευών, λειτουργώντας ως ωδή στο φυσικό τοπίο καθώς και στην ανθρώπινη εφευρετικότητα.
Εκτός από δύο χώρους παραστάσεων -ένα ημιυπαίθριο αμφιθέατρο και μια υπαίθρια σκηνή- η αίθουσα περιλαμβάνει επίσης υποστηρικτικούς χώρους και ένα «πλάτωμα» θέασης στον τελευταίο όροφο. Μια υπαίθρια σκηνή παρέχει πρόσθετο χώρο για παραστάσεις, ενώ μια πλατφόρμα θέασης στον τελευταίο όροφο, στην οποία η πρόσβαση γίνεται μέσω ενδιάμεσων κλιμάκων που ελίσσονται μέσα στο κτίριο, προσφέρει πανοραμική θέα στην κοιλάδα και το Σινικό Τείχος. Αν και σχεδιασμένη ακουστικά για μουσικές παραστάσεις, η αίθουσα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως τόπος συγκέντρωσης της κοινότητας και ατομικής περισυλλογής.
Εκμεταλλευόμενη μια πολύ ανοιχτή εντολή, η ομάδα διερεύνησε όλες τις πτυχές που συνδέονται με τις μουσικές παραστάσεις και τις ιδιότητες του ήχου, προκειμένου να καταλήξει στην τελική μορφή του κτιρίου, που τελικά ενημερώθηκε από τον τρόπο με τον οποίο ο ήχος αντηχεί σε φυσικούς χώρους όπως οι σπηλιές.
Με γνώμονα την επιθυμία να «δουν το σχήμα του ήχου», όπως εξηγούν οι ιδρυτικοί εταίροι του OPEN Li Hu και Huang Wenjing, συνεργάστηκαν στενά με ακουστικούς μηχανικούς για να εξασφαλίσουν ένα εξαιρετικό ακουστικό περιβάλλον χωρίς να εισάγουν πρόσθετα ηχοαπορροφητικά υλικά, βασιζόμενοι αντίθετα στη μορφολογία του εσωτερικού κελύφους καθώς και στη χρήση των ανοιγμάτων.
Όταν ο ήλιος λάμπει, η αίθουσα παίζει με το φως του ήλιου εκτός από τον ήχο, καθώς οι ακτίνες του ήλιου ταξιδεύουν και διαχέονται στις τραχιές και σπηλαιώδεις επιφάνειές της. Όταν βρέχει, το νερό μπορεί να εισέλθει στην αίθουσα από το κεντρικό άνοιγμα στην κορυφή της κατασκευής, πέφτοντας μέσα από αυτό στο δάπεδο σε ένα διαλογιστικό θέαμα, πριν αποστραγγιστεί από τα κανάλια του δαπέδου. Και όταν δεν υπάρχει προγραμματισμένη συναυλία – δεν υπάρχει χορωδία που να τραγουδά ή όργανα που να παίζουν – οι επισκέπτες μπορούν να έρθουν και να καθίσουν μέσα στην αίθουσα για να ακούσουν ήσυχα τον ήχο των πουλιών και των γρύλων που κελαηδούν, το απαλό αεράκι που θροΐζει τα κοντινά φύλλα ή τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν.
Μέσα σε αυτόν τον μυστηριώδη χώρο, η φύση ενορχηστρώνει μια διαρκώς μεταβαλλόμενη συμφωνία.
