Ο κινηματογράφος Τριανόν διοργανώνει ένα διήμερο Φεστιβάλ κατά τη διάρκεια του οποίου προβάλλονται 4 σημαντικές ταινίες του βωβού κινηματογράφου (Α Man There Was, Metropolis, The passion of Joan of Arc, The General) με ζωντανή μουσική επένδυση. Πέντε μουσικοί της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής επιχειρούν να μας μεταφέρουν στην ατμόσφαιρα της εποχής με μια σύγχρονη ματιά.

Πρόγραμμα

Δευτέρα 17/9

The passion of Joan of Arc (original title: La Passion de Jeanne d’Arc Jeanne d’Arc lidelse og død )
Ο Δανός σκηνοθέτης βασίστηκε στα πραγματικά πρακτικά της δίκης (ιστορική επιμέλεια Pierre Champion) της Ιωάννας της Λωραίνης και με αιρετική για την εποχή διάθεση, δημιούργησε μια από τις πιο σημαντικές του ταινίες. Ο Dreyer σκιαγραφεί ένα περισσότερο μυστικιστικό πορτρέτο μιας γυναίκας – ηρωίδας που η δίκη της παραπέμπει στα Θεία Πάθη. Μία σπαραχτική τραγωδία, με τα κοντινά πλάνα των αμακιγιάριστων ηθοποιών και τα σχεδόν ανύπαρκτα σκηνικά να εντείνουν τον ρεαλισμό και την αμεσότητά της, που δε θα μπορούσαν να βρουν ιδανικότερη έκφραση από την ερμηνεία της Maria Falconetti. Ένα κινηματογραφικό αριστούργημα του βωβού –και όχι μόνο- κινηματογράφου, με υποβλητική ατμόσφαιρα και καθηλωτική ένταση, που παραμένει μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς.

Σκηνοθεσία: Karl Dreyer (1928)
Διάρκεια: 110΄

Μουσική: Silent Move 
(Γιάννης Παξεβάνης – Βασίλης Τζαβάρας) / κιθάρες, tapes, loops 

The General
Ο Johnny Gray (Buster Keaton), είναι μηχανικός τρένου στον αμερικανικό Νότο, και αγαπά παράφορα μία γυναίκα, την Αnabelle και την ατμομηχανή του που φέρει το όνομα Ο Στρατηγός. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο Johnny κρίνεται καταλληλότερος για μηχανικός παρά για στρατιώτης. Η Anabelle, απογοητευμένη επιβαίνει στον Στρατηγό και φεύγει ενώ ένας κατάσκοπος καταλαμβάνει το τρένο για να εμποδίσει τον ανεφοδιασμό των Νοτίων, ένα και ιστορικά καταγεγραμμένο περιστατικό που έλαβε χώρα το 1862. Ο Johnny τότε ξεκινά έναν αγώνα ζωής ενάντια όλων, για να κερδίσει πίσω τόσο την αγαπημένη του όσο και τον Στρατηγό. Με φόντο την τεταμένη συνθήκη ενός πολέμου, ο έρωτας και η αγάπη βρίσκονται στον πυρήνα αυτής της ασυνήθιστης κωμωδίας. Γυρισμένη ως επί το πλείστον στις σιδηροδρομικές  γραμμές του Όρεγκον, η ταινία ξεδιπλώνει με χιούμορ και παράλληλα αγωνία το «δράμα» του ήρωα που με τη γενναιότητα, αλλά και την ελαφρότητα και αδεξιότητά του προάγει την αφήγηση με άψογο ρυθμό. Στην βωβή αυτή κωμωδία το αμερικανικό μπρουλέσκ φτάνει στο απόγειό του και εξυμνείται από την ερμηνεία του Keaton, που εδώ αποδεικνύει το μεγαλείο της υποκριτικής του δεινότητας, το καλοστημένο σενάριο αλλά και την αξιομνημόνευτη για την εποχή φωτογραφία.

Σκηνοθεσία: Buster Keaton (1926)
Διάρκεια: 107΄

Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος (ηλεκτρική, ακουστική κιθάρα, loops, fx)

Τρίτη 17/7

A Man There Was (original title: Terje Vigen)
Αν και μικρό σε διάρκεια το ασπρόμαυρο και βωβό φιλμ του Σουηδού Victor Sjöström, δεν στερείται έντασης και συναισθήματος. Αντίθετα, κάποιες στιγμές, αν και γυρισμένες με τα πενιχρά μέσα της πλέον πρώιμης εποχής του κινηματογράφου, μπορούν να μείνουν χαραγμένες στη μνήμη του κοινού για πάντα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Terje Vigen, ενός ναυτικού που θρηνεί για την απώλεια της οικογένειάς του. Όταν οι συγγενείς του υπαίτιου για τον θάνατο των δικών του εξαρτώνται ξαφνικά από εκείνον, ο Terje θα έχει μία μοναδική ευκαιρία να τον εκδικηθεί. Θα μπορέσει όμως;

Σκηνοθεσία: Victor Sjöström (1917)
Διάρκεια: 53΄

Μουσική: Μιχάλης Μοσχούτης (κιθάρες, effects)

Metropolis
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία επιστημονικής φαντασίας στην ιστορία του κινηματογράφου και μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της έβδομης τέχνης. Μια πολιτική αλληγορία για την καταπίεση της εργατικής τάξης έναντι του κεφαλαίου, αλλά και της πενίας οραμάτων και ιδεών καθώς η ανθρώπινη πρόοδος περιορίζεται στον τομέα της τεχνολογίας και της κερδοσκοπίας. Παρόλα τα αρχέτυπα που χρησιμοποιεί ως σημεία αναφοράς, ο Fritz Lang και η τότε σύζυγος του Thea von Harbou με την οποία συνυπογράφει το σενάριο, εισήγαγαν νέες τεχνικές στον κινηματογράφο, αδιανόητες για την εποχή τους, αρχιτεκτονικές αντιλήψεις, και φουτουριστικές ιδέες που έβρισκαν την εφαρμογή τους σε εκπληκτικά κοστούμια και υποβλητικά φώτα, που μόνο ένα διαμάντι του φαντασιακού σινεμά θα μπορούσε να προσφέρει.  

Σκηνοθεσία: Fritz Lang (1927)
Διάρκεια: 90’

Μουσική: Γιώργος Κατσάνος (πιάνο, organ theatre, theremin, electronics)

Βιογραφικά Μουσικών

Μιχάλης Μοσχούτης

Χρησιμοποιώντας κυρίως κιθάρες και effects, ο Μιχάλης Μοσχούτης παράγει συναισθηματικά έντονη μουσική η οποία πραγματεύεται τις αντιθέσεις μεταξύ του καθαρού και του επεξεργασμένου ήχου, της μελωδίας και του θορύβου, του οικείου και του απόκοσμου. Έχει κυκλοφορήσει μουσική υπό το καλλιτεχνικό όνομα Kerkville, είναι μέλος του σχήματος APNŒA και έχει γράψει μουσική για ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Στο τελευταίο του project Offerings, εξερευνώντας τον ρόλο της τελετουργίας στην μουσική, ηχογραφούσε ένα καινούργιο κομμάτι κάθε μέρα για 48 συνεχόμενες μέρες. Έχει εμφανιστεί σε συναυλίες στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Αγγλία, την Ολλανδία, την Γερμανία και την Ισλανδία.

Γιώργος Κατσάνος

Ο Γιώργος Κατσάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968.Σπούδασε κλασικά κρουστά και υπήρξε μαθητής του Ν. Κορατζίνου στο ωδείο Αθηνών από το 1982 εως το 1987.Είναι απόφοιτος του Berklee College Of Music της Βοστώνης  απ’ όπου αποφοίτησε με έπαινο το 1993 στο πιάνο με ειδικότητα Professional Music Major. Υπήρξε μαθητής των John Arcarro, Livingston Taylor, Hall Croοk. Επίσης είναι πτυχιούχος κλασικού πιάνου από το ωδείο Tchaikofsky στην Αθήνα με καθηγήτρια την Άρτεμης Πολυχρονίδου. Εργάζεται ως jazz πιανίστας, καθηγητής jazz θεωρητικών και ear training στο Αθηναϊκό Ωδείο και στο ωδείο της Νέας Μάκρης του Γιάννη Χριστοφορίδη. Είναι ιδρυτικό μέλος τριών συγκροτημάτων της Ομαδικής Απόδρασης και του ΗΩΣ (με δισκογραφική παρουσία) καθώς και της μουσικό-θεατρικό-εικαστικής ομάδας Lost Circus.

Έχει συνεργαστεί και με Έλληνες δημιουργούς δισκογραφικά όπως οι Λένα Πλάτωνος, Σαββίνα Γιαννάτου, Νότης Μαυρουδής, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Φοίβος Δεληβοριάς. Με το EOS εμφανίστηκε στο EUROPEAN DAY OF MUSIC  2006.Επίσης υπήρξε ενορχηστρωτής και εκτελεστής στη μουσικο-χορευτική παράσταση του Κ. Ρήγου American Dream το 2007 στη Λυρική σκηνή. Το 2007 το συγκρότημα EOS συμμετείχε στο Synch Festival στην Τεχνόπολη Αθηνών και το 2010 στο Jazz Festival της Τήνου.
Στο Metropolis ο Γιώργος Κατσάνος παντρεύει το παλιό με το καινούργιο αυτοσχεδιάζοντας και χρησιμοποιώντας πιάνο, organ theatre, theremin καθώς και ηλεκτρονικούς ήχους που φτάνουν μέχρι το θόρυβο. Το μοναχικό πιάνο που παραπέμπει στη δεκαετία του ’20 συνδυάζεται με τις σύγχρονες αυτοσχεδιαστικές τάσεις.

SILENT MOVE

Οι Silent Move (Γιάννης Παξεβάνης – κιθάρα, loops / Βασίλης Τζαβάρας κιθάρα, tapes, loops) ξεκίνησαν ως σχήμα επενδύοντας μουσικά το αριστούργημα του F. Murnau Nosferatu.  Οι δυο μουσικοί με όχημα τον αυτοσχεδιασμό, τον ηλεκτρικό ήχο και τα εφέ δημιούργησαν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, προτείνοντας μια άλλη ανάγνωση στο κλασικό θρίλερ του 1922.
Στο νέο project των Silent Move, Jeanne of Arc του Karl Dreyer, η μουσική πότε ακολουθεί έναν καταιγιστικό ρυθμό και πότε τονίζει διακριτικά τις λεπτές αποχρώσεις της ταινίας. Οι δυο μουσικοί είναι σε συνεχή διάλογο μεταξύ τους αλλά και με το έργο, εναλλάσσοντας ρόλους κατά τη διάρκεια της παράστασης και παίζοντας άλλοτε μελωδικά κι άλλοτε αφαιρετικά.
Ο Γιάννης Παξεβάνης και ο Βασίλης Τζαβάρας συνεργάζονται εδώ και δέκα χρόνια σε ηχογραφήσεις, συναυλίες, μουσική θεάτρου, μουσική ντοκιμαντέρ (Occasional Dream, Take the money and run, Project 37, Η πόλη). Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο προσωπικός δίσκος του Β. Τζαβάρα, Songs in a room σε παραγωγή του Γ. Παξεβάνη, ενώ στις μουσικές του Γ. Παξεβάνη για το ντοκιμαντέρ του ΕΞΑΝΤΑ ο Β. Τζαβάρας είναι μόνιμος συνεργάτης.

Μπάμπης Παπαδόπουλος

Κιθαρίστας του συγκροτήματος ΤΡΥΠΕΣ. Αρκετά από τα τραγούδια τους είναι δικές του συνθέσεις (Εδώ, Κράτα Το Σόου Μαϊμού, Γιορτή, Καινούργια Ζάλη κ.ά) ενώ ο ήχος και το παίξιμό του ήταν από τα πιο χαρακτηριστικά για τον ήχο του συγκροτήματος. Μέχρι το 2001 που σταμάτησαν να παίζουν, οι Τρύπες ηχογραφούν 7 δίσκους (6 studio και έναν live).
Από το 1992 είναι μέλος της Λοξής Φάλαγγας, του συγκροτήματος που συνοδεύει τον Ν. Παπάζογλου στις  συναυλίες του.
Το 2000,  η ενορχήστρωση που κάνει στο δίσκο Βραχνός Προφήτης του Θανάση Παπακωνσταντίνου, δημιουργεί μια τομή στην ελληνική δισκογραφία, μιας και ο δίσκος κατάφερε να δώσει μιαν άλλη, πιο σύγχρονη, εικόνα στο ελληνικό τραγούδι παντρεύοντας τον ήχο του Θανάση Παπακωνσταντίνου με την ροκ-ψυχεδέλεια και τον αυτοσχεδιασμό-πειραματισμό.  Ο Βραχνός Προφήτης  ψηφίστηκε σαν ένας από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας.
Το 2001 συμμετέχει στον δίσκο Θυρωρός του Γιώργου Χριστιανάκη παίζοντας τις κιθάρες.
Το 2002 κάνει την ενορχήστρωση και παίζει στον δίσκο Αγρύπνια του Θανάση Παπακωνσταντίνου ενώ δημιουργεί τους Λαϊκεδέλικα, την ορχήστρα που συνόδευε στις συναυλίες τον Θ. Παπακωνσταντίνου για τα επόμενα δύο χρόνια.