Η The Blender Gallery παρουσιάζει από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 23 Δεκεμβρίου τη φωτογραφική έκθεση του Θοδωρή Βρανά με τίτλο ”ABSORBED, Damn I miss snowboarding”.
Στην εποχή της ολοένα αυξανόμενης αυτοπροβολής μέσω των social media, η αποτύπωση της ταυτότητας έρχεται ως ένα απόσταγμα διαθλασμένης οπτικής και ετεροπροσδιορισμού υπό το πρίσμα του διαδραστικού συνόλου.
Πώς απηχούν στη μορφή μας οι διεργασίες του εσωτερικού μας; Πώς αντικατοπτρίζεται στο παρουσιαστικό η επιθυμία, η έλλειψη, η απώλεια, το πένθος, το ανικανοποίητο, το ανεκπλήρωτο; Ποιες αδιέξοδες παρορμήσεις καθοδηγούν τον τρόπο που τοποθετούμε τα σώματα και τους ψυχισμούς μας στο διαρθρωμένο πρόγραμμα της εβδομάδας ή σε μια εκδρομή;
Τι αντιλαμβάνονται οι γύρω μας για τις εσωτερικές εκρήξεις και τις άνυδρες στατικότητες εντός μας από τις ενδυματολογικές μας επιλογές, τις στάσεις των σωμάτων μας κατά τις τυπικές λειτουργίες και την επαναληπτικότητα των επιλογών μας; Και τέλος, τι εκμαιεύουμε εμείς οι ίδιοι από τη θέαση των υπάρξεων μας αναρτημένων σε προσωπικές πλατφόρμες και έκθετων στον επαναπροσδιορισμό τους μέσω της αλληλεπίδρασης με τη διαδικτυακή κοινότητα;
Ένας μυθιστορηματικός νεο-νουαρ ήρωας κινείται σε προκαθορισμένα τοπία γνώριμων οριζόντων θρηνώντας για την έλλειψη μιας προυπάρχουσας λειτουργίας του. Μια δραστηριότητα ζωτικής σημασίας για τον ψυχισμό και την ευρωστία του ματαιώνεται συνεχώς, απομακρύνοντας τον όλο και περισσότερο από την Ιδανική Συνθήκη.
Όσο ο κόσμος προχωράει, ο ίδιος βυθίζεται εμμονικά στη θέαση του απόηχού του και αφήνεται παραδομένος στη δύναμη της παραίτησης και των εξαρτήσεων. Κάποιος θα δει ως εξάρτηση το τσιγάρο, άλλος θα αναγνώσει σε αυτό την κάθε μορφή εξάρτησης στην οποία υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε εποχές ματαίωσης – το πυρετώδες scroll down κατά το ξύπνημα, η μανιώδης τροφοδότηση του άγχους και της αναβλητικότητας, η αδυσώπητη σύγκριση στα πλαίσια ενός κόσμου που δημοσιεύεται στα social υπό σκηνοθεσία.
Το κάποτε ατσαλάκωτο κουστούμι του πλέον συνοδεύεται από ξεχειλωμένη γραβάτα και ετοιμόρροπα παπούτσια. Το κορμί του βρίσκεται σε μέρη ειδυλλιακά, έκδηλες κινηματογραφικές αναφορές τοποθετούν τον χαρακτήρα μας σε πολυδιάστατα σύμπαντα και γενιές: στις ομιχλώδεις λίμνες του Αγγελόπουλου, τη σιωπηλή ανησυχία των σκοταδιών του Carpenter, τα κιτρινοκόκκινα χωράφια του Miller, τα παλλόμενα φώτα του Refn, την ονειρική θολούρα του Villeneuve.
Ο ίδιος όμως στέκεται εκεί, αμέτοχος μπροστά στην σπαρακτικά όμορφη αφηγηματικότητα του τοπίου, ρουφηγμένος από την παντοδυναμία του περιβάλλοντος χώρου, βουτηγμένος στα χρώματα μα απών, απορροφημένος πάντα κάπου αλλού. Γυρίζει την πλάτη τρέχοντας να προλάβει μια αναλαμπή πιθανότητας η επόμενη ημέρα να φέρει την πολυπόθητη πραγμάτωση. Την επιστροφή. Την επαναφορά από την απώλεια και την έλλειψη στην ιδανική συνθήκη.
Μία συνθήκη του παλιού του κόσμου που αρνείται να ομολογήσει ότι ίσως έχει χαθεί ανεπιστρεπτί, έχοντας συνηθίσει την προσήλωση στο πενθείν της περισσότερο από την διεκδίκησή της. Μια συνθήκη για την οποία είναι υπό αίρεση ακόμα και ο ίδιος ο χαρακτηρισμός της ως ιδανικής – στην μετάβαση από τον παλιό κόσμο στον καινούριο, τι από τον εαυτό σου παραμένει ίδιο;
Και εμείς στεκόμαστε θεατές της ιστορίας, αναζητώντας μια βαθύτερη απώλεια που δεν δηλώνεται ποτέ ευθαρσώς, μόνο διαχέεται στην εικόνα σιωπηλά και υπόκωφα σαν soundtrack σε ταινία του Lynch, οδηγώντας μας σε ερμηνείες και θεωρήσεις. Και έτσι αναγόμαστε από θεατές σε αφηγητές, καταλήγοντας τελικά και πάλι στο ερώτημα: σε αυτή την εποχή της αυτοπροβολής και του ετεροπροσδιορισμού, ποιος είναι τελικά αυτός που παρατηρεί και ποιος αυτός που αφηγείται;
Κείμενο της Νεφέλης Λιούτα
Βιογραφικό εικαστικού
Ο Θεόδωρος Βρανάς εργάζεται ως φωτογράφος από το 2000. Έχει δραστηριοποιηθεί σε ποικίλους τομείς του κλάδου σε Ελλάδα, Ιταλία, Ελβετία και ΗΠA, από extreme sports, οδοιπορικά, αρχιτεκτονική και κάλυψη συναυλιών έως κοινωνικές εκδηλώσεις, πολιτικά δρώμενα και ρεπορτάζ δρόμου. Δουλειά του έχει εμφανιστεί σε εφημερίδες, περιοδικά και media σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ προσωπικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και τα Κύθηρα καθώς και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Παράλληλα δραστηριοποιείται και ως session μουσικός. Ως ντράμερ έχει συνεργαστεί με πολλά μουσικά σχήματα του γνωστού καλλιτεχνικού χώρου της Αθήνας αλλά και της underground σκηνής της. Τον ερχόμενο Δεκέμβριο αναμένεται να κυκλοφορήσει το πρώτο πλήρες άλμπουμ του συγκροτήματος PALE OAKS των οποίων είναι μόνιμο μέλος.
Τον Νοέμβριο του 2022 παρουσίασε στην The Blender Gallery το πρώτο του ατομικό φωτογραφικό βιβλίο με τίτλο ”But, why Palanka?” και θέμα την περιοδεία του συγκροτήματός του σε βαλκάνια και Ευρώπη. Στα πλαίσια της προβολής της έκθεσης με φωτεινά slides εν μέσω μιας σκοτεινής αίθουσας, πραγματοποίησε και συναυλία με το συγκρότημά του, παρέχοντας στο ακροατήριο ένα πρωτότυπο οπτικοακουστικό θέαμα.
Η πιο πρόσφατη και ιδιαίτερα προσωπική δουλειά του ονομάζεται ”Visceral Reactions”. Πρόκειται για ένα πειραματικό solo άλμπουμ στο οποίο βυθίζεται σε έναν μουσικό διάλογο μεταξύ των τυμπάνων του και ηχογραφημένων ήχων από μονάδα ΜΕΘ της πόλης Malacca της Μαλαισίας. Εκεί βρέθηκε η αδερφή του Κατερίνα Βρανά σε κώμα, κατά τη διάρκεια stand-up comedy περιοδείας της.
Παράλληλα, στα πλαίσια αυτού του ατυχήματος, ο ίδιος κάλυψε σε φωτογραφικό φιλμ όλη την περιπέτεια, από τη ΜΕΘ και την μακρινή πόλη έως την επιστροφή και επανένταξη στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής παρουσιάστηκε σε ατομική έκθεση παίρνοντας το όνομα της πόλης της Μαλαισίας, Malacca.
