«Ο Εντουάρ σωριάστηκε νεκρός. Ένα κενό έγινε μέσα της, που την ανύψωσε σαν άγγελο. Τα γυμνά στήθη της ορθώθηκαν: ένα πένθιμο ρίγος την έφερε στην εκκλησία του ονείρου όπου η εξάντληση, η σιωπή και το αίσθημα του τελεσίδικου την αποτέλειωσαν.»
Η ομάδα Nova Melancholia συνεργάζεται για πρώτη φορά με τη Στέγη τους Ιδρύματος Ωνάση στο πλαίσιο του Ύπνος project και καταθέτει τη δική της εκδοχή στο σύντομο αφήγημα του Georges Bataille Ο νεκρός από 7 έως 29 Μαΐου σε ένα κτίριο κοντά στη Στέγη. Ο νεκρός γράφεται κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου και απηχεί τη φρίκη του πολέμου. Ο Εντουάρ, ο αγαπημένος της Μαρίας, είναι νεκρός. Η Μαρία θα περάσει μια παραληρηματική νύχτα – σαν σε όνειρο – και θα πεθάνει την αυγή. Η παράσταση αρχίζει με την εικόνα μιας γυναίκας που κείτεται γυμνή στο κρύο πάτωμα. Από το σώμα της ξεκινάει μια γραμμή από περιττώματα.
Στο βάθος του χώρου, ψηλά, ένας άντρας καπνίζει σιωπηλά στο μισοσκόταδο. Ακούγεται μουσική από ένα ραδιόφωνο. Παρελαύνουν στρατιώτες, φαντάσματα, ερεθισμένοι νεαροί, ένας παραμορφωμένος νάνος. Η Μαρία χάσκει με ανοιχτές όλες τις οπές του σώματός της. Παραδίνεται στην υπερβολή και στην έκσταση. Γυμνή, κάθιδρη από τη φρίκη, κοιμάται κι ονειρεύεται. Το όνειρό της είναι γελοίο, πρόστυχο. Όλη νύχτα η Μαρία προσπαθεί να φτάσει στον θάνατο.
