Κείμενο: Μύριαμ Παρασκευοπούλου (Local Music Alert)
Απόγευμα. Ζεστός ελληνικός, με λίγη τόση δα κανέλα, για να μοσχοβολήσει ο χώρος και στο ηχείο το τελευταίο άλμπουμ των Madrugada “Chimes At Midnight” με τον καιρό των τελευταίων ημερών να δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για την ακρόασή του.
Ολοκαίνουριο άλμπουμ από το νορβηγικό συγκρότημα, δεκατέσσερα χρόνια μετά την παύση τους! Η είδηση για την επανένωσή τους στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου και το πρώτο τους single “Nobody Loves You Like I Do”, μας έκαναν να θυμηθούμε το ατόφιο συναίσθημα που παράγεται από τον ήχο τους αλλά και τη μοναδικότητα της φωνής του Sivert Høyem, μέσω του οποίου η σχέση των Madrugada με το ελληνικό κοινό διατηρήθηκε αναλλοίωτη. Προσωπικά πιστεύω πως το τελευταίο προσωπικό άλμπουμ του Νορβηγού frontman, “Lioness” το οποίο κυκλοφόρησε το 2016 ακριβώς την ίδια ημέρα με το “Chimes At Midnight” (28-01-2016) ενήργησε καταλυτικά στο να συντηρηθεί αυτός ο ισχυρός δεσμός, μιας και πολύ εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί «ένας κλασσικός δίσκος Madrugada» και από παραγωγικής άποψης, όσο και από την άποψη της αισθητικής και ύφους που τον διέπει.
Έξω από το παράθυρο ο ουρανός έχει πάρει ένα μοναδικό κόκκινο χρώμα κι εγώ, σταματάω ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να δω τον τίτλο του κομματιού που ακούω και να το βάλω στα αγαπημένα. Σκέφτομαι rock; ατμοσφαιρικός ή alternative; Και απαντώ στον εαυτό μου Ήχος Madrugada! Και ο Sivert Høyem δεν έχει ανταγωνιστή. Οι Madrugada δεν θα ήταν ίδιοι χωρίς αυτόν. Όπως οι Stones χωρίς τον Μick ή τα θρυλικά σκαθάρια χωρίς τον John.
Εξαιρετικά σύγχρονο το αποτέλεσμα του άλμπουμ τους , με πολλές αναφορές σε indie, folk και country μονοπάτια, χωρίς να χάνουν την εκ προοιμίου ροπή τους στα blues. Το διαμάντι του δίσκου είναι το “Stabat Mater” το οποίο σε καθηλώνει από τις πρώτες νότες και κατατάσσεται αναμφισβήτητα ανάμεσα στα καλύτερα της μέχρι τώρα δισκογραφίας τους. Η ονειροπόλος φύση μου, σκόνταψε στο “Dreams At Midnight” και στο “Imagination” ,στα εξομολογητικά “Running From The Love Of Your Life” και “You Promised To Wait For Me”, αλλά και στην απελευθερωτική επίκληση του “Call My Name”. Το “Empire Blues” μου έδωσε αυτή την ανάλαφρη ρετρό αίσθηση από αναλογικά φιλμ που τρεμοπαίζουν με μονoπλάνα δρόμων να δηλώνουν την ολοκλήρωση κάποιου κύκλου ή την αρχή κάποιου άλλου.
Όμως το ακόμα πιο συγκλονιστικό με αυτό το άλμπουμ είναι ότι δύο από τα κομμάτια είναι γραμμένα από τον μπασίστα του συγκροτήματος, Robert Burås πριν τον θάνατο του το 2007. Είναι απλά μαγικό το πως το “The World Could Be Falling Down” το οποίο μου θύμισε την ανατριχίλα του θρυλικού “Industrial Silence ” αλλά και το “Slowly Turns The Wheel” ταίριαξαν απόλυτα στο νέο υλικό δείχνοντας για ακόμη μια φορά πως τις μεγάλες μπάντες τις κάνουν οι δεσμοί των ανθρώπων. Το άλμπουμ ανοίγει με το “Nobody Loves You Like I Do” και κλείνει με το “Ecstasy” για να αποδείξει την συνειδητότητα που έχει ο ρομαντισμός του Sivert Høyem.
Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη ακρόαση του “Chimes At Midnight”. Νομίζω πως θα ζήσουμε μυσταγωγικές στιγμές στο Καλλιμάρμαρο τον Σεπτέμβριο. Και αν τους έχετε δει έστω κα μια φορά live ξέρετε σίγουρα τι εννοώ. Απολαύστε τους ολοκαίνουριους Madrugada ανεύθυνα. Μόνο καλό κάνουν:
