Ανθρωποκεντρικό και ρηξικέλευθο συνάμα, το τελευταίο και σημαντικότερο έργο του Μοντεβέρντι, ασκεί μεγάλη γοητεία μέχρι σήμερα χάρη σε ένα λιμπρέτο «ελευθεριάζον» και πρωτότυπο, μια παρτιτούρα που συνδυάζει συγκίνηση, αισθησιασμό, χιούμορ και δραματική ένταση. Στο κύκνειο άσμα του συνθέτη και σε αντίθεση με τις περισσότερες όπερες, το κακό είναι τελικά αυτό που θριαμβεύει: «χωρίς καθόλου ρομαντισμούς, θεωρούμε ότι το θέμα μιλά πιο άμεσα στο σύγχρονο θεατή, μιλάει για το σήμερα» αναφέρει ο τσελίστας και καλλιτεχνικός διευθυντής του συγκροτήματος πρώιμης και μπαρόκ μουσικής Latinitas Nostra, Μάρκελλος Χρυσικόπουλος.

Σημείωμα για την σκηνοθεσία
«Η δική μου Στέψη της Ποππαίας διαδραματίζεται σε ένα σύγχρονο spa, σε ένα λουτρό όπου τα σώματα των τραγουδιστών ημίγυμνα και ηδονικά… πάλλονται μαζί με τα συναισθήματα και τα ήθη στην μουσική του Μοντεβέρντι.
Στην όπερα αυτή η αρετή τιμωρείται και η πλεονεξία, τόσο της λαγνείας όσο και της εξουσίας, ανταμείβεται. Οι πρωταγωνιστές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και διαστροφικοί, εάν όχι νοσηροί. Το έργο τρέχει αντίθετα προς τις κανονικές συμβάσεις της λογοτεχνικής ηθικής, αν και είναι γραμμένο στον 17ο αιώνα. Είναι ένας ύμνος στην σφοδρή ερωτική επιθυμία αλλά και την άμετρη φιλοδοξία. Αυτός ο ερωτισμός και η λαγνεία είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα στην παράσταση που ετοιμάζουμε. Με  προκαλεί να δω τους τραγουδιστές να εκφράζουν με το σώμα τους και όχι μόνο με τη φωνή τους την ανηθικότητα. Ποια είναι η ηθική μας τελικά σήμερα; Συχνά σκέφτομαι πως εξακολουθούμε να ζούμε σε σχέση με το σώμα και τη λαγνεία έναν δεύτερο μεσαίωνα. Παρ’ όλο που το σώμα εκτίθεται τόσο συχνά παντού, δεν έχουμε εξοικειωθεί με τα ερωτικά μας ένστικτα, με την κρυφή πλευρά του ερωτισμού μας.

Ο άλλος πόλος της σκηνοθεσίας είναι η ανηθικότητα της εξουσίας, που είναι όμως η ανηθικότητα των λαών οι οποίοι έχουν τέτοιους ηγέτες και εκφράζει την αποσύνθεση της κοινωνίας. Ο έρωτας νικάει την Αρετή και αυτό γιορτάζεται από τον Νέρωνα και την Ποππαία στο τελευταίο ντουέτο. (Ο έρωτας αυτός ήταν στην πραγματικότητα σάπιος αφού η ιστορία επιφύλαξε για όλους τους πρωταγωνιστές ένα άθλιο τέλος). Παρ’ όλο που το λιμπρέτο εξυμνεί την πτώση των ηθών, η μουσική του Μοντεβέρντι είναι το απαύγασμα της φωτεινότητας του πνεύματος. Σχόλιο για τον ρόλο της τέχνης  στους έκπτωτους καιρούς μας;»   
Αποστολία Παπαδαμάκη

Στα ιταλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους

Βιογραφικά

Η Αποστολία Παπαδαμάκη είναι σκηνοθέτης, χορογράφος και performer.Απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νέα Υόρκη με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση και του Ιδρύματος Γουλανδρή. Έως το 2001 υπήρξε καλλιτεχνική διευθύντρια της Sinequanon. Το 2002 ίδρυσε το χοροθέατρο quasi-stellar και δημιούργησε τα έργα :Human female study, hermaphrodite, Icon Skin, Superflux, Mano a Mano, Electric Girl, τα οποία παρουσιάστηκαν σε 40 φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.

Έχει χορογραφήσει πολυάριθμα έργα για το θέατρο και την όπερα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σκηνοθέτησε την λυρική τραγωδία του Γιώργου Κουρουπού Ιοκάστη, το αφιέρωμα στην ελληνική οπερέτα Θυμήσου εκείνα τα χρόνια στην Εθνική Λυρική Σκηνή, την Τελετή Έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων στο Ολυμπιακό Στάδιο, την τελετή Έναρξης για την Ευρωπαϊκή εβδομάδα νέων της Γ.Γ. Νέας Γενιάς στο Μπάντμιντον, την Τελετή Έναρξης του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ενόργανης Γυμναστικής στο Βόλο.

Καλεσμένη του Βέλγου σκηνοθέτη και visual artist Jan Fabre συμμετείχε ως performer στο έργο I am Blood το 2001 και History of Tears to 2005  στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και στην παγκόσμια περιοδεία. Διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. της Κρατικής Σχολής Χορού.

Ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος γνώρισε το τσέμπαλο κοντά στη Μαργαρίτα Δαλμάτη στη Σχολή Βινιανέλλι Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και κατόπιν αποφοίτησε από το ανώτατο τμήμα παλαιάς μουσικής του Conservatoire της Γενεύης αποσπώντας το δίπλωμά του με ειδική μνεία της επιτροπής. Eίναι μεταξύ άλλων ιδρυτικό μέλος των συνόλων μπαρόκ μουσικής Εx Silentio και Latinitas Nostra. Έχει δώσει ρεσιτάλ σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού και έχει συμπράξει επανειλημμένα με την “Καμεράτα”, την Ε.Λ.Σ, την Κ.Ο.Α, καθώς και την ορχήστρα Virtuosi di Praga. Ασχολείται με τη συνοδεία φωνητικής μουσικής και αναλαμβάνει τη μουσική προετοιμασία σε όπερες του μπαρόκ ρεπερτορίου (“Ιουστίνος” του Vivaldi στο ΜΜΑ 2007 κ.ά.). Συμμετείχε ως βοηθός μαέστρου στην ηχογράφηση των έργων του Handel για τη γερμανική εταιρεία MDG.

Το συγκρότημα πρώιμης και μπαρόκ μουσικής Latinitas Nostra ιδρύθηκε από την Εταιρεία Συναυλιών Φόρμιγξ, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον τσεμπαλίστα Μάρκελλο Χρυσικόπουλο και σκοπό την προβολή των άμεσων ή έμμεσων ελληνικών επιρροών στη διαμόρφωση της δυτικής μουσικής δημιουργίας. Τα προγράμματα που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής το συγκρότημα Latinitas Nostra περιλαμβάνουν ένα αφιέρωμα στο μύθο του Oρφέα και της Ευρυδίκης, το πρόγραμα “Creta Veneziana” σε συνεργασία με την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία του Λυκούργου Αγγελόπουλου, το “El Greco” με μουσική που αποτυπώνει τους σταθμούς που σημάδεψαν την πορεία του διάσημου Έλληνα ζωγράφου (Ηράκλειο, Βενετία, Ρώμη, Μαδρίτη, Τολέδο), ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στις ηρωίδες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας (Μήδεια, Κλυταιμνήστρα, Αντιγόνη) σε μουσική Καλντάρα, Περγκολέζι, Γκράουν, Χαίντελ, Μυσλίβετσεκ, την όπερα “L’ Olimpiade” που μελωποιήθηκε από τους κορυφαίους του 18ου αιώνα και το αφιέρωμα – με την ονομασία “Lamento Barocco” σε μπαρόκ θρήνους.