Μύθοι και θρύλοι του Παρισιού

Κάθε παλιά πόλη λέγεται ότι κρύβει τα δικά της μυστήρια, τα οποία μεταδίδονται από στόμα σε στόμα με την πάροδο των χρόνων και έτσι περνάνε γρήγορα στη σφαίρα του μύθου που ακολουθεί την ίδια την πόλη. Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι το Παρίσι, το οποίο έχει άπειρες τέτοιες ιστορίες για να μας διηγηθεί. Εμείς επιλέξαμε να σας μεταφέρουμε δέκα από αυτές, ιστορίες οι οποίες έγιναν θρύλοι και αστικοί μύθοι πλέον, και στις οποίες έχει επενδύσει και η ίδια η πόλη, διοργανώνοντας επισκέψεις στα αντίστοιχα μέρη συνοδεία ειδικού ξεναγού, ο οποίος ενημερώνει τον τουρίστα για τα παραλειπόμενα του κάθε θρύλου!

1. Ο θρύλος του κουρέα και του ζαχαροπλάστη στο Ίλ ντε Σιτέ
Προς το τέλος του 14ου αιώνα, oι κρεατόπιτες του ζαχαροπλάστη της οδού Μαρμουσέτ είχαν γίνει διάσημες, χάρη στη μυστική συνταγή με την οποία ήταν φτιαγμένες. Φήμες λένε πως η νοστιμιά τους οφειλόταν στο…ανθρώπινο κρέας που του εξασφάλιζε ο κουρέας της γειτονιάς, σκοτώνοντας αθώους περαστικούς και φτωχούς φοιτητές. Το καλομελετημένο έγκλημα αποκαλύφθηκε το 1387, όταν ο σκύλος ενός από τα θύματα άρχισε να γαυγίζει δυνατά τραβώντας την προσοχή. Τελικά οι δύο εγκληματίες καήκαν ζωντανοί, ελέω οργής του πλήθους. Σήμερα εκεί βρίσκεται το γκαράζ των μηχανών της αστυνομίας και δεν έχει μείνει καμία ένδειξη του σκοτεινού παρελθόντος, εκτός από μια πέτρινη επιφάνεια η οποία μοιάζει με απομεινάρι της αιματηρής επιφάνειας εργασίας εκείνης της εποχής! (Η ιστορία αυτή σίγουρα θυμίζει την υπόθεση των ταινιών Sweeney Todd και Fried Green Tomatoes!)

2. Ο θρύλος του φαντάσματος της Όπερα Γκαρνιέ
Όλα ξεκίνησαν στις 28 Οκτωβρίου του 1873, όταν ένας νεαρός πιανίστας ονόματι Ερνέστ, με καμμένο πρόσωπο από τη φωτιά στο ωδείο της οδού Λε Πελετιέ, εξαιτίας της οποίας έχασε τη ζωή της η αγαπημένη του, βρήκε καταφύγιο στην Όπερα Γκαρνιέ και δεν βγήκε από εκεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Παρέμεινε στα υπόγεια της Όπερας και αφιέρωσε τη ζωή του στην τέχνη του και στη δημιουργία ενός ύμνου στον έρωτα και στο θάνατο. Το πτώμα του δε βρέθηκε ποτέ. Το 1910 ο συγγραφέας Γκαστόν Λερού με το διάσημο βιβλίο του «το φάντασμα της όπερας» κάνει γνωστή την ιστορία παντού και μια σειρά από…περίεργα περιστατικά ξεκινούν, όπως αυτό με τον πολυέλαιο, o οποίος έπεσε πάνω σε έναν ανυποψίαστο θεατή. Πάντως το θυρωρείο νούμερο πέντε υπάρχει ακόμα και μάλιστα στην πόρτα γράφει ότι είναι ρεζερβέ για το φάντασμα της Όπερας!

3. Ο θρύλος του αγγέλου της Βαστίλης
Η Κορινθιακού ρυθμού στήλη του Ιούλιου στην πλατείας της Βαστίλης φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1835-1840. «Η διάνοια της ελευθερίας», σε σύλληψη του γλύπτη Αύγουστου Ντουμόντ, ήταν ένας περίεργος -για μερικούς- φόρος τιμής στους ανατροπείς της μοναρχίας του Κάρολου Χ, γιατί θεωρούν πως απεικονίζει τον.. Εωσφόρο που προσπαθεί να σπάσει τις αλυσίδες του. Γεγονός πάντως είναι ότι κατά τη διάρκεια των αναταραχών το 1870 οι κομμουνάριοι επιτέθηκαν στη στήλη, χωρίς να καταφέρουν όμως να την καταστρέψουν.

4. Ο θρύλος της κεντρικής πύλης της Νότρ-Νταμ
Ο Μπισκορνέ ήταν ένας νέος και φιλόδοξος σιδεράς ο οποίος ανέλαβε το 13ο αιώνα να φέρει σε πέρας ένα μεγαλεπήβολο έργο: Να σκαλίσει τα αραβουργήματα στις πόρτες της εκκλησίας της Νοτρ Νταμ. Ο θρύλος λέει πως για να τα καταφέρει ζήτησε τη βοήθεια του διαβόλου με αντάλλαγμα την ψυχή του. Τελικά, έπειτα από κοπιαστική και πολύωρη εργασία, οι πόρτες εγκαταστάθηκαν στην εκκλησία. Και ήταν πραγματικά κομψοτεχνήματα. Όμως, κανείς δεν μπορούσε να τις ανοίξει, μέχρι και τον 19ο αιώνα  όπου ένας άλλος σιδεράς έκανε τις απαραίτητες τροποποιήσεις! Οι πόρτες αυτές πήραν την ονομασία «οι πύλες του διαβόλου», εξαιτίας της υποτιθέμενης συμφωνίας του Μπισκορνέ.

5. Ο θρύλος του κροκόδειλου που κάνει βόλτα στους υπονόμους του Παρισιού
Πολύ πριν τον αστικό μύθο πως οι υπόνομοι στη Νέα Υόρκη έχουν γεμίσει κροκοδείλους, εξαιτίας της μανίας των παιδιών να παίρνουν ως κατοικίδιο σαύρες τις οποίες μετά πετούσαν στην ..τουαλέτα και από εκεί έβρισκαν το δρόμο για τον υπόγειο και την…ανάπτυξη, το Παρίσι έχτισε το δικό του θρύλο. Το Μάρτιο του 1984, στο ύψος του Ποντ Νεφ, υπογείως, οι εργάτες στους υπονόμους αντικρίζουν έναν κροκόδειλο του Νείλου, μήκους σχεδόν ενός μέτρου! Πάντως, αν δεν την είχαν εντοπίσει εκείνη την ημέρα, και δεδομένου ότι οι κροκόδειλοι ζουν περίπου 100 χρόνια, η  Ελεονώρα (όπως την ονόμασαν) ακόμα θα έκανε τις βόλτες της στους υπονόμους της πόλης. Αντ’ αυτού, ευτυχώς, τώρα ζει στη Βρετάνη και έχει ξεπεράσει πλέον τα τρία μέτρα μήκος.

Περισσότερες παράξενες και σκοτεινές ιστορίες έρχονται στο δεύτερο μέρος του άρθρου μας…