H Λοκαντιέρα

Η Μιραντολίνα μοναδική κληρονόμος μιας λοκάντας [πανδοχείου], καταφέρνει να διευθύνει με ιδιαίτερη επιτυχία  την επιχείρησή της. Στο πλευρό της υπάρχει πάντα ο Φαμπρίτσιο ένας  καμαριέρης της λοκάντας, ο οποίος προσβλέπει στην -δια του γάμου με τη Μιραντολίνα- οικονομική και κοινωνική ανέλιξή του. Στους χώρους της  λοκάντας  διαδραματίζεται η δράση της κωμωδίας. Εδώ συχνάζουν διάφοροι τύποι. ΄Ενας Κόμης [ένας λαικής καταγωγής άντρας που έχει αγοράσει τον τίτλο του] και ένας ξεπεσμένος και απολύτως χρεοκοπημένος Μαρκήσιος, διεκδικούν τον έρωτά της Μιραντολίνας. Στη λοκάντα διαμένει για λίγο και ο Ιππότης Ριπαφράτα, ένας  αγριάνθρωπος –αλλά μόνο ως προς τη συμπεριφορά του στο γυναικείο φύλλο. Ένας άντρας που αρνείται θανάσιμα τον έρωτα των γυναικών. Δυο θεατρίνες που υποδύονται [με την ελπίδα πως θα βρουν κάποιο θύμα, γένους αρσενικού] μια κόμισα και μια μαρκησία, συμπληρώνουν τα πρόσωπα της κωμωδίας.Εξ αρχής ο Ιππότης διαπράττει το θανάσιμο αμάρτημα, να φερθεί ιδιαιτέρως προσβλητικά και κυρίως, περιφρονητικά στην Μιραντολίνα, η οποία με τη σειρά της αποφασίζει να εκδικηθεί. Ορκίζεται να αποδείξει πως κάθε  γυναίκα μπορεί να διεκδικήσει με επιτυχία την ερωτική προσοχή όποιου αρσενικού επιθυμεί. Αρκεί να το θέλει…

Η αιώνια διαμάχη μεταξύ των δύο φύλλων είναι ο βασικός καμβάς, πάνω στον οποίο ο Κάρλο Γκολντόνι αναπτύσσει την κωμωδία του, με αριστουργηματικό τρόπο. Στην νέα σκηνική πρόταση της «5ης ΕΠΟΧΗΣ», η κωμωδία εξελίσσεται σε διαφορετικούς χρόνους και μας ταξιδεύει σε διαφορετικές εποχές. Οι ήρωες της κωμωδίας συναντώνται για πρώτη φορά στην εποχή της ιταλικής αναγέννησης -18ος αιώνας- Βενετία, υπό τους ήχους της μουσικής του Βιβάλντι- και στη συνέχεια στον 19ο αιώνα [εποχή του ευρωπαϊκού ρομαντισμού]. Τους ξανασυναντάμε στην περίοδο του μεσοπολέμου, υπό τους ήχους της τζαζ, σε μια σκηνή καμπαρέ και αργότερα στη μεταπολεμική Ευρώπη. Στο τέλος, ο χρόνος χάνεται… Οι ήρωες της κωμωδίας θα συνεχίσουν την ιστορία τους, σε μια αυθαίρετη-υπερβατική εποχή… εποχή του σκηνικού παιγνιδιού, του τσίρκου και της ακροβασίας, από όπου κατάγεται, σε μεγάλο βαθμό, το σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο.