Μια σειρά συναυλιών που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2012 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA), δίνει και φέτος η γερμανική πρωτοποριακή μπάντα ηλεκτρονικής μουσικής Kraftwerk, στο χώρο Turbine Hall της Tate Modern στο Λονδίνο, από τις 6 έως τις 24 Φεβρουαρίου, με τίτλο Kraftwerk – The Catalogue 1 2 3 4 5 6 7 8. Σε κάθε μία από τις οκτώ συναυλίες παρουσιάζονται live, με χρονολογική σειρά, ένα από τα άλμπουμ τους της περιόδου 1974 – 2003, σε μια προσπάθεια χρονολογικής διερεύνησης των οπτικοακουστικών πειραματισμών της μπάντας, με εντυπωσιακές 3D οπτικοποιήσεις και animation, αποτυπώνοντας 40 χρόνια μουσικής και τεχνολογικής πρωτοπορίας.
Η μπάντα ξεκίνησε το 1970 από τους Ralf Hütter και Florian Schneider στο Düsseldorf της Γερμανίας. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια είχαν κερδίσει διεθνή αναγνώριση για τον επαναστατικό νέο ήχο που έφεραν στην πειραματική μουσική με τη χρήση tapes και synthesizers. Τα ίδια τα μέλη της μπάντας αποκαλούν τους εαυτούς τους operators (χειριστές) και όχι μουσικούς. Ωστόσο, σήμερα πλέον, «ο ήχος του ψηφιακού μέλλοντος» της δεκαετίας του 1970 δεν ακούγεται τόσο φουτουριστικός όσο εκείνη την εποχή, κυρίως επειδή η σύγχρονη pop έχει εντάξει στον ήχο της πολλά από τα στοιχεία που πρωτοχρησιμοποίησαν οι Kraftwerk.
Η ρετροσπεκτίβα που παρουσιάζουν στα Μουσεία Μοντέρνας Τέχνης (MoMA και Tate) προσπαθεί να καταδείξει όχι μόνο το γεγονός ότι αποτελούν προδρόμους των ειδών synth-pop, techno και electro hip-hop, αλλά και ότι είναι κομμάτι της μεταπολεμικής γερμανικής τέχνης, που επανεφηύρε μια κουλτούρα μέσα από το τραύμα και τη θλίψη του πολέμου.
Εντυπωσιακό είναι ωστόσο το γεγονός ότι την ημέρα που ξεκίνησε η προπώληση, ήταν τόσο μαζική και εξαιρετικά συγχρονισμένη η «επίθεση» των fans στην ιστοσελίδα της Tate, που μέσα σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε το μήνυμα: “service unavailable” (υπηρεσία μη διαθέσιμη). Ο πανικός που δημιουργήθηκε οδήγησε σε (απολαυστικά και εκνευρισμένα) σχόλια στα social media, σε δημοσιεύματα βρετανικών εφημερίδων και στην απολογία της γκαλερί για την έλλειψη διορατικότητας για τη μαζική ζήτηση εισιτηρίων. Φυσικά, τα εισιτήρια πωλήθηκαν (στην τιμή των 60 λιρών) τις επόμενες ώρες μέσω τηλεφώνου, στους τυχερούς που κατάφεραν να πιάσουν γραμμή, και σήμερα πλέον δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Τι ειρωνεία, εν προκειμένω η τεχνολογία δεν στάθηκε αρωγός των Kraftwerk..
