Γιώργος Σαπουντζής

Η έκθεση έχει ως αφετηρία το έργο Charleroi. In memory of wealth, celebration and religion , 2009* που πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο εγγράφεται η συλλογική μνήμη στον αστικό ιστό. Είναι η δεύτερη φορά που παρουσιάζεται στην Ελλάδα μεγάλων διαστάσεων εγκατάσταση του Σαπουντζή όπως αυτή με τίτλο The Heritage of its Architecture που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2009 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Η εγκατάσταση, αν και έχει ως τίτλο το όνομα της βελγικής πόλης που άνθισε οικονομικά την δεκαετία του ’60 Charleroi, παρουσιάζει δύο βίντεο τα οποία έχουν γυριστεί στην βελγική πόλη Mechelen. Το πρώτο προβάλει όλα τα δημόσια γλυπτά του Mechelen -και λεπτομέρειές τους- τα οποία επισκέπτεται ο καλλιτέχνης. Το δεύτερο βίντεο καταγράφει μια νυχτερινή δράση του Σαπουντζή στην κεντρική πλατεία του Mechelen, όπου, με συνεργούς τέσσερεις νέους κατοίκους, τους οποίους επιλέγει τυχαία, κατασκευάζει ένα γλυπτό και το περιφέρει εντός του αστικού ιστού. Η εξιδανικευμένη εικόνα του Mechelenπροσκρούει στο κατοπτρικό της είδωλό αποκαλύπτοντας τη σύγχρονη αστική πραγματικότητα. Τα νεανικά σώματα των πρωταγωνιστών του δεύτερου βίντεο έρχονται σε αντίθεση με τα μαρμάρινα, άψυχα ομοιώματα του πρώτου. Το Charleroi, γίνεται ο φαντασματικός σωσίας της πόλης του Mechelen, που εμφανίζεται μόνο ως όνομα στον τίτλο του

έργου, επιτείνοντας την κριτική διάθεση με την οποία ο Σαπουντζής αντιμετωπίζει τον συνήθη τρόπο συγκρότησης της συλλογικής μνήμης γύρω από μια παρελθούσα, ακμάζουσα περίοδο της εγχώριας ιστορίας. Ο Σαπουντζής στο έργο Charleroi συνδυάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την performance, τις αυτοσχέδιες κατασκευές με πανιά και σωλήνες, την γλυπτική και το βίντεο με στόχο την δημιουργία διαλεκτικών σχέσεων μεταξύ τους και την ανάδειξη των βασικών προβληματισμών και αναζητήσεων του έργου του. Οι εικαστικές του πρακτικές έχουν ως βασικό άξονα τις έννοιες της μνήμης και του δημόσιου χώρου. O καλλιτέχνης, με μια σειρά δράσεων που επεμβαίνουν στον δημόσιο αστικό χώρο, έρχεται να επαναπραγματευτεί την παραδοσιακή λειτουργία του μνημείου και να ανατρέψει την σημασία του με μια παιγνιώδη διάθεση πειραματισμού.

Στο έργο του καλούνται να είναι συμμέτοχοι οι ίδιοι οι κάτοικοι της πόλης που έχουν την ευκαιρία να συνδιαλαγούν με το αστικό πλέγμα και τα μνημειακά αρχιτεκτονικά facades του με έναν διαφορετικό τρόπο πέραν των συμπεριφορικών συμβάσεων που επιβάλλει ο δημόσιος χώρος της σύγχρονης μητρόπολης.

Στην έκθεση παρουσιάζονται επίσης και άλλα έργα όπως collage και γλυπτά από την πρόσφατη ατομική του έκθεση στο MUSAC (Leon, Spain) τον Ιανουάριο του 2010. Tα γλυπτά του Σαπουντζή στέκονται στην αντίπερα όχθη της ιστορικής βαρύτητας που χαρακτηρίζει την μνημειακή γλυπτική. Στη μονοχρωματική της σοβαρότητα αντιπροτείνουν μια εύθυμη, pop αισθητική που επαναπροσδιορίζει το όριο μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου, καθημερινού και διαχρονικού, θέτοντας μορφολογικά το ερώτημα που ο ίδιος ο καλλιτέχνης πραγματεύεται λεκτικά στους στίχους του: “Ποιά θα μπορούσε να είναι η αρχιτεκτονική της καθημερινής ζωής; H αρχιτεκτονική μιας επικοινωνίας. H αρχιτεκτονική μιας ιστορίας… προκειμένου για μια νέα τάξη…”.