Επισκέψεις

Η παράσταση επισκέπτεται και συνδιαλέγεται με δύο κείμενα, ένα φιλοσοφικό και ένα λογοτεχνικό που της ανταποδίδουν την επίσκεψη. Το πρώτο ανήκει στον Γάλλο φιλόσοφο, βασικό εκπρόσωπο της γαλλικής φαινομενολογικής σχολής, καθηγητή στη Σορβόννη και το Σικάγο και ακαδημαϊκό, Ζαν -Λυκ Μαριόν, και είναι ο πυρήνας που αναπτύσσει το βιβλίο του «Το ερωτικό φαινόμενο» . Το λογοτεχνικό είναι του Ανδρέα Εμπειρίκου, «Πολλές φορές την νύκτα», από την ποιητική του συλλογή «Οκτάνα» (εκδόσεις  Ίκαρος).
Στο δίπτυχο αυτό το ερωτικό φαινόμενο εξετάζεται με δύο διαφορετικούς, αλλά όχι αντίθετους τρόπους. Ο Μαριόν τοποθετείται σε μία προοπτική που δείχνει βήμα βήμα τη διαλεκτική που οδηγεί τον έρωτα από το κεντρομόλο στο φυγόκεντρο, από την ιδιοτέλεια στην ανιδιοτέλεια, στο μήκος μιας διαδρομής όπου η αγάπη του εαυτού μετατρέπεται σε μίσος πριν από μια κορύφωση που θα οδηγήσει σε μια εντυπωσιακή και απροσδόκητη λύση.
Ο Εμπειρίκος, πάνω στο φόντο του οράματος ενός ονειρικά αθώου ερωτισμού, στήνει μια τοιχογραφία ερωτικών συμπεριφορών, όπως αφήνουν να τις φανταστεί κανείς οι ήχοι της νύχτας στη διάρκεια ενός περιπάτου.
Και στα δύο κείμενα, όπως τα επισκέπτεται θεατρικά η ΑΣΚΗΣΗ, ο έρωτας προβάλλει τέτοιος που είναι, έμμονη σκέψη ή φυγή προς τα μπρός, επώδυνος και βασανιστικός, ανεξέλεγκτος και λυτρωτικός, για να αναμοχλεύσει, σε διαφορετικές αναλογίες απελπισίας και ελπίδας, και να θέσει σε κίνηση, ψυχικές δυνάμεις και μνήμες…