Η έκθεση «ανάβασις» παρουσιάζεται στην γκαλερί Rodeo στον Πειραιά από τις 12 Φεβρουαρίου έως τις 26 Μαρτίου.
Ένα σύνολο έργων που λειτουργούν ως φορείς σωματικών δράσεων. Μέσα από αυτή την έκθεση, η απουσία του σώματος αποκαλύπτεται σε μία προσπάθεια να βγούμε από την κατάθλιψη του χειμώνα και να κινηθούμε αργά και σταθερά προς το φως.
Είναι, όμως, το φως αυτό που πραγματικά θέλουμε; Είναι το φως που λαχταρούμε ή τη ζεστασιά που εκπέμπει το σκοτάδι;
Η πρώτη αίθουσα φιλοξενεί έργα που πραγματεύονται το πώς νιώθουμε, κατανοούμε και βιώνουμε, το πώς εισερχόμαστε σε έναν χώρο, το πώς συσχετιζόμαστε με αυτόν, χωρικά, ιστορικά και σωματικά.
Πώς προστατεύεται ένας χώρος μέσω της ύπαρξης ενός αντικειμένου, μία αρχαία τελετή. Ο χρόνος πέρασε και κάποιες μνήμες ξεθωριάζουν. Μνήμες φαγωμένες από τη φύση. Και ο μετέωρος χρόνος.
Κάποιες άλλες ζουν σε βιβλία και μουσεία, περιμένοντας να επανατοποθετηθούν, να ανασυσταθούν, να τους δοθεί μία καινούργια ζωή. Πράξεις ισορροπίας. Προσπάθειες εξισορρόπησης αλλά και έντασης.
Τέτοιου είδους που ένα τέλεια στιλβωμένο άλογο δεν μπορεί να φέρει, όμως μπορεί η έκπληξη ενός παιδιού όταν βρίσκει ένα κοχύλι και το τοποθετεί πάνω σε κάτι.
Το σπασμένο και το ευρεθέν. Και το τοποθετημένο. Και το ιδιοποιημένο. Αυτό που έχει ψηθεί και ο δημιουργός του έδωσε μορφή, χρώμα και χρήση, ή μη-χρήση, έχει γίνει δοχείο για ένα σώμα, ένα σώμα που είναι ή που δεν είναι πια.
Ο καθρέφτης κοιτάζει.
Μία παύση. Ένα πέρασμα μέσα από το πράσινο. Ένα no man’s land, ένα ταξίδι μέσω της συντέλειας του χρόνου, μέσω φωτογραφιών που βρέθηκαν και μνημειοποιήθηκαν μέσα από την πράξη της ζωγραφικής.
Ένας πίνακας ανθρώπων που αναπαύονται. Και μετά, κίτρινο.
Η δεύτερη αίθουσα φιλοξενεί έργα που υποδέχονται, προσκαλούν και επιτρέπουν σε εμάς τα σώματα να χρησιμοποιούμε και να καταναλώνουμε. Η ανάληψη.
Ένα ψυχρό κίτρινο. Ένα αεράκι. Μία συμφωνία εμπιστοσύνης που οικοδομείται μέσω ανταλλαγών. Το να ανοίγει κανείς το σπίτι του στους άλλους είναι μία πράξη εμπιστοσύνης. Και φιλίας.
Σώματα διαμορφωμένα από την εργασία τους, κατασπαραγμένα από τους δράκους των συστημάτων. Σώματα που ταξιδεύουν ελεύθερα μέσα από το σκοτάδι και μέσα από το φως.
Σώματα μπλεγμένα σε πράξεις συντροφικότητας. Εγγύτητα στον κρύο καιρό. Ένας χώρος αναθημάτων. Ένα αγγείο που περιέχει, ένα δοχείο. Δοχεία αρχειοθέτησης, μεταφέροντας πνεύματα. Μία καλή πράξη. Μία φόρμα που επιτρέπει στα σώματα να στηριχτούν πάνω της, να στοχαστούν, δύο βάθρα για εμάς.
Χρωματιστά υλικά γίνονται ενδύματα για σπίτια, πίνακες διαθέσεων. Άλλη μία κατασκευή για να στηριχτούμε πάνω της, να πιούμε ένα ποτό, να ζεσταθούμε και να επιστρέψουμε πίσω στην αρχή.
*Cover photo: Άποψη εγκατάστασης, ανάβασις*, Rodeo, Πειραιάς, 2022 – Φωτογραφία: Στάθης Μαμαλάκης
