Ένας νέος τρόφιμος των φυλακών έρχεται σε αναγκαστική σχέση και επαφή με άλλους φυλακισμένους. Ο εγκλεισμός και ο ατίθασος χαρακτήρας του τον κάνουν να βρίσκεται σε μια διαρκή σύγκρουση. Με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό του. Το ίδιο βίαιη η σχέση του με την κοινωνική λειτουργό. Βιώνοντας όλα τα πρόσωπα- έγκλειστα η όχι- τη δική τους προσωπική φυλακή και μέσα από δρόμους ανέλπιστους και ανατρεπτικούς, βρίσκουν την αγάπη και την τρυφερότητα. Στους σκοτεινούς διαδρόμους της φυλακής του ένα διαπεραστικό φως καταφέρνει να περάσει από το φεγγίτη και να φωτίσει ψυχές και ζωές. Ο πόνος, η απελπισία, η απόγνωση γίνονται ελπίδα Ό,τι δεν ειπώθηκε με τα λόγια λέγεται με βλέμματα και συναισθήματα.