Θεατρική ομάδα Ανδρομέδα: «Η επαφή μας με το κοινό είναι μια όμορφη υπενθύμιση ότι οι άνθρωποι ακόμα νοιάζονται»

Με αφορμή τη νέα θεατρική τους παραγωγή μιλήσαμε με τις 4 ηθοποιούς, τη Φανή Γρύλλη, τη Ντίνα Κούκου, την Σοφία Ρούβα και την Αναστασία Τσούτση

Φωτογραφίες: © Αθηνά Κόρμαλη

Ιστορίες θυμάτων κακοποίησης μέσω του διαδικτύου, γίνονται αφορμή για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου έργου, που σκοπεύει στην ενημέρωση, τον προβληματισμό και τελικά, στη δράση απέναντι σε αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο. Η θεατρική ομάδα Ανδρομέδα, τέσσερα χρόνια μετά τις «Γυναίκες από Χώμα» με τις μαρτυρίες των οροθετικών γυναικών, το «Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω», που πραγματεύτηκε την κακοποίηση παιδιών απ’ όλο τον κόσμο και το «ΕΜΠΟΡΙΟ» που αφορούσε την εμπορία ανθρώπων, έρχεται με μια νέα πρόταση που βασίζεται σε αληθινές μαρτυρίες, αυτή τη φορά σε μαρτυρίες γυναικών και ανήλικων κοριτσιών, που έχουν εκτεθεί σε διάφορες μορφές κακοποίησης μέσω του διαδικτύου με τίτλο «Δεν είναι παιχνίδι».

Με αφορμή τη νέα θεατρική τους παραγωγή μιλήσαμε με τις 4 ηθοποιούς, τη Φανή Γρύλλη, τη Ντίνα Κούκου, την Σοφία Ρούβα, και την Αναστασία Τσούτση η οποία μαζί με τον Παναγιώτη Ι.Ε. Βασιλείου έχουν αναλάβει και τη σκηνοθεσία.

Θεατρική ομάδα Ανδρομέδα. Μιλήστε μας για αυτή. Πώς γεννήθηκε, η ιδέα πίσω από την πράξη, και ποιοι οι βασικοί προσανατολισμοί, οι έννοιες;

Φανή Γρύλλη: Η Ανδρομέδα γεννήθηκε από τέσσερις γυναίκες με μεγάλη αγάπη για το θέατρο, μεγαλύτερη ανησυχία για το μέλλον τους και ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν.

Αναστασία Τσούτση: Όταν αποφοιτήσαμε από τη δραματική σχολή μάς δημιουργήθηκε αυτή η ιδέα της ένωσης των ανησυχιών και της δυνάμεών μας. Βασικός μας στόχος είναι η Τέχνη μας να αποτελεί μέσο διαμαρτυρίας κι αφορμή για κοινωνική δράση.

Ντίνα Κούκου: Στα πρώτα μας βήματα, μάλιστα, είχαμε την τιμή να έχουμε την καθοδήγηση του Κοραή Δαμάτη, που υπήρξε και δάσκαλός μας στη σχολή, ο οποίος σκηνοθέτησε και τα τρία πρώτα μας έργα «Γυναίκες από Χώμα», «Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω» και «ΕΜΠΟΡΙΟ».

Σοφία Ρούβα: Σκοπός μας είναι να φέρνουμε επί σκηνής και ενώπιον όλων μας, θέματα που μας απασχολούν, όπως η ανισότητα, η έμφυλη βία, ο σεξισμός, ο ρατσισμός και γενικότερα οποιαδήποτε μορφή καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τέσσερα χρόνια μετά τις «Γυναίκες από Χώμα» με τις μαρτυρίες των οροθετικών γυναικών, το «Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω», που πραγματεύτηκε την κακοποίηση παιδιών απ’ όλο τον κόσμο και το «ΕΜΠΟΡΙΟ», θα δηλώνατε ικανοποιημένες με το αποτέλεσμα; Ο θεατρικός κόσμος και οι θεατές αγκάλιασαν το εγχείρημα;

Αναστασία Τσούτση: Σίγουρα ναι. Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που συζητούσαν για τα αιχμηρά θέματα που φέρναμε επί σκηνής, είτε μαζί μας είτε μεταξύ τους. Συζητιούνταν σκέψεις, απορίες, προβληματισμοί, συναισθήματα…

Ντίνα Κούκου: …και ο σκοπός μας ήταν και είναι ακριβώς αυτός. Να συζητάμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας και ειδικά όταν τα ζητήματα αυτά αφορούν την καταστροφή, την εκμετάλλευση και την εργαλειοποίηση ανθρώπων.

Φανή Γρύλλη: Η ανταπόκριση που συνεχίζουμε να λαμβάνουμε είναι η κινητήριος δύναμη να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε. Κόντρα στην αντίληψη ότι μεγαλώνουμε σε έναν αδιάφορο κόσμο, η επαφή μας με το κοινό είναι μια όμορφη υπενθύμιση ότι οι άνθρωποι ακόμα νοιάζονται.

Σοφία Ρούβα: Είναι συγκινητική η στήριξη που έχουμε δεχθεί όλο αυτό το διάστημα από τον κόσμο που έρχεται και μας παρακολουθεί. Μας κρατάει ακόμα πιο ενωμένες και προσηλωμένες στον στόχο μας. Μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε.

Φέτος με την παράσταση «Δεν είναι Παιχνίδι», παρουσιάζετε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες γυναικών και ανήλικων κοριτσιών που έχουν εκτεθεί σε κακοποιητικές συνθήκες στο διαδίκτυο. Αλήθεια πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η αναζήτηση των πηγών;

Φανή Γρύλλη: Δυστυχώς, πιο εύκολη από όσο φαντάζεται κανείς, λόγω της συχνότητας των περιστατικών κακοποίησης μέσω διαδικτύου.

Αναστασία Τσούτση: Το διαδίκτυο και τα άλλα μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας έχουν καταστεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας όλων μας, οπότε είχαμε μεγαλύτερο εύρος ανθρώπων να απευθυνθούμε και να συζητήσουμε για τις διάφορες κακοποιητικές συμπεριφορές που έχουν υποστεί.

Σοφία Ρούβα: Είναι τρομακτικό πόσοι άνθρωποι έχουν εκτεθεί σε τέτοιες καταστάσεις στο διαδίκτυο. Τους ευχαριστούμε όλους και όλες πάρα πολύ για το θάρρος που έδειξαν να μας μιλήσουν για τα βιώματά τους και για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν.

Tα κείμενα εμπεριέχουν καθόλου προσωπική χροιά; Έχετε βιώσει ως μονάδες κάτι παρόμοιο εσείς ή ο στενός προσωπικός σας κύκλος;

Ντίνα Κούκου: Ναι, το κείμενο έχει και τη δική μας οπτική στο θέμα και δικά μας βιώματα. Καταστάσεις που έχουμε και οι ίδιες αντιμετωπίσει ή αντιμετωπίζουμε ακόμα.

Φανή Γρύλλη: Είναι τρομακτικό, αλλά μεταξύ μας, δεν γνωρίζω κάποια κοπέλα που να μην έχει βιώσει παραβατική συμπεριφορά μέσω των social. Είτε αυτό σημαίνει μια φωτογραφία στα μηνύματά της, την οποία δεν ήθελε… καταλαβαίνετε τι εννοώ… είτε αλλά περιστατικά, πιο τραυματικά… νομίζω πάλι καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Πιστεύετε ότι αυτό το φαινόμενο είναι αποκλειστικά γυναικείο;

Ντίνα Κούκου: Σίγουρα όχι. Μάλιστα το έργο αναδεικνύει και τον εθισμό στο διαδίκτυο που δεν έχει φύλο. Όμως, στα έργα μας εστιάζουμε πολύ στην ανάδειξη θεμάτων σχετικών με την εκμηδένιση του άλλου, ειδικά όταν αυτός ο άλλος είναι ο αδύναμος, η μειονότητα, το παιδί ή η γυναίκα. Το διαδίκτυο είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας, στην οποία τα έμφυλα ζητήματα δεν έχουν επιλυθεί ακόμα, οπότε μέσα από το έργο μας φροντίζουμε να τα θίγουμε, καθότι είμαστε γυναίκες.

Σοφία Ρούβα: Είναι ένα φαινόμενο που μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως φύλου. Δυστυχώς, όμως, σύμφωνα με τα ποσοστά τα θύματα είναι, κυρίως, γυναίκες και παιδιά.

Πού εντοπίζετε κυρίως, αν υπάρχει φυσικά, η δυσκολία στη μεταφορά της πραγματικότητας πάνω στην σκηνή ώστε να διατηρήσει την αυθεντικότητα της;

Ντίνα Κούκου: Στον τρόπο προσέγγισης. Οφείλουμε να προσεγγίζουμε τα γεγονότα και τις μαρτυρίες των ανθρώπων με σεβασμό και απλότητα. Θέλουμε να γινόμαστε οι φωνή τους.

Φανή Γρύλλη: Είναι μεγάλο βάρος. Μεγάλη ευθύνη. Και είναι δύσκολο να κάνεις στο πλάι το εγώ σου, να πρωταγωνιστήσεις για να πρωταγωνιστήσουν οι ιστορίες αυτές.

Στο δελτίο τύπου της παράστασης αναφέρετε: «Θεωρούμε αναγκαίο να συνεχίσουμε να μιλάμε για αυτά που δεν δικαιούμαστε να αδιαφορούμε!». Νιώθετε μόνοι σε αυτή την αποστολή σας; Πιστεύετε δηλαδή ότι ο κόσμος αδιαφορεί;

Σοφία Ρούβα: Δεν νιώθουμε μόνες, γιατί δεν είμαστε μόνες μας.

Φανή Γρύλλη: Το γεγονός ότι μέσα από τις παραστάσεις βλέπουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται και κινητοποιούνται, είναι αυτό που μας κάνει να συνεχίζουμε.

Ντίνα Κούκου: Οι ρυθμοί ζωής είναι γρήγοροι και επιτακτικοί, οι δυσκολίες στην καθημερινότητα όλων αρκετές, οι υποχρεώσεις επίσης. Είναι αναπόφευκτο οι άνθρωποι να κλείνονται στον μικρόκοσμό τους στην προσπάθεια να ζουν με αξιοπρέπεια. Όμως, είναι σημαντικό να βλέπουμε και τον συνάνθρωπο. Είναι ελπιδοφόρο που εμφανίζονται ολοένα και περισσότερες δράσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, είναι σημαντικό που αρχίζουμε να μιλάμε δημόσια για την οποιαδήποτε κακοποίηση.

Ποια αίσθηση θέλετε να αφήσει η παράσταση στους θεατές;

Φανή Γρύλλη: Ανησυχίας θα έλεγα. Το διαδίκτυο είναι ένα πολύ καινούργιο στοιχείο στις ζωές μας και φοβάμαι πως δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα πως οι συνέπειες των πράξεών μας online και offline είναι εξίσου απτές.

Αναστασία Τσούτση: Δεν πρέπει να υπάρχει άγνοια κινδύνου.

Ντίνα Κούκου: Η διαδικτυακή ζωή δεν πρέπει να αντικαθιστά την πραγματική ζωή και οφείλουμε να μην δείχνουμε ανοχή σε οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά. Υπάρχουν φορείς και ειδικοί να απευθυνθούμε. Υπάρχουν άνθρωποι να απευθυνθούμε. Είναι απαραίτητη η σωστή ενημέρωση και η σωστή εκπαίδευση.

Διατηρείτε την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει;

Σοφία Ρούβα: Πάντα υπάρχει η ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Φανή Γρύλλη: Αυτή η ελπίδα είναι η «Ανδρομέδα».

Αναστασία Τσούτση: Τα πράγματα δεν αλλάζουν, όμως, από μόνα τους. Θέλει αγώνα, υπομονή και επιμονή.

Σοφία Ρούβα: Στο χέρι μας είναι.

Ντίνα Κούκου: Συνεργαζόμαστε με ανθρώπους, όπως ο Παναγιώτης Βασιλείου, που σκηνοθετεί το φετινό έργο από κοινού με την Αναστασία Τσούτση. Επίσης, συνεργαζόμαστε με τον Krank που έχει αναλάβει τη σκηνογραφία και την εικαστική επιμέλεια, τον Solmeister που έκανε τη μουσική σύνθεση. Με τόσους όμορφους και νέους ανθρώπους! Και έχουμε όλοι και όλες την ελπίδα και τη φλόγα στα μάτια μας.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου

Τρεις γυναίκες αποφασίζουν να περάσουν ένα βράδυ πίνοντας και συζητώντας. Στο σπίτι μαζί τους βρίσκεται και η ανήλικη αδερφή της οικοδέσποινας. Και οι τέσσερις διαφορετικές μεταξύ τους, διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές καταβολές. Εξομολογούνται ιστορίες στις οποίες έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες μέσω του διαδικτύου. Διαδικτυακοί εκβιασμοί, sextortion, revenge porn, bullying, challenges, απάτες και ο εθισμός στο διαδίκτυο. Οι τέσσερις πρωταγωνίστριες αποκαλύπτονται.

Οι μορφές του ηλεκτρονικού εγκλήματος που θίγονται μέσα από την παράσταση είναι τα έμφυλα διαδικτυακά εγκλήματα που συχνά οδηγούν σε δημόσια διαπόμπευση (sextortion, revenge porn), το διαδικτυακό bullying, τα challenges που οδηγούν σε αυτοκτονίες, οι διάφορες μορφές κακοποίησης που συντελούνται σε chat rooms, dating apps και μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τέλος, ο εθισμός στο διαδίκτυο.

Πληροφορίες Παράστασης

Θέατρο Noūs- Creative space | Από Τετάρτη 26 Οκτωβρίου για 30 παραστάσεις

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη & Πέμπτη στις 9.00 μμ

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.