Ελένη Κουτσιλαίου

Με ελάχιστες λέξεις ο Ευριπίδης Λασκαρίδης δημιουργεί ένα πλέγμα ειρωνικής γλώσσας και αιχμηρής κριτικής στη «δικτατορία» της Θετικής σκέψης των σύγχρονων κοινωνιών. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Μια συνεπής, καθαρή ως προς τα υλικά και τους στόχους της παράσταση που συνομιλεί ήσυχα, αλλά εύστοχα με το πρωτογενές κειμενικό υλικό. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Μια πρώτη ματιά - μια πρώτη περιδιάβαση στα θεατρικά τοπία του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2024. Επιλογές από την Ελένη Κουτσιλαίου.

Το σημαντικό που μας προσφέρει η απλή (κάποιες φορές και απλοϊκή) στη δομή και τον χειρισμό της, σκηνοθεσία: μας υπενθυμίζει την ανεκτίμητη αξία της πίστης στην ουτοπία. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Ριψοκίνδυνη επιλογή του πρωτογενούς υλικού, υψηλή αισθητική και ανολοκλήρωτο -αν και ενδιαφέρον στη σύλληψή του- σκηνοθετικό όραμα. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Το ”Rohtko” του Łukasz Twarkowski είναι ένα συνταρακτικό παραστατσιακό δοκίμιο με ισότιμη συνύπαρξη των παραστατικών τεχνών που δίνει έμφαση στην εμπειρία της εικόνας της ύλης και όχι της υλικότητας αυτής καθαυτής. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Μια σπαρταριστή παραστασιακή κατάθεση κωμικού ιδιώματος, υψηλής θεατρικότητας και ποιοτικής σκηνικής αποτύπωσης. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθετεί με διαύγεια, αιχμηρότητα, καθαρότητα, ευφυία ένα πολύπλοκο και αδυσώπητο έργο, διατηρώντας κάτω από την επιφανειακή ψυχρότητα του παραστασιακού εγχειρήματος μια βαθιά, εναγώνια ουμανιστική ματιά. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Ο Ηλίας Κουνέλας δεν προτρέπει μόνο σε μια νέα θεατρική γλώσσα, αλλά σε μία νέα ηθική ποιότητα διασύνδεσης θεάματος και θεατή, πομπού και δέκτη. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.

Η Μαρία Πρωτόπαππα προτείνει νέους παραστασιακούς κώδικες, νέες αναγνώσεις, νέο τρόπο σύνδεσης με το κοινό, νέα υψηλά θεατρικά ήθη. Κριτική της Ελένης Κουτσιλαίου.