Για σκέψου να μην πρόφταινα
κι αυτό το καλοκαίρι
να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό
να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου
να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές
να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις
ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας
να καταλαβαίνω τους δικούς μου που αγαπώ
να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν
να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω
να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά
ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου
να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές
ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά
ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους
ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν….
Άλλο ένα καλοκαίρι, Τίτος Πατρίκιος
Για ένα αιώνιο καλοκαίρι. Για αυτό ζούμε, αναπνέουμε, ξυπνάμε…Για αυτή την χρυσή ηλιαχτίδα φωτός που τρυπώνει μέσα από τα παραθυρόφυλλα και αυτό το αεράκι ανάσας την πρώτη που ξημερώνει μέρα, των καλοκαιρινών μας διακοπών. Για αυτή την πρώτη στιγμή που θα βουλιάξουν τα πόδια μας μέσα στη ζεστή άμμο και για την πρώτη βουτιά στη θάλασσα, αυτή την σχεδόν βουβή στιγμή απόλυτης κάθαρσης που σηματοδοτεί την έναρξη της σωματικής αλλά και ψυχολογικής μας ξεκούρασης. Για αυτά τα ηλιοβασιλέματα που αποτυπώνονται ηδονικά στη ψυχή. Τη μυρωδιά των νυχτολούλουδων μετά τον απογευματινό ύπνο και τα δροσερά σταφύλια σφηνωμένα στις χούφτες. Για βράδια μοσχομυριστά, βράδια γεμάτα ξεγνοιασιά που δεν μας νοιάζει τίποτα και κανείς, με βρεγμένα μαλλιά και γεμάτες ψυχές, χορεύοντας ανέμελα στης νύχτας το πέρας. Με ανθρώπους που αγαπάμε. Για ένα καλοκαίρι ζούμε και αυτό έχει έρθει για τα καλά. Όλοι προσμένουν αυτές τις πολυπόθητες καλοκαιρινές διακοπές. Εμείς επιλέξαμε 10 εκθέσεις σε πόλεις και νησιά της Ελλάδας που αξίζει να επισκεφτείτε και να κάνετε τις μέρες αυτές ακόμα πιο όμορφες και ανέμελες.
“Who Will Fight the Dragon?”, Αλέκος Κυραρίνης και Νίκος Ποδιάς | CITRONNE Gallery στον Πόρο
Η CITRONNE Gallery παρουσιάζει με τη δυαδική έκθεση του Αλέκου Κυραρίνη και του Νίκου Ποδιά, “Who Will Fight the Dragon?”.
Επιπλέον, στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου έως τις 20 Οκτωβρίου θα λειτουργεί η ατομική έκθεση του Πάνου Χαραλάμπους «Επιγραφόμενα», την οποία οργανώνει και συνεπιμελείται η CITRONNE Gallery.
Ο Αλέκος Κυραρίνης και ο Νίκος Ποδιάς, με κοινές παραστάσεις από τα νεανικά τους χρόνια, συνεκθέτουν μία εικαστική συνήχηση με θέμα τον δράκοντα. Αφετηρία και σκοπός της έκθεσης αυτής είναι η ανάδειξη των δύο αυτών εικαστικών κόσμων οι οποίοι, αν και εμφανώς διαφοροποιούνται ως προς τις συγκυρίες, μπορούν να ταυτιστούν.
Στα έργα τους συναντώνται εικαστικές συμπτώσεις, αλλά και διαφοροποιήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της συνύπαρξης, διακρίνεται το συγγενές κλίμα σε ζητήματα τα οποία, εξαρχής, καθορίζουν τα έργα. Έχει να κάνει με τον συσχετισμό και την ποσόστωση της ουσίας της γοητείας την οποία ασκεί ο τρόμος (uncanny). Εκεί ακριβώς συναντιούνται· μια κοινή τοποθέτηση απέναντι στο αρχέτυπο.
«Πολλά είναι αυτά που και στις μέρες μας προκαλούν δέος και τρόμο. Μπορούμε να σταθούμε μπροστά στους φόβους μας με όπλα φτιαγμένα από χαρτί; Η έκθεση “Who Will Fight the Dragon?” έγινε αφορμή για να ανακαλύψουμε, με τον Αλέκο Κυραρίνη, την κοινή μυθολογία πίσω από το έργο μας».
Διάρκεια έκθεσης: 23 Ιουλίου – 10 Σεπτεμβρίου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Ο Αλέκος Κυραρίνης χτίζει το φως ως μία γεωγραφία. Σχηματίζει συνέχεια συσχετισμούς δυνάμεων που οργανώνουν την όρασή μας ως καλλιγραφικά αναπτύγματα. Τα έργα του Νίκου Ποδιά συναντούν το φως και εκτείνονται ανταποδίδοντάς το. Κέντρο τους είναι και η ίδια η χειρωναξία η οποία, μέσα από την ικανότητα της αίσθησης, μετατρέπεται σε φιλοσοφία.
«Απέναντι» | Μουσείο Μαστίχας Χίου
Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή παρουσιάζει την περιοδική έκθεση με τίτλο «Απέναντι» που θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Μαστίχας Χίου.
Με όχημα αποσπάσματα από έργα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και φόντο τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, η έκθεση επιδιώκει να σκιαγραφήσει πτυχές αυτής της καθοριστικής περιόδου για το έθνος. Η ζωή «απέναντι», στιγμιότυπα από τη Μικρασιατική Εκστρατεία και την Καταστροφή, το τέλος και ο ξεριζωμός, η επανεκκίνηση στην Ελλάδα, η ενσωμάτωση των προσφύγων και η διατήρηση της μνήμης ξεδιπλώνονται στις εκθεσιακές ενότητες.
Παράλληλα, η έκθεση αναδεικνύει το ισχυρό αποτύπωμα που άφησαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες στην τοπική ιστορία και την ανάπτυξη της περιοχής, αλλά και τη γενικότερη επίδραση που είχε η παρουσία τους σε τομείς της ελληνικής κοινωνίας.
Διάρκεια έκθεσης: 28 Ιουλίου – 31 Δεκεμβρίου, 2023
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Θα παρουσιαστεί σπάνιο αρχειακό υλικό και φωτογραφίες, ιερά κειμήλια και προσωπικά αντικείμενα που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από «απέναντι» και αφηγούνται με μοναδικό τρόπο συγκινητικές ανθρώπινες στιγμές στο πλαίσιο της Ιστορίας. Μεταξύ άλλων, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν τον Επιτάφιο του Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Κρήνης (Τσεσμέ), επιστολές από το Μέτωπο, μια σφραγίδα των Ελληνικών Ταχυδρομείων της Σμύρνης, χειροποίητα τάματα, το κλειδί της εξώθυρας σπιτιού, ένα αστικό νυφικό του 20ού αιώνα, κεντημένα προικιά, τετράδια μαθητών και άλλα απλά καθημερινά αντικείμενα. Έκθεση – διαμάντι και περισσότερο από ποτέ επίκαιρη.
«Μικρο-ιστορίες Ενός Ευµετάβλητου Τοπίου» | ΚΔΑΠ, Ιος
Η ιστορία του Ios Art Residency #1
Μια ομάδα ανθρώπων µε κοινά χαρακτηριστικά την αγάπη τους για την Ίο και την ξεχωριστή ομορφιά των Κυκλάδων ξεκίνησε – µε λίγα µέλη αρχικά – µε όραμα να συμβάλλει στην προστασία της ομορφιάς της Ίου από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη που έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή αυτού του μοναδικού και ιδιαίτερου τοπίου. Η ομάδα χρόνο µε το χρόνο μεγάλωσε και έγινε το Σωματείο «Σώστε την Ίο» (Save Ios).
Υπήρχε η επιθυμία από όλους να βοηθήσουν στην παύση των εκτεταμένων περιβαλλοντικών καταστροφών από διαφορετικές εταιρείες ιδίων επιχειρηματικών συμφερόντων που προωθούν μια ανάπτυξη εντελώς ασύμβατη µε την Αιγαιοπελαγίτικη φυσιογνωμία του νησιού.
Και για το σκοπό αυτό αποφασίστηκε να υλοποιηθούν από το σωματείο κάποιες δράσεις µε σκοπό την ενδυνάμωση του πολιτιστικού προφίλ του νησιού της Ίου, και την ενίσχυση της παρουσίας της σύγχρονης τέχνης, σε συνάρτηση µε την καλλιέργεια της περιβαλλοντικής και κοινωνικής ευαισθησίας των κατοίκων και των επισκεπτών του. Η ιδέα ενός προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών γεννήθηκε ως μια πιθανή δράση του σωματείου.
Με την υποστήριξη του Δήµου Ιητών και την χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού το Ios Art Residency #1 έγινε πραγματικότητα µε τον υποτίτλο «Μικρο-ιστορίες Ενός Ευµετάβλητου Τοπίου», και σε πρώτη φάση προσκάλεσε για δύο εβδομάδες τον Απρίλιο, τρεις εικαστικούς καλλιτέχνες, τη Δήµητρα Κονδυλάτου, τον Ορέστη Μαυρουδή και τη Φωτεινή Παλπάνα να γνωρίσουν την Ίο από κοντά.
Η έκθεση µε τίτλο «Μικρο-ιστορίες Ενός Ευµετάβλητου Τοπίου» σε επιμέλεια του εικαστικού Δημήτρη Φουτρή, θέτει την έννοια της φύσης στο επίκεντρο µε στόχο να διερευνήσει την αλληλεπίδραση της µε τον πολιτισμό του καθημερινού.
Να χαρτογραφήσει δηλαδή ακούσια στοιχεία της ευθραυστότητας του κυκλαδίτικου τοπίου υπό το πρίσμα των διαφορετικών επιπέδων ιστορίας (ή ιστοριών) του νησιού, είτε αυτές αφορούν το πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων -μνήµες, γεγονότα, και συναισθήματα- είτε την άμεση επισήμανση της σχέσης του κατοίκου µε το τοπίο.
Διάρκεια Έκθεσης: Αυγούστου – 13 Σεπτεμβρίου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Χαρτογράφηση του τοπίου που επιδιώκει να ευαισθητοποιήσει τον θεατή ως προς την σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος από τις επιπτώσεις της ανθρώπινης παρέμβασης σε αυτό. Μια έκθεση προϊόν σκληρής δουλειάς που αξίζει την προσοχή μας.
«Το Αυγό (του Κόκορα)», Ράνια Φραγκουλίδου | Χώρος Τέχνης Ώχρα Μπλε στη Λήμνο
Ο Χώρος Τέχνης Ώχρα Μπλε παρουσιάζει μια σειρά ζωγραφικών έργων μικρών διαστάσεων της Ράνιας Φραγκουλίδου.
Έκθεση που σχολιάζει την «ανδρική κυριαρχία ή υπεροχή (machismo)», ένα κοινωνικό φαινόμενο με ρίζες στη διαχρονία, που πλήττει εξίσου τα δύο φύλα. Χάρη στην «αστυνόμευση» της έμφυλης ταυτότητας, τα άτομα ευθυγραμμίζονται με κανονιστικά πρότυπα εμφάνισης και συμπεριφοράς, εδραιώνοντας έτσι την κοινωνική ταξινόμηση και ιεραρχία. Οι άνδρες πρέπει να φέρονται «σαν άνδρες» και οι γυναίκες αναπτύσσουν ή υιοθετούν στρατηγικές επιβίωσης στον δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο. Η ενότητα των ζωγραφικών έργων «Το Αυγό (του κόκορα)» θέτει ερωτήματα για τον αγκυροβολημένο βίο, ψηλαφίζει την κατάσταση εσωτερικής σύγκρουσης του εγώ, την σωματική και συμβολική βία της ανδρικής κοινωνιοδικίας.»
Στο προσκήνιο μπαίνει εξίσου η θηλυκότητα και τα παιδιά από τις κοινότητες μεταναστών και προσφύγων που ειδικά εν καιρώ πολέμου διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο, αν και ο λόγος πολύς για την ευρωπαϊκή πολιτειότητα (the notion of European citizenship) και ακροθιγώς «το δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα».
Οι στρατηγικές του αιώνιου θηλυκού, το απεχθές βάρος (για τους ίδιους τους άνδρες) της αρρενωπότητας και οι κοπιώδεις προσπάθειες αυτοπραγμάτωσης εν τέλει εν κενώ;
Διάρκεια έκθεσης: 8 Ιουλίου – 12 Αυγούστου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Εμπνευσμένη κοινωνική έκθεση που θέτει καίρια ζητήματα που αφορούν στην πατριαρχία και κάθε μορφή βίας.
«Η ώρα του μάγου», Ηλίας Παπαηλιάκης στη Νάξο
Ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του ζωγράφου Ηλία Παπαηλιάκη με τίτλο «Η ώρα του μάγου» στο Πολιτιστικό Κέντρο στην πρώην Σχολή Ουρσουλινών, στο Κάστρο της Χώρας. Την έκθεση επιμελείται ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος.
Ο Ηλίας Παπαηλιάκης δημιουργεί έργα-συστήματα που αποτελούν μελέτες ισορροπίας, μεγεθών και ποσοτήτων. Η έκθεση «Η ώρα του μάγου» περιλαμβάνει νέα έργα με τα οποία ο Παπαηλιάκης δοκιμάζει τις δυνατότητες του νέου ιδιώματος της ζωγραφικής του.
Μελετώντας το εύρος αυτού του ιδιώματος, ο καλλιτέχνης εισέρχεται σε μια πιο πνευματική κατάσταση, σ’ έναν χώρο που είναι πιο εξωστρεφής και έχει να κάνει με το παιχνίδι. Αφήνοντας στην άκρη τον ερωτισμό και το στοιχείο της ρήξης που αυτός εμπεριέχει, ο Παπαηλιάκης στρέφεται σε μια θεματολογία με βιβλικές αναφορές. Η έκθεση στη Νάξο είναι σημαντική για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, γιατί σηματοδοτεί τη μετάβαση σε μια καινούργια κλίμακα, αφού εδώ ο καλλιτέχνης παρουσιάζει τον μεγαλύτερο πίνακα που έχει ζωγραφίσει μέχρι σήμερα.
Με το «Εργαστήριο παιχνιδιών» (2021) ο Παπαηλιάκης -μάστορας του τεχνικού κομματιού της ζωγραφικής- λύνει το πρόβλημα της μεγάλης κλίμακας, του μεγέθους.
Το «Εργαστήριο παιχνιδιών» πλαισιώνεται από έξι μικρότερα έργα διαστάσεων 2×2 μέτρα το καθένα. Οι τίτλοι τους δεν συλλαμβάνονται εκ των υστέρων αλλά προκύπτουν την ώρα που ο καλλιτέχνης δουλεύει τα έργα: «Το Ηλιοβασίλεμα στο παλάτι», «Αγόρι με μπαλόνι, διαβάζει βιβλίο», «Η ζωή στην εξοχή», «Η ώρα του ήλιου», «Η ώρα του μάγου» και «Το ενυδρείο».
Σε κάθε έργο αυτής της ενότητας υπάρχει η σχέση της φιγούρας με αντικείμενα. Και σε κάθε έργο υπάρχει πάντα ένας ορίζοντας, αποτυπωμένος με διαφορετικούς τρόπους.
Διάρκεια έκθεσης: 18 Ιουλίου- 18 Σεπτεμβρίου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Ο καλλιτέχνης μέσα από αυτή την έκθεση μελετάει τη σχέση του παιχνιδιού και του εαυτού με το ζώο, τη συντροφικότητα, τη συμπόρευση και τη συναίνεση, έννοιες που ο ζωγράφος επιχειρεί να αποδώσει στα νέα του έργα.
«HANDMADE: Οι κοινωνικές διαστάσεις της χειροτεχνίας» σε επιμέλεια Κατερίνας Γρέγου | ART SPACE PYTHAGORION στη Σάμο
Το Ίδρυμα Schwarz σε συνεργασία με το ΕΜΣΤ παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο «HANDMADE: oι κοινωνικές διαστάσεις της χειροτεχνίας» στο ART SPACE PYTHAGORION στο Πυθαγόρειο της Σάμου.
Tα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης για έργα που είναι χειροποίητα ή βασίζονται στη χειροτεχνία. Ο όρος «χειροτεχνία» αναφέρεται σε διαδικασίες, ενέργειες, τεχνικές και μορφές δημιουργικότητας που εκτελούνται συνήθως διά χειρός ή με τη χρήση χειροκίνητων συσκευών.
Παραδοσιακές τεχνικές και τεχνογνωσία που υπήρχαν για γενιές εξαλείφθησαν. Σήμερα, πολλοί καλλιτέχνες επιστρέφουν στις χειροτεχνικές πρακτικές και σε μεθόδους που ενέχουν δημιουργική υλικότητα.
Ένας λόγος είναι η αυξανόμενη επικράτηση της ψηφιακής κουλτούρας, η κυριαρχία του άυλου, της πληροφορικής, η άνοδος της πνευματικής εργασίας στη σύγχρονη ζωή και η περιθωριοποίηση του απτού και του απτικού. Ένας δεύτερος λόγος είναι η σύνδεση της χειροτεχνίας κυρίως με τις γυναίκες και την εργατική τάξη, καθώς και με τις μειονότητες – δηλαδή με περιθωριοποιημένες ομάδες που αποκλείστηκαν από τον χώρο της «υψηλής» τέχνης και των ορθόδοξων ή κυρίαρχων ιστορικών αφηγήσεων.
Σήμερα, καθώς αμφισβητείται η υποκείμενη δυναμική εξουσίας, η οποία υπαγόρευε τους κανόνες για ό,τι ανήκει στην «υψηλή τέχνη» και ό,τι όχι, τίθεται σε αμφισβήτηση και η αντίθεση τέχνης-χειροτεχνίας. Η χειροτεχνία, η οποία κάποτε αποτελούσε ούτως ή άλλως αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής πρακτικής, επανέρχεται στο προσκήνιο.
Ωστόσο, ενώ μεγάλο μέρος των σημερινών καλλιτεχνικών πρακτικών και εκθεσιακών προσεγγίσεων που διερευνούν τη χειροτεχνία εστιάζουν στην υλικότητα, στη μορφή ή στη λαογραφική διάσταση της παράδοσης, η παρούσα έκθεση θα επικεντρωθεί σε έργα που διαθέτουν μια υποκείμενη κοινωνική και πολιτική διάσταση, και θα εξετάσει τις οικονομίες, τα πλαίσια, και τα δίκτυα σχέσεων που βρίσκονται στον πυρήνα των χειροτεχνικών πρακτικών και παραδόσεων.
Στους καλλιτέχνες περιλαμβάνονται οι εξής: Α: Νίκος Αλεξίου, Bertille Bak, Μαρία Λουίζου, Jennifer Nelson, Ελένη Μυλωνά, Sphinxes, Maria Varela, Ναταλία Μαντά μεταξύ άλλων
Διάρκεια έκθεσης: 4 Αυγούστου – 31 Αυγούστου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Ενώ μεγάλο μέρος των σημερινών καλλιτεχνικών πρακτικών και εκθεσιακών προσεγγίσεων που διερευνούν τη χειροτεχνία εστιάζουν στην υλικότητα, στη μορφή ή στη λαογραφική διάσταση της παράδοσης, η παρούσα έκθεση επικεντρώνεται σε έργα που διαθέτουν μια υποκείμενη κοινωνική και πολιτική διάσταση, και εξετάζει τα δίκτυα σχέσεων που βρίσκονται στον πυρήνα των χειροτεχνικών πρακτικών και παραδόσεων.
«Το Αιγαίο σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι», Πέτρος Ζουμπουλάκης | Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου
Η Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου «Μαρία Ιγγλέση» παρουσιάζει την πρόσφατη εικαστική ενότητα «Το Αιγαίο σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι», του ζωγράφου Πέτρου Ζουμπουλάκη.
Η αναφορά του τίτλου της έκθεσης στο γνωστό στίχο του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη («Η Ιθάκη») σηματοδοτεί και την ποιητική προσέγγιση του καλλιτέχνη στην απεικόνιση νησιών του Αιγαίου, όπως η Μύκονος και η Τήνος. Το σύνολο των έργων αποτελεί την κορύφωση της πολυετούς έρευνας του καλλιτέχνη για το «Αέναο Τοπίο».
Όπως λέει ο ίδιος: «Το τοπίο αποτελούσε ανέκαθεν την πηγή της έμπνευσής μου. Θαυμάζω την ποικιλία και την πολυμορφία του. Οι θάλασσες και τα χερσονήσια, οι ξερολιθιές και τα λιβάδια, οι αμμουδιές του, οι γκρεμοί και οι κοιλάδες του ιδωμένα “από αέρος” αποτελούν μετεξέλιξη του Αέναου Τοπίου μου, που με απασχολεί πολλά χρόνια».
Ο Π. Ζουμπουλάκης, χρησιμοποιεί μια, σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση, με πλάνα της φύσης είτε μακρινά, ιδωμένα είτε από ψηλά, είτε κοντινά. Κάθε έργο του λειτουργεί ως αυτόνομη έκφραση, αλλά ταυτόχρονα εντάσσεται σε ένα αέναο εικαστικό σύμπαν, χωρίς αρχή και τέλος. Έτσι, προσκαλεί τον θεατή να λειτουργήσει διαδραστικά και να χρησιμοποιήσει την φαντασία του, για να συμπληρώσει τα «κενά» στοιχεία της μεταβλητής εικαστικής σύνθεσης.
Η έκθεση πλαισιώνεται και από πορτρέτα Ελλήνων ποιητών, οι οποίοι εξύμνησαν τη θάλασσα (Ο. Ελύτης, Ν. Καββαδίας, κ.ά), ενώ η ηχητική εγκατάσταση των κυμάτων, του αέρα και της βροχής, δημιουργεί μια πολυαισθητηριακή εμπειρία για τον θεατή.
Διάρκεια έκθεσης: 12 Ιουλίου – 3 Αυγούστου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Μια έκθεση για τους λάτρεις του τοπίου στη ζωγραφική. Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης σε μια πολύ μελετημένη δουλειά.
”Keeping time” με έργα από τις συλλογές PCAI και Fidelity στους Δελφούς
Η Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI) και η Fidelity Art Collection εγκαινίασαν τη νέα τους ομαδική έκθεση με τίτλο ”Keeping time” στους Δελφούς.
Το έργο της Carly Glovinski εξερευνά την αυτοσχέδια και ευρηματική διάθεση που συνδέεται με την οικιακή χειροτεχνία και τον σεβασμό προς τη φύση και την ύπαιθρο. Τα στοιχεία του χρόνου και του τόπου ενσωματώνονται στο έργο της, αντιπαραβάλλονται με τη στάθμη της θάλασσας και την εποχιακή άνθιση των λουλουδιών, ενώ σημαδεύονται από την εργασία και τις επαναλαμβανόμενες διαδικασίες.
Στην έκθεση ”Keeping Time” παρουσιάζει το πιο πρόσφατο έργο της, που φέρει τον τίτλο ”Canning the Sunset” και δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η Glovinski έλαβε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο της Βοστόνης και εκπροσωπείται από τη Morgan Lehman Gallery στη Νέα Υόρκη. Ζει και εργάζεται στο New Hampshire των ΗΠΑ.
Η Lynne Harlow είναι γνωστή για τις κομψές και μελετημένες εξερευνήσεις της γύρω από το φως και τον χώρο. Δουλεύοντας με τη γλώσσα του μινιμαλισμού, δημιουργεί εντυπωσιακές συναντήσεις χρώματος και μορφής. Το έργο ”Delphi Lodestars” της Harlow που δημιουργήθηκε για την έκθεση αυτή παραπέμπει σε φαινομενικά μαγικά αντικείμενα που συγχωνεύουν το φυσικό και το ανθρωπογενές.
Στο έργο του Charly Nijensohn ”Beyond the End”, μια ομάδα ανθρώπων βρίσκεται να επιπλέει χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, ενωμένη και απομονωμένη, καθώς αναλογίζεται την κατάρρευση του σύμπαντος. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ο καλλιτέχνης προσκλήθηκε από το PCAI να επεξεργαστεί εκ νέου το έργο του 2007 που γυρίστηκε στο Upernavik τoυ Greenland, με μέλη της κοινότητας των Inuit.
Διάρκεια έκθεσης: 3 Ιουνίου – 30 Οκτωβρίου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Μια σημαντική πρωτοβουλία που αποσκοπεί στην καλλιέργεια της περιβαλλοντικής συνείδησης με κύριο όχημα τη σύγχρονη τέχνη.
«Η Ύδρα του Robert McCabe, 1950s-1960s | Ιστορική Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη στην Ύδρα
Δεν είναι πολύ μακρινή η εποχή, μόλις μερικές δεκαετίες, που, όπως όλη η Ελλάδα, και η Ύδρα επιβίωνε με δυσκολία. Η εγκατάλειψη και η φτώχεια ήταν εμφανείς. Ο οικισμός και οι κάτοικοι απέπνεαν μια αίσθηση χαμένης αίγλης. Η δεκαετία του 1950 θα τα αλλάξει όλα αυτά. Σταδιακά στην Ύδρα θα δημιουργηθεί ένας ιδιότυπος, γοητευτικός μικρόκοσμος από κοσμοπολίτες καλλιτέχνες, διανοούμενους και συγγραφείς και θα αρχίσει η τουριστική της ανάπτυξη.
Όταν ο Αμερικανός φοιτητής Robert McCabe φτάνει για πρώτη φορά στην Ύδρα το 1954, οι αλλαγές στην κοινωνία του νησιού έχουν μόλις αρχίσει να διακρίνονται. Οι φωτογραφίες του McCabe από την Ύδρα παρουσιάζουν το νησί ανάμεσα σε δυο διακριτές φάσεις, της παραδοσιακής νησιωτικής κοινωνίας που επιβίωνε λιτοδίαιτα και του κατοπινού μετασχηματισμού του νησιού σε κοσμοπολίτικο κέντρο και τουριστικό προορισμό.
Στις φωτογραφίες του οι χαρακτηριστικές ομορφιές της Ύδρας αναγνωρίζονται αμέσως. Σταθερές άγκυρες στο βλέμμα, το καμπαναριό του Μοναστηριού της Παναγίας, η προτομή του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, ο κυματοθραύστης με πλήθος καΐκια, οι πέτρινες μάντρες.
Όσο περισσότερο παρατηρεί κανείς τις φωτογραφίες, τόσο αντιλαμβάνεται γοητευτικές λεπτομέρειες, μαρτυρίες μιας άλλης εποχής, της δεκαετίας του 1950 και των αρχών του 1960: τις εγκαταλειμμένες παλιές πέτρινες αποθήκες του λιμανιού και τα γερασμένα επιβλητικά σπίτια∙ το παλιό κτήριο του Ιστορικού Αρχείου της Ύδρας∙ το «Νεράιδα», το πλοίο-σύμβολο της εποχής∙ τα καφενεία και τα μαγαζιά της προκυμαίας, με τις μακριές ριγωτές τέντες∙ τις χειροποίητες επιγραφές των μαγαζιών∙ τις καθημερινές ασχολίες των βιοπαλαιστών∙ τα μικρά παιδιά που τριγυρίζουν ελεύθερα στο λιμάνι. Tο έγχρωμο φιλμ αποτυπώνει τα χρώματα, το φως του ήλιου αλλά και τις σκιές στους βράχους, τα σπίτια, τα καΐκια, στη θάλασσα, όλες τις ώρες της ημέρας.
Διάρκεια έκθεσης: 20 Ιουνίου – 31 Οκτωβρίου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Ό,τι και να πω για τον McCabe είναι λίγο. Στη δουλειά του διακρίνεται καθαρά το γνήσιο ενδιαφέρον του για τους παρθένους τόπους, η λαχτάρα για ανακάλυψη του ταξιδιώτη, ο θαυμασμός για τους σκληραγωγημένους κατοίκους, καθώς και η αγάπη για την Ελλάδα του ανθρώπου με κλασική παιδεία και αισθητική. Οι φωτογραφίες του από τα νησιά του Αιγαίου έγιναν μοναδικά ντοκουμέντα μιας εποχής που ο παραδοσιακός τρόπος ζωής των κατοίκων τους παρέμενε απαράλλαχτος επί αιώνες, ενώ είχαν ήδη φυτευτεί οι σπόροι της μετεξέλιξής τους σε τόπους αναψυχής ανθρώπων από όλη την υφήλιο.
«Μνήμη και εντύπωμα»: Η πρώτη περιοδική έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας
«Μνήμη και εντύπωμα. Μια περιήγηση στη χώρα του Πέλοπα με οδηγό αρχαία νομίσματα», είναι ο τίτλος της έκθεσης που φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας (Αλέα Τεγέας) και στο Κτίριο Β του Στασινοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου(Στάδιο Τεγέας).
Η έκθεση διοργανώνεται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αρκαδίας, το Μουσείο Μπενάκη, το Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού &Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ) και το Κοινωφελές Ίδρυμα Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλος–ΒΙΟΧΑΛΚΟ.
Στον δρόμο από τον τόπο προς την ουτοπία, η Αρκαδία–ως όνομα και ως ποιητική εικόνα–συντηρεί διαχρονικά επίκαιρα θεμελιώδη αιτήματα και αξίες πολιτισμού: ειρήνη, αρμονία, δικαιοσύνη, μέτρο, χαρά ζωής, ευγένεια, απλότητα, καλοσύνη.
Η έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας περιλαμβάνει 71 εκθέματα οργανωμένα γύρω από δύο θεματικούς άξονες και σε πέντε ενότητες.
Μύθος και μνήμη. Ανιχνεύεται η γένεση της τοπικής μυθικής και ιστορικής παράδοσης.
Συλλογική μνήμη στην Πελοπόννησο πέρα από τα όρια των πόλεων. Προβάλλονται οι δύο μεγάλες προσπάθειες οργάνωσης υπερτοπικών πολιτικών σχηματισμών στην Πελοπόννησο, το Κοινό των Αρκάδων και η Αχαϊκή Συμπολιτεία.
Ανακαλώντας τη μνήμη: η Πελοπόννησος στους αυτοκρατορικούς χρόνους. Αναδεικνύεται με ποιο τρόπο η ιθύνουσα τάξη συνεχίζει να προβάλλει το αρχαίο κλέος της κάθε πόλης, εναρμονιζόμενη με τα κελεύσματα της αυτοκρατορικής εξουσίας.
Το τέλος μιας εποχής και η αρχή μιας άλλης. Συνδέοντας την τιμητική επιγραφή για τον ύπατο Ρούφο–που φαίνεται ότι αντιστάθηκε στους Γότθους εισβολείς του 4ουαι. μ.Χ.–με τη μαρτυρία των νομισμάτων φωτίζονται λιγότερο γνωστές πτυχές ενός κόσμου σε μετάβαση.
Δεκατέσσερα επιλεγμένα γλυπτά της μόνιμης έκθεσης του Μουσείου συνδιαλέγονται με δεκαεπτά νομίσματα που φέρουν όμοιους ή συναφείς εικονογραφικούς τύπους.
Διάρκεια έκθεσης: 8 Ιουνίου – 30 Νοεμβρίου, 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Πώς λειτουργεί η μνήμη; Tι ακριβώς και πώς εντυπώνεται στη συλλογική συνείδηση ενός τόπου; Πώς ένας μύθος ξεπερνά τον τόπο που τον γέννησε; Τι χαράχθηκε βαθιά στο συλλογικό φαντασιακό μέσα από την τέχνη και εξακολουθεί να σαγηνεύει έξω από τον χρόνο, και τι απλώς επιζεί σε έναν χώρο εντυπώσεων. Αυτά είναι λίγα από τα ερωτήματα που ερευνώνται σε αυτή την έκθεση που δεν πρέπει να χάσετε.
«Πλάθοντας το άυλο», Αλεξάνδρα Αθανασιάδη | Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Β & Ε Γουλανδρή στην Άνδρο
Σε μια περιήγηση που καλύπτει σχεδόν πέντε δεκαετίες δημιουργίας, χωρίς να ακολουθεί χρονολογική σειρά, ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τις πολλαπλές πτυχές της πορείας της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, από τα πρώιμα παιδικά έργα της έως σήμερα.
Η έκθεση θα μας ταξιδέψει πρώτα στο εργαστήριο της καλλιτέχνιδας, στο οποίο δημιουργεί εδώ και τριάντα χρόνια. Σε αυτόν τον χώρο, που ανοίγει σε έναν καταπράσινο κήπο όπου δεσπόζουν οι δημιουργίες της, η Αθανασιάδη πλάθει, σχεδιάζει, ζωγραφίζει, φωτογραφίζει, φυλώντας προσεκτικά, εδώ κι εκεί, διάσπαρτα θραύσματα από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, που περιμένουν υπομονετικά τη μετουσίωσή τους σε έργα τέχνης.
Από το εργαστήριο μεταφερόμαστε στις ακροθαλασσιές, όπου η Αθανασιάδη βρίσκει τα περισσότερα υλικά για τις δημιουργίες της. Συνδυάζοντας έργα διαφόρων τεχνικών και εποχών, δημιουργεί μια εγκατάσταση γεμάτη ποίηση και μελαγχολία, που θυμίζει τους στίχους από τη «Θάλασσα του πρωιού» του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Ανακαλύπτουμε στη συνέχεια μια άγνωστη πτυχή της δημιουργικής της πορείας: τον πρωταρχικό ρόλο της αφαίρεσης στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές του 1990. Τα περισσότερα έργα της ενότητας, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, αναδεικνύουν τις επιρροές που δέχτηκε η Αθανασιάδη από γλύπτες όπως οι Henry Moore και Alberto Giacometti, χωρίς όμως ποτέ να χάνει το δικό της, εντελώς προσωπικό, οξυδερκές βλέμμα.
Ύστερα από ένα άλμα είκοσι πέντε ετών, μεταφερόμαστε σε μια ενότητα αφιερωμένη αποκλειστικά στον Κωνσταντίνο Καβάφη, στην οποία η Αθανασιάδη μας αποκαλύπτει έναν κόσμο απρόσμενο, γεμάτο χρώμα και αισθησιασμό. Εδώ, η καλλιτέχνιδα τιμά την κοινή της αγάπη με τον Καβάφη για το αρμονικό πάντρεμα του αρχαίου με το σύγχρονο· την ανάκληση, γεμάτη λεπτότητα και χάρη, των αισθημάτων του και των ορμών του· τη διεκδίκηση μιας αισθησιακής, ακόμη και ερωτικής προσέγγισης των σωμάτων· τη σπουδαιότητα του παρελθόντος, την εξερεύνησή του, την αφομοίωσή του, την αποδοχή του.
Η ποίηση του Καβάφη υπό το πρίσμα της Αθανασιάδη μας επιτρέπει μια φυσική μετάβαση προς τον κόσμο των αλόγων, βασικό θέμα στις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις.
Η έκθεση ολοκληρώνεται με την ενότητα που αποτελεί τον κεντρικό άξονα της τέχνης της Αθανασιάδη: το ανθρώπινο σώμα. Γυναικείες και ανδρικές φιγούρες, από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, εμπνευσμένες από τη μυθολογία, την ίδια, τον πατέρα της ή τον σύζυγό της, συνυπάρχουν σε αυτόν τον χώρο, εκφράζοντας όλες τις πλευρές, ακόμα και τις πιο σκοτεινές, του έργου της.
Διάρκεια έκθεσης: 3 Ιουλίου 2022 – 2 Οκτωβρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφτείτε: Σπουδαία καλλιτέχνιδα. Σπάνιο υλικό μιας μεγάλης εικαστικής πορείας που το βίωμά της διαπερνά την ύλη και μας αγγίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, που χαρακτηρίζεται όμως πάντα από ευαισθησία, λεπτότητα και υψηλή αισθητική.
