Μια παράσταση – οφθαλμαπάτη, μια φαρσοκωμωδία καταστάσεων, για την τέχνη της εξαπάτησης: Παράσταση ή πραγματικότητα, ηθοποιός ή ρόλος, θύτης ή θύμα, αλήθεια ή ψέμα, όλα συγχέονται και τελικά, το μόνο που μένει είναι το παιχνίδι.
Η αδρεναλίνη της κομπίνας, η μαεστρία και η αρρώστια του τζόγου, η κάψα να εξαπατήσεις τους πάντες, αλλά να μην εξαπατηθείς εσύ ο ίδιος και η εμμονή του ανθρώπου για την επικράτηση απέναντι στον οποιονδήποτε «δίπλα», κυριεύουν την πένα του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ κάπου στο 1836, για να γράψει μια δαιμονισμένη μυστήρια κωμωδία, που ακούει στο όνομα «Οι Παίχτες».
Σ’ ένα απομακρυσμένο πανδοχείο της Ρωσίας, καταφτάνει ένας δεινός χαρτοπαίχτης, απατεώνας, και πλαστογράφος. Στόχος του, να βρει τα επόμενα θύματά του, και να τα «γδάρει». Αλλά δε θα είναι τόσο απλή υπόθεση. Στο ίδιο πανδοχείο διαμένουν δύο εξίσου δεινοί κομπιναδόροι, που γυρεύουν το ίδιο ακριβώς πράγμα με τον πρώτο: ένα λαχταριστό, αθώο και, φυσικά, κεφαλαιούχο θύμα. Οι δύο συναντούν τον ένα και σύντομα ενώνουν τις δυνάμεις τους, οδηγώντας την παράσταση σε ένα πανδαιμόνιο γεμάτο μπλόφες, ρίσκο, ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις κι ανατροπές, καθώς στο παιχνίδι μπαίνουν σιγά-σιγά όλοι οι παράξενοι ένοικοι που τριγυρνούν σ’ αυτό το μικρό και ήσυχο πανδοχείο.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής μοιράζεται το Ημερολόγιο Προβών για την παράσταση «Οι Παίχτες» του Ν.Β. Γκόγκολ που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Κιβωτός:
Σεπτέμβριος 2018
Στη Μόσχα, σε ένα μικρό δωμάτιο, λίγο πριν ξεκινήσω πρόβες για την πτυχιακή μου παράσταση και στην πρώτη περίοδο των σπουδών μου που είχα λίγο χρόνο ελεύθερο, αποφασίζω να μεταφράσω τους «Παίχτες» με σκοπό να είναι η πρώτη μου δουλειά όταν θα γυρίσω Ελλάδα. Πρώτη φορά μετέφραζα έργο και αυτήν την ηρεμία – βράδυ με τσάι, στον υπολογιστή, με το λεξικό και θέα τη Μόσχα από το παράθυρο- θα τη θυμάμαι για όλη μου τη ζωή.
Φθινόπωρο 2019 – Άνοιξη 2020
Μόλις έχω επιστρέψει στην Ελλάδα και προετοιμάζομαι για την πρώτη μου επαγγελματική δουλειά, το «Παίζοντας το θύμα» των αδελφών Πρεσνιακόφ στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού θεάτρου. Την περίοδο αυτή ο Βασίλης Μαγουλιώτης, φίλος, συνεργάτης και πρωταγωνιστής στην επικείμενη δουλειά, φτιάχνει με τον Γιάννη Νιάρρο ένα μουσικό stand up και μπλέκομαι λίγο να βοηθήσω. Μετά από λίγο καιρό με παίρνει ο Βασίλης ένα τηλέφωνο και μου λέει «ρε δεν κάνουμε μια παράσταση παρέα με τον Γιάννη». Του λέω εννοείται ψήνομαι και προτείνω να βάλουμε στο παιχνίδι τον Χρυσανθόπουλο και τον Μουλά- κολλητοί φίλοι του Γιάννη- με τους οποίους έκανα πολύ παρέα όταν σπουδάζαμε στο Ωδείο (ένα έτος μπροστά μου αυτοί). Είναι μέσα όλοι. Μου λένε να βρούμε τι θα κάνουμε, τους λέω ξέρω ήδη. Τους δίνω το έργο και παρά τις πρώτες τους αμφιβολίες μου λένε αν το πιστεύεις φύγαμε. Ο Γιάννης βοηθάει να βρούμε παραγωγό κι οργανωνόμαστε με σκοπό να κάνουμε πρεμιέρα τον Γενάρη του 2021. Είμαστε μέσα στην τρέλα και τότε… έρχεται η πανδημία.
Καλοκαίρι 2021
Μετά από ενάμιση χρόνο που ήρθε η ζωή μας πάνω κάτω συναντιόμαστε 22 Αυγούστου για πρώτη πρόβα, ελπίζοντας ότι δεν θα ξανακλείσουν τα πάντα. Μετά από δύο χρόνια σχεδόν αδράνειας, και μέσα στην απόλυτη αβεβαιότητα μαζευόμαστε με αυτήν την παρέα και ξεκινάμε πρόβες. Ξεκινάμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε: να παίζουμε θέατρο, να παίζουμε μουσική, να παίζουμε με τη γελοιότητα. Μέσα στην πρόβα το παιχνίδι γίνεται ο τρόπος μας να εκτονώσουμε την αγάπη μας για το θέατρο, τη ζωή και το χιούμορ, μακριά από τη μιζέρια που μας περιβάλλει.
Φθινόπωρο 2021
Η παράσταση έχει ανέβει, η ανταπόκριση είναι κάτι το πρωτόγνωρο… Έχοντας κάνει μόνο μια παράσταση πριν και μάλιστα μέσα στο χάος του κορονοϊού, είμαι τόσο άπειρος που δεν έχω ιδέα αν η αντίδραση αυτή είναι κάτι το σύνηθες, αν είναι αυτή η τυπική ευγένεια των φίλων για να μην νιώσεις άσχημα μετά τις παραστάσεις, ή όντως κάτι έχει γίνει σημαντικό στ’ αλήθεια. Ένα περίεργο χάος.
Φθινόπωρο 2022
Έχει περάσει ένας χρόνος και ξεκινάμε πάλι. Τώρα μπορώ να απολαύσω περισσότερο όλο αυτό που έγινε και γίνεται. Έχω απομακρυνθεί κάπως οπότε μπορώ ψύχραιμα να το αναλογίζομαι και να συγκινούμαι. Χθες βράδυ μια φίλη ηθοποιός, κατά τη γνώμη μου από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που έχουμε στη χώρα μας, μόλις βγήκε από την παράσταση, μου έστειλε σε μήνυμα: «Είστε η εκδίκηση του καλού». Συγκίνηση και ευγνωμοσύνη που είμαι τυχερός να έχω ζήσει κάποια από τα όνειρά μου.
