Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του πλανήτη, όλοι οι πολίτες είμαστε ευτυχισμένοι απολαμβάνοντας την ευημερία μέρα και νύχτα. Μονιασμένοι σα μια γροθιά αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της καθημερινότητας. Ως κοινωνία έχουμε αποδεχτεί την ποικιλότητα και σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.
[Τώρα είσαι σοβαρός; Τι γράφεις;]
Κανένας Έλληνας δεν είναι ανώτερος ή κατώτερος, όλοι είμαστε ίσοι με τα ίδια ακριβώς δικαιώματα. Η ασφάλεια που νιώθουμε ως πολίτες χάρη στις αστυνομικές δυνάμεις που στέκουν άγρυπνοι φρουροί μας κάνει να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια. Έχουμε εμπιστοσύνη στο σύστημα δικαιοσύνης μας, γιατί δρα άμεσα αποφασιστικά και δεν το ορίζει καμία κυβέρνηση, η δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι τυφλή.
[Σταμάτα τις αηδίες και γράψε ένα άρθρο για το έθιμο του πρωταπριλιάτικου ψέματος κάμε κει και κανα δυο έξυπνες συνδέσεις με το παρόν να γίνει επίκαιρο και τελείωνε.]
Έχουμε μια επίσης καθαρή ενημέρωση, δίχως συμφέροντα, δίχως διαπλοκές με απόλυτη ελευθερία του τύπου που μας πληροφορεί κι έτσι όλοι οι Έλληνες -τα δέκα αυτά εκατομμύρια που απομείναμε- πάμε μαζικά και δίνουμε το παρόν στις κάλπες. Εκλέγουμε πάντα βουλευτές που δεν αντιμετωπίζουν την πολιτική ως δουλειά μα ως λειτούργημα γνωρίζοντας ότι υπηρετούν το συμφέρον των πολιτών και της γλυκιάς πατρίδας, κατά συνέπεια.
[Δεν πας καλά. Πάρ ‘το αλλιώς να πας για ύπνο που θέλεις στις 4 το πρωί να γράψεις άρθρο για το ψέμα, επειδή ξημερώνει Πρωταπριλιά. Χαλάρωσε δα που την είδες και χρονογράφος.]
Η εκκλησία μάς διδάσκει την αγάπη για τον πλησίον μας κι έχει τους κόλπους της καθαρούς. Στα σχολεία μας οι νέοι διδάσκονται από διδάσκαλους λαμβάνοντας έτσι όλα τα εφόδια γνώσης. Το σύστημα υγείας μας χαίρει άκρας υγείας. Όλοι οι συνταξιούχοι Έλληνες ζουν με αξιοπρέπεια στα σπίτια τους με τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
[Εντάξει το τερμάτισες, σύνελθε πια!]
Καλά, καλά ποτέ δεν ήμουν καλός στα ψέματα και τώρα νομίζω το παράκανα. Εδώ μου ‘ρθε εμένα αηδία μ’ αυτά που έγραψα.
[Έτοιμος ήμουν να μας ρίξω ένα χαστούκι να συνέλθεις αλλά είσαι και κατά της βίας.]
Η αλήθεια πονάει, αλλά κατάλαβέ με, ήθελα εγώ τώρα αντί να γράψω για τα ψέματα που ζούμε, τα ψέματα που μας ποτίζουν ένα κείμενο γιομάτο ψέματα που στο τέλος θα το έκλεινα με το «χα χα χα ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα».
[Εξυπνάδες. Γράψε κει κάτι ωραίο μικρό λιτό και κατανοητό να τελειώνουμε.]
Φοβόμουνα μικρός ψέματα να πω, γιατί ήμουν σίγουρος ότι κάποτε θα μαθαινόταν η αλήθεια.
Φοβόμουν νεαρός ψέματα να πω μην και παγιδευτώ μέσα στο ίδιο μου το ψέμα.
Φοβόμουνα μεγάλος ψέματα να πω γιατί την αξιοπιστία μου θα έχανα.
… Φοβόμουν έγραψα;
[Ναι. Έπρεπε να γράψεις “δεν έλεγα ψέματα μικρός”, όχι “φοβόμουν”]
Ναι μέσα στο τόσο ψέμα λησμόνησα αυτά που διδάχθηκα από μικρός.
Το να λες την αλήθεια είναι επιλογή.
Η αλήθεια είναι φως.
Το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και με την κοινωνία που ζεις θα σε πάει ένα βήμα μπρος.
Πείτε αλήθειες, δείτε τις αλήθειες και έναν καλό μήνα να ‘χετε δίχως ψέματα.
