Μπορεί αρχικά να μην έχουν κανένα κοινό μεταξύ τους, όμως στην καρδιά τους βρίσκεται ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που μεγαλουργεί, συναισθάνεται, φοβάται, διαπράττει εγκλήματα αλλά ταυτόχρονα γράφει και τα πιο γλυκά τραγούδια, ο άνθρωπος που αφανίζει αλλά τρέχει να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.
Τα διαβάσαμε και τα προτείνουμε για τις επόμενες κατανυκτικές ημέρες του Πάσχα. Ενός Πάσχα που ο άνθρωπος για μια ακόμα φορά υποκλίνεται στη δύναμη της φύσης και μένει ασάλευτος μπροστά στο δέος του άγνωστου προσμένοντας το φως, την ελπίδα.
[ 1 ]
Γη που χάνεται
Βρισκόμαστε στην απομακρυσμένη σιβηρική χερσόνησο Καμτσάτκα, στη Ρωσία, μια πόλη που πολλές σκοτεινές ιστορίες και θρύλοι την ακολουθούν χρόνια. Η πόλη που την πήρε η θάλασσα. Μεταφερόμαστε αμέσως σε έναν κόσμο σκληρής ομορφιάς. Ένα αυγουστιάτικο απόγευμα, δύο κορίτσια, η Αλιόνα και η Σοφία, έντεκα και οκτώ χρονών, εξαφανίζονται. Αυτό είναι το πρώτο μόλις κεφάλαιο μιας περίπλοκης ιστορίας. Ένα τραγικό γεγονός έχει συμβεί και μας γίνεται αμέσως γνωστό. Όμως τώρα ξεκινά η μυστηριώδης ιστορία που ξετυλίγεται με κλιμακούμενη πλοκή και αγωνία. Ο απόηχος της εξαφάνισης αντηχεί σε αυτή την κλειστή κοινωνία, με τον φόβο και την απώλεια να αγγίζει βαθύτερα τις γυναίκες της.
Και όλα όσα θα ακολουθήσουν ξετυλίγονται αγωνιωδώς ημερολογιακά με την αφήγηση νέων ιστοριών. Νέες γυναικείες φιγούρες έρχονται στο προσκήνιο άρρηκτα συνδεδεμένες με το τραγικό γεγονός της ξαφνικής εξαφάνισης των κοριτσιών και η ασφάλεια των γυναικών ξαφνικά κλυδωνίζεται. Η ζωή τους ανατρέπεται, και μυστικά ανασύρονται. Η συγγραφέας Julia Phillips δεν βιάζεται να μας ανακαλύψει τον ένοχο αλλά να μας διηγηθεί τα βαθιά κοινωνικά κατάλοιπα ενός κόσμου ξενοφοβικού, όπου οι ξένοι είναι συνήθως οι πρώτοι που θα κατηγορηθούν.
Οι χαρακτήρες της Julia Phillips είναι όλοι άψογα σκιαγραφημένοι, καθένας ξεχωριστός, με την ευφυή και ανθρωποκεντρική γραφή της να στρέφει το βλέμμα μας στον ευάλωτο ψυχισμό τους θέλοντας να αναδείξει τους φόβους και τις αγωνίες τους. Ένα πραγματικά εξαιρετικό, καθηλωτικό βιβλίο, που δεν αναλώνεται σε κλισέ και πλατιασμένες αφηγήσεις, που διαβάζεται με μία ανάσα.
Είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Julia Phillips και αδιαμφισβήτητα δημιούργησε τις καλύτερες εντυπώσεις αφού ήταν υποψήφιο για βραβείο καλύτερου πρώτου μυθιστορήματος, από το National Book Award, καθώς και για το βραβείο μυθοπλασίας New York Public Library Young Lions. Σύμφωνα με τους New York Times, Washington Post, Vanity Fair και Variety είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2019.
Συγγραφέας: Julia Phillips
Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη
[ 2 ]
Πριν χαθούν τα πουλιά
«Τα ζώα πεθαίνουν. Σύντομα θα είμαστε ολομόναχοι εδώ», είναι η πρόταση με την οποία μας εισάγει το βιβλίο σε αυτό το δικό του μοναδικό, σκληρό και συνάμα ευαίσθητο κόσμο. Η Φράνι Στόουν αγαπά τα πουλιά και συντροφιά με τον ορνιθολόγο άνδρα της για χρόνια μελετά τα αρκτικά γλαρόνια που διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθός τους, μεταναστεύοντας κάθε χρόνο –απ’ τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, από τη Γροιλανδία στην Ανταρκτική. Όμως αυτό πρόκειται να είναι το τελευταίο τους ταξίδι στον πλανήτη, γιατί αυτά τα λιγοστά πουλιά είναι όλα όσα απέμειναν στον πλανήτη.
Στο βιβλίο παρακολουθούμε την ηρωίδα στην προσπάθειά της να βρει ένα αλιευτικό πλοίο για να τα συνοδεύσει σε αυτό το ταξίδι. Το ταξίδι συντροφιά με ένα ιδιόρρυθμο, εκκεντρικό πλήρωμα θα ξεκινήσει και σύντομα αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για ένα ταξίδι εξιλέωσης. Η αφήγηση εκτυλίσσεται από το παρελθόν στο παρόν, ρίχνοντας φως στην αινιγματική ζωή της που την έχει τραυματίσει βαθιά. Θα γνωρίσουμε μια πονεμένη κόρη που αναζητά τη μητέρα της, μια παρορμητική και παθιασμένη γυναίκα σε ένα περίπλοκο γάμο ενώ θα μας αποκαλυφθεί και ένα συγκλονιστικό έγκλημα. Η Φράνι αναζητά τη λύτρωσή της από τη βία και την αγάπη που την «καταδιώκει». Τα θραύσματα του παρελθόντος της μας δίνουν ολες τις απαντήσεις για την τωρινή στάση της, τη συμπεριφορά της, τις σκέψεις της και ταυτιζόμαστε, ερχόμαστε κοντά της, την κατανοούμε. Και μαζί της αγωνιούμε για τη ζωή της αλλά και την τύχη των πουλιών. Θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με αυτό που στ’ αλήθεια αναζητά – και μ’ αυτό από το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει.
Το βιβλίο διακατέχεται από μια ζεστή, λυρική μελαγχολία που σε συνδυασμό με τις παγωμένες εικόνες του ωκεανού που σου δίνει η γλαφυρή, ζωντανή αφήγηση της Charlotte McConaghy συνθέτει ένα υπέροχο δυστοπικό σύμπαν, μια επική ιστορία αγάπης και ελπίδας. Μια ωδή στους άγριους τόπους αλλά και μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία που δεν θέλεις να αφήσεις από τα χέρια σου.
Η Charlotte McConaghy είναι συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και fantasy. Το Πριν χαθούν τα πουλιά είναι το πρώτο της βιβλίο ενηλίκων, το οποίο προέκυψε από την αγάπη της συγγραφέως για την άγρια φύση και την ανησυχία της για την εξελισσόμενη εξαφάνιση των ειδών. Το βιβλίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο μυθιστορήματος Indie Book Award 2021 και το βραβείο μυθιστορήματος Goodreads ενώ σύμφωνα με το περιοδικό Time, το Library Journal, το Booktopia, και την Boston Globe ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2020.
Συγγραφέας: Charlotte McConaghy
Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ
[ 3 ]
Το ένστικτο
Με το Ένστικτο έκανε το συγγραφικό ντεμπούτο της η Καναδή συγγραφέας Ashley Audrain που γρήγορα έγινε best-seller σε πολλές χώρες. Κεντρική πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η Μπλάιθ Κόνορ, η οποία όταν γνωρίζει τον άνδρα τον ονείρων της ανυπομονεί να δημιουργήσει οικογένεια μαζί του. Η Μπλάιθ Κόνορ δεν είχε ποτέ μια ουσιαστική σχέση στοργής με τη μητέρα της. Όπως κι εκείνη με τη γιαγιά της. Αλλά είναι αποφασισμένη να γίνει μια υπέροχη μητέρα για την κόρη που θα αποκτήσει με τον Φοξ. Να είναι δίπλα της, υποστηρικτική και καθησυχαστική. Παρά τις προσπάθειές της, η μητρότητα αποδεικνύεται μεγάλη πρόκληση για εκείνη και ο δεσμός με το μικρό της κοριτσάκι δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτός που πάντα ονειρευόταν. Ο σύζυγός της, αντιθέτως, φαίνεται να έχει μία εξαιρετική σχέση με την κόρη του, κάτι που δημιουργεί υποψίες στο μυαλό της Μπλάιθ. Σύντομα, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της μητρότητας τίποτα δεν μοιάζει να πηγαίνει καλά, τίποτε δεν είναι όπως το είχε φανταστεί. Ένα φαινομενικά ονειρικό μέλλον θα διαλυθεί σε χιλιάδες κομμάτια.
Ένα μυθιστόρημα ύμνος και ταυτόχρονα γροθιά στις κοινωνικές προσδοκίες της μητρότητας που εγείρει πολλά σκοτεινά ερωτήματα για το πώς τη βιώνει η κάθε γυναίκα. Ένα πολύπλευρο, ψυχολογικό δράμα μεγάλης έντασης με σκοτεινά στοιχεία και εσωτερική κατάδυση σε δύσκολα ψυχολογικά μονοπάτια που ίσως δεν είναι για όλους και που σίγουρα σε καθηλώνει, ζωντανεύοντας όλους τους ενδόμυχους φόβους και τις αγωνίες κάθε νέας μητέρας.
Συγγραφέας: Ashley Audrain
Μετάφραση: Δημήτρης Αθηνάκης
[ 4 ]
Μαλαματένια Λόγια
Πρόκειται για την αυτοβιογραφική αφήγηση του Μάνου Ελευθερίου στους Σπύρο Αραβανή και Ηρακλή Οικονόμου, όπως προέκυψε από την τρίχρονη (2010-2013) συστηματική συνάντησή τους τα κυριακάτικα πρωινά στο σπίτι του, στο Ψυχικό.
Με ρέουσα, αβίαστη αφήγηση, ο Μάνος Ελευθερίου ξεδιπλώνει σιγά σιγά, ζεστά και γλαφυρά τη ζωή του ξεκινώντας από την πρώτη του μνήμη: «Πρέπει να ήμουν πολύ μικρός. Μια γυναίκα χωρίς πρόσωπο πρέπει να ήταν η μάνα του πατέρα μου. Φορούσε μακρύ καφέ φόρεμα. Τη θυμάμαι μέχρι το στήθος, το πρόσωπό της καθόλου. Ύστερα από λίγο πέθανε. Είναι η πρώτη εικόνα που έχω από τη μνήμη μου».
Δίχως πρόθεση ωραιοποίησης ή σκόπιμης προβολής γεγονότων μέσα από φίλτρα αυστηρής βιογραφικής παράθεσης, το βιβλίο δομείται σε έξι κεφάλαια: τα παιδικά χρόνια του στη Σύρο, τη νεανική ηλικία στην Αθήνα, τη ζωή του στον στρατό, την επταετία της Χούντας και τις αναμνήσεις του από τα τραγούδια, το βιβλίο ξεδιπλώνει τη ζωή του μέσα από τις προσωπικές του μνήμες και αφηγήσεις, και ολοκληρώνεται με πλούσιο, σπάνιο φωτογραφικό υλικό αλλά και προσωπικές του σημειώσεις από ημερολόγια που παρατίθενται στο τέλος του. Σημειώσεις που σχεδόν καθημερινά κρατούσε για δεκαετίες, απόψεις του για προσωπικά ζητήματα αλλά και αντιγραφές συνθημάτων που του προκαλούσαν εντύπωση στους δρόμους.
Ο Μάνος Ελευθερίου έφυγε από τη ζωή το 2018, σε ηλικία 80 ετών, αλλά ο λόγος του επανέρχεται τώρα ολοζώντανος, χάρη στο βιβλίο «Μαλαματένια λόγια», για να μας υπενθυμίσει όχι μόνο τη μακρά του πορεία στη λογοτεχνία και τη μουσική, αλλά και την καλλιτεχνική του ευαισθησία, την ωριμότητα και τον λυρισμό της ψυχής του.
Συγγραφέας: Μάνος Ελευθερίου
Επιμέλεια: Σπύρος Αραβανής, Ηρακλής Οικονόμου
