Κοιτάω τη θερμοκρασία στο app του καιρού στο κινητό μου και μου δείχνει Κυκλάδες. Επαναφορά στην πραγματικότητα και μου κλείνω το μάτι. Scroll αριστερά και να η Αθήνα να υπερηφανεύεται για τους 29 βαθμούς της. Άνετα, δροσερά. Υπόσχεση εξόδου για σήμερα.
Θα ξεκινήσω κατηφορίζοντας την Συγγρού, να μυρίσω έστω και λίγη θαλασσινή αύρα, με την πυξίδα μου στραμμένη στο ΚΠΙΣΝ σε μια συνάντηση με τέσσερις σύγχρονους καλλιτέχνες – Θεόδωρος Γιαννάκης, Πέτρος Μώρης, Πάνος Προφήτης, Βαλίνια Σβορώνου – που εκθέτουν έργα με ευθείες μυθολογικές αναφορές που δίνουν νέες ερμηνείες αρχετύπων. Μυθικές φιγούρες που παραπέμπουν στο υπέδαφος, στο ανασκαφικό παρελθόν, στην τεχνολογική-ψηφιακή σφαίρα και στην επιστημονική φαντασία. Το μυαλό αναζητά διαδρομές έκπληξης, ανατροπής και διεξόδου.
Και μιας και θα είμαι εκεί, οφείλω μια σύντομη επίσκεψη στην «αράχνη», το εμβληματικό έργο Maman (1999) της Louise Bourgeois που με τον «ιπτάμενο χρόνο» μου να ανεμοσκορπίζεται, φοβάμαι ότι θα την χάσω. Έχοντας είκοσι μαρμάρινα αυγά στην κοιλιά-κλωβό της, το γλυπτό υποδηλώνει τη μητρική προστασία, τη μητρική φροντίδα που όπως για την καλλιτέχνιδα η σχέση της με τη μητρότητα ήταν αντιφατική και περίπλοκη έτσι και για όλες μας, η παγίδευση και ο φόβος κυριαρχούν – και με την αντίστροφη μέτρηση για το άνοιγμα των σχολείων, η αγωνία κορυφώνεται.
Θα ανηφορίσω και πάλι προς το κέντρο της πόλης μας, με τα φώτα στραμμένα προς το Ζάππειο που εδώ και δύο ημέρες το Φεστιβάλ Βιβλίου έχει ανοίξει επίσημα τις πόρτες του. Και μπορεί το Φεστιβάλ Βιβλίου να έχει επετειακό χαρακτήρα καθώς συμπληρώνει τα πενήντα του χρόνια και το γιορτάζει με τις περισσότερες συμμετοχές εκδοτών και συγγραφέων από κάθε άλλη χρονιά και με σειρά εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά η απόλαυση της εξερεύνησης ανάμεσα στη τεράστια γκάμα τίτλων, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Ανάμεσα στην πληθώρα διαδρομών για γνωριμία με τους εκδότες υπάρχουν και οι χώροι για τις συναντήσεις με τους συγγραφείς. Πολλοί οι συγγραφείς σήμερα που παρουσιάζουν το έργο τους, ανάμεσά τους και η Πρεσβεία Γεωργίας παρουσιάζει το διήγημα από την Ανθολογία «10 ιστορίες στην Τιφλίδα» – ”Top of Form Bottom” του συγγραφέα Πεζουασβίλι Ίβα (Pezuashvili Iva).
Την ελληνική έκδοση θα την παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Βιβλίου η ελληνίστρια Άνινα Γκογκόχια. «Μακριά από τη χλιδή και τη βουή της τουριστικής Τιφλίδας, οι σπαρακτικά ρεαλιστικές ιστορίες του βιβλίου αυτού αφηγούνται καθημερινές ζωές στις οποίες ήρθαν τα πάνω-κάτω. Από περιστατικά κοινωνικής αδιαφορίας έως τον παραλογισμό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συμπάσχουμε τόσο με τα θύματα, όσο και με τους επιζώντες – ωστόσο, πάνω που όλα φαίνονται χαμένα, οι μικρές πράξεις ανθρώπινης καλοσύνης μας προσφέρουν ελπίδα. Οι ιστορίες αυτές αφήνουν στον αναγνώστη τη γεύση του καλού γεωργιανού κρασιού: είναι γαιώδεις, ακατέργαστες και έντονα αισθητές». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου). Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2022 (για το μυθιστόρημα «Ανθρακαποθήκη»).
Μια απολαυστική σαλάτα με ψητή μυζήθρα Κεφαλλονιάς, μαζί με μια μπρουσκέτα με σαλάμι Λευκάδος για μια επτανήσια συνάντηση, συνοδεία ενός ποτηριού ροζέ Mati Fortuna από την Πελοπόννησο στο Gargaretta μέσα σε μία από τις παλαιότερες συνοικίες της Αθήνας – το Κουκάκι θα είναι η στάση μου μετά την λογοτεχνική μου βόλτα στο Ζάππειο – διόλου τυχαία επιλογή αφού δίπλα του ακριβώς θα με περιμένει ένα μωσαϊκό σοκολάτας και ένας καφέ στο Little Book Trees, το αγαπημένο café-βιβλιοπωλείο που από το 2015 έχει γίνει ένα από αγαπημένα στέκια της περιοχής.
Το βράδυ θα κλείσει εκεί που το βλέμμα στον ουρανό ξεχειλίζει με αστέρια. Τρία χρόνια έχουν περάσει από τον «αποχαιρετισμό» του μουσικού και κιθαρίστα Γιάννη Σπάθα, και ιδρυτικού μέλους του συγκροτήματος Socrates Drank the Conium, και το Ηρώδειο θα ντυθεί με τις μουσικές τους σε μια μοναδική συναυλία-αφιέρωμα, με τη συμμετοχή του Βασίλη Λέκκα και του Νίκου Σπάθα.
«Ο Γιάννης Σπάθας εκείνα τα χρόνια «συναντά» καρμικά τον αξεπέραστο θρύλο Jimmy Hendrix μέσα από την εκπομπή «Ελλαδίσκ» την οποία παρουσίαζε ο Βάκης Πέρρος το 67’-68’ στο κρατικό ραδιόφωνο και αλλάζει άρδην την μουσική του κοσμοθεωρία. Με τα λίγα μέσα της εποχής άκουγαν τους δίσκους του Hendrix από ένα jukebox σε ένα σουβλατζίδικο στον Πειραιά. Όταν με πολύ κόπο ένας φίλος του Γιάννη Σπάθα, του δάνεισε ένα πικάπ το οποίο τότε ήταν δυσεύρετο όπως και οι ξένοι δίσκοι βινυλίου του Hendrix, άκουγε ασταμάτητα μέχρι που οι μπαταρίες του τέλειωσαν και άρχισε να «κλαίει». Εκεί όμως μέσα σε αυτό το παράδοξο σκηνικό κατάλαβε πως ο ήρωας του πετύχαινε το βιμπράτο από ένα σπάσιμο στο χέρι και το δάκτυλο του», γράφει η Μύριαμ Παρασκευοπούλου σε μια γλυκιά αναδρομή σε στιγμές – σταθμούς του θρυλικού συγκροτήματος Socrates Drank the Conium.
Επιστρέφοντας στο σπίτι κοντά στα μεσάνυχτα με το podcast του Κωστή Καλογρούλη «10 σπουδαία κωμικά μυθιστορήματα» στα αυτιά μου. Φτάνω στο σπίτι. Κλείνω το παράθυρο και αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στο ναι και το όχι του air condition. Βάζω τα ακουστικά μου και ακούω τη φωνή του Λουδοβίκου των Ανωγείων…
Ανάμεσα στο όχι
Και στο κρυμμένο ναι
Χάθηκε η ζωή μου
Μεγάλε ουρανέ
Δεν κρύβεται στη νύχτα
Το άσπρο γιασεμί
Λύγισε η αγάπη όταν είπεσ μη
Λύγισε η αγάπη όταν είπεσ μη
Βγαίνω στον αέρα
Με χάρτινο φτερό
Μακριά σου δεν αντέχω
Κοντά σου δεν μπορώ
Κοντά σου δεν αντέχω
Μακριά σου δεν μπορώ
Χαμήλωσε τα φώτα
Μεγάλε ουρανέ
Το όχι αποκοιμήθηκε
Στην αγκαλιά του ναι
Το όχι αποκοιμήθηκε
Στην αγκαλιά του ναι
