Σε ένα νοσταλγικό παρόν όπου αναπολούν την χαμένη αίγλη, μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο σαρκασμό, πικρόχολο χιούμορ για ό,τι πέρασε και ό,τι φοβόμαστε ό,τι έρχεται, μια ομάδα έξι κοριτσιών προσπαθεί να πιαστεί από τα ευτελή και με ημερομηνία λήξης υλικά, όπως και η εφήμερη νιότη τους που τις αποχαιρετά. Το μπεκετικό σύμπαν λειτουργεί ως εφαλτήριο για τη δημιουργία ενός προσωπικού κόσμου όπου τα απλά και λαϊκά πράγματα, μετατρέπονται σε μεγάλες ιδέες, σκέψεις και ιδανικά για να στοιχειοθετήσουν τις δικές μας «ευτυχισμένες μέρες».
Μια site specific performance αναζήτησης της ευτυχίας σε έναν κόσμο που πνίγεται μέσα σε έναν σωρό άχρηστων πραγμάτων από την ομάδα «Στέρεο Νερό» της χορογράφου Εύης Σούλη.
Με πυξίδα τα κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη (κλάματα, 2019), η ομάδα μπλέκει ετερόκλητα στοιχεία σε μία προσπάθεια σύνθεσης του καθημερινού και του ποιητικού, σε μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα ενός ξεχασμένου εμπορικού κέντρου. Όλα αυτά μας επιτρέπουν να ονειρευτούμε πως γινόμαστε άλλοτε πρωταγωνιστές του Φελίνι και άλλοτε πρώτο όνομα στο πάλκο. Ψάχνοντας την ευτυχία όλα μπορούν να ανατιναχθούν, αλλά ο Άγγελος Παπαδημητρίου θα είναι εκεί για να μας βγάλει στο φως, μέσα από την τελευταία σκηνή του Ζαμπρίνσκι Πόιντ του Αντονιόνι.
Η Εύη Σούλη μοιράζεται το Ημερολόγιο Προβών για την site specific performance «Ψιλικά» που παρουσιάζει η ομάδα «Στέρεο Νερό»:
Πρώτη επίσκεψη στο εμπορικό κέντρο Ρέα με όλη την ομάδα
Μέσα σ’ αυτό θα χτιστεί το καλλιτεχνικό σύμπαν που οι ηρωίδες θα πουν τις ιστορίες τους. Η χαρά και ο ενθουσιασμός του πρώτου καφέ (με ανάγνωση κειμένων) δείχνει ότι η ομάδα έχει αρχίσει να δένει.
Δεύτερη πρόβα στο στούντιο χορού
Τα κορίτσια διαβάζουν τα κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη και πολύ άμεσα βλέπουμε ποια από αυτά τους ταιριάζουν και θέλουμε να παρουσιάσουν στη performance.
Μετά έρχεται η ανάλυση και ο δραματουργός μας Μικές Γλύκας είναι εκεί για να μας βοηθήσει.
Πρόβες που αρχίζω και χάνω τον αριθμό
Η Άννη Θεοχάρη λέει ένα κείμενο για τις μανούλες που φεύγουν και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, ούτε η Άννη, μια στιγμή ευτυχίας και κάθαρσης χωρίς να το περιμένουμε.
Τέλος δεύτερης εβδομάδας προβών
Έχουμε επιλέξει τα κείμενα της παράστασης, έχει «γεννηθεί» και αρκετό κινητικό υλικό μέσα από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μπέκετ, στις ευτυχισμένες μέρες. Είναι όλες η Γουίνη! Το υλικό αρχίζει και ξεφεύγει απ’ τα χέρια και το μυαλό μου, σχεδόν στήνεται μόνο του το έργο. Η αλήθεια του διαφαίνεται – οι αντανακλάσεις στην κίνηση των κοριτσιών είναι σουρεαλιστικές.
Τρίτη εβδομάδα προβών
Ο βασικός κορμός της παράστασης είναι έτοιμος, το μεγάλο άγχος φεύγει. Έχουμε έργο, (σχεδόν)! Κάτι καλό συμβαίνει και το νιώθω, τα κορίτσια χαίρονται και γεμίζω από την δική τους χαρά κι εγώ. Ευγνωμοσύνη!
Τέταρτη εβδομάδα προβών, επίσκεψη ξανά στο εμπορικό κέντρο Ρέα
Η πρόβα στο εμπορικό κέντρο είναι δύσκολη εξαιτίας της φασαρίας, πολλές πληροφορίες που αδυνατώ να διαχειριστώ άμεσα. Παίρνω τον χρόνο μου. Τηλέφωνα με τον ηχολήπτη, την φωτίστρια μας, την σκηνογράφο. Τα κορίτσια πάνε για να δοκιμάσουν τα κοστούμια τους. Είναι όνειρο!
Τώρα θα μπούμε στην πέμπτη εβδομάδα προβών
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ηχογράφησε το τραγούδι που θα πει στην παράσταση. Όσο και αν το περίμενα, μένω άφωνη, το βάζω στο replay 5-6 φορές για να το πιστέψω. Τα δώρα έρχονται το ένα μετά το άλλο.
Συνεχίζουμε, «καθαρίζουμε» όλες τις σκηνές μας, φτιάχνουμε καλύτερα τις μεταβάσεις και δουλεύουμε ξανά και ξανά το φινάλε, το μόνο σημείο που μας ταλαιπωρεί. Μήπως γιατί δεν θέλουμε πραγματικά να τελειώσει;
Φτιάξαμε τις δικές μας «ευτυχισμένες μέρες» με ένα σωρό από πράγματα, αναφορές, κείμενα, κινήσεις, συναισθήματα, πλαστικά, φθηνά και ακριβά στοιχεία. Τα Ψιλικά ξεκίνησαν μέσα από τα ευτελή σκουπίδια και έχουν δημιουργήσει ένα σύμπαν μονάκριβο & πανάκριβο όπως οι συντελεστές του.
