Εθνικό Θέατρο 2022: Κάτι αλλάζει…

Με τον πρώτο προγραμματισμό που φέρει αποκλειστικά την υπογραφή της, η νέα καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου καταθέτει τα διαπιστευτήριά της

Αν αυτό που θέλησε να επιτύχει ο Γιάννης Μόσχος με τους συνεργάτες του στην παρουσίαση του φετινού προγράμματος του Εθνικού Θεάτρου είναι να τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, το πέτυχε: η λιγότερο επιτηδευμένη, πιο φιλική και παρεΐστικη εκδήλωση στην ιστορία του μεγαλύτερου κρατικού μας θεάτρου, είναι γεγονός. Η αλήστου μνήμης παρουσίαση του –καταδικασμένου πλέον για βιασμούς παιδιών, υπενθυμίζω- προκατόχου του, όπου μας κουνούσε το δάχτυλο απειλώντας να μας …εκπολιτίσει, εν μέσω του σχεδόν γενικού θαυμασμού –πρέπει να τα θυμόμαστε κι αυτά- δεν είναι πλέον ούτε το ύφος, ούτε η αισθητική του Εθνικού. Κι αυτό είναι κάτι που το πιστώνεται ο πρώτος, μετά από πολλά χρόνια, καλλιτεχνικός διευθυντής του που διαθέτει χιούμορ. Και μπορεί το βίντεο της παρουσίασης με τις δηλώσεις των συντελεστών να μην μπορεί να χαρακτηριστεί πρωτότυπο, ούτε και με ιδιαίτερο πνεύμα, αλλά για το περιεχόμενό του προγράμματος πολλά καλά μπορεί κανείς να βρει να πει.

Θέλω για ακόμα μια φορά να χαιρετίσω με ενθουσιασμό την πρωτοβουλία της επαναλειτουργίας της Πειραματικής Σκηνής, που τόσο σπουδαίο ρόλο έπαιξε για το ελληνικό θέατρο στην προηγούμενη περίοδο λειτουργίας της. Επίσης, να επισημάνω την περίπου ισότιμη παρουσία των γυναικών δημιουργών στον προγραμματισμό, χωρίς τυμπανοκρουσίες και κοινότοπες και αηδιαστικές –και κατά βάθος εξαιρετικά σεξιστικές- διατυπώσεις του στυλ «άρωμα γυναίκας», «γυναικείο βλέμμα» κλπ: ούτε ποσοστώσεις, ούτε βαρύγδουπες εξαγγελίες. Απλά το αυτονόητο: συμμετοχή καλλιτεχνών με βάση την αξία τους και την πορεία τους στο χώρο, χωρίς αποκλεισμούς και στερεότυπα.

Θα ξεκινήσω από την παραφωνία ώστε να συνεχίσω με τα καλά νέα: ο Σταμάτης Φασουλής να σκηνοθετεί Ίψεν –και μάλιστα σε δική του απόδοση του κειμένου- είναι κάτι που σίγουρα δεν συνάδει με μια εικόνα ανανέωσης και βλέμματος προς το αύριο. Παρόλο που είναι ένας σκηνοθέτης με εμπειρία, αποδεδειγμένα ικανός και με πολλές επιτυχίες, προσωπικά, αν ήθελα να τον συμπεριλάβω στο πρόγραμμα του Εθνικού, δεν θα ήταν οι «Βρυκόλακες» το έργο που θα ήθελα να δω από αυτόν. Κι επίσης, κάποια στιγμή πρέπει να συζητηθεί το κατά πόσον είναι θεμιτό να υπογράφει κανείς μετάφραση –ή απόδοση, μην παίζουμε με τις λέξεις- από μια γλώσσα στην οποία δεν μπορεί καν να έχει πρόσβαση για να ελέγξει κάποια φραστική λεπτομέρεια.

Πέραν αυτού, αναμένω με ενδιαφέρον τη «Σπασμένη στάμνα» σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση-Νίκου Χατζόπουλου. Πάνω από σαράντα χρόνια μετά την ιστορική παράσταση των Λευτέρη Βογιατζή- Βασίλη Παπαβασιλείου, μια νέα ματιά στην παιγνιώδη αντιστροφή από τον Κλάιστ στο μύθο του Οιδίποδα είναι ευπρόσδεκτη.

Η επάνοδος του Δημήτρη Καραντζά, και πάλι με Σαίξπηρ- «Ρωμαίος Και Ιουλιέτα» αυτή τη φορά– στην Κεντρική Σκηνή, επίσης εξάπτει τη φαντασία. Δεν είχα αγαπήσει καθόλου τη «Δωδέκατη νύχτα» του, μου είχε φανεί υπερβολικά φορμαλιστική, όμως ο σκηνοθέτης βρίσκεται πια σε μια εντελώς άλλη στιγμή της ζωής και της πορείας του.

Ο Γιώργος Κουτλής έγινε σχεδόν εν μία νυκτί ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα πρόσωπα του ελληνικού θεάτρου. Με τον «Άνθρωπο από το Παντόλσκ» καλείται να αποδείξει πως αυτό συνέβη για τους σωστούς λόγους. Το εύχομαι από καρδιάς.

Ευφρόσυνη η παρουσία της Σοφίας Πάσχου στο Εθνικό. Από τις πλέον ξεχωριστές και συναρπαστικές φωνές της γενιάς της, ετοιμάζει το «Ο Άλλος» της Πέννυς Φυλακτάκη. Επισημαίνω με χαρά την συμμετοχή της Κατερίνας Μαυρογεώργη ως καλλιτεχνικής συνεργάτιδος. Ανυπομονώ.

Ο ίδιος ο Γιάννης Μόσχος θα σκηνοθετήσει το άπαιχτο στην Ελλάδα «Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα» του Τόνι Κούσνερ. Όπως δήλωσε με παιδικό ενθουσιασμό, ονειρευόταν επί χρόνια να το κάνει. Θα χαρώ να παραστώ στην πραγματοποίηση αυτού του ονείρου.

Πρώτη σκηνοθεσία για την εξαιρετική χορογράφο Αμάλια Μπένετ το «Τα φώτα της πόλης». Καλλιτέχνις με προσωπική και ιδιαίτερη ματιά, δοκιμάζεται σε έναν άλλο χώρο. Από καρδιάς καλή της επιτυχία.

Αφοπλιστικός όπως πάντα ο Νίκος Καραθάνος, δηλώνει πως ακόμα δεν γνωρίζει και πολλά για το τι θα είναι το «Μια νύχτα στην Επίδαυρο». Τον αναμένουμε με αγάπη κι εμπιστοσύνη.

Θα παρακολουθήσω όλες τις επιλογές του Γιώργου Κουτλή στην Πειραματική Σκηνή και σας προτρέπω να κάνετε το ίδιο. Μια νέα γενιά έρχεται, και είναι σημαντικό γεγονός ότι της δίδεται βήμα. Ας μου συγχωρεθεί μια μικρή αδυναμία στον Mario Banushi, που τόσο με αναστάτωσε με την ”Ragada” του…

Το ίδιο ευελπιστώ να κάνω και με την Παιδική και Εφηβική σκηνή: να τα παρακολουθήσω όλα. Είναι μεγάλη χαρά να βλέπω πως πρόκειται για παραστάσεις με βλέμμα απαράλλαχτο με αυτές που απευθύνονται σε ενηλίκους, απλά με θεματολογία που απασχολεί τις συγκεκριμένες ηλικίες. Εξαιρετικά τολμηρή επιλογή «Το ξύπνημα της άνοιξης» του Βέντεκιντ: θα απευθυνθεί σε άτομα της ηλικιακής ομάδας την οποία πραγματεύεται.

Με τον πρώτο προγραμματισμό που φέρει αποκλειστικά την υπογραφή της, η νέα καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου καταθέτει τα διαπιστευτήριά της. Με καλοπιστία και εποικοδομητικά κριτική διάθεση θα παρακολουθήσουμε τις επιλογές της. Το κεφάλαιο που κλείνει υπήρξε σκοτεινό και απεχθές κατά πολλές έννοιες. Καλή σαιζόν και καλή τύχη!

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.