«Από Κολχίδα, Ιωλκόν, μέχρι ακτών του Βόλου σας βεβαιώ δεν έκλεισα το μάτι μου καθόλου. Ταλαιπωρήθηκα πολύ εις όλον το ταξίδι δε ξέρετε τι τράβηξα, κύριε Ευριπίδη. Εννέα μέρες στη στεριά έκανα να πατήσω του Βόλου τα εννιάμερα να σας εξιστορήσω».
Λέει η Μήδεια του Μέντη Μποσταντζόγλου (Μποστ) στο ομότιτλο έργο του στον Ευριπίδη και συνεχίζει «Δεν έχω τύψεις. Τα παιδιά έπρεπε να σφαγούνε και λόγον που πηδάγανε και που δεν μελετάγανε και επιπλέον δέχονταν κι άνδρες να τα πηδάνε. Εγώ μια ξένη, βάρβαρη, γυναίκα ντροπιασμένη κι από μεγάλο έρωτα για άντρα, παθιασμένη εξόριστη και δυστυχής, κατέληξα στη λύση κανένα απ’ τα δυό παιδιά στο μέλλον να μη ζήσει. Στου πάθους την κορύφωση, με σταθερό το χέρι στα σπλάχνα μου που λάτρεψα έστρεψα το μαχαίρι….Τώρα θα πάω τα αίματα των ρούχων μου να βγάλω κι αμέσως γράμμα σύντομα θα γράψω ένα άλλο και με τα ίδια χέρια μου θα το ταχυδρομήσω γιατί στον Βόλο φόνισσα και μάνα δολοφόνισσα δεν θα μπορώ να ζήσω».
Η Μήδεια λέει ο μύθος σκότωσε τα παιδιά της όχι γιατί εκείνα έφταιγαν αλλά γιατί ο έρωτάς της ο μεγάλος ο Ιάσονας τηνε πρόδοσε. Τα παιδιά ήταν τα θύματα όχι οι γονείς. Οι γονείς ήταν έρμαια των παθών τους. Ο έρωτας σε κάνει να σκέφτεσαι παράλογα θολώνει το μυαλό. Ο πόθος σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο και το πάθος σε κάμει ζώο κι όταν τελικά σκοτώσεις τα παιδιά σου και δεν δικαστείς και καταδικαστείς και ο Θεός Ήλιος έρθει και σε πάρει με το άρμα του να σε πάει μακριά νιώθεις και νικητής. Όπως προφανώς ένιωσε και δαύτος ο δήμαρχος του Βόλου, «ο τελειόφοιτος δημοτικού, ο λαϊκός απλός άνθρωπος που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας». Μιας αλήθειας που είναι δικιά του όπως μας την επικοινώνησε μετά τη νίκη του την εκλογική. Αν προέρχεσαι από τον ποδοσφαιρικό υπόκοσμο αν τα ‘χεις κάνει όλα λούτσα, αν έχεις χαστουκίσει και τραμπουκίσει κόσμο, ο οποίος κατόπιν έρχεται και στο γραφείο σου να σου ζητήσει συγγνώμη, πώς να μην βγεις τη βραδιά της εκλογικής σου νίκης ωσάν άλλος Νέρωνας με κάτι σαν από εμμονές Χίτλερ να διατυμπανίσεις τα πιστεύω σου;
Χθες το σοκαριστικό δεν ήτανε το γεγονός ότι οι πλημμυρισμένοι ξαναψήφισαν εκείνους που δεν ολοκλήρωσαν τα έργα που όφειλαν και είχαν τάξει. Μήτε ότι τα ψηφοδέλτια ήτανε τόσο μεγάλα που ήθελες πέντε λεπτά να τα διπλώσεις για να χωρέσουνε στον φάκελο. Ούτε καν το γεγονός ότι η αποχή των πολιτών ήτανε ξανά πολύ πολύ μεγάλη. Το λυπηρό ήτανε πως ένας εκλεγμένος Δήμαρχος που δεν άραζε στο καφενείο με τους φίλους του αλλά σε μια κεντρική πλατεία γνωρίζοντας καλά πως όλα τα κανάλια τον έχουν σε σύνδεση ζωντανή μιλάει λέγοντας κιόλας «θα σας πω κάτι που θα το παίζουν όλα τα κανάλια». Κι ανοίγει το στόμα του και πετάει όλους τους «παντελονάτους» φόβους του δείχνοντας πως δεν κάνει Μπε μπε μπε, όπως το επίθετο του ηχητικά μα γαβ γαβ γαβ ωσάν μια άλλη σκύλα της λύσσας και του μίσους. Δημοκρατία έχουμε, όλοι μπορούμε να καταθέσουμε τις απόψεις μας σαφέστατα μα ως πού; Υπάρχει ένα νοητό όριο που να διαχωρίζει τη δική μας ανόητη αλήθεια από την αλήθεια που επιβάλλει η κοινή λογική;
Δεν είναι θέμα καν εκπαίδευσης το να αποδέχεσαι τον συνάνθρωπο σου είτε φοράει γυαλιά είτε είναι υπέρβαρος είτε είναι «πούστης». Ας μην φοβόμαστε τις λέξεις «πούστης, μαλάκας, αδελφή», είναι όλες μέσα στο καθημερινό λεξιλόγιο μας και πολλές φορές όλοι έχουμε αποκαλέσει έτσι αλλήλους. Δεν χρειάζεται εκπαίδευση για να μάθεις να σέβεσαι, δεν στο μαθαίνουν αυτό στο σχολείο, στο μαθαίνουν στο σπίτι. Οι γονείς είναι οι πρώτοι παιδαγωγοί, οι γονείς δίνουν το παράδειγμα κι αν ένας δήμαρχος του Βόλου πιστεύει ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια παράγουν πούστηδες, τότε λυπάμαι τα παιδιά του, διότι αυτός παράγει σκοτεινούς πολίτες.
Σ’ αρέσει να τρως; Δεν μπορώ να στο απαγορεύσω ακόμα κι αν είσαι υπέρβαρος και κινδυνεύεις να πεθάνεις. Είσαι ΛΟΑΤΚ+; Δεν μπορώ να σε αλλάξω για να γίνεις κανονικός. Κι έλεος πια με αυτό το «έχω φίλους ομοφυλόφιλους και δεν έχω πρόβλημα με αυτούς και τους αποδέχομαι έτσι όπως είναι» λες και εξαρτάται η ζωή του άλλου απ’ το αν τον αποδέχεσαι εσύ ή όχι. Δεν είναι θέμα αποδοχής είναι θέμα συμβίωσης και συνύπαρξης και πάνω απ’ όλα σεβασμού στον συνάθρωπό σου. Ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο στην παρέα σου δεν είναι τρόπαιο ή παράσημο κοινωνικής αποδοχής κι απόδειξη του πόσο γαμάτος είσαι που τονε κάμεις παρέα.
Δαύτος ο δήμαρχος του Βόλου άνοιξε χθες μια πόρτα που οδηγεί στη σκοτεινιά και σε δυστοπικούς καιρούς. Και αυτό το κοινό από κάτω που τον χειροκροτούσε και γελούσε επικροτώντας τον, είναι μήπως η απόδειξη πως είμαστε ζώα σε μια στάνη πλημμυρισμένη με μίσος που ο κακός λύκος κάνει Μπεε μπεε. Τονε παρακολουθώ τώρα στα κανάλια να λέει ότι δέχτηκε χιλιάδες μηνύματα με μπράβο και ότι πολεμάει αυτόν τον τύπο, γιατί ο Κασσελάκης δεν είναι πρότυπο. Αναρωτιέμαι τώρα εγώ με τη σειρά μου, είναι πρότυπο αυτός ο δήμαρχος του Βώλου; Ναι με ωμέγα γράφω τον Βόλο. Αν ζω σ’ ένα κράτος που μπορεί αυτός να λέει ό,τι κατεβάσει το κεφάλι του, θα το πράττω και γω ίσαμε να τονε μαζέψει κάποιος και θα το αποκαλώ ποιητική αδεία. Η αρμόδια φυσικά αρχή είναι ο Άρειος Πάγος που κάτι έκανε απ’ ότι έχω καταλάβει, αν μένει να δούμε τι μπορεί να του κάνει βάση του αντιρατσιστικού νόμου.
Ο νομικός Βασίλης Σωτηρόπουλος και δηλωμένος «πούστης» άρα επικίνδυνος κι αυτός για την χρηστή και εντελώς άχρηστη κοινωνία μας, έγραψε στον τοίχο του «ο αρμόδιος εισαγγελέας οφείλει να παραγγείλει στα αστυνομικά όργανα του Βόλου τη σύλληψη του Αχιλλέα Μπέου για να εξετάσει με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο με τη διαδικασία του αυτοφώρου για το ενδεχόμενο παραβίασης του άρθρου 1 του Ν. 927/1979 όπως τροποποιήθηκε από τον Ν. 4285/2014.” και συνεχίζει “ο ισχυρισμός του είναι ότι ο Κασσελάκης θέλει να τεκνοποιήσει δύο αγόρια για να παράγουμε πούστηδες αποτελεί ξεκάθαρη υποκίνηση μίσους κατά ατόμου και ομάδας ατόμων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού κατά τρόπο που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο θεμελιώδη δικαιώματα, επομένως έχουμε σοβαρές αναλογίες με την υπόθεση Αμβρόσιου που κρίθηκε από τον Άρειο Πάγο και το Ε.Δ.Δ.Α. Ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης είπε πριν λίγο στην τηλεόραση ότι όσον αφορά αυτές τις δηλώσεις, παροτρύνει τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Επομένως η δικαιοσύνη μπορεί να έχει τον καλύτερο δυνατό μάρτυρα για την παράσταση της υποστήριξης της κατηγορίας, αύριο το πρωί: τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα το κάνει; θα εφαρμοστεί η νομοθεσία σε αυτή την χώρα;»
Η αρμόδια εισαγγελέας έκανε την παραγγελία αλλά πολύ φοβάμαι πως δεν θα γίνει τίποτε. Όπως δεν γίνεται τίποτε ουσιαστικό σ’ αυτή τη χώρα. Υποτιμούν συνεχώς τη νοημοσύνη μας και νομιμοποιούν τη δυστοπία. Δεν φοβάμαι και προτρέπω όλους τους «πούστηδες» να μην φοβούνται. Ίσως να λυπούνται που ζούμε σε μια χώρα που πίσω από το τουριστικό της φως, κρύβει μια σκοτεινιά θανατηφόρα, μα επουδενί να μην φοβούνται.
Την Κυριακή τη νύχτα μετά τη νίκη του ο δήμαρχος του Βώλου λίγο πολύ μας είπε ότι οι «πούστηδες» παράγουν «πούστηδες». Το επόμενο βήμα αν αυτό το αφήσουμε έτσι να περάσει θα ‘ναι μια παρέα παιδιών του Βώλου να βασανίζει καθημερινά ή και να σκοτώσει ένα παιδί που δεν μοιάζει σαν και αυτά που δεν παρακολουθεί ποδόσφαιρο, που δεν φιλάει κορίτσια, όλα όσα δηλαδή θα έπρεπε να πράττει κάποιος για να μην είναι «πούστης» στα μάτια τους. Και μετά ποιος έχει σειρά; Αν αφήσουμε τον δήμαρχο του Βώλου ατιμώρητο ποιος θα εμποδίσει κάποιον να αποκαλέσει ζαβό ένα παιδί με αυτισμό; Ποιος θα εμποδίσει κάποιον άλλο να αποκαλέσει άχρηστο έναν άνθρωπο σε αμαξίδιο; Ποιος θα εμποδίσει κάποιον να πει δύσμορφη ασχημόφατσα ένα παιδί με σύνδρομο ντάουν;
Δεν φοβάμαι. Κανείς δεν πρέπει να φοβάται, ειδικά κάτι δήμαρχους του Βώλου. Ούτε φυσικά να κάνουμε ότι δεν τον ακούσαμε και να τον προσπεράσουμε, οφείλουμε να αντιδράσουμε. Έχουμε αποδεχτεί ότι οι πολιτικοί δουλεύουν υπέρ των συμφερόντων τους κι όχι υπέρ του κοινού καλού. Τους επιτρέπουμε να κακοδιαχειρίζονται δημόσιο χρήμα μπροστά στα μάτια μας ν’ αφήνουν στέγες Καλατράβα να σαπίζουν, να πεθαίνει ή να χάνει την περιουσία του κόσμος από την αμέλεια τους και να υποτιμούν την νοημοσύνη μας με νίκες του 41% όταν το πρώτο κόμμα πάντα είναι η αποχή.
Όπως ελπίζω κατανοείτε και σεις που με διαβάσατε -συμφωνείτε δεν συμφωνείτε μαζί μου- πως είναι επικίνδυνο για όλους μας να επιτρέψουμε να περάσει ατιμώρητη και στα ψηλά μια ομοφοβική επίθεση με τοξικό λόγο και αυθαίρετα μη επιστημονικά συμπεράσματα από ένα πρόσωπο εκλεγμένο. Ζούμε στην ίδια χώρα είμαστε μέλη της ίδιας κοινωνίας κι όταν ένας «πούστης» χάσει τα δικαιώματά του δεν θ’ αργήσεις να τα χάσεις και συ.
«Μία είναι η ουσία δεν υπάρχει αθανασία» γι’ αυτό όσο χρόνο μας έλαχε να περάσουμε σ’ αυτή τη γη ας μην τον βρωμίσουμε με μίσος, ας τον γεμίσουμε με αγάπη, αγαπώντας τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Κεμάλ χέστηκα τι λες κι αν σε καληνυχτίσω, γιατί ο κόσμος αυτός δεν θ’ αλλάξει ποτέ. Όχι Κεμάλ τον κόσμο θα τον αλλάξουμε εμείς. Τέρμα η ηττοπάθεια. Αρκετά.
