Η Τεχνόπολη, ο Ναός του Ολυμπίου Διός, ο αρχαιολογικός χώρος της Ακαδημίας Πλάτωνος και ο κήπος του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου μετατρέπονται σε μαγευτικά υπαίθρια σινεμά

«Το Athens Open Air Film Festival, ο καλοκαιρινός κινηματογραφικός θεσμός που αποτελεί εδώ και μια δεκαετία αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής εμπειρίας των κατοίκων και επισκεπτών της πρωτεύουσας και διοργανώνεται από τις Νύχτες Πρεμιέρας, επιστρέφει με ενθουσιασμό και αισιοδοξία με τη συνδιοργάνωση του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

Η πολυαναμενόμενη θερινή κινηματογραφική γιορτή είναι ένας εναλλακτικός και αφοπλιστικά όμορφος τρόπος να βλέπεις ταινίες και ταυτόχρονα να αντικρίζεις την πόλη όπως δεν τη φανταζόσουν ποτέ. Το 10ο Athens Open Air Film Festival σάς προσκαλεί να απολαύσετε πολυαγαπημένες δημιουργίες του σύγχρονου και κλασικού κινηματογράφου μετατρέποντας εμβληματικές τοποθεσίες της πόλης, όπως την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, τον Ναό του Ολυμπίου Διός, τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος και τον κήπο του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου σε μαγευτικά υπαίθρια σινεμά, διοργανώνοντας μια εντυπωσιακή drive-in προβολή στον Λυκαβηττό και προγραμματίζοντας προβολές σε θερινές αίθουσες, εκφράζοντας για μια ακόμη χρονιά την αμέριστη υποστήριξή μας.

Όλες οι προβολές του Athens Open Air Film Festival θα πραγματοποιηθούν εξασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση την αρτιότερη οπτικοακουστική εμπειρία και, φυσικά, τηρώντας απαρέγκλιτα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας και τις αποστάσεις, όπως αυτά προβλέπονται για τα θερινά σινεμά.»

Πέμπτη 25 Ιουνίου | 21:30

JACKIE BROWN (1997, 154’)
του Κουέντιν Ταραντίνο

Με την τρίτη ταινία του, ο Ταραντίνο έπαιρνε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα του Έλμορ Λέοναρντ και το μετέτρεπε αναπάντεχα σε έναν λατρευτικό φόρο τιμής στο blaxploitation σινεμά της δεκαετίας του ’70, αναβαθμίζοντας το σύμπαν των ταινιών εκείνων σε κάτι μεστότερο και πιο σύνθετο. Καθώς μια 44χρονη αεροσυνοδός, που μεταφέρει παράνομα χρήματα για λογαριασμό ενός αδίστακτου εμπόρου όπλων, παγιδεύεται από πράκτορες του FBI και καλείται να προδώσει το αφεντικό της, ο Ταραντίνο χαμηλώνει για σπάνια φορά τους σκηνοθετικούς τόνους και αφοσιώνεται, δίχως τις συνήθεις τεχνικές εντυπωσιασμού του, στο να μεταφράσει έναν κόσμο pulp στερεοτύπων σε κάτι ρεαλιστικό και ανθρώπινο. 

Αλλοτινή ιέρεια και εκθαμβωτική καλλονή της μαύρης οθόνης των seventies, ολότελα μαγνητική εδώ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, και με ευεργετικό παρτενέρ της τον Ρόμπερτ Φόρστερ (επίσης έναν υποτιμημένο ηθοποιό εκείνης της εποχής), η Παμ Γκριρ διασχίζει τις πιο προφανείς λεπτομέρειες μιας πλοκής προκειμένου να οδηγήσει τον θεατή στο πραγματικό μεδούλι της ταινίας: σε μια ιστορία αυτογνωσίας για δυο μεσήλικες ανθρώπους οι οποίοι παλεύουν με τις προσωπικές τους διαψεύσεις και αποτυχίες, διεκδικώντας μερίδιο και δεύτερη ευκαιρία σε μια αξιοπρεπή ζωή. Λιγότερο χαρακτηριστική από τις άλλες του ταινίες, πλημμυρισμένη με σαγηνευτικά σόουλ διαμάντια της χρυσής εποχής του ’70 και με στιγμιότυπα ερμηνευτικού χρυσού, η «Jackie Brown» παραμένει η ωριμότερη δημιουργία του Ταραντίνο και για πολλούς ίσως η καλύτερή του.

Παρασκευή 26 Ιουνίου | 21:30

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ (1999, 104’)
του Πέδρο Αλμοδόβαρ

Έχοντας το χάρισμα να μοιράζει αξιοπρέπεια και θαυμαστή υπόσταση σε όλους του τους χαρακτήρες, ο Αλμοδόβαρ μπορεί να καυχιέται ότι, αν και αυτοδίδακτος, έπλασε καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας του έναν σκηνοθετικό παιάνα στις γυναίκες όλου του κόσμου. Ελάχιστα μόλις βήματα πριν αποχαιρετήσει είκοσι χρόνια φιλμογραφίας, το 1999, συγκέντρωσε γύρω του τα αγαπημένα του πλάσματα για να τα λατρέψει ξανά με τον φακό του και να τους χαρίσει ισάξιο δικαίωμα στο χαμόγελο και στο δάκρυ.

Με το «Όλα για τη Μητέρα μου», την κορωνίδα της μέχρι τώρα κινηματογραφικής του πορείας, ο Αλμοδόβαρ ακολουθεί κυκλικές διαδρομές για να αφηγηθεί μια διαφορετική ιστορία αγάπης. Είναι η βιβλική προτροπή του «αγάπα τον πλησίον σου» που συσπειρώνει όλους τους χαρακτήρες του φιλμ γύρω από την ανάγκη επαφής, συμφιλίωσης και συναδέλφωσης. Είναι η αγάπη με την οποία η Μανουέλα αγκαλιάζει το βρέφος της νεκρής Ρόζα. Αυτή η αγάπη που οπλίζει την Ούμα με υπομονή απέναντι στη σκληρή, μεταλλική καρδιά της Νίνα και φτιάχνει οικογένειες, όπως αυτή των τριών γυναικών και του μωρού. Η ίδια αγάπη που στο τέλος οδηγεί στη συγχώρεση και τη λύτρωση.

Με τρομερή γενναιοδωρία και με βάση ένα σενάριο το οποίο επινοεί αλλεπάλληλα εξωφρενικές συγκυρίες, τις οποίες αμέσως μετά προσγειώνει αιφνίδια και εξανθρωπίζει, το «Όλα για τη Μητέρα μου» κλείνει ολόκληρη σχεδόν τη ζωή σε εκατό αξέχαστα συγκινησιακά λεπτά: τα παράξενα συμβάντα και συμπτώσεις που στερούν διαρκώς την ευτυχία, τον θάνατο ως θλιβερή βεβαιότητα, τη φιλία ως μοναδική ανακούφιση και πάνω απ’ όλα την αγάπη ως ζωογόνο δύναμη σ’ έναν κόσμο γεμάτο από τις τραγωδίες του ανθρώπινου είδους, ο οποίος δεν έχει άλλη επιλογή από το να εξαρτάται πάντοτε «από την καλοσύνη των ξένων». Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Ξενόγλωσσου Φιλμ.

*Η προβολή πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων και θα τη συνοδεύει το βανάκι του Pepper 96.6 με μουσικές εμπνευσμένες από το σινεμά του Πέδρο Αλμοδόβαρ, στην πρώτη του καλοκαιρινή έξοδο.

Σάββατο 27 Ιουνίου | 22:45

THE ROCKY HORROR PICTURE SHOW (1975, 100’)
του Τζιμ Σάρμαν

Μια νύχτα με καταιγίδα, ένα νεόνυμφο ζευγάρι που μένει από λάστιχο στη μέση του πουθενά, ένας πύργος που κρύβει μέσα του τους πιο (κυριολεκτικά) ουρανοκατέβατους ενοίκους, ένας διαστημικός επιστήμονας με δερμάτινα και ζαρτιέρες που ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο το απόλυτο αρσενικό, ένας ευφορικός και ασταμάτητα παιχνιδιάρης εορτασμός της εξαλλοσύνης, του ηδονισμού, της πανσεξουαλικότητας και της ισοπέδωσης κάθε σοβαροφάνειας. 

Μεταφορά του ομότιτλου ροκ μιούζικαλ από τη θεατρική σκηνή στη μεγάλη οθόνη, το «Rocky Horror Picture Show» ενώνει έναν απολαυστικό φόρο τιμής στα b movies φαντασίας και τρόμου της δεκαετίας του ’50 με την rock’n’roll ελευθεριότητα των seventies σε έναν απίθανα kinky και απενοχοποιημένα queer συνδυασμό για ανοιχτόμυαλους θεατές, αμετανόητα party animals και ορκισμένους εχθρούς κάθε πουριτανισμού, συνοδεία ενός από τα ωραιότερα σάουντρακ που έχουν γραφτεί ποτέ. 

Ταινία-φαινόμενο, με τον χαρακτηρισμό του ύψιστου cult movie στην ιστορία του σινεμά να έχει επάξια κερδηθεί και εκατομμύρια θεατές να έχουν μετατρέψει την παρακολούθησή της μέσα στα χρόνια σε μια ξέφρενη και λατρευτική τελετουργία μαζικής συμμετοχής, η θρυλική μουσικοχορευτική εξτραβαγκάντζα του Τζιμ Σάρμαν φιλοξενείται στο Φεστιβάλ σε επετειακή προβολή σαράντα πέντε χρόνων από την πρώτη της κυκλοφορία στις αίθουσες, το καλοκαίρι του 1975, για όσους θέλουν να την δουν για πρώτη ή για…πεντηκοστή φορά. 

*Η προβολή πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων.

Τετάρτη 1 Ιουλίου | 21:30 (προβολή DRIVE-IN)

AMERICAN GRAFFITI (1973, 112’)
του Τζορτζ Λούκας

Πρωταγωνιστούν: Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Ρον Χάουαρντ, Πολ Λε Ματ, Κάντι Κλαρκ, Χάρισον Φορντ
Προβολή με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Αθήνα. Την ταινία παραχωρεί η Tulip Entertainment.
Προαύλιος χώρος θεάτρου Λυκαβηττού

Πριν ταξιδέψει στον μακρινό γαλαξία του «Star Wars», ο Τζορτζ Λούκας έστρεψε την κάμερά του σε κάτι μικρότερο, αλλά ουσιώδες. Το «American Graffiti» σε παραγωγή του κολλητού του Φράνσις Φορντ Κόπολα συλλαμβάνει το ανέμελο πνεύμα του 1962 με ένα χαμηλό προϋπολογισμό 750 χιλιάδων δολαρίων και αποτελεί τη γλυκόπικρη καρτ-ποστάλ της Αμερικής, λίγο πριν την οικονομική και κοινωνική λοξοδρόμηση. Στα επόμενα δυο χρόνια, η χώρα θα έμπαινε στον πόλεμο του Βιετνάμ και ο πρόεδρος Τζον Κένεντι θα έπεφτε θύμα δολοφονίας.  

Σαν ένα εθιστικό ροκ εν ρολ τραγούδι, το «American Graffiti» στοιχειοθετεί την εφηβική αθωότητα και τη νεανική ορμή μιας παρέας λίγο πριν την ενηλικίωση, τη χρονική στιγμή που έρχεται αντιμέτωπη με την αβεβαιότητα των επιλογών που την ορίζουν. Τα ντράιβ-ιν, τα φωτισμένα με παστέλ neon χρώματα εστιατόρια, οι σερβιτόρες με πατίνια και οι σχολικοί χοροί δεν προετοιμάζουν τελικά ένα αισιόδοξο μέλλον, αλλά τοποθετούν αναπόδραστα μία νοσταλγική τελεία. Το πλήθος των χαρακτήρων χάνει το δίχτυ ασφαλείας των κωμικών στιγμών και του βεβιασμένου κεφιού. Στο φινάλε όλοι οφείλουν να μεγαλώσουν και η εποχή της αθωότητας φτάνει στο αμετάκλητο τέλος της.

Μέχρι να συμβεί αυτό, όμως, ο Λούκας κλείνει τον ορισμό του ξένοιαστου, γλυκόπικρου και νοσταλγικού φιλμ σε έναν υπέροχο ύμνο στη νιότη. Δυναμιτίζει την οθόνη με ένα αφοπλιστικό, τριπλά πλατινένιο σάουντρακ με τις υπογραφές των The Beach Boys, Τσακ Μπέρι, The Platters και χαρίζει στο κοινό λαμπερά «νεανικά συνθήματα» ενός εκλεκτού επιτελείου μελλοντικών πρωταγωνιστών (Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Χάρισον Φορντ, Ρον Χάουαρντ, Κάθλιν Κουίνλαν).

Τετάρτη 8 Ιουλίου | 23:30

SINGAPORE SLING (1990, 115′)
του Νίκου Νικολαΐδη

Πρωταγωνιστούν: Μισέλ Βάλεϊ, Μέρεντιθ Χέρολντ, Παναγιώτης Θανασούλης
Επετειακή προβολή για τα 30 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας. Παρουσία συντελεστών.
Βοξ (Θεμιστοκλέους 82, Αθήνα)

Αναζητώντας εναγωνίως μια γυναίκα, που μπορεί και να μην βρίσκεται πια στη ζωή, ένας μυστηριώδης άντρας καταλήγει σε μια απομονωμένη βίλα, μια νύχτα με σφοδρή καταιγίδα. Είναι τραυματισμένος και τον περιθάλπουν οι δύο παράξενες γυναίκες που μόλις έθαψαν ένα πτώμα στην αυλή της γοτθικής τους έπαυλης. Του προσφέρουν καταφύγιο από τη βροχή, όμως η φαινομενική καλοσύνη των δυο αυτών ξένων μεταμορφώνεται πολύ γρήγορα σε μια οργιώδη τελετουργία σαδομαζοχισμού και υπέρβασης κάθε ορίου για λογαριασμό του ήρωα όσο και του κοινού.

Ταινία δίχως όμοιό της στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, το «Singapore Sling» παραμένει, τριάντα χρόνια μετά την θυελλώδη πρώτη προβολή του στις αίθουσες, αυτό που ήταν εξαρχής: μια από τις πιο σαγηνευτικά σκηνοθετημένες δημιουργίες που γέννησε ποτέ το εγχώριο σινεμά, μια αδιαπραγμάτευτα προσωπική δημιουργία με τη δύναμη να λειτουργεί ως τρομοκρατική πράξη ενάντια σε απροετοίμαστους και συντηρητικούς θεατές, αλλά και ένα επισκεπτήριο φαντασμάτων. Σε αυτό η «Λάουρα» του Ότο Πρέμινγκερ συνομιλεί, υπό το φως των κεριών, με τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, τα ασπρόμαυρα τέρατα της Universal αναδύονται από τα σκοτεινά νερά του πιο καταραμένου ρομαντισμού και ένα βαθύτατα απελπισμένο όραμα του κόσμου μας «απαλύνεται» με μακάβριο χιούμορ και κανιβαλική διάθεση.

Το «Singapore Sling» είναι το είδος της τολμηρής ταινίας που ελάχιστοι σκηνοθέτες θα αποτολμούσαν ποτέ να υπογράψουν, πόσω μάλλον σήμερα που σύσσωμο το σινεμά υποβάλλεται εκ νέου στα βασανιστήρια του νεοπουριτανισμού και της όποιας πολιτικής ορθότητας. Το αποπειράθηκε ο Νικολαΐδης, ο κορυφαίος σκηνοθέτης του νέου ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας ως σαρδόνια κληρονομιά του ένα φιλμ-ηλεκτροσόκ. Συγκρουσιακό, παροξυσμικό, γοητευτικό μέσα στις βίαιες αντιφάσεις του και ολότελα αξέχαστο.

Παρασκευή 10 Ιουλίου | 21:15 & 23.30 (διπλή προβολή)

ΕΞΑΨΗ | BODY HEAT (1981, 113’)
του Λόρενς Κάσνταν

Πρωταγωνιστούν: Γουίλιαμ Χαρτ, Κάθλιν Τέρνερ, Ρίτσαρντ Κρένα, Τεντ Ντάνσον, Μίκι Ρουρκ
Σινέ Ριβιέρα (Βαλτετσίου 46, Αθήνα)

Σε μια αποπνικτική καλοκαιρινή Φλόριντα, την οποία τρελαίνει ο διαολεμένα καυτός νοτιάς που φυσά διαρκώς, ο Γουίλιαμ Χαρτ συναντά νύχτα την Κάθλιν Τέρνερ, μια γυναίκα- αράχνη η οποία θα τον παρασύρει στον ιστό της, θα τον αποπλανήσει και θα τον οδηγήσει στο έγκλημα. Όλα αυτά στο θαυμάσιο νεονουάρ ντεμπούτο που τοποθέτησε το όνομα του Λόρενς Κάσνταν («Η Μεγάλη Ανατριχίλα») στη λίστα με τους πιο περιζήτητους σκηνοθέτες του ’80, ανέδειξε τον Γουίλιαμ Χαρτ σε κορυφαίο Αμερικανό ηθοποιό εκείνης της δεκαετίας και κατοχύρωσε την φιγούρα της Κάθλιν Τέρνερ ανάμεσα στις πιο διαχρονικές αρσενικές φαντασιώσεις. 

Η «Έξαψη» παραπέμπει θεματικά και στιλιστικά σε θρυλικές δημιουργίες του είδους όπως το «Με Διπλή Ταυτότητα» και «Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δυο Φορές», όμως χάρη στο καλογραμμένο σενάριο, τους κοφτερούς διαλόγους, την ατμοσφαιρική σκηνοθεσία και τους άψογα σκιαγραφημένους χαρακτήρες του καταφέρνει και εκμοντερνίζει τα αρχετυπικά στοιχεία που δανείζεται στην υπηρεσία ενός συναρπαστικού ερωτικού θρίλερ το οποίο δικαίως απολαμβάνει τη φήμη του κλασικού. 

Τρίτη 14 Ιουλίου | 21:00

Ο ΜΙΛΟΥ ΤΟΝ ΜΑΗ | MILOU EN MAI (1990, 107’)
του Λουί Μαλ

Πρωταγωνιστούν: Μισέλ Πικολί, Μιου Μιου, Μισέλ Ντισοσουά, Ντομινίκ Μπλανκ, Μπρινό Καρέτ
Προβολή αφιερωμένη στον Μισέλ Πικολί. Πραγματοποιείται με αφορμή την εθνική εορτή της Γαλλίας με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.
Άνεσις (Λ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι)

Γαλλία, Μάιος του 1968. Όταν η μητέρα του Μιλού πεθαίνει, τα μέλη της πολυπληθούς οικογένειας Βιεζάκ συγκεντρώνονται στη γαλλική εξοχή για την κηδεία της. Καθώς τα εκρηκτικά νέα για τον φοιτητικό ξεσηκωμό στο Παρίσι και μια απεργία σαμποτάρουν τα σχέδιά τους, οι συγγενείς, απτόητοι, αναβιώνουν παλιές διαμάχες και εφευρίσκουν νέες γύρω από τα κληρονομικά, ενώ την ίδια στιγμή ένας απρόσμενος (κι ανεπιθύμητος) έρωτας γεννιέται στους κόλπους της οικογένειας. 

Χωρίς να απεικονίζει ποτέ τα ίδια τα γεγονότα του Μάη του ’68, που συγκλόνισαν τη Γαλλία και όχι μόνο, ο Λουί Μαλ φιλοτεχνεί έναν γοητευτικό μικρόκοσμο της γαλλικής κοινωνίας στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο οποίος, όπως και η οικογένεια της ταινίας που μοιάζει να κυριεύεται από το χάος μετά το χαμό της γυναίκας που κρατούσε τις ισορροπίες, αδυνατεί να συλλάβει την κοσμογονική αλλαγή που συντελείται γύρω του.  

Παρατηρώντας με διακριτικό χιούμορ τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές των χαρακτήρων του, ο Λουί Μαλ ενορχηστρώνει μια εκλεπτυσμένη φαρσοκωμωδία για το τέλος μιας εποχής και την απατηλή ηρεμία ενός ειδυλλιακού παρελθόντος, λίγο πριν τα πάντα ανατραπούν. Επετειακή προβολή 30 ετών από την πρεμιέρα της ταινίας και ένας ελάχιστος φόρος τιμής του Φεστιβάλ στον ανυπέρβλητο Μισέλ Πικολί, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Πέμπτη 16 Ιουλίου | 21:30

ΓΑΪΔΟΥΡΟΤΟΜΑΡΟ | PEAU D’ANE (1970, 90’)
του Ζακ Ντεμί

Πρωταγωνιστούν: Κατρίν Ντενέβ, Ντελφίν Σερίνγκ, Ζακ Περέν, Ζαν Μαρέ
Προβολή σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Plein Air του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.
Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή (Διδότου 6, Αθήνα)

Στα μέσα του 17ου αιώνα, ο Σαρλ Περό μάζεψε ένα μεγάλο σύνολο από λαϊκούς μύθους που περνούσαν προφορικά από γενιά σε γενιά και τους κατέγραψε, διατηρώντας ως σήμερα πια τον τίτλο του πατέρα του παραμυθιού όπως το γνωρίζουμε στη γραπτή μορφή του. Η Ντίσνεϊ μπορεί να άρπαξε από τα παραμύθια του ιστορίες σαν τη «Σταχτοπούτα» και την «Ωραία Κοιμωμένη», όμως ποτέ δεν θα τολμούσε να ασχοληθεί με τη «Βασιλοπούλα με το Γαϊδουροτόμαρο», που παρά την ωραιοποιημένη εκδοχή του Περό διατηρούσε στον πυρήνα της ένα θέμα ταμπού. Αυτό του βασιλιά που θέλει να παντρευτεί την κόρη του. 

Επηρεασμένος από ένα ταξίδι του στο Λος Άντζελες (όπου γύρισε το «Model Shop») και την εκεί αναδυόμενη χίπικη κουλτούρα, ο Ζακ Ντεμί είδε στο περιεχόμενο της ιστορίας την ευκαιρία για μια ξεχωριστή φαντασμαγορία, ένα φιλμ-όνειρο που κανείς δε θα ήθελε να τελειώσει ποτέ. Με βασιλιά τον Ζαν Μαρέ και κόρη την Κατρίν Ντενέβ, ο Ντεμί πήγε σε νέο επίπεδο την έννοια της κινηματογραφικής υπερβολής με τα απίθανα κοστούμια, τα ειδικά εφέ της εποχής, το τραγούδι υπό τους ήχους του Μισέλ Λεγκράν και τα ουράνια τόξα να δημιουργούν όχι μόνο ένα χρωματικό πανηγύρι αλλά να αποτελούν εργαλεία μιας αμφίσημης αφήγησης.  

Αυτό που πέτυχε ήταν να οπτικοποιήσει έναν λαϊκό μύθο με τρόπο που θα μπορούσαν να τον δουν στο σινεμά οι γονείς με τα παιδιά και ο καθένας να μείνει ικανοποιημένος για εντελώς διαφορετικούς λόγους, κάτι που φάνηκε και στην εισπρακτική υποδοχή που επιφύλαξε το γαλλικό κοινό στην ταινία, αναγορεύοντάς την στην πιο πετυχημένη του σκηνοθέτη. Παραμένει, όμως, ως σήμερα και ένα μοναδικό υπερθέαμα, φτιαγμένο για να ιδωθεί στη μεγάλη οθόνη. 

Παρασκευή 17 Ιουλίου | 21:30

ΡΕΒΕΚΚΑ | REBECCA (1940, 130’)
του Άλφρεντ Χίτσκοκ

Πρωταγωνιστούν: Τζόαν Φοντέιν, Λόρενς Ολίβιε, Τζούντιθ Άντερσον, Τζορτζ Σάντερς
Επετειακή προβολή για τα 80 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας,  με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Αθήνα.
Ναός Ολυμπίου Διός (είσοδος από Λ. Αμαλίας)

Σε ένα γοτθικό παραμυθένιο σπίτι-ανάκτορο, με τεράστιους χώρους που εναλλάσσουν το φυσικό φως με το βαθύ (και συμβολικό) σκοτάδι, η νέα σύζυγος (Τζόαν Φοντέιν) του Μαξ ντε Γουίντερ (Λόρενς Ολίβιε) βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάντασμα της νεκρής πρώτης του συζύγου, που δανείζει και το όνομά της στον τίτλο του έργου, αλλά και με την κα Ντάνβερς, την οικονόμο του σπιτιού. Η τελευταία, με νοσηρή εμμονή για την τέως οικοδέσποινα, θα ξεκινήσει ένα ανελέητο παιχνίδι με το μυαλό της άβγαλτης νεαρής (που συμβολικά βέβαια δεν έχει καν δικό της όνομα), οδηγώντας την σε διαρκή ατοπήματα που ανελκύονται σε μέγιστα παραπτώματα και διαρκείς αντιπαραβολές με την «ανώτερη» προκάτοχό της. 

Ο Χίτσκοκ αφηγείται υπό το πρίσμα της Φοντέιν δημιουργώντας μια έξοχη υποκειμενικότητα που ελέγχει πλήρως την ψυχολογία του θεατή υπέρ της ηρωίδας. Στην βαριά ατμόσφαιρα της γοτθικής απειλής, και υπό την δισυπόστατα ουδέτερη στάση του συζύγου (εξπέρ ο Ολίβιε), τα γεγονότα διαστρεβλώνονται και ό,τι βλέπουμε παύει να έχει σχέση με το πραγματικό. Αντίθετα βιώνουμε τον φοβικό κόσμο μιας gaslighted γυναίκας, ενός ανθρώπου σκόπιμα πεπεισμένου για την ανεπάρκεια και την αδυναμία του να υπάρξει αυτόνομα.  

Η φεμινιστική επικαιρότητα του φιλμ αναφύεται γλαφυρά, το ίδιο και η πορεία του γυναικείου χαρακτήρα προς την χειραφέτηση. Η «Ρεβέκκα» έλαβε 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ,  κέρδισε αυτό της Φωτογραφίας και της Καλύτερης Ταινίας και η προβολή της θα γίνει με αφορμή τα 80 χρόνια από την πρεμιέρα της. 

Τετάρτη 22 Ιουλίου | 21:30

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ | ALL ABOUT EVE (1950, 138’)
του Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς

Πρωταγωνιστούν: Μπέτι Ντέιβις, Αν Μπάξτερ, Τζορτζ Σάντερς, Σελέστ Χολμ, Θέλμα Ρίτερ, Μέριλιν Μονρό
Επετειακή προβολή για τα 70 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας, με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Αθήνα.
Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας 22, Αθήνα)

Η κορυφή. Του σινεμά για το σινεμά. Της αναγωγής του κουτσομπολιού σε μεγάλη τέχνη.  Της καταγραφής της απόστασης της σταρ (Μπέτι Ντέιβις) από την κοινή διασημότητα (Αν Μπάξτερ). Του σαρκασμού της μικρότητας της μαρκίζας, της απατηλής λάμψης της ματαιοδοξίας. Της αποθέωσης της παροδικότητας του θεάματος αλλά και των ξύλινων ποδιών της αμοραλιστικής κοινωνικής αναρρίχησης. 

Όμως τελικά και το ιστορικό έργο-διασημότητα. Των 6 Όσκαρ (τα δύο στον σκηνοθέτη/σεναριογράφο Μάνκιεβιτς) από 14 ολόκληρες υποψηφιότητες (αν ζητούσες τεκμήριο πληρότητας), του ρεκόρ των γυναικείων υποψηφιοτήτων για το ίδιο έργο (4!), της ραδιενεργού κριτικής στο Χόλιγουντ.  

Δια μέσω ενός ασύλληπτου ρεσιτάλ ατάκας -από Τζορτζ Σάντερς και Μπέτι Ντέιβις- αυτό το σχεδόν αδιάφορο για το περίφημο «κοινό γούστο» σοφιστικέ αριστούργημα πάνω στην ηλικία και τη γυναικεία ψυχοσύνθεση αποτυπώνει την στιγμή που η βιομηχανία κατάλαβε τον εαυτό της. Αντιλαμβανόμενη ότι εντός της η γιγαντωμένη μικροπρέπεια δεν είναι μεγαλοπρέπεια αλλά απλά το γρανάζι που κινεί τους μηχανισμούς της, πείστηκε (Μάνκιεβιτς θέλοντος κι επιτρέποντος) ότι έπρεπε να βγει από την δική της ντουλάπα και να αποκαλύψει την μικρότητα των ενίοτε μεγάλων της. Δεν άλλαξε φυσικά τίποτε με αυτό, η ανθρώπινη φύση μπορεί να περιγραφεί αλλά μάλλον όχι να προοδεύσει. Όμως η περιγραφή αυτή, ακόμα κι αν σου βγάζει μια απόλαυση που πηγάζει από μια δική σου επιβεβαίωση ανωτερότητας, δεν χορταίνεται. Επετειακή προβολή με αφορμή τα 70 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας. 

Σάββατο 25 Ιουλίου | 21:30

Ο ΚΑΛΟΣ, Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΣ | THE GOOD, THE BAD AND THE UGLY (1966, 177’)
του Σέρτζιο Λεόνε

Πρωταγωνιστούν: Κλιντ Ίστγουντ, Ίλαι Γουάλας, Λι Βαν Κλιφ, Άλντο Τζιουφρέ
Προβολή με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ιταλίας στην Αθήνα και του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Ακαδημία Πλάτωνος (Μοναστηρίου 137, Αθήνα)

Για τον Κουέντιν Ταραντίνο πρόκειται για «το σπουδαιότερο κινηματογραφικό επίτευγμα που υπήρξε ποτέ», για το «καλύτερα σκηνοθετημένο φιλμ όλων των εποχών» και για την αγαπημένη του ταινία. Για σύσσωμη την ιστορία του σινεμά η επίδραση που είχε ο «Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος» σε πλήθος επωνύμων σκηνοθετών (η λίστα είναι τεράστια) και σε αμέτρητες μετέπειτα δημιουργίες δεν μπορεί να μετρηθεί με λόγια, αλλά με αλησμόνητες εικόνες.  

Για όλους εμάς, θεατές πολλών και διαφορετικών γενεών, η μέχρις εσχάτων αναμέτρηση τριών πιστολέρο με πολυπόθητο λάφυρο έναν κρυμμένο θησαυρό και εκρηκτικό φόντο τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο παραμένει μια φιλμική εμπειρία αλλεπάλληλων ηδονών: μια αποθέωση της σκηνοθεσίας, της μαγικής σύζευξης των πλάνων με τη (μεγαλεπήβολη) μουσική, του άκρατου και ευφυούς στιλιζαρίσματος στην υπηρεσία μιας παιχνιδιάρικης και γεμάτης ανατροπές πλοκής, του εκστατικού θεάματος ως βιτρίνα της ανθρώπινης κατάστασης, του συνθέτη Ένιο Μορικόνε ως άτυπου συν-σκηνοθέτη και ηχητικού καταλύτη αυτής της γουέστερν όπερας, των γνώριμων κανόνων ενός ολόκληρου κινηματογραφικού είδους που εδώ δουλεύονται εκ νέου για να εκτοξευτούν, μπροστά στα μάτια μας, στη σφαίρα του μυθικού. 

Τρίτη 18 Αυγούστου | 21:00

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ | ANATOMY OF A MURDER (1959, 160’)
του Ότο Πρέμινγκερ

Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Στιούαρτ, Λι Ρέμικ, Μπεν Γκαζάρα, Άρθουρ Ο’ Κόνελ, Ιβ Άρντεν
Προβολή με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Αθήνα.
Σινέ Ριβιέρα (Βαλτετσίου 46, Αθήνα)

Ένας αφιλόδοξος δικηγόρος περασμένης αίγλης, που προτιμά να ψαρεύει, να παίζει πιάνο και να κάνει παρέα με τον αλκοολικό συνάδελφό του, αναλαμβάνει την υπόθεση της δολοφονίας ενός άντρα από έναν αξιωματικό του αμερικανικού στρατού. Μοναδικό ελαφρυντικό του τελευταίου η εν βρασμώ πράξη, αφού ο άντρας είχε βιάσει τη σύζυγό του. 

Μιλώντας για την «Ανατομία ενός Εγκλήματος» βρίσκεσαι ενώπιον ενός εκ των κορυφαίων δικαστικών δραμάτων, αν όχι του κορυφαίου. Βέβαια αυτό δεν ορίζει καλά και σώνει και το μελλοντικό status μιας ταινίας. Κάθε κοινό χρειάζεται να πειστεί, για να μην πούμε και για ένα ειδικό κοινό στην συνείδηση του οποίου οι δάφνες του παρελθόντος αποτελούν επιβαρυντικό στοιχείο. Ωστόσο η δημιουργία του Όττο Πρέμιντζερ, ως σήμερα τουλάχιστον, έχει κερδίσει το στοίχημα των 61 χρόνων που μας χωρίζουν από την γέννησή της. 

Η λεπτομερής, ακανθώδης (σήμερα ακόμα περισσότερο!) υπόθεση, το θέμα του βιασμού, η αναλυτική, μεθοδική παρουσίαση της διαδικασίας, η χαρακτηρολογία, η αμετακίνητη ανθρωπιστική πυξίδα, είναι όλα τους σε κατασκευαστική τελειότητα. Και μετά αρχίζει η απόλαυση. Οι νεκροί χρόνοι, αυτός ο έξοχος κεντρικός χαρακτήρας του Τζίμι Στιούαρτ, ο δαίδαλος μιας υπεράσπισης, το καταπληκτικό jazz score των Ντιουκ Έλινγκτον και Μπίλι Στρέιχορν. Η ευεξία του καλορυθμισμένου έργου που ξέρει άριστα το σεναριακό του μέγεθος, την ποιότητα των ερμηνειών του, το πού πατά και προς τα πού κατευθύνεται. 

Επτά οσκαρικές υποψηφιότητες, Γκράμι για το σάουντρακ, βραβείο ερμηνείας ο Στιούαρτ στην Βενετία, δεν αποτελούν παρά τιμητικές υπομνήσεις μιας αβίαστης κινηματογραφικής απόλαυσης, μιας κερδισμένης στον χρόνο κλασικότητας.

Σημαντικές οδηγίες για την προσέλευση του κοινού στις προβολές:

Προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία της δημόσιας υγείας και η ομαλή ροή των θεατών μας στις προβολές, σας ενημερώνουμε ότι:

• Η είσοδος στον χώρο προβολής θα πραγματοποιείται με ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΣΟΔΟΥ από την οδό Ιάκχου και με αυστηρή τήρηση των αναγκαίων αποστάσεων μεταξύ των ενδιαφερόμενων θεατών.

• Η διανομή των δελτίων για την προβολή των ταινιών «Jackie Brown» (Πέμπτη 25 Ιουνίου) και «Όλα για τη Μητέρα μου» (Παρασκευή 26 Ιουνίου) θα ξεκινήσει στις 19:30 μέχρι εξαντλήσεώς τους. Για την προβολή του «Rocky Horror Picture Show» (Σάββατο 27 Ιουνίου) η διανομή των δελτίων θα ξεκινήσει στις 21:00 γιατί η έναρξη της ταινίας έχει προγραμματιστεί για τις 22:45.

• Κάθε θεατής θα δικαιούται ΜΟΝΟ ΕΝΑ δελτίο εισόδου, οπότε παρακαλούμε θερμά να φροντίσετε να έρθετε εγκαίρως μαζί με τους/τις συνοδούς σας σε περίπτωση που επιθυμείτε να καθίσετε κοντά.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

Βαλτετσίου 46, Αθήνα, Ελλάδα
Θεμιστοκλέους 82, Αθήνα 106 81
Σπύρου Πάτση & Μαραθωνομάχων 8, Βοτανικός

Λ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.