Μια από τις αγαπημένες του ιρλανδέζικες παροιμίες είναι ότι «Δεν υπάρχουν τόσοι τυφλοί όσοι αυτοί που δεν βλέπουν» και αυτή είναι η βασική του αρχή όταν ζωγραφίζει, και γράφει ιστορίες για να ενθαρρύνει τη δημιουργική σκέψη, σκύβοντας πάνω στα απλά για να μιλήσει για τα μεγάλα, να μιλήσει για τη ζωή αλλά και τη σημασία που έχει η φροντίδα του πλανήτη μας. Μακριά από διδακτισμούς και συμβατικούς δρόμους με μόνο του όπλο τα πινέλα και τις παραστατικές εικόνες. Ολόκληρη η παγκόσμια αναγνωστική και εκδοτική κοινότητα που αγαπάει το παιδικό βιβλίο σίγουρα τον γνωρίζει κι έχει μαγευτεί με τις εικόνες που παράγει η χρωματική του πένα αλλά και οι λιτές, σοφές και πλούσιες σε εύρος και περιεχόμενο ιστορίες του.
Ο λόγος για τον θρύλο πλέον των εικονογραφημένων παιδικών βιβλίων Oliver Jeffers τον σύγχρονο αυτό παραμυθά, με κάθε του ιστορία και εικόνα να είναι μια πολιτική κίνηση. Μια τοποθέτηση για προβληματισμό, αφύπνιση, αλλαγή στην οπτική συσκευασμένη με τρυφερότητα, χιούμορ, αθωότητα και άδολη αγάπη για τον άνθρωπο.
Ο Oliver Jeffers μας έχει χαρίσει μερικά από τα πιο απολαυστικά, τρυφερά και συνάμα βαθυστόχαστα βιβλία που έχουν μεταφραστεί διόλου τυχαία, σε περισσότερες από 40 γλώσσες, έχοντας πουλήσει περισσότερα από 10 εκατομμύρια εικονογραφημένα βιβλία – συμπεριλαμβανομένων των Εδώ είμαστε, Πώς να πιάσεις ένα αστέρι, Ουπς, Αυτό το ελάφι είναι δικό μου και Ένα παιδί από βιβλία, Ο δρόμος για το σπίτι, τα εξαιρετικά: Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν αλλά και τη συνέχειά του Η μέρα που τα κραγιόνια γύρισαν σπίτι. Τα βραβεία που έχει επίσης συλλέξει διόλου ευκαταφρόνητα.
Γεννημένος το 1977 στην Αυστραλία, με καταγωγή από το Μπέλφαστ της βόρειας Ιρλανδίας, ο Oliver Jeffers σήμερα κατοικεί και εργάζεται στο Μπρούκλιν της Νέας Yόρκης με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Πρώτα σχεδίασε και στη συνέχεια έγραψε ιστορίες. Σε κάθε μία από τις ιστορίες του βρίσκεις κρυμμένες προσωπικές του ιστορίες γιατί όπως άλλωστε δήλωσε στην ερώτηση της 6χρονης Gabriella η έμπνευση για τις ιστορίες του υπάρχει κάθε μέρα στη ζωή του. Aν ρωτήσεις ποιο έιναι το αγαπημένο του μέρος να ζει, τότε η απάντηση θα έρθει αβίαστα όπως άλλωστε και το πηγαίο του ταλέντο: «Το αγαπημένο μου μέρος είναι η γη», όπως περιγράφει και στην εξαιρετική του ομιλία στο TEDx Talks πριν από λίγο καιρό. Ένας βαθιά φιλοσοφημένος καλλιτέχνης που αγαπάει τη ζωή και δεν αφήνει στιγμή να περνάει.
Σε συνεργασία με το Studio AKA, το δεύτερο βιβλίο του, Lost and Found, το 2008 έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους έχοντας πάνω από εξήντα βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του BAFTA για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους.
Πριν από μερικούς μήνες παρουσιάστηκε στο Apple Tv και ένα νέο animation film βασισμένο στο βιβλίο του Βρισκόμαστε εδώ- Σημειώσεις για τη ζωή στον πλανήτη Γη, μια ευαίσθητη ιστορία με αφορμή τη γέννηση του γιου του Harland. Τότε, έχοντάς τον στην αγκαλιά του, ξεκίνησε μια μικρή ξενάγηση στο σπίτι τους, μιλώντας τους για απλά καθημερινά αντικείμενα όπως η κατσαρόλα, το κρεβάτι, τα παπούτσια, το φαγητό. Επικεντρωμένος σε αυτό το μικρόκοσμο, έπιασε τον εαυτό του να φωτίζει περιοχές μάθησης, αν και για εκείνον ως ενήλικα ήταν δεδομένη γνώση, για τον μικρό Harland σήμαιναν τα πάντα αφού η γνώση του ήταν μηδενική. Έπιασε ένα χαρτί και άρχισε να γράφει σε μορφή γράμματος όλα αυτά που ήθελε να μάθει και να γνωρίσει στον μικρό Harland. Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Και τότε ήταν που έλαμψε μέσα του η ιδέα: αυτό πρέπει να γίνει βιβλίο. Αν και απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα που είχε δίπλα του, τον απασχολούσε η απεραντοσύνη των πάντων. Γιατί όπως ο ίδιος έχει δηλώσει «είναι όλα θέμα οπτικής. Εμείς ορίζουμε το κάθε τι ανάλογα με το πώς επιλέγουμε να το δούμε». Και εκείνος πλέον είχε γίνει πατέρας και όλος ο κόσμος γύρω του απέκτησε μια άλλη όψη.
Το βιβλίο του Πώς να πιάσεις ένα αστέρι του ήρθε σαν έμπνευση καθισμένος σε μια παραλία στο Σίδνεϋ κοιτώντας τα αστέρια. Το 2004 εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο HarperCollins Publishers και έγινε best seller αποσπώντας πολλά βραβεία ενώ το βιβλίο του Heart in the Bottle έγινε ipad app από τις εκδόσεις Harper Collins.
Κάποιες από τις προσωπικές του ιστορίες είναι και χαραγμένες πάνω στο σώμα του με τη μορφή τατουάζ. Στο αριστερό του χέρι δεσπόζει η δαγκωνιά που του άφησε η γυναίκα του Suzanne κατά τη διάρκεια του τοκετού της κόρης τους Mari. Και αυτά τα τατουάζ (τουλάχιστον κάποια από τα πολλά που έχει) δεσπόζουν στο 19ο τίτλο που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό με τίτλο What We’ll Build. Ένα βιβλίο που με ευρηματική και άκρως εντυπωσιακή εικονογράφηση προβάλλει την όμορφη σχέση του πατέρα με την κόρη. Ο Oliver Jeffers κινούμενος έξω από την πραγματικότητα, σε έναν φαντασιακό κόσμο όπου όλα είναι πιθανά, η ελπίδα με το θηλυκό της πάντα πρόσημο για ένα καλύτερο αύριο, πρωταγωνιστεί. Όπως εκείνος δήλωσε «Μεγαλώνω μία κόρη σε έναν κόσμο που εύχομαι να μην είναι πλέον τόσο ανδροκρατούμενος».
Με ευαισθησία και πολιτικοποιημένο λόγο, ο Oliver Jeffers δεν έχει περιοριστεί φυσικά στις εκδόσεις αλλά συνεχώς επιδεικνύει πλήθος έργων από εικαστικές εγκαταστάσεις όπως το εντυπωσιακό έργο του με την Υδρόγειο σφαίρα στο High Line της N. Υόρκης με τίτλο The Moon, the Earth & Us αντικριστά από τη σελήνη δίχως σύνορα και χώρες, δίχως πόλεις και διαχωριστικές γραμμές μόνο με ένα μήνυμα το Άνθρωποι μένουν εδώ αλλά και εντυπωσιακούς πίνακες που συχνά φιλοξενούνται σε διάφορα μουσεία και γκαλερί ανά τον κόσμο όπως και η πρόσφατη έκθεσή του στο Μουσείο Τέχνης του Orlando με τίτλο “Oliver Jeffers: 15 Years of Picturing Books” που περιλαμβάνει περισσότερα από 70 πρωτότυπα έργα του Jeffers ως εικονογράφου παιδικών βιβλίων (η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 25 Οκτωβρίου).
«Πολλά από τα έργα μου αφορούσαν τη δυαδικότητα και το βλέμμα σε πράγματα από δύο οπτικές γωνίες. Είχα μια υπέροχη ανατροφή στο Μπέλφαστ. Ναι, είδα κάποια τρομερά πράγματα. Ναι, έμαθα ότι οι άνθρωποι έχουν μια τρομερή τάση να είναι κακοί μεταξύ τους και να προκαλούν βία, αλλά είδα επίσης την ικανότητα για αγάπη. Νομίζω ότι έμαθα τη σημασία της ανοχής από νεαρή κιόλας ηλικία.» – Oliver Jeffers
–
Στην Ελλάδα τα βιβλία του Oliver Jeffers κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος.
