Ο Γιώργος Νανούρης στο elculture

Μιλήστε μας για την παράσταση που ετοιμάζετε στο Τροχόσπιτο. Τι είναι ένα βαριετέ show;

Το βαριετέ είναι θέαμα ποικιλιών,  όπου πολλά και διαφορετικά είδη συνυπάρχουν σε μια βραδιά.  Η δική μας παράσταση περιλαμβάνει τραγούδια κάθε είδους- λαϊκά , ξένα, τραγούδια της εποχής του Αττίκ, λίγο απ’ όλα-, αλλά  και κείμενα θεατρικά, όπως η «Ψεύτρα» του Κοκτώ  που λέει η Τανάγρη, ή  και κείμενα γραμμένα ειδικά  για αυτή την παράσταση, όπως αυτό της Μάνιας Παπαδημητρίου. Ήταν μια ιδέα του Φεστιβάλ, όπου θα συμμετέχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες. Με αυτό τον τρόπο ίσως  δείξουμε στον κόσμο ότι χωρίς χρήματα δε θα κάτσουμε σπίτια μας.  Καιρός να ενωθούμε λίγο και να αφήσουμε το Εγώ μας στην άκρη, έστω και προσωρινά !Το βαριετέ χαρακτηρίζεται επίσης από αυτοσχεδιασμό, γέλιο και συγκίνηση και αυτά είναι στοιχεία που προφανώς θα έχει η βραδιά μας.
 Ήταν μια καλή ευκαιρία  να ενωθούν τόσοι καλλιτέχνες.
Ο στόχος δεν είναι να είμαστε τέλειοι, αλλά να λειτουργήσουμε σαν ομάδα. Το κίνητρο είναι αγνό, δεν πληρωνόμαστε, και έτσι μας βγαίνει και σε εμάς μια αθωότητα. Άλλωστε  κι εμείς θέλουμε να διασκεδάσουμε, να ξεφύγουμε κάπως από τα στενά και αυστηρά επαγγελματικά όρια.

Πώς δουλέψατε το όλο θέαμα;

Κάθε καλλιτέχνης ετοιμάζει μόνος αυτό που θέλει να φέρει, μετά γίνονται οι πρόβες με το μαέστρο μας, και  στο τέλος  όλοι μαζί δουλεύουμε τη σύνθεση. Το ζητούμενο ήταν να συμμετέχουν καλλιτέχνες που έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με το Φεστιβάλ ώστε να υπάρχει το “θάρρος” να τους ζητηθεί να κάνουν κάτι χωρίς χρήματα αυτή τη φορά… Ούτως ή αλλιώς το Φεστιβάλ νομίζω ότι είναι αρκετά ανοιχτό προς τους καλλιτέχνες, στις παραστάσεις του συμμετέχουν ετερόκλητοι άνθρωποι. Εμένα μου δόθηκε ο ρόλος του παρουσιαστή και του συντονισμού, σε συνεργασία με τους υπεύθυνους του Φεστιβάλ που δουλεύουν πυρετωδώς. Όλοι οι καλλιτέχνες είναι πολύ συνεργάσιμοι και δουλεύουν με πολύ κέφι και ενδιαφέρον για αυτή τη λιτή βραδιά που ετοιμάζουμε. Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στη σύνθεση βέβαια, αλλά νομίζω ότι όλα θα πάνε καλά. Πάντα έχεις άγχος για το αποτέλεσμα, αλλά είμαι αισιόδοξος.

Κάποια είδη θεάτρου, το βαριετέ είναι ένα από αυτά, έχουν παρακμάσει ή και τελείως εξαφανιστεί. Ίσως και όχι άδικα, αφού μάλλον δε συμβαδίζουν με την εποχή τους. Γιατί εσείς επιστρέφετε σε ένα τέτοιο είδος και πώς το διαχειρίζεστε για να αφορά στο σήμερα;

Η δική μας παράσταση θα είναι πολύ απλή και λιτή, αλλά θα διατηρήσουμε το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού και  του παιγνιώδες που ήταν έντονο στο βαριετέ. Επιλέξαμε το βαριετέ, γιατί ήταν μάλλον ο μόνος τρόπος να δουλέψουμε τόσοι καλλιτέχνες μαζί. Ως είδος δίνει τη δυνατότητα να ενωθούν τόσοι καλλιτέχνες, αλλά και να μπορεί ο καθένας να δουλέψει ξεχωριστά, μιας και όλοι έχουμε και άλλες υποχρεώσεις. Ξέρεις, ο καθένας έχει τα δικά του ωράρια και είναι κάπως δύσκολος ο συντονισμός. Επίσης το βαριετέ παιζόταν σε εποχές δύσκολες οικονομικά, ήταν ένα λαϊκό θέαμα του δρόμου και νομίζω ότι συνάδει με τη δική μας εποχή σήμερα.

Το Τροχόσπιτο λειτουργεί ως λαϊκό θέαμα; Ποιος ο στόχος μιας τέτοιας κίνησης;

Η ιδέα είναι έρθει σε επαφή με τον κόσμο, γι’ αυτό πηγαίνει-όσο επιτρέπεται βέβαια, γιατί οι μετακινήσεις είναι δύσκολες γραφειοκρατικά και οικονομικά-  σε περιοχές που είναι προσβάσιμες από τον κόσμο. Επιπλέον είναι και δωρεάν. Θέλουμε να φέρουμε το θέατρο στον κόσμο, σε ένα ευρύ κοινό,  που για πολλούς λόγους δε μπορεί να έρθει εκείνος σε αυτό…

 Πώς βλέπετε τα πράγματα σήμερα στην Ελλάδα όσο αφορά στην πολιτιστική πραγματικότητα; Η Κρίση θα επηρεάσει το θέατρο και πώς;

Γενικά όλη αυτή η κατάσταση είναι ανησυχητική  και για το θέατρο ακόμα περισσότερο, γιατί ο κόσμος πρώτα θα κόψει από τη διασκέδαση που δεν του είναι άμεσα απαραίτητη. Θα πρέπει  να δουλέψουμε με λιγότερα χρήματα σε πιο οικονομικές παραγωγές,  πράγμα που δεν σημαίνει πιο φτηνό θέαμα. Και πρέπει να κάνουμε  υπομονή και να έχουμε επιμονή. Εγώ πάντα όμως με λίγα χρήματα δουλεύω και έχω μάθει στα λίγα, οπότε  μου είναι σχετικά οικείο το όλο θέμα… Μακάρι  όμως να έρθουν  ο καλλιτέχνες λόγω της κρίσης πιο κοντά, αυτό θα είναι το μεγάλο κέρδος.

Εν όψει αυτής της μεγάλης κοινωνικής αναταραχής που σαφώς έχει πολιτισμικές διαστάσεις, πού στέκεται το θέατρο;

Νομίζω ο στόχος του πρέπει να είναι διττός: αφενός να μιλήσει για όλα όσα ο κόσμος φωνάζει και αγανακτεί, αφετέρου να διασκεδάσει και να σε κάνει έστω για 2 ώρες να ξεχαστείς. Νομίζω ότι ο ρόλος μας ως διασκεδαστές σήμερα είναι πιο αναγκαίος από ποτέ…

 Τα σχέδια σας για το χειμώνα;
 
Θα επαναληφθεί η “Πέτρα της υπομονής”, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Για τα υπόλοιπα βλέπουμε!

Σας ευχαριστώ πολύ.

Κι εγώ.