Κείμενο: Κατερίνα Μόσχου [ΕΑΤpetit]
Η επιστήμη έχει, εκ των ων ουκ άνευ, συμβάλλει, μέσω της εξέλιξης των μεθόδων γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας αλλά και μέσω της ανάπτυξης της τεχνολογίας τροφίμων και των εφοδιαστικών αλυσίδων, στην ικανοποίηση των ετήσιων αναγκών σε τρόφιμα. Η αναφορά προφανώς και γίνεται για τις ανεπτυγμένες χώρες, αφού για τις αναπτυσσόμενες χρειάζεται να γίνει μια διαφορετική ανάλυση.
Είναι φορές που αναρωτιέμαι τι ποσότητες τροφίμων είναι απαραίτητες για να καλυφθούν τόσο οι ανάγκες των νοικοκυριών όσο και εκείνες των εστιατορίων και των ιδρυμάτων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για παράδειγμα πόσες ντομάτες, αλεύρι ή γάλα παράγονται σε ετήσια βάση για να ικανοποιείται η παγκόσμια ζήτηση;
Όταν πηγαίνω στο κρεοπωλείο της γειτονιάς μου, στο Παγκράτι, να αγοράσω μοσχαρίσιο κρέας, εγώ μια κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, σκέφτομαι τι παραγωγικές διαδικασίες έχουν δημιουργηθεί ώστε να μην υπάρχει, ως επί το πλείστον, έλλειψη σε κρέας;
Είναι εύλογο λοιπόν να διερωτηθεί κάποιος πώς γίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλη προσφορά σε όλες τις κατηγορίες τροφίμων; Μήπως υπάρχει κάπου στον πλανήτη ένα μυστικό κουμπί που έχει πατηθεί για να παράγεται αέναα τροφή; Προφανώς και όχι.
Αν συνυπολογίσουμε ότι, σε παγκόσμιο επίπεδο, 1,3 τρισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων πετιούνται κάθε χρόνο, που αντιστοιχεί περίπου στο 1/3 της ετήσιας παραχθείσας ποσότητας, είναι πραγματικά απορίας άξιον με εμάς τους ανθρώπους και τις απαιτήσεις μας. Γράφοντας όλα αυτά, εκείνο που μου έρχεται στο μυαλό, και ας είναι αδόκιμος ο όρος, είναι ο βιασμός της τροφής μέσω της θεωρητικής ικανοποίησης των καταναλωτικών απαιτήσεων και τον βωμό του χρήματος. Επιπλέον, θεωρώ πως η λέξη waste, με ελληνική απόδοση τη σπατάλη, είναι ψιλά γράμματα στο μυαλό του δυτικού ανθρώπου.
Χρειαζόταν να γίνουν μεγάλες φυσικές καταστροφές ανά τον κόσμο για να ξεκινήσει η ουσιαστική συζήτηση όσον αφορά στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, την κλιματική αλλαγή και εν γένει την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι που ο πλανήτης και το περιβάλλον μας δόθηκαν δωρεάν, και νομίζαμε πως θα άντεχαν να καταπίνουν τις συνέπειες των αλόγιστων ανθρώπινων δραστηριοτήτων εσαεί…
Μοχλός πίεσης, για τις βιομηχανίες και την ανθρώπινη συμπεριφορά, θεωρώ πως είναι πλέον οι νεότεροι άνθρωποι που εισέρχονται στον καταναλωτικό χώρο με διαφορετικά κριτήρια. Είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι, για παράδειγμα, για το αποτύπωμα άνθρακα που δημιουργεί ένα προϊόν παρά για την ικανοποίηση αυτής καθαυτής της ανάγκης για το οποίο το αγοράζουν. Ίσως έχεις προσέξει πως υπάρχει πλέον σχετική επισήμανση ότι ένα προϊόν έχει παραχθεί με μηδέν ή έστω λιγότερο (από πριν) αποτύπωμα άνθρακα.
Η βιωσιμότητα ή sustainability αγγλιστί, είναι λέξη που χρησιμοποιείται περισσότερο από ποτέ και αποτελεί βασική προτεραιότητα για πολυεθνικές εταιρίες, κράτη και άλλους οργανισμούς. Εύχομαι όσο μάρκετινγκ και να έχει επενδυθεί πίσω από αυτήν τη λέξη και όσα χρηματικά οφέλη και να δημιουργούνται σε εκείνους που την χρησιμοποιούν ως εργαλείο, έστω κι έτσι, να πιάσουν τόπο οι σχετικές οδηγίες γιατί η ρύπανση του περιβάλλοντος, η μείωση της βιοποικιλότητας και η κλιματική αλλαγή είναι εδώ δίπλα μας, μέσα σε κάθε σπίτι, τόσο κοντά. Ναι, τόσο σοβαρό είναι το θέμα.
Η σημερινή ανάρτηση αφορά ένα σχετικά γρήγορο, εύκολο και ελαφρύ γεύμα με μοσχαρίσιο φιλέτο με σκόρδο και καπνιστή πάπρικα συνοδεία πουρέ γλυκοπατάτας και σωτέ μανιτάρια.
Προετοιμασία 15 λεπτά, μαγείρεμα 45-50 λεπτά, μερίδες 2
Υλικά
Για τα μοσχαρίσια φιλέτα:
500gr μοσχαρίσιο φιλέτο κομμένο σε φέτες
1-2 σκελίδες σκόρδου κομμένες σε ροδέλες
100gr βούτυρο ή άλλη λιπαρή ουσία
2κσ καπνιστή πάπρικα
αλάτι μπούκοβο, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και αλάτι
Για τον πουρέ γλυκοπατάτας
2 μέτριες γλυκοπατάτες
50gr βούτυρο ή άλλη λιπαρή ουσία
αλάτι
Για τα μανιτάρια
500gr μανιτάρια της αρεσκείας σου (εγώ χρησιμοποίησα πλευρώτους)
1 σκελίδα σκόρδου ψιλοκομμένη
100ml ελαιόλαδο
50ml ξύδι (εγώ χρησιμοποίησα μηλόξυδο)
Θυμάρι και αλάτι
Εκτέλεση
Για τον πουρέ γλυκοπατάτας:
Προθερμαίνω τον φούρνο στους 180° C.
Πλένω καλά τις γλυκοπατάτες και τις τοποθετώ πάνω σε ένα ταψί, τις μεταφέρω στον φούρνο και τις ψήνω για 40 λεπτά.
Μόλις περάσει ο χρόνος ψησίματος αφαιρώ τις γλυκοπατάτες από τον φούρνο και τις ξεφλουδίζω. Μεταφέρω τις ψημένες γλυκοπατάτες στον πολυκόφτη ή ραβδομπλέντερ, προσθέτω το βούτυρο και λίγο αλάτι και δουλεύω ώσπου να γίνουν πουρές.
Για τα σωτέ μανιτάρια
Καθαρίζω τα μανιτάρια με μια νωπή πετσέτα ή με χαρτί κουζίνας και τα κόβω σε μέτρια κομμάτια. Καθαρίζω και ψιλοκόβω τη σκελίδα σκόρδου.
Τοποθετώ ένα αντικολλητικό πάνω σε δυνατή φωτιά, προσθέτω το ελαιόλαδο και αφού κάψει προσθέτω τα μανιτάρια και σωτάρω για 2-3 λεπτά.
Ταυτόχρονα προσθέτω το ψιλοκομμένο σκόρδο, αλάτι και θυμάρι. Σβήνω με το μηλόξυδο, μαγειρεύω για 1-2 λεπτά ακόμη και τα απομακρύνω από την εστία.
Για το μοσχαρίσιο φιλέτο
Βγάζω τα φιλέτα από το ψυγείο μισή ώρα πριν τα μαγειρέψω ώστε να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου.
Τοποθετώ ένα αντικολλητικό τηγάνι πάνω σε δυνατή φωτιά και το αφήνω μέχρι να κάψει καλά.
Αλείφω τα φιλέτα με βούτυρο ή άλλη λιπαρή ουσία (ηλιέλαιο) και τα πασπαλίζω με καπνιστή πάπρικα.
Τα τοποθετώ στο αντικολλητικό τηγάνι, ρίχνω λίγο αλάτι και τα ψήνω για 2-3 λεπτά από την κάθε πλευρά.
Αν θέλω καλοψημένα θα ψήσω λίγο παραπάνω (συμπληρώνω με λίγο βούτυρο αν χρειαστεί).
Μεταφέρω στα πιάτα, προσθέτω λίγο πουρέ και μανιτάρια, σερβίρω και απολαμβάνω!
