Συνεχίζουμε τη γνωριμία μας με τους εικονογράφους που συμμετέχουν στο φετινό illustradays συζητώντας μαζί τους τη φετινή θεματική, τις αγαπημένες τους εικόνες αλλά και τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που πιθανώς έχουν αντιμετωπίσει.
Η φετινή διοργάνωση έχει θεματική ”beam of light” προβάλλοντας την πρόθεσή του να αναδείξει την καλλιτεχνική κοινότητα και τη δουλειά της, ρίχνοντας ακόμα περισσότερο φως σε αυτή τη μοναδική μορφή τέχνης με τις τόσες διαφορετικές εφαρμογές.
Κωνσταντίνος Χαϊδαλής
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Σίγουρα η μεγαλύτερη πρόκληση που συναντά ένας illustrator είναι να καταφέρει να βιοποριστεί από την τέχνη του και ιδιαίτερα χωρίς να κάνει εκπτώσεις στο αισθητικό του κριτήριο.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Εκτιμώ το φως σε μικρές «ποσότητες» και πάντα σε σχέση με το σκοτάδι.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μία εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Πιστεύω πως το προσωπικό ύφος στην εικονογράφηση μπορεί να σχηματιστεί σε βάθος χρόνου όταν η κάθε «δουλειά» αντιμετωπίζεται ιδιοσυγκρασιακά και περνάει μέσα από ένα βιωματικό πρίσμα. Ίσως η μοναδικότητα του ύφους προκύπτει από το άθροισμα των αναφορών του καλλιτέχνη αλλά μπορεί και μέσα από την αφοσίωση στην εξέλιξη κάποιας τεχνικής να αναπτυχθεί προσωπική γραφή.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Σε κάθε περίπτωση που βρίσκομαι σε δημιουργικό αδιέξοδο απλά γυρνάω στο αρχείο μου και επισκέπτομαι παλιότερες δουλειές μου, ψάχνοντας ιδέες να εξελίξω. Πάνω απ’ όλα συνεχίζω να δουλεύω. Αργά ή γρήγορα κάτι συμβαίνει και προκύπτουν νέα υλικά και κατευθύνσεις.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περίγραψέ μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Προτιμώ να δουλεύω σε διαφορετικό σημείο κάθε φορά. Δεν έχω στούντιο και όσο μπορώ αποφεύγω να δουλεύω σε γραφείο. Ιδανικά προτιμώ να δουλεύω στη φύση. Τα καταφέρνω σπάνια.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Εργάζομαι σαν γραφίστας και motion graphics designer, οπότε η απόρριψη είναι στο πρόγραμμα όταν δεν έχω σχεδιάσει κάτι που να απαντά στο brief. Σπάνια όταν απορρίπτονται εικονογραφήσεις, προσπαθώ να επισκεφθώ τον σχεδιασμό εξ’ ολοκλήρου από την αρχή.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Με σωστή μελέτη και ευαισθησία μπορεί κανείς σίγουρα να προσεγγίσει οποιοδήποτε θέμα. Προτιμώ όμως πάντα να βλέπω εικόνες σχεδιασμένες από ανθρώπους που έχουν βιωματική σχέση με το θέμα τους.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Σχεδιάζω κατά κύριο λόγο ψυχαναλυτικής φύσης θέματα με κρυπτικούς συμβολισμούς. Το αγαπημένο μου στοιχείο θα έλεγα πως είναι να αλλάζω την αφήγηση σε πορτραίτα και φωτογραφίες.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος με τον επαγγελματισμό και τη συνέπεια που συνάντησα στη διοργάνωση.
Περισσότερα έργα του Κωνσταντίνου Χαϊδαλή μπορείτε να βρείτε εδώ.
Σοφία Βενιανάκη
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Η επαφή μου με τον κόσμο των εικονογράφων μου δίνει την αίσθηση πως οι δυσκολίες στην εύρεση μόνιμων συνεργατών για σταθερή παραγωγή έργων, καθώς και η ανάγκη να αναδειχθείς μέσα από την πληθώρα των καλλιτεχνών, είναι κάποιες από τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν σήμερα οι εικονογράφοι.
Προσωπικά, ως ερασιτέχνης εικονογράφος, η αμφιβολία για τον εαυτό μου και τις επιλογές που κάνω στα έργα μου είναι μια μεγάλη πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσω. Συχνά, αναρωτιέμαι αν το έργο είναι αρκετά καλό ή αν θα γίνει αποδεκτό. Για να το ξεπεράσω αυτό, συνεχίζω να σχεδιάζω, να μαθαίνω και να εξελίσσομαι.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Φως για μένα σημαίνει ζωή. Το φως ζεσταίνει την ψυχή, τον χώρο και δημιουργεί το συναίσθημα της ασφάλειας. Μέσα από τη δική μου εικονογράφηση θέλω να αποτυπώσω ότι το φως είναι η ζωή. Είναι όλα όσα έχει ζήσει κανείς, είναι η αγάπη, η συντροφικότητα, η επικοινωνία και η δράση. Όταν λείπει αυτό το φως έρχεται η απομόνωση, η αδράνεια και η θλίψη.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μία εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Από τη στιγμή που αποφασίζεις να ασχοληθείς με την εικονογράφηση ξεκινά ένα μοναδικό ταξίδι. Στη διάρκεια του ταξιδιού αναπτύσσεις την προσωπική σου φωνή, το στυλ σου ή αναζητάς στα έργα σου το στοιχείο αυτό που θα σε κάνει μοναδικό. Προσωπικά, θεωρώ πολύ δύσκολο να βρεις τη «φωνή» σου, να διαφοροποιηθείς, να παραμείνεις αυθεντικός και συνάμα επίκαιρος στον κόσμο των social media που πολύ εύκολα μπορεί να σε κάνει να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, τις ικανότητες σου, το ύφος σου.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Πολλές φορές έχω βρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Συνήθως με βοηθάει το να ασχοληθώ με κάτι άλλο πέρα από το έργο μου και να επανέλθω μετά με καθαρή ματιά. Με βοηθάει επίσης να αναζητήσω δημιουργικά άλλες μεθόδους να εκφραστώ.
Τέλος, οι επισκέψεις σε βιβλιοπωλεία όπου μπορείς να ξεφυλλίσεις άπειρα βιβλία, τα νέα υλικά για πειραματισμό και η έρευνα σε portals, websites & social media, μπορούν να μου δώσουν έμπνευση και νέες ιδέες.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περίγραψέ μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Μετά από 18 χρόνια ως γραφίστας με full-time εργασία αποφάσισα να κυνηγήσω το όνειρό μου στον χώρο της εικονογράφησης. Μέχρι σήμερα δουλεύω από το σπίτι όπου μου δίνει την δυνατότητα να είμαι πιο ευέλικτη για τις ανάγκες των παιδιών.
Το γραφείο μου με τον υπολογιστή και την γραφίδα μου, βρίσκονται σε μια γωνιά στην άκρη του σαλονιού μας. Δίπλα ακριβώς έχω χρώματα, χαρτιά, υλικά καθώς και βιβλία που αγαπώ να ξεφυλλίζω.
Δουλεύω κυρίως πρωινές ώρες, όπου στο σπίτι είμαστε εγώ και ο σκύλος μας παρέα με αγαπημένες μουσικές και πολύ καφέ.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Δεν έχει απορρίψει κάποιος ακόμη σχέδια μου, αλλά η επικοινωνία του εικονογράφου με τον «πελάτη» είναι πολύ βασικό κομμάτι της δημιουργικής διαδικασίας και όσο πιο καλή είναι, τόσο πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα θα είναι το έργο. Ένα καλό brief για τον εικονογράφο είναι πολύ σημαντικό.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Οι εικόνες λένε ιστορίες και αποτελούν πολύ δυνατό μέσο επικοινωνίας. Μερικές φορές μια εικόνα μπορεί να έχει πολύ μεγαλύτερο συναισθηματικό αντίκτυπο από ό,τι μόνο οι λέξεις. Πιστεύω πως πάντα μπορεί κάποιος να βρει την κατάλληλη εικόνα για να προκαλέσει τα συναισθήματα αυτά που χρειάζονται για να επικοινωνήσει ακόμη και το πιο δύσκολο θέμα.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Μου αρέσει να ζωγραφίζω εικόνες και καταστάσεις με αστεία προσέγγιση. Θέματα που εμπνέομαι βλέποντας τους γιους μου στην καθημερινότητά τους. Επίσης μου αρέσει το character design και τα παραμύθια.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στο illustradays και ανυπομονώ για τα δημιουργικά εργαστήρια και τα portfolio reviews. Νιώθω πολύ ευγνώμων που θα γνωρίσω τους υπόλοιπους συμμετέχοντες και επαγγελματίες του χώρου. Χαίρομαι πολύ που θα λάβω μέρος και θα έχω την ευκαιρία να δείξω την δουλειά μου σε ανθρώπους του χώρου της εικονογράφησης και της καλλιτεχνικής κοινότητας.
Περισσότερα έργα της Σοφίας Βενιανάκη μπορείτε να βρείτε εδώ.
Θεανώ Γιαννέζη
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
H εικονογράφηση ως δημιουργικό επάγγελμα έχει και αυτό αρκετές προκλήσεις, κάποιες από τις οποίες πιστεύω πως είναι ο βιοπορισμός, η δημιουργική διαδικασία, η καθαρή επικοινωνία με τους πελάτες, και το πιο σημαντικό: το να μπορεί ο καλλιτέχνης να ξεχωρίζει και να μένει σταθερός στην εξελικτική του πορεία.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Το φως στα έργα μου λειτουργεί ως το σχεδιαστικό όριο στο σκοτάδι. H συνύπαρξη και αντίθεση αυτών των δύο είναι το μέσο αποτύπωσης της ζωής. Εννοιολογικά το φως αποτελεί ένα κίνητρο, ένα σύμβολο θάρρους, που λειτουργεί ως αντίβαρο στο σκοτάδι προκειμένου να μπορέσω να αποδώσω τη δυαδικότητα που υπάρχει σε όλες τις μορφές ζωής.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μία εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Σε έναν κόσμο που βομβαρδίζεται από υπερπληροφόρηση είναι εύκολο η καλλιτεχνική υπογραφή ενός δημιουργού να αλλοιωθεί και ο ίδιος να μπει σε διαδικασία σύγκρισης με τους άλλους. Ωστόσο, όταν είναι κανείς ειλικρινής απέναντι στην τέχνη του και έχει μια σαφή εικόνα των στόχων του, μπορεί από τα ερεθίσματα που δέχεται να διατηρήσει μόνο αυτά που τον εκφράζουν πραγματικά. Με αυτόν τον τρόπο η καλλιτεχνική ταυτότητα / υπογραφή δεν αλλοιώνεται, αλλά αντίθετα εξελίσσεται.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Ναι, και ευτυχώς έχω μάθει να κάνω ένα βήμα πίσω όταν συμβαίνει αυτό. Δίνω χώρο, χρόνο και έπειτα μελετάω τα βήματά μου για να βρω το πρόβλημα και τη λύση του. Εμπιστεύομαι το ένστικτό μου, δοκιμάζω διαφορετικές μεθόδους και το σημαντικότερο, κάνω υπομονή, επιπλέον πρακτική, παρατηρητικότητα και μελέτη.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περίγραψέ μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Κατά τη διάρκεια υλοποίησης μιας ιδέας μου, συνήθως μου αρέσει να αλλάζω χώρους και παρασκήνια και εφόσον το γραφείο/ στούντιο/ σπίτι μου είναι τρία σε ένα, το έχω διαμορφώσει με τρόπο που να μην βαριέμαι ποτέ εκεί μέσα. Το κακό βέβαια είναι ότι αποσυντονίζομαι εύκολα από την υπερβολική πληροφορία που έχω τριγύρω μου, αλλά να σου πω και αυτό είναι μέρος της διαδικασίας. Όποτε κατά τη διάρκεια της ημέρας θα με βρεις να δουλεύω στο γραφείο, στο μπαλκόνι, στον καναπέ, στο πάτωμα, στο στούντιο και φυσικά με τη συνοδεία μουσικής και καφέ.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Ναι, και ο λόγος ήταν ότι κάποια από τα πρόσωπα που έχω ζωγραφίσει δημιουργούν ένα συναίσθημα λύπης που κάνουν κάποιους να αισθάνονται άβολα. Αρχικά ξαφνιάστηκα, διότι ως δημιουργός του έργου δεν μπόρεσα να το αντιληφθώ αλλά παρατηρώντας το έργο από την οπτική του θεατή μπόρεσα να το κατανοήσω καλύτερα. Ωστόσο δεν πτοήθηκα λόγω αυτού, διότι το να προκαλείς συναισθήματα είτε θετικά είτε αρνητικά στο κοινό σημαίνει ότι η τέχνη εξυπηρετεί το σκοπό της.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Μέσω της τέχνης του συμβολισμού μια εικόνα μπορεί να μεταφέρει δυναμικά μηνύματα που μετουσιώνουν ιδέες απόψεις και ιδανικά. Η οπτική αφήγηση είναι από τις πιο άμεσες μορφές τέχνης που μπορεί να φέρει κοντά ανθρώπους να συζητήσουν ευαίσθητα θέματα, σαν ένα λεξιλόγιο εικόνων.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Χαρακτηριστικά της γραφής μου είναι τα λεπτομερή σχέδια φανταστικών ανθρώπινων πορτραίτων, μέρη του ανθρώπινου σώματος, όπως τα χέρια και τα μαλλιά και οι καμπύλες της φύσης. Μου αρέσει η επαναληψιμότητα στη γραφή, τα όμοια και αντίθετα που ανακαλύπτω μέσα στις υφές και τα μοτίβα που υπάρχουν στον άνθρωπο και στη φύση.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Πρώτη φορά συμμετέχω στο illustradays και είμαι πολύ ενθουσιασμένη, διότι μου δίνεται μια ευκαιρία να μπω στο κόσμο της εικονογράφησης, ένας τομέας που περιλαμβάνει την τέχνη της εξιστόρησης, μια διάσταση που ως τώρα δεν έχω δουλέψει σε βάθος στα έργα μου και φυσικά ανυπομονώ για την καινούργια αυτή εμπειρία.
Περισσότερα έργα της Θεανώς Γιαννέζη μπορείτε να βρείτε εδώ.
Στέλλα Στεργίου
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Εικονογράφηση είναι τρεις δουλειές που φοράνε καπαρντίνα. Είσαι γραμματέας, social media manager και εικονογράφος και μπορεί να είναι κουραστικό να τα ισορροπείς όλα αυτά σε καθημερινή βάση παραμένοντας δημιουργικ@.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Για μένα σημαίνει το φως του ήλιου όταν μου καίει το σβέρκο, ενώ αφήνω τους ήχους από τα γειτονικά παράθυρα και μπαλκόνια να με κατακλύσουν.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Δεν μου φαίνεται ότι για μία/έναν εικονογράφο είναι απαραίτητα εμπόδιο για να διαμορφώσει τη φωνή του. Οι τόσο άμεσα και εύκολα προσβάσιμες εικόνες, μου δίνουν ερεθίσματα να δοκιμάσω καινούρια πράγματα. Πέρα από τα εικονογραφημένα βιβλία και κόμικ που δεν έχω χώρο στα ράφια να τακτοποιήσω, έχω συρτάρια που με τα βίας κλείνουν γεμάτα από φυλλάδια και μπροσούρες που βρίσκω στο δρόμο γιατί είδα κάποιο χρωματικό συνδυασμό, κάποια σύνθεση που θέλω κι εγώ να δοκιμάσω στο δικό μου έργο. Η εικονογράφηση είναι ένα συνεχές παιχνίδι αποκωδικοποίησης πληροφοριών που λαμβάνουμε μέσα στο οποίο δε θα βουτούσα άμα δεν είχα και κάποια εικαστικά ερεθίσματα.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Ναι, φυσικά. Κάθε φορά έχει βοηθήσει κάποια παράλληλη ενασχόληση με κάτι άλλο εκτός της εικονογράφησης, κάποια νέο είδος τέχνης, κάποιου είδους άθληση. Ή απλά, άμα το επιτρέπουν και τα οικονομικά, ένα ξεγυρισμένο διάλειμμα από οτιδήποτε επαγγελματικό.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περίγραψέ μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Το γραφείο μου είναι το διπλανό δωμάτιο από το υπνοδωμάτιό μου στο οποίο καταλήγω μετά από μια μεγάλης διάρκειας παράκαμψη από την κουζίνα για να φάω κορν φλέικς σοκολάτας με γάλα και να πλύνω τα πιάτα που άφησα το προηγούμενο βράδυ. Αποτελείται από μια επιφάνεια σχεδίασης, δυο βιβλιοθήκες, την άμμο των γατιών με guest εμφανίσεις από τις ίδιες τις γάτες.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Ναι, φυσικά, αρκετές φορές. Συνήθως πηγαίνω και παίρνω κάποιο γλυκό με σοκολάτα, παίρνω τηλέφωνο τη Γεωργία (Ζάχαρη) να ξεσπάσω και μετά πιάνω να ξεκινήσω καινούριο σχέδιο.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Θεωρώ απαραίτητο να επικοινωνούμε ευαίσθητα και δύσκολα θέματα μέσω της παιδικής εικονογράφησης. Άμα η εικόνα έχει γίνει με έγνοια και φροντίδα, και έχει περάσει και από 1-2 διαφορετικά μάτια πέρα από τα δικά μας, ναι τότε θα είναι κατάλληλη.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Μ’ αρέσει πολύ να σχεδιάζω fantasy πράγματα. Αυτή την περίοδο τα συνδυάζω με ένα από τα αγαπημένα μου θέματα που είναι τα μικρά τσαχπίνικα ζώα.
Πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Από το πρώτο illustradays μου έχει μείνει ακόμα στη μνήμη μου η διεθνής έκθεση ”Le immagini della fantasia”. Φέτος, που δε θα μπορέσω να παρευρεθώ, περιμένω όλες τις φωτογραφίες και τις εμπειρίες που θα μου μεταφέρουν τα φιλενάδια που θα επισκεφτούν το φεστιβάλ ώστε να καταπραϋνθεί κάπως το FOMO.
Περισσότερα έργα της Στέλλας Στεργίου μπορείτε να βρείτε εδώ.
Maja Jurse
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Το να βρίσκεις την ισορροπία μεταξύ του χρόνου και του ρυθμού της αγοράς, ώστε να μπορέσεις να δημιουργήσεις σπουδαία έργα αλλά και να έχεις χρόνο για εξερεύνηση και πειραματισμό. Ειδικά στον ψηφιακό κόσμο της εικονογράφησης, δεν υπάρχει πολύς χώρος για να πάρεις μια ανάσα και να μην τρέχεις πίσω από το τικ του αλγορίθμου.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Το φως εξερευνά το σκοτάδι και αποκαλύπτει φευγαλέα την ομορφιά του αγνώστου.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μία εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Αν και, πράγματι, η εικόνα κυριαρχεί πάνω σε όλα, είναι αυτή που δίνει έμπνευση και μπορεί να σας ωθήσει σε νέες κατευθύνσεις και εξερευνήσεις. Νομίζω ότι μέσα από τη δημιουργία, την εξάσκηση και τη διαρκή εξερεύνηση, θα οδηγηθεί κάποιος στην καθιέρωση του προσωπικού του στυλ και της υπογραφής του.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Φυσικά, είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της δημιουργικής διαδικασίας. Ένας τρόπος για να σπάσω το μπλοκάρισμα για μένα, είναι είτε να απομακρυνθώ εντελώς από τη δουλειά, για παράδειγμα, να πάω μια βόλτα, να διαβάσω, να κάνω ένα διάλειμμα, είτε να αναζητήσω τη σπίθα της έμπνευσης από την τέχνη, την εικονογράφηση και άλλους δημιουργούς.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Δεδομένου ότι εργάζομαι ως γραφίστας, περνάω τον περισσότερο χρόνο μου δουλεύοντας στον υπολογιστή. Και προς το παρόν οι εικονογραφήσεις μου επικεντρώνονται στο ψηφιακό κολάζ, πράγμα που σημαίνει ότι περνάω πολύ χρόνο κοιτάζοντας την οθόνη. Εκτός από τον φορητό υπολογιστή στο γραφείο μου που συνοδεύεται από ένα τετράδιο σκίτσου, ένα σχεδιαστήριο και ένα iPad, ο χώρος εργασίας μου είναι κυρίως ψηφιακός. Η δημιουργικότητά μου ζει ανάμεσα στο photoshop, στο illustrator, το figma και το procreate.
* στο συρτάρι και την ντουλάπα μπορείτε να βρείτε μια ατέλειωτη σειρά από υλικά κολάζ & χειροτεχνίας, για όταν νιώθω ότι θέλω να δημιουργήσω κάτι με φυσική υπόσταση.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Είναι φυσιολογικό μέρος της δημιουργίας να απορρίπτονται κάποια έργα. Προσπαθώ να έχω κατά νου ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετικά γούστα και προσδοκίες. Η απόρριψη μπορεί να μειώνει για λίγο τη διάθεσή μου, αλλά είναι επίσης μια κινητήρια δύναμη για να προσπαθήσω καλύτερα, να εξερευνήσω περισσότερα και να συνεχίσω να τελειοποιώ την τέχνη μου.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει ο κατάλληλος τόπος και χρόνος για την προβολή τέτοιων έργων, αλλά όσον αφορά τη δημιουργία δεν πρέπει να υπάρχει λογοκρισία.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Οι αγαπημένες μου θεματικές αλλάζουν αρκετά συχνά. Αυτήν την περίοδο, μέσω της τεχνικής του ψηφιακού κολάζ, μου αρέσει να εξερευνώ παλιές εγκυκλοπαίδειες για υλικά που μπορώ να χρησιμοποιήσω ως μέρος ενός καινούριου έργου.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που θα είμαι μέρους του και θα δω το έργο μου να εκτίθεται στην έκθεση ”beam of light”, που θα δω όλες τις άλλες εκπληκτικές εικονογραφήσεις και που θα γνωρίσω άλλους εικονογράφους αυτής της νέας για μένα, κοινότητας.
Περισσότερα έργα της Maja Jurse μπορείτε να βρείτε εδώ.
Γεωργία Ζάχαρη
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Θα ξεκινήσω αυτή τη συνέντευξη βαρετά και θα πω, όπως ίσως οι περισσότεροι: ο βιοπορισμός. Να ζούμε από τη δουλειά μας και να ζούμε αρκετά καλά, χωρίς να δουλεύουμε όλη την ημέρα και χωρίς να πρέπει να πείσουμε πάντα κάποιον ότι αυτό που κάνουμε είναι δουλειά και όχι χόμπι και αξίζει τα λεφτά του.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Μα υπάρχουν φώτα και φώτα! Το φως του ήλιου που σε ζαλίζει το μεσημέρι στην πόλη ενώ περιμένεις το λεωφορείο και το φως του ίδιου ήλιου που σε νανουρίζει στην παραλία. Το ηλεκτρικό φως που άλλαξε τις ζωές μας και τώρα μπορούμε και δουλεύουμε το βράδυ, και «τι καλά, θα προλάβω την προθεσμία», αλλά επίσης «φτου, πρέπει να δουλέψω βράδυ;». Το φως του σπιτιού σου που βλέπεις επιστρέφοντας και σκέφτεσαι ότι κάποιος σε περιμένει και σου έχει φυλάξει φαΐ, αλλά επίσης αυτός ο κάποιος είναι η μαμά σου που σε περιμένει να σου πει «τι ώρα είναι αυτή, δε θα συμμαζευτείς ποτέ;». Το φως, όπως κάθε άλλο πράγμα, σημαίνει κάτι άλλο κάθε φορά, και αυτό είναι το φανταστικό ακόμα και για το πιο αρχαίο στοιχείο του κόσμου.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Αρκετά, θα έλεγα. Πολλές εικόνες μοιάζουν μεταξύ τους υπερβολικά, ή το ίδιο στυλ σχεδιασμού κυριαρχεί σε έναν τομέα, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να βρεις αυτό το διαφορετικό που θα μιλήσει σε εσένα ή θα σε βοηθήσει να διαμορφώσεις την προσωπική σου άποψη. Ταυτόχρονα, η εικόνα βρίσκεται στο ίντερνετ πολλές φορές αποκομμένη από το περιεχόμενό της, το ιστορικό της, την εποχή στην οποία δημιουργήθηκε, ή ακόμα και την υλικότητα της και τις φυσικές της διαστάσεις (όταν μιλάμε για έναν πίνακα ή ένα βιβλίο). Έτσι, ενώ υπάρχει γύρω μας ένας απίστευτος πλούτος ερεθισμάτων, συχνά αυτά καταλήγουν να είναι ένα μωσαϊκό, χωρίς κάτι να μπορεί να ξεχωρίσει και να σε ξαφνιάσει. Και το ξάφνιασμα είναι σίγουρα κάτι καλό όσον αφορά τη δημιουργική διαδικασία.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Έκλαψα λίγο, αλλά έκατσα. Μάλλον δεν έκατσα, αλλά πήγα σινεμά, βόλτα, για κολύμπι, για μπύρες με φίλους, στο μουσείο για να δω καμιά έκθεση, γνώρισα καινούρια άτομα διάβασα βιβλία και κόμικς, κοιμήθηκα λίγο ακόμα, και μετά ξανά έκατσα να σχεδιάσω και έπεισα τον εαυτό μου να μη φύγει. Σίγουρα πάντως έκλαψα λίγο.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Τον τελευταίο χρόνο είμαι πολύ τυχερή γιατί άφησα πίσω μου την εργασία στο σπίτι και τώρα δουλεύω από γραφείο, το οποίο μοιράζομαι με δύο αρχιτεκτόνισσες και μια γραφίστρια, όλες αρκετά μεγαλύτερες και ίσως σοφότερες από εμένα. Τα στάδια πριν αρχίσω τη δουλειά είναι αναγνωρίσιμα: περνάω μέσα από το πάρκο ακούγοντας μουσική, μπαίνω στο γραφείο, φτιάχνω καφέ και κουτσομπολεύω με τις συν-γραφιώτισσές μου, που μου λένε πόσο μου πάει το κραγιόν και αισθάνομαι ωραία. Μετά κάθομαι στο γραφείο και ο χρόνος κάπως εξαφανίζεται. Κάποιες μέρες η ζωγραφική ή το γράψιμο κυλάει άνετα, κάποιες χαζεύω πάρα πολύ πριν αρχίσω και μετά βλέπω ότι πήγε απόγευμα και αγχώνομαι, κάποιες μέρες στέλνω πολλά email και κάποιες άλλες διαβάζω ή ψάχνω έργα που μου αρέσουν για να μαζέψω οπτικές αναφορές για το πώς θέλω να δουλέψω. Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή παίρνω τηλέφωνο τη φίλη μου τη Στέλλα (Στεργίου) για να τη ρωτήσω αν οτιδήποτε από αυτά που κάνω βγάζει νόημα. Συνήθως λέει ναι.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Τα πέντε στάδια του πένθους: άρνηση («αποκλείεται, λάθος μέιλ θα έστειλαν οι απαράδεκτοι!»), θυμός («μα καλά, δε βλέπουν ένα έργο τέχνης όταν τους κοιτάει στα μάτια;»), διαπραγμάτευση («ίσως αν στείλω κάτι άλλο…»), κατάθλιψη («δεν ξέρω να σχεδιάζω ούτε ίσια γραμμή, θα αποτύχω στα πάντα στη ζωή μου»), αποδοχή («ας πάω να πάρω έναν καφέ ακόμα»).
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχουν «κατάλληλες» εικόνες, σίγουρα όμως υπάρχουν ακατάλληλες. Ακατάλληλες είναι οι εικόνες οι οποίες αισθητικοποιούν ένα σύνθετο, συχνά σχετικό με τη βία θέμα, κάνοντάς το θέαμα. Ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι όλες αυτές οι εικόνες που μιλούν για βία κατά των γυναικών και τελικά δείχνουν απλά χτυπημένες, αδύναμες γυναίκες και τρομακτικούς θύτες-άντρες, συχνά μεγαλόσωμους και σκουρόχρωμους, αγνοώντας την πολυπλοκότητα των καταστάσεων και τον σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε στα θύματα, διαιωνίζοντας στερεοτυπικές εικόνες. «Κατάλληλη» είναι κάθε εικόνα η οποία αντιμετωπίζει το θέμα ξεχωριστά και με φρέσκια ματιά και ευαισθησία, χωρίς να πέφτει στην παγίδα των κλισέ που προκαλούν εύκολα και φτηνά το συναίσθημα.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Παρότι η δασκάλα μου του μπαλέτου δε με συμπαθούσε καθόλου γιατί σκεφτόμουν μονίμως ότι θέλω να πάω σπίτι να ζωγραφίσω και δε μάθαινα τα βήματα, τελικά μάλλον πιο πολύ απ’ όλα μ’ αρέσει να ζωγραφίζω ανθρώπους που χορεύουν.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Ναι! Απολαμβάνω πολύ τα φεστιβάλ κόμικς, με την τρελή κοινωνικοποίησή τους, τον χαμό από εικόνες, και τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που κυκλοφορούν, και ανυπομονώ να δω αν και τα φεστιβάλ εικονογράφησης είναι εξίσου διασκεδαστικά και παράξενα.
Περισσότερα έργα της Γεωργίας Ζάχαρη μπορείτε να βρείτε εδώ.
Θάλεια Μπίθα
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Αν και δε δουλεύω αποκλειστικά σαν εικονογράφος, αναγνωρίζω ότι υπάρχουν αρκετές δυσκολίες και προκλήσεις. Θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μπορεί κάποιος να συντηρείται εξ’ ολοκλήρου από το επάγγελμά αυτό. Υπάρχει σίγουρα μεγάλη οικονομική ανασφάλεια. Εκτός αυτού υπάρχει και ο ανταγωνισμός, ο οποίος είναι και συνεχώς αυξανόμενος. Οπότε χρειάζεται σημαντική προσπάθεια για να μπορεί κάποιος να ζήσει από αυτό το επάγγελμα, ενώ ταυτόχρονα να μπορεί να είναι manager της δουλειάς του, να διαχειρίζεται ενεργά τα social media, να ψάχνεται στο design ώστε να εξελίσσεται ο σχεδιασμός του, και παράλληλα να βρίσκει και τρόπο να έχει προσωπική ζωή. Από αυτά νομίζω μπορεί κάποιος να έχει τα μισά σε μια καλή μέρα, αλλά όχι όλα.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Η έννοια «φως» για μένα είναι κάτι εσωτερικό, σαν ένα συναίσθημα. Μπορώ να το παρομοιάσω σαν έναν ασφαλή χώρο που μπορείς να γυρνάς στο τέλος της ημέρας και να κάθεσαι αναπαυτικά. Σε συντροφεύει όπως μια ιδέα, μια νέα πρόκληση, ένα πρότζεκτ που σε γεμίζει χαρά, οι άνθρωποι που σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Ακόμα και σε ένα βροχερό απόγευμα, το «φως» μεταφορικά είναι ικανό να κάνει την εμφάνισή του.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Ομολογώ ότι αυτό με είχε προβληματίσει αρκετά πιο παλιά, και συνεχίζει να με απασχολεί μέχρι και σήμερα. Πέρασα πάρα πολύ χρόνο να προσπαθώ για αυτό, και με κόπο να φτάνω σε ένα αποτέλεσμα, που ίσως τώρα να μη με εκφράζει στο 100%. Αποτελεί μια διαρκή διαδικασία και μία μεγάλη πρόκληση για έναν εικονογράφο. Χρειάζεται σίγουρα πειραματισμό, επιμονή και υπομονή. Πολύ κλισέ αυτά, το ξέρω, αλλά ο μόνος τρόπος που υπάρχει είναι μέσα από τη τριβή με το αντικείμενο της εικονογράφησης, καθώς ανακαλύπτεις και κάτι νέο κάθε φορά.
Πιο παλιά αγχωνόμουν πολύ για το τι θα κάνω, αλλά στη πορεία αυτό που έμαθα ήταν ότι η προσωπική σου υπογραφή, όπως και ο εαυτός σου, δεν σταματά να εξελίσσεται. Μπορεί ακόμη και να αλλάξει τελείως στη πορεία, όπως και εμείς αλλάζουμε μέρα με τη μέρα. Υπάρχουν πολλά ερεθίσματα και αρκετή πίεση στο να ξεχωρίσεις, οπότε το σημαντικό είναι να προχωράμε με τους δικούς μας ρυθμούς, χωρίς να αγχωνόμαστε που ενδεχομένως κάποιος άλλος στα μισά μας χρόνια έχει πετύχει τους δικούς μας στόχους (γίνονται και αυτά, τι να κάνουμε;).
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Νομίζω κάθε δημιουργικός άνθρωπος έχει βρεθεί σε αυτό το σημείο, ουκ ολίγες φορές. Αυτό που με βοηθάει εμένα είναι να απομακρύνομαι από το «αδιέξοδο», και να ασχολούμαι με κάτι διαφορετικό, όσο πιο άσχετο τόσο καλύτερα, ώστε το μυαλό μου να μπορέσει να «ξεφύγει». Πολλές φορές είναι πολύ απλά θέμα χρόνου μέχρι να ωριμάσει μια ιδέα μέσα σου, ή να προσεγγίσεις το θέμα από άλλη οπτική. Όταν δεν κοιτάς απευθείας το πρόβλημα, είναι πολύ πιο πιθανό να ξεκλειδωθεί η απάντηση που ψάχνεις.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Το πρωί είμαι στο γραφείο και το απόγευμα στο σπίτι, αλλά και στα δύο έχουμε κοινά στοιχεία: Ένας υπολογιστής με μεγάλη οθόνη (ή δύο οθόνες), μια αναπαυτική gaming καρέκλα που κάθομαι συνήθως οκλαδόν πάνω της, μία γραφίδα, μία κούπα καφέ και ένα sketchbook πρόχειρο για ό,τι προκύψει. Εκεί κοντά υπάρχει συνήθως και μια βιβλιοθήκη με βιβλία design και graphic novels. Για να ξεκινήσει κάθε project υπάρχουν δεκάδες tabs ανοιχτά στον browser, και κάτι να παίζει στο background (ανάλογα με τη διάθεση).
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Εργάζομαι εδώ και κάποιο καιρό ως γραφίστας, οπότε η απόρριψη είναι ζωτικό μέρος αυτού του επαγγέλματος. Κάθε μέρα έρχεται τουλάχιστον μια απόρριψη: από τον πελάτη, από τον συνάδελφο που δουλεύετε μαζί το project, από το αφεντικό, μπορεί ακόμη και από τον τυπογράφο που δε μπορεί να τυπώσει στη διάσταση που έχεις υπολογίσει και θα πρέπει να αλλάξεις όλο το σχέδιο σε λίγα λεπτά.
Η «απόρριψη» μπορεί να είναι κάτι μικρό ή ακόμη και μια ολόκληρη δουλειά που έχει πάρει αρκετό χρόνο να γίνει. Χρειάζεται να είσαι ψύχραιμος εκείνη τη στιγμή (να κάνεις και καμιά βόλτα), και να επανέλθεις λίγο αργότερα για να αποφασίσεις πως θα πορευτείς από κει και πέρα.
Θεωρώ ότι η απόρριψη δεν είναι κάτι κακό. Σίγουρα είναι αποκαρδιωτικό να σου απορρίπτουν τη δουλειά σου, αλλά έχει να κάνει πάντα με τον τρόπο που θα το κάνει ο άλλος. Μια απόρριψη μπορεί ακόμη και να σε οδηγήσει σε κάποιο σημείο που αρχικά να μην έφτανες, να σε κάνει να σκεφτείς παραπέρα, και να σε ωφελήσει με τρόπους που δεν είχες φανταστεί.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Πιστεύω πως δεν υπάρχουν κατάλληλες και ακατάλληλες εικόνες, και δεν υπάρχει τρόπος να ξέρει κάποιος το τι είναι και τι δεν είναι κατάλληλο για τον άλλον. Φυσικά, έχεις μια γενική ιδέα, αλλά ακόμη και η πιο επιτυχημένη εικόνα για εμάς να μην είναι κατανοητή (ή να είναι ακόμη και προσβλητική) για κάποιον άλλον, για κάποια άλλη κουλτούρα, πολιτισμό κ.λπ.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πού απευθυνόμαστε, καθώς υπάρχουν πολλοί τρόποι να επικοινωνήσουμε ένα μήνυμα. Η τέχνη διαχρονικά είναι, κατά τη γνώμη μου, η μόνη που μπορεί να αποδώσει ένα περίπλοκο και δύσκολο θέμα.
Ιδιαίτερα η εικόνα έχει τη δυνατότητα να καλύψει το κενό των λέξεων και να αποδώσει έννοιες και μηνύματα που δύσκολα αποτυπώνονται στο χαρτί. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία που είναι αρκετά δύσκολο να τη βρει κάποιος, καθώς υπόκειται σε υποκειμενικά κριτήρια, διαφορετικά προσωπικά βιώματα και οπτικές.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Εμπνέομαι κυρίως από την ιστορία. Είναι νομίζω το αγαπημένο μου θέμα. Η μεταπτυχιακή μου εργασία, η οποία ονομάζεται «Οίκαδε», είχε να κάνει με την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και αν κάποιος μου το επέτρεπε θα μπορούσα να συνεχίσω να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου. Δηλαδή: εικονογραφήσεις εμπνευσμένες από ιστορικά γεγονότα, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, τα οποία προσπάθησα να τα αποδώσω με συμβολικό τρόπο. Με ενδιαφέρει γενικά να μεταδίδω συναισθήματα, μηνύματα και ιδέες μέσα από μία εικόνα, και να εξερευνώ την ανθρώπινη φύση και τον ψυχισμό του ανθρώπου.
Παράλληλα, μέσω του γραφείου που δουλεύω, μου έχει δοθεί η δυνατότητα να ασχοληθώ με διάφορα θέματα: από φανταστικούς editorial κόσμους μέχρι εικονογράφηση παραμυθιού, τα οποία μπορώ να πω ότι έχουν γίνει πλέον αγαπημένα για μένα.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη μου φορά στο illustradays και θα ήθελα να βιώσω την εμπειρία αυτή που προσφέρει στο έπακρο. Ανυπομονώ να γνωρίσω τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, και γενικά άλλους ανθρώπους που έχουν το ίδιο πάθος μαζί με εμένα. Καθώς είμαι από διαφορετικούς κλάδους του design (αρχιτεκτονική, διακόσμηση και έπειτα γραφιστική), δεν μπορώ να πω ότι έχω μπει ακριβώς στον χώρο αυτό, οπότε νιώθω την ανάγκη να ανταλλάξω απόψεις και να «λάβω» πράγματα από άλλους δημιουργικούς illustrators.
Περισσότερα έργα της Θάλειας Μπίθα μπορείτε να βρείτε εδώ.
Χρύσα Σπυρίδωνος
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Θα πω πρώτα την επιβίωση. Η εικονογράφηση είναι δημιουργία, απαιτεί χρόνο, σκέψη και σίγουρα πολλή αγάπη. Οι εικονογράφοι δυστυχώς αντιμετωπίζονται περισσότερο ως χομπίστες και λιγότερο ως επαγγελματίες.
Από δημιουργική άποψη είναι μεγάλη πρόκληση για έναν εικονογράφο να συνδεθεί με το κείμενο αλλά και με τον αναγνώστη του, να συνομιλεί με το συναίσθημα και την παιδικότητα του, να έχει πάντα διάθεση για παιχνίδι, ανακάλυψη και εξέλιξη. Δεν είναι πάντα εύκολο, η καθημερινότητα προσπαθεί συνεχώς να σε γειώσει..
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Φως σημαίνει χρώμα, κίνηση, γέλιο, δάκρυ, δημιουργία, αγάπη. Σημαίνει ζωή.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μία εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Είναι δύσκολο γιατί υπάρχουν πολλά ερεθίσματα, επηρεάζεσαι, δοκιμάζεις. Όμως ο καθένας έχει μέσα του έναν διαφορετικό κόσμο, μια διαφορετική ματιά και μέσα από αυτή τελικά εκφράζεται. Στην πραγματικότητα νομίζω δεν με απασχόλησε πότε ιδιαίτερα το να αποκτήσω μια αναγνωρίσιμη εικαστική υπογραφή όσο το να εξελίσσομαι συνεχώς.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Νομίζω κάθε φορά, σε κάθε δουλειά, ειδικά στην αρχή, μέχρι να βρω τι ταιριάζει στο κάθε κείμενο. Ξεμπλοκάρω, όταν επιλέγω να ασχοληθώ με κάτι άλλο για λίγο, που έχει μέσα του έμπνευση: μια ταινία, ένα μουσικό άκουσμα, κάτι αστείο που θα με κάνει να γελάσω, μια βόλτα. Η δημιουργία βρίσκεται παντού, αρκεί να συνδεθείς.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περίγραψέ μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Τα τελευταία χρόνια δουλεύω πρωί, αν και είμαι ξεκάθαρα νυχτερινός τύπος. Δουλεύω από το σπίτι. Το γραφείο μου είναι ακατάστατο. Είναι γεμάτο υλικά, χρώματα, πινέλα, χαρτιά, βιβλία, στα ράφια, σε κουτιά στο πάτωμα, πάνω στον υπολογιστή. Οι τοίχοι συχνά με καταπιέζουν. Θα ήθελα να δουλεύω έξω. Όταν, όμως, συνδέομαι με το κείμενο συχνά μεταφέρομαι άλλου, αυτή είναι και η μαγεία αυτής της δουλειάς.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Μου έχει συμβεί μια-δυο φορές. Κάτι τέτοιο δεν είναι ποτέ ευχάριστο. Τα τελευταία χρόνια δουλεύω με εκδοτικούς και ανθρώπους που υπάρχει σεβασμός και αποδοχή μεταξύ μας, ακόμα και αν κάτι χρειάζεται να αλλάξει πάντα το συζητάμε και αποφασίζουμε προς όφελος του βιβλίου.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Υπάρχουν. Εγώ αγαπώ πολύ τους συμβολισμούς. Ένα σχήμα, ένα χρώμα, ακόμα και μια κενή σελίδα μπορούν να πουν πολλά.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Γενικά αγαπώ πολύ να σχεδιάζω εικόνες που δεν είναι πολύ συγκεκριμένες και μπορώ να τις φαντάζομαι και να τις συνθέτω σουρεαλιστικά, έτσι όπως μπορεί να υπάρχουν και μέσα σε ένα παιδικό μυαλό.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω και είμαι πολύ χαρούμενη. Χαίρομαι που η δουλειά μου επιλέχτηκε και θα προβληθεί, άλλα πιο πολύ ανυπομονώ να βρεθώ σε έναν χώρο γεμάτο χρώμα και έμπνευση, να συναντηθώ με ανθρώπους που μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την εικονογράφηση.
Περισσότερα έργα της Χρύσας Σπυρίδωνος μπορείτε να βρείτε εδώ.
–
