Ξεκινάω αυτό το κείμενο με την ερώτηση «Τι πάρτι ήταν αυτό»; Και η μία ερώτηση διαδέχεται την άλλη «Τι ενέργεια»; «Τι χορός»; «Τι επικό line up»; Αλλά ας προσπαθήσω να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου για να μπορέσω να σας πω όλα όσα έγιναν στο πάρτι των Chinese Man, στον χώρο του Arch στο κέντρο της Αθήνας.
Όσο όμως εγώ προσπαθώ να οργανώσω τη ροή του κειμένου μια επίμονη σκέψη, χειραγωγεί το μυαλό μου πιέζοντας το να γράψει την εξής πολύ απλή πρόταση «Chinese Man, Mononome, Kill Emil τα σπάσατε», έχοντας έτοιμο το επιχείρημα πως ο αναγνώστης όχι μόνο θα διαβάσει αυτή την πρόταση αλλά θα ακούσει όλους τους ήχους μέσω του οπτικού ερεθίσματος. Υποκύπτω στον πειρασμό και μπαίνω για λίγο σε αυτή την trippy σκέψη για να την φτάσω στο επόμενο επίπεδο, αναλογιζόμενη πως και μόνο η αναγραφή των ονομάτων τους, πατάει την αυτόματη αναπαραγωγή στα μυαλά μας… Κάνω μια παύση, πίνω καφέ και παίρνω ένα παυσίπονο, γιατί όσο και αν ένιωσα ξανά 25 χρονών, δυστυχώς η αλήθεια της πραγματικής σωματικής ηλικίας δεν αφήνει χώρο για ψευδαισθήσεις. Πιάνω τα μαλλιά μου και αρχίζω να ανασύρω τα γεγονότα.
Παρασκευή βράδυ λοιπόν, 7 Απριλίου και ώρα 21:30. Ο χώρος του Arch αρχίζει να γεμίζει. Το Arch είναι ένα ιδιαίτερα ζεστό μέρος μιας και κουβαλάει μέσα του την αύρα, τις μουσικές και τις ανάσες ανθρώπων εδώ και πολλά χρόνια. Τουλάχιστον, έτσι κάνει εμένα να νιώθω κάθε φορά που πηγαίνω. Ο ήχος του είναι από τους καλύτερους της πόλης και το αναφέρω γιατί, κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο σε τέτοιες διοργανώσεις, τελικά δεν είναι. Mια playlist άρχιζε να μας βάζει στο κλίμα μέχρι την στιγμή που ο Mononome ανεβαίνει στο stage.
O Mononome, μουσικός και beatmaker από τη Θεσσαλονίκη μας απασχολεί πολύ σοβαρά από το 2012 και το ντεμπούτο άλμπουμ του “Come Close”. Μέσα σε αυτό το διάστημα των εννέα χρόνων τα ΕΡ που κυκλοφορεί ανά διαστήματα έχουν εξαιρετική ποιότητα, αναδεικνύουν την εξέλιξη αλλά και τη γενικότερη αντίληψη που έχει στη μουσική. Οι παραγωγές του δε κουράζουν και αυτό είναι ένα στοίχημα που θεωρώ πως κέρδισε από την αρχή μέχρι και το τελευταίο άλμπουμ του “The Boy That Fell From The Sky”. Την Παρασκευή ήταν η δεύτερη φορά που τον είδα να δημιουργεί γύρω του, το δικό του σύμπαν από samples και ένα εξαιρετικό live beat making που έκοβε την ανάσα από τα πρώτα λεπτά.
Μετά από σχεδόν μία ώρα ακατάπαυστων beats τη σκυτάλη πήρε ο Kill Emil. O Kill Emil αποτελεί για μένα, παράδειγμα παραγωγού στην Ελλάδα. Phatty beats και εθιστικοί ρυθμοί που πάντα καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη ενεργειακή ατμόσφαιρα, η οποία χαρακτηρίζεται από την εξωστρέφειά της. Αυτό κατάφερε για ακόμη μια φορά live o Kill Emil σε άλλο ένα εκπληκτικό set. Όσες φορές τον έχω δει live δεν θυμάμαι ούτε μία που να μην έχω εκπλαγεί από τις μουσικές του.
Περίπου στις 12 η μουσική κολεκτίβα των Chinese Man, μαζί με τον MC Youthstar στα φωνητικά ανεβαίνει στη σκηνή. Μέσα σε δύο λεπτά και χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής στα λόγια μου κατάφεραν να μας ξεσηκώσουν. Ωστόσο το σόου τους θα το χωρίσω σε δύο μέρη καθώς άφησε μια διφορούμενη αίσθηση στο μυαλό μου. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2004, από τους High Ku, Sly και Zé Mateo, υπό την καθοδήγηση του μυστηριώδους μέντορα Chinese Man. Το κομμάτι “I’ve Got That Tune” αλλά και η ακούραστη συνεχής παρουσία τους σε DJ Sets εκτόξευσαν το όνομά τους στους κύκλους της hip hop σκηνής – και όχι μόνο. Η περιοδεία τους, “The Groove Sessions Live”, κράτησε δύο ολόκληρα χρόνια και γνώρισε τεράστια επιτυχία, κυκλοφορώντας αργότερα και σε DVD.
Το πρώτο κομμάτι του act των Chinese Man χαρακτηρίστηκε από μια πανδαισία συναισθημάτων, συνθημάτων και ανθρώπων που ενώνονται κάτω από την ομπρέλα της μουσικής με στόχο την ψυχική ενδυνάμωση. Σε μια στιγμή σκέφτηκα πόση δύναμη άραγε κρύβουμε; Κοιτάζοντας γύρω μου πόσο απλόχερα, σχεδόν άδολα, την απελευθερώνουμε και την χαρίζουμε στον χώρο και στον διπλανό μας για να επιστρέψει διπλάσια μέσα στη ψυχή μας. Μα κοίταξέ μας, έλεγα στον εαυτό μου! Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο!
Το «κινέζικο πνεύμα» πέτυχε τον στόχο του και το πραξικοπηματικό “Make Music Not War” φαίνονταν να μας κατακλύζει… Hip-hop, trip-hop, scratches και το εξαιρετικό “To the Beat” να με κάνει να χοροπηδάω κυριολεκτικά. Η ώρα περνούσε, η μουσική άλλαζε, έρρεε και το ένα είδος ενώνονταν υποδειγματικά με το άλλο. Funk, dub, afrobeat, swing και reggae, το καθένα άφηνε τη θετικότητα του επάνω μας.
Το δεύτερο μέρος του σόου όμως ήταν ένας βαρύς, κουραστικός electro μονόλογος, ασύνδετος και χωρίς λόγο ύπαρξης κατ’ εμέ. Θέλω να πω πως δεν πάει κάποιος στους Chinese Man για να ακούσει electro. Φυσικά και δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις μια μπάντα τέτοιων αξιώσεων από έναν -ίσως- άστοχο υπολογισμό ροής, αφού το συναίσθημα με το οποίο έφυγα από το Arch ήταν το αίσθημα της συναισθηματικής πληρότητας που σου αφήνει η συναυλιακή εμπειρία! Είχα μεγάλες προσδοκίες για αυτό το live, οι οποίες εκπληρώθηκαν μεν, με το 60% δε, να ανήκει δικαιωματικά στον Mononome και τον Kill Emil: Εξωστρέφεια, χαρά, αγάπη και πολύ ταλέντο από τα «δικά» μας παιδιά, τα οποία στάθηκαν πάνω από το ύψος των περιστάσεων.
