Στην Αθήνα σκηνές υπάρχουν πολλές πάρα πολλές αλλά ποτέ ποτέ δεν είναι αρκετές… Κάνε πιο εναλλακτική τη θεατρική ματιά σου αν θες. Το Red Jasper Cabaret Theatre στέκει κει που έστεκε η πρώην Μικρή Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας μόνο που τώρα πια έχει μεταμορφωθεί σε ένα αθηναϊκό καμπαρέ που δίνει βήμα σε παλιά και νέα ταλέντα της drag σκηνής και όχι μόνο.
Πρώτη φορά πήγα στο Red Jasper Cabaret Theatre πέρσι για να παρακολουθήσω το τηλεπαιχνίδι της Filothei.s, μιας drag περσόνας που εγώ αποκαλώ ποιοτικιά, γιατί είναι και θεατρολόγος. Τονίζω το θεατρολόγος διότι το drag δεν είναι τόσο ρηχό, όπως μπορεί να νομίζουμε βλέποντας το RuPaul’s Drag Race. Το drag μπορεί να ‘ναι και αυτοσχέδιο, μπορεί να ‘ναι και περφόρμανς, μπορεί να ‘ναι ζωντανό τραγούδι κι όχι μόνο lip sync, ειδικά το τελευταίο μας το έχει αποδείξει η Marianah Grindr που δίνει ψυχούλα κάθε φορά που τραγουδάει. Η χρήση του drag πια είναι μέρος του σύγχρονου θεάτρου υποθέτω κάποιοι είδατε το καλοκαίρι στη Λυρική Σκηνή και στο Φεστιβάλ Αθηνών τον βαρύτονο Γιώργο Ιατρού και την drag περσόνα του Νίνα Νάη.
Τότε την πρώτη φορά που πήγα στο Red Jasper δεν σας κρύβω την ενόχληση μου καθώς έβλεπα το κοινό από τη διπλανή διάσημη και πολυδιαφημισμένη παράσταση να κοιτά παράξενα την Filothei.s και όλους εμάς τους πολύχρωμους. Θυμήθηκα τον όρο «η γούνα» που είχα μάθει την περίοδο που ήμουν φοιτητής στο Θέατρο Τέχνης. Η «γούνα» είναι ο θεατής ο κυριλέ ο καθωσπρέπει, που πάει σε μια παράσταση για να δει τον πρωταγωνιστή, να δει αυτό που ξέρει, αυτό που δεν θα τον πολυδυσκολέψει να κατανοήσει. Ευτυχώς όσο περνάνε τα χρόνια το εναλλακτικό ανθίζει και το ασπάζονται πια μεγάλες σκηνές ως και ιδρύματα.
Στο δεύτερο μέρος η Kangela με την guest προσκεκλημένη της κάνει αυτό που ξέρει καλά να κάνει τόσα χρόνια και μας τρελαίνει. Έρχεται σε διάδραση με το κοινό, λέει με αγένεια αυτά που χρειάζεται ν’ ακουστούν και τραγουδά. Πρώτη προσκεκλημένη της ήτανε η Chraja, μια drag περσόνα που είναι ο ορισμός του αυτοσχεδιασμού, ετοιμοπόλεμη ατακαδόρα, που κουβέντα δεν αφήνει να πέσει και πάντα ευφάνταστα ντυμένη ανάλογα με το κόνσεπτ, ναι her style really rocks.
Βγαίνοντας λοιπόν απ’ το Καμπαρέ της Kangelaς είδα ότι την επόμενη μέρα 6/10 και για έξι Παρασκευές θα φιλοξενεί το Red Jasper Cabaret Theater την περφόρμανς «Ρίζες (ή πώς να στολίσεις τη στάμνα σου με γκλίτερ)» της Destiny Poulos που είναι η drag περσόνα της Κωνσταντίνας Μαρίας Σπυροπούλου. Αυτήν δεν την γνώριζα, έμαθα οτι κέρδισε το πρώτο βραβείο του 2ου Φεστιβάλ Σύγχρονου Καλλιτεχνικού Καμπαρέ που διοργάνωσε το Red Jasper τον Ιούνιο και αποφάσισα να δω τι σόι περφόρμανς θα ‘ναι αυτή.
Τελικά πολύ καλά έπραξα που πήγα, η περφόρμανς αυτή περιέχει βιώματα Βλάχων, Καραγκούνηδων και Σαρακατσάνων της Θεσσαλίας. Οι συνεντεύξεις από άτομα ηλικίας έως 35 ετών παίρνανε τη θέση του lip sync και μας μετέφεραν στο πώς οι νέοι βίωναν και κρατάνε την ταμπέλα που γεννήθηκαν είτε είναι καραγκούνηδες ή βλάχοι. Η Κωνσταντίνα Μαρία Σπυροπούλου είναι περήφανη Καραγκούνα νέας γενιάς 26 ετών, δεν έχει σπουδάσει υποκριτική σε δραματική σχολή αλλά όπως μου είπε «Εγώ όπως και πάρα πολλά άτομα ξεκινήσαμε από τον χώρο της τέχνης με ό,τι εφόδια έχουμε. Ήρθα στην Αθήνα από τα Τρίκαλα, όχι για να ασχοληθώ με το θέατρο αλλά για να σπουδάσω μάρκετινγκ στην ΑΣΟΕ, αυτό σπουδάζω. Μένω σε εστία, έχω φαγητό δωρεάν από το κράτος ας πούμε και αυτό μου δίνει την ελευθερία να ασχολούμαι τόσο πολύ με την τέχνη μου, να ταξιδεύω στο εξωτερικό, γιατί ό,τι χρήματα παίρνω τα δίνω εκεί και αντίστοιχα ανακυκλώνονται, γιατί τα εράσμους προγράμματα σου καλύπτουν διαμονή και φαγητό». Για μένα είναι η απόδειξη του έξυπνου φοιτητή, η Κωνσταντίνα Μαρία Σπυροπούλου, έξι χρόνια τώρα παρακολουθεί σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό πάνω σ’ αυτό που αγαπάει, ενώ σπουδάζει παράλληλα στη σχολή που πέρασε.
Η Destiny Poulos με ταξίδεψε στον κάμπο, μου σύστησε τις ταυτότητες «Καραγκούνης, Σαρακατσάνος, Βλάχος», φορώντας την παραδοσιακή στολή της, άνοιξε φύλλο με δονητή που αντί για αλεύρι έριχνε γκλίτερ, τραγούδησε με τη φωνή της παραδοσιακά άσματα, μου υπενθύμισε ότι «όσο είναι ένα δέντρο άλλο τόσο είναι κι οι ρίζες του μέσα στο χώμα και άμα πάμε να ρίξουμε τσιμέντο πάνω στις ρίζες, αυτό που θα κάνουν αυτές με τη σειρά τους είναι να σπάσουν το τσιμέντο». Αυτή ειναι η δύναμη της φύσης.
Όπως μου είπε «Αν δεν αποδεχτείς μια ταυτότητά σου ή οτιδήποτε δικό σου τότε αυτό σιγά σιγά θα σε σπάσει και θα βγει και θα αναπτυχθεί». Όταν την ρώτησα πώς χαρακτηρίζει τις «Ρίζες» θεατρικό μονόλογο ή περφόρμανς μου απάντησε «Πείτε το όπως θέλετε απλά έχει διάρκεια μιάμιση ώρα». Κλείνοντας τη συζήτησή μας την ρώτησα γιατί να ‘ρθει να δει κάποιος τις «Ρίζες (ή πώς να στολίσεις τη στάμνα σου με γκλίτερ)», η απάντησή της μ’ άρεσε ομολογώ:
«Γιατί όλ@ έχουμε βιώματα, ρίζες, ιστορία και αν η παράσταση έχει πέντε θεματικές, δεν γίνεται έναν άνθρωπο να μην τον αγγίξει μία από τις πέντε που ζει στο σήμερα και βλέπει τι γίνεται. Είναι μια παράσταση αυτοοργανωμένη κι είμαι πρωτοεμφανιζόμενη οπότε στηρίξτε τους πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες, έχουμε δει τους άλλους στο θέατρο, τους έχουμε δει …τους έχουμε χιλιοδεί».
Σας παροτρύνω λοιπόν να στηρίζετε με την παρουσία σας νέους καλλιτέχνες. Αναζητήστε κάτι το καινούργιο είτε την underground drag queen kangela tromokratisch που είναι παλιά καραβάνα και δεν δαγκώνει (πολύ) μα είναι εγγύηση, είτε το νέο αίμα Destiny Poulos, το πρωτοεμφανιζόμενο Τρίκαλο που σπουδάζει παρακολουθεί σεμινάρια και κάνει όνειρα, οι ρίζες της ν’ απλωθούν και να ριζώσουν πιο βαθιά, να σπάσουν όλα τα τσιμέντα κι έτσι όλοι εμείς ωσάν άλλα πετσοκομμένα και καμένα δέντρα να ξανανθίσουμε.
