Είναι περίεργο πώς μέσα από την τέχνη, μεταφερόμαστε αυτόματα σε άλλες περιοχές, σε αισθήσεις ξεχασμένες. Πώς, ακούγοντας ένα τραγούδι, συνδέονται οι φωνές, οι ήχοι και οι λέξεις με το εσωτερικό μας βλέμμα στον κόσμο. Με πόση δύναμη αποτυπώνονται μέσα μας, προκαλούν τη βολική ηρεμία μας και αναδιατάσσουν τη σκέψη μας. Πόσοι δημιουργοί καταφέρνουν να έχουν αυτή την επίδραση πάνω μας; Και άραγε, έχουν επίγνωση της σαρωτικής δύναμής τους;
Οι Mary and The Boy ήταν μια τέτοια περίπτωση, για μια γενιά που τους ακολούθησε τα προηγούμενα χρόνια. Και πώς να αποχαιρετήσουμε αυτό το κορίτσι με τη βαθιά εκφραστική φωνή, που έφυγε σε τόσο νεαρή ηλικία, χωρίς μάλλον να έχει προλάβει να αντιληφθεί αυτή της την επίδραση. Μόνο ευχαριστώντας τη που υπήρξε με αυτό τον τρόπο.
—
Για να λαμβάνετε κι εσείς το editorial μαζί με τις προτάσεις της εβδομάδας, δεν έχετε παρά να εγγραφείτε στο ελcmag.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Lubaina Himid | Turner Prize 2017: η ενηλικίωση και ο διεθνής χαρακτήρας του βραβείου στη σκιά του Brexit
