Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή: Οι εκθέσεις που θα δούμε μέχρι το 2024 & μια γεύση από την έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη στο Μουσείο της Άνδρου

Το Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή παρουσίασε την αναδρομική έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη «Πλάθοντας το άυλο», που θα φιλοξενήσει αυτό το καλοκαίρι στο Μουσείο της Άνδρου και ανακοίνωσε τον εκθεσιακό προγραμματισμό του έως το 2024

«Πλάθοντας το άυλο» είναι ο τίτλος της αναδρομικής έκθεσης της εικαστικού Αλεξάνδρας Αθανασιάδη που ανοίγει φέτος το καλοκαίρι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο.

Παρουσία της καλλιτέχνιδας, η Υπεύθυνη Συλλογής Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau μάς έδωσε μια γεύση της έκθεσης, που επιμελήθηκε, και που αποκαλύπτει τις πολλαπλές πτυχές της πορείας της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, ενώ στη συνέχεια ανακοίνωσε τον εκθεσιακό προγραμματισμό του Ιδρύματος για το Μουσείο της Αθήνας και της Άνδρου έως το 2024.

«Πλάθοντας το άυλο» στο Μουσείο της Άνδρου

Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη στο εργαστήριό της, μπροστά από το έργο της «Μνήμες στη σιωπή»

«Αυτή η έκθεση ήταν ένα ταξίδι για μένα, για να μπορέσω να δω πρώτη φορά όλες αυτές τις διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου συγκεντρωμένες. Βλέπω ότι υπάρχει μια κόκκινη γραμμή, ότι πάντα στη δουλειά μου τα έργα αποτελούνται από πολλά θραύσματα, από στρώσεις και επιστρώσεις, όπως είμαστε και εμείς οι ίδιοι», ανέφερε η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη.

«Πιστεύω ότι αυτό που γινόμαστε τελικά, είναι από πάρα πολλά πράγματα που έχουμε βιώσει, έχουμε σκεφτεί, έχουμε δει, έχουμε διαβάσει, έχουμε αισθανθεί. Ελπίζω λοιπόν να σας δώσω και εγώ κάτι πίσω.»

Η έκθεση «Πλάθοντας το άυλο» αποτελεί μια ενιαία εικαστική εγκατάσταση, με τις ενότητες να διαχέονται η μία μέσα στην άλλη. Σε μια περιήγηση που καλύπτει σχεδόν πέντε δεκαετίες δημιουργίας, χωρίς να ακολουθεί χρονολογική σειρά, ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τις πολλαπλές πτυχές της πορείας της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, από τα πρώιμα παιδικά έργα της έως σήμερα.

«Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη έχει ασχοληθεί με πολύ διαφορετικές τεχνικές και βλέπουμε από την πρώτη στιγμή κιόλας με αυτά τα έργα, που δεν έχουν εκτεθεί πότε στην Ελλάδα, ότι έχει και τον δικό της τρόπο, τη δική της προσέγγιση», επεσήμανε από την αρχή η Υπεύθυνη Συλλογής Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau. «Δεν θα δείτε κανένα έργο κλεισμένο σε κορνίζα. Είναι όλα έτσι ακριβώς όπως τα θέλει η Αλεξάνδρα, καρφωμένα με καρφιά για να βλέπουμε το έργο καθεαυτό. Δεν μας εμποδίζει τίποτα ανάμεσα στο έργο και σε μας για να μπορέσουμε να το θαυμάσουμε».

Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Άποψη της έκθεσης «Αλεξάνδρα Αθανασιάδη – Πλάθοντας το άυλο».

Πρώτη στάση το εργαστήριο της καλλιτέχνιδας, εκεί που δημιουργεί εδώ και τριάντα χρόνια. Σε αυτόν τον χώρο, που ανοίγει σε έναν καταπράσινο κήπο, όπου δεσπόζουν οι δημιουργίες της, η εικαστικός πλάθει, σχεδιάζει, ζωγραφίζει, φωτογραφίζει, φυλώντας προσεκτικά, εδώ κι εκεί, διάσπαρτα θραύσματα από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, που περιμένουν υπομονετικά τη μετουσίωσή τους σε έργα τέχνης.

Πολλά από τα έργα της, όπως σημειώνει η Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau, μένουν έξω όλο τον χρόνο. «Συνυπάρχουν αθόρυβα με τη βλάστηση, τα δέντρα και τις πέτρες. Οι αλλοιώσεις που μπορεί να προκαλέσουν ο ήλιος, η βροχή και ο αέρας όχι μόνο είναι ευπρόσδεκτες, αλλά αντιμετωπίζονται ως σωτήριες. Με τρόπο απροσδόκητο, εξευγενίζουν το έργο που, ακριβώς όπως το ανθρώπινο σώμα, δεν μπορεί παρά να φέρει προοδευτικά τα σημάδια του χρόνου».

Από το εργαστήριο μεταφερόμαστε στις ακροθαλασσιές, όπου η Αθανασιάδη βρίσκει τα περισσότερα υλικά για τις δημιουργίες της. Συνδυάζοντας έργα διαφόρων τεχνικών και εποχών, δημιουργεί μια εγκατάσταση γεμάτη ποίηση και μελαγχολία, που θυμίζει τους στίχους από τη «Θάλασσα του πρωιού» του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Άποψη της έκθεσης «Αλεξάνδρα Αθανασιάδη – Πλάθοντας το άυλο»

Στη συνέχεια ανακαλύπτουμε μια άγνωστη πτυχή της δημιουργικής της πορείας: τον πρωταρχικό ρόλο της αφαίρεσης στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές του 1990. Τα περισσότερα έργα της ενότητας, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, αναδεικνύουν τις επιρροές που δέχτηκε η ίδια από γλύπτες όπως οι Henry Moore και Alberto Giacometti, χωρίς όμως ποτέ να χάνει το δικό της, εντελώς προσωπικό, οξυδερκές βλέμμα.

Με ένα άλμα είκοσι πέντε ετών, μεταφερόμαστε σε μια ενότητα αφιερωμένη αποκλειστικά στον Κωνσταντίνο Καβάφη, στην οποία μας αποκαλύπτει έναν κόσμο απρόσμενο, γεμάτο χρώμα και αισθησιασμό. Εδώ, η καλλιτέχνιδα τιμά την κοινή της αγάπη με τον Καβάφη για το αρμονικό πάντρεμα του αρχαίου με το σύγχρονο· την ανάκληση, γεμάτη λεπτότητα και χάρη, των αισθημάτων του και των ορμών του· τη διεκδίκηση μιας αισθησιακής, ακόμη και ερωτικής προσέγγισης των σωμάτων· τη σπουδαιότητα του παρελθόντος, την εξερεύνησή του, την αφομοίωσή του, την αποδοχή του.

Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Άποψη της έκθεσης «Αλεξάνδρα Αθανασιάδη – Πλάθοντας το άυλο».

Η ποίηση του Καβάφη υπό το πρίσμα της Αθανασιάδη μας επιτρέπει μια φυσική μετάβαση προς τον κόσμο των αλόγων, βασικό θέμα στις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις. Είτε από μέταλλο είτε από χαρτί, τα άλογα εκφράζουν αυτό που η ίδια περιγράφει ως «Δύο κομμάτια του εαυτού [της]. Το κομμάτι που βάζει το κεφάλι κάτω και προχωρά και κάνει αυτά που πρέπει, και το κομμάτι που είναι ατίθασο και δεν δέχεται».

Αναφερόμενη στα άλογα της εικαστικού, η Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau τόνισε: «Το καθένα είναι μοναδικό, το καθένα εκφράζει κάτι διαφορετικό, το καθένα έχει έναν διαφορετικό προβληματισμό, αλλά πάντα στο κέντρο είναι αυτή η προσπάθεια να δαμάσει το υλικό, το ξύλο, την πέτρα, το μέταλλο. Η Αθανασιάδη είναι όπως αυτές οι άλλες μεγάλες καλλιτέχνιδες, η Camille Claudel, η Barbara Hepworth, η Germaine Richier, η Louise Bourgeois, γυναίκες που πιάνουν τα δύσκολα. Και γι’ αυτό θα έπρεπε να είμαστε όλοι περήφανοι. Μας κάνει περήφανους.»

Η έκθεση κλείνει με την ενότητα που τον κεντρικό άξονα της τέχνης της Αθανασιάδη: το ανθρώπινο σώμα. Γυναικείες και ανδρικές φιγούρες, από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, εμπνευσμένες από τη μυθολογία, την ίδια, τον πατέρα της ή τον σύζυγό της, συνυπάρχουν σε αυτόν τον χώρο, εκφράζοντας όλες τις πλευρές, ακόμα και τις πιο σκοτεινές, του έργου της. Εδώ, το βίωμά της διαπερνά την ύλη και μας αγγίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, που χαρακτηρίζεται όμως πάντα από ευαισθησία και λεπτότητα.

Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Αλεξάνδρα Αθανασιάδη (1961- ), «Άλογο LXXIV», Ξύλο και μέταλλο, 215 × 335 × 75 εκ. – Ιδιωτική συλλογή
Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Άποψη της έκθεσης «Αλεξάνδρα Αθανασιάδη – Πλάθοντας το άυλο»

«Η πορεία της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη δείχνει ότι δεν είναι απαραίτητο να έχεις πολλά θέματα στη γλυπτική ή στη ζωγραφική σου, αν κάθε φορά παρουσιάζεις μια καινούργια αλήθεια», σημείωσε η Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau.

«Ο Πικάσο το έλεγε πολύ ωραία αυτό: ”Αν μπορούσαμε να αποτυπώσουμε την αλήθεια σε μία φορά δεν θα είχε κανένα νόημα. Εγώ θέλω να αποτυπώσω την αλήθεια 150, 200, 300 φορές, γι’ αυτό και επαναλαμβάνω τα θέματά μου”. Έτσι λοιπόν και η Αναθασιάδη μας δίνει αυτή τη δυνατότητα να μπούμε και εμείς σε μία ενατένιση, γι’ αυτό και για μένα ήταν πολύ σημαντικό να δώσω αυτόν τον τίτλο στην έκθεση: ”Πλάθοντας το άυλο”.

Ελπίζω βλέποντας όλα τα έργα μαζί να νιώσετε το ίδιο πράγμα με μένα, ότι δεν είναι μόνο αυτό που πλάθει η Αθανασιάδη, που έχει νόημα, και στο οποίο όλοι στεκόμαστε. Σταθείτε και στα κενά, σταθείτε και στις λεπτομέρειες, σταθείτε και σε αυτό το ανύποπτο που περνάει και μας θυμίζει βέβαια τα ποιήματα του Καβάφη. Η Αθανασιάδη, πλάθοντας το άυλο, μας αφήνει να διακρίνουμε τον ορίζοντα.»

Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Αυτοπροσωπογραφίες της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, από την έκθεση «Αλεξάνδρα Αθανασιάδη – Πλάθοντας το άυλο»
Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Αλεξάνδρα Αθανασιάδη (1961- ), «Πατέρας I», Ξύλο και μέταλλο, 175 × 65 × 47 εκ. – Ιδιωτική συλλογή
Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Άποψη της έκθεσης «Αλεξάνδρα Αθανασιάδη – Πλάθοντας το άυλο»

Πληροφορίες έκθεσης

Διάρκεια έκθεσης: 3 Ιουλίου – 2 Οκτωβρίου 2022

Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 11.00-15.00 και 18.00-21.00, Δευτέρα 11.00-15.00
Δευτέρα απόγευμα και Τρίτη: κλειστά

Η έκθεση θα συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο (ελληνικά και αγγλικά), που ετοίμασε η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Κουτσομάλλη- Moreau και εκδίδεται από τη Μικρή Άρκτο.

Λίγα λόγια για την Αλεξάνδρα Αθανασιάδη

Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Franklin College του Λουγκάνο και στη συνέχεια αποφοίτησε με διάκριση από το Ruskin School of Drawing and Fine Art του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Κατέχει επίσης Master of Fine Arts στη γλυπτική από το Columbia University της Νέας Υόρκης.

Αρχικά ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, πριν στραφεί στη γλυπτική. Έχει παρουσιάσει έργα της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, στους Δελφούς, στην Αρχαία Μεσσήνη, στον Πόρο, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στην Πάτμο, στα Ιωάννινα, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη, στο Κονέκτικατ, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και στο Μόντε Κάρλο, όπου το 1995 έλαβε το Princess Grace Foundation Award. Έργα της βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές ανά τον κόσμο.

Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη εν ώρα εργασίας στον κήπο του εργαστηρίου της.

Εκθεσιακός προγραμματισμός 2022-2024 | Μουσεία Αθήνας & Άνδρου

Ο εκθεσιακός προγραμματισμός του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή για το Μουσείο της Αθήνας ξεκινάει με ένα επετειακό αφιέρωμα στον Φώτη Κόντογλου μέσα από 135 έργα συνολικά αλλά και την επιρροή του ως καλλιτέχνης-σταθμός σε πολλούς άλλους καλλιτέχνες.

Η έναρξη του 2023 θα είναι αφιερωμένη στο κίνημα του Νεορεαλισμού μέσα από έργα 13 καλλιτεχνών. Πρόκειται για την πρώτη διεθνή σημαντική έκθεση του Ιδρύματος, η ιδέα της οποίας γεννήθηκε καθώς οι ίδιοι, ο Βασίλης και η Ελίζα Γουλανδρή αγαπούσαν ιδιαίτερα το κίνημα του nouveau réalisme, όπως τόνισε η Υπεύθυνη Συλλογής Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau.

Η έκθεση με έργα σε χαρτί της Συλλογής του Ιδρύματος που θα παρουσιαστεί το φθινόπωρο το 2023 στην Αθήνα θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων 12 ηθογραφίες του Henri de Toulouse-Lautrec, τη «Θεογονία» του Braque, αλλά και «Το Τσίρκο» του Fernand Léger, ενώ στη διάρκεια του 2024 θα παρουσιαστούν δύο εκθέσεις, η μία με επίκεντρο το κίνημα του νέο-ιμπρεσιονισμού ή αλλιώς πουαντιγισμού με έργα από το 1892 έως το 1914 και η άλλη στα χνάρια της Arte Povera μέσα από το έργο του εικαστικού Νάκη Παναγιωτίδη.

Στο Μουσείο της Άνδρου το καλοκαίρι του 2023, σύμφωνα με τον εκθεσιακό προγραμματισμό που ανακοινώθηκε, θα είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Χρόνη Μπότσογλου. Όπως ανέφερε ο Γενικός Διευθυντής Κυριάκος Κουτσομάλλης:

«Ο Μπότσογλου άφησε στην ιστορία της τέχνης ένα μεγάλο κενό διότι ήταν ο άνθρωπος που φιλοσοφικά είδε το κίνημα του υπαρξισμού και δίνει διάσταση Τζιακομετική, δηλαδή τη φθορά του ανθρωπίνου σώματος, της ύλης. Πιστεύω ότι το Ίδρυμα στοχεύει και σε αυτό, να αναδείξει καλλιτέχνες που άφησαν δυνατά ίχνη στο πέρασμά τους.»

Κλείνοντας την προαναγγελία του εκθεσιακού προγραμματισμού του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή για το 2022 έως το 2024, ο Κυριάκος Κουτσομάλλης επεσήμανε:

«Αυτός ο χώρος όπως και αυτός της Άνδρου, θέλουμε να είναι ζωντανοί πυρήνες, κύτταρα πολιτισμού που θα κινούνται μέσα στην τροχιά των διεθνών δρωμένων και αυτές οι δύο εκθέσεις του νεορεαλισμού και του ιμπρεσιονισμού είναι εκθέσεις που θα έχουν εύρος και δύναμη στο εξωτερικό».

Χρόνης Μπότσογλου (1941-2022), «Γυμνό», 1986. 
Μπρούντζος με πράσινη πατίνα, 50 × 103 × 50 εκ. 
Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

Αναλυτικά:

Φθινόπωρο 2022 –Αθήνα | Ο Φώτης Κόντογλου και η επιρροή του στους νεότερους

Η επικείμενη έκθεση με τίτλο «Ο Φώτης Κόντογλου και η επιρροή του στους νεότερους» είναι ένα επετειακό αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από την Εθνική συμφορά του ξεριζωμού του Ελληνισμού της Ιωνίας από τις μακραίωνες εστίες της. Είναι όμως και η επέτειος των τριών χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του χώρου του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Αθήνα.

Γι’ αυτή τη διπλή επέτειο ετοιμάζεται ένα διπολικό αφιέρωμα, δυο εκθέσεις δηλαδή σε μια συνοπτική παρουσία στο πνεύμα του υπότιτλου «Από το σήμερα στο χθες με προοπτική το αύριο».

Στο πρώτο σκέλος ζητούμενο είναι η ανάδειξη της πολιτιστικής και πνευματικής προσφοράς του Φώτη Κόντογλου στο πεδίο των εικαστικών τεχνών και τα Γράμματα κατά τον 20ο αιώνα.

Στο δεύτερο σκέλος ζητούμενο είναι η ανάδειξη των επιρροών που δέχθηκαν οι νεότεροι. Με αρχή τους πρωτόκλητους εκ των μαθητών του που είναι οι διαπρέψαντες στη συνέχεια Νίκος Εγγονόπουλος και Γιάννης Τσαρούχης αλλά και άλλοι διακριθέντες όπως ο Μόραλης, ο Λουκόπουλος, ο Βουρλούμης, ο Κοψίδης, ο Καρούσος, ο Παπαδέλης, ο Χοχλιδάκης και ο Ξυνόπουλος.

Φώτης Κόντογλου (1895-1965), «Ο Λαοκόων», 1938, Λάδι σε ξύλο, 80 × 100 εκ. – Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών

36 εν ζωή ή πρόσφατα θανόντες αξιόλογοι καλλιτέχνες θα αντιπαραταθούν εικονογραφικά με έργα του επιφανούς Δασκάλου. 135 έργα τα οποία προέρχονται από 52 φορείς και ιδιώτες συνθέτουν το αφιέρωμα για την ευόδωση του οποίου συνεργάστηκαν ο καθηγητής Δημήτρης Παυλόπουλος και οι ερευνητές διδάκτορες ιστορικοί Σπύρος Μοσχονάς και Γιώργος Μυλωνάς.

Συμβουλευτικό ρόλο για τον εντοπισμό έργων προς δανεισμό είχε ο Χρήστος Μαργαρίτης. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη σκηνογραφική μαεστρία των Ανδρέα Γεωργιάδη και Βιβής Γερολυμάτου, αλλά και όλων όσοι εργάστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην ολοκλήρωση του απαιτητικού αυτού εγχειρήματος.

Φώτης Κόντογλου (1895-1965), «Η Έγερσις του Λαζάρου». 
Λάδι σε ξύλο, 55 × 40 εκ. 
Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

Χειμώνας 2023 –Αθήνα | Ο Νεορεαλισμός ως πρωτοποριακό κίνημα

Ένα από τα σημαντικότερα γαλλικά πρωτοποριακά κινήματα, το οποίο παρά το εφήμερο του βίου του (1960-1963) δεν έχασε από τη σπουδαιότητα του διαβήματός του, παρά την ετερογένεια της ομάδας και την έλλειψη νεορεαλιστικής συνοχής τους, καταχωρήθηκε ως σημαντικό κεφάλαιο στην παγκόσμια νεότερη ιστορία της τέχνης.

Η υπό μελέτη έκθεση θα περιλαμβάνει έργα καλλιτεχνών που είτε κατά τη συγκρότηση είτε λίγο αργότερα υπέγραψαν το Μανιφέστο του Νεορεαλισμού το 1960. Αυτό που τους ενώνει είναι μια νεοφανής αντιληπτική προσέγγιση του ρεαλισμού, η οποία βρίσκεται σε μια κοινωνιολογική θεώρηση του πραγματικού.

Niki de Saint Phalle (1930-2002), «Το παγκάκι», 1989, Ζωγραφισμένος πολυεστέρας με εφημερίδα μωσαϊκό γραμμένο στα ελληνικά από τη Μαρίνα Καρέλλα, 160 × 139,7 × 109,2 εκ. – Ιδιωτική συλλογή

Το νεορεαλιστικό αφιέρωμα συγκροτούν οι μονοχρωμίες του Yves Klein, οι φθαρμένες αφίσες του Raymond Hains και του Jacques Villeglé, τα εν κινήσει γλυπτά του Jean Tinguely, οι συμπιέσεις του Arman και του César, οι πλαστικές συναρμογές των Martial Raysse και Christo. Οι πολύχρωμες αισθησιακές συνθέσεις της Niki de Saint Phalle, οι νεορεαλιστικές προτάσεις του Gérard Deschamps, του François Dufrêne, του Mimmo Rotella είναι προτάσεις που αναδεικνύουν τον αστικό χώρο με μέσα που προσφέρει η τεχνολογία.

Yves Klein (1928-1962), «Η Νίκη της Σαμοθράκης», 1962-1973. 
Γύψος με συνθετική ρητίνη σε πέτρινη βάση, 50 × 27 × 34 εκ. 
Ιδιωτική συλλογή

Καλοκαίρι 2023 – Άνδρος | Χρόνης Μπότσογλου

Ο προσφάτως θανών οραματιστής ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης και δάσκαλος έφυγε αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στον χώρο της μεταφυσικής υπαρξιακής Τζιακομετικής διάστασης της ζωγραφικής. Η προτεινόμενη αναδρομική έκθεση για το καλοκαίρι του 2023 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο στοχεύει να αποτελέσει τον οφειλόμενο φόρο μνήμης και ευχαριστιών για τα όσα μας κληροδότησε, ανοίγοντας νέους δρόμους στην ιστορία της νεότερης ελληνικής, και όχι μόνο, τέχνης.

Χρόνης Μπότσογλου (1941-2022), «Προσωπική Νέκυια αρ. 15 (ενότητα 26 ζωγραφικών έργων)», 1993-2000, Λαδοπαστέλ, σκόνες αγιογραφίας και ξηρό παστέλ σε χαρτί επικολλημένο σε καμβά, 152,5 × 105 εκ. – Συλλογή Σωτήρη Φέλιου

Φθινόπωρο 2023 –Αθήνα | Έργα σε χαρτί από τη Συλλογή του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή

Έκθεση με έργα σε χαρτί της Συλλογής του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή, πολλά από τα οποία ανήκουν σε λευκώματα που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στο σύνολό τους στο ελληνικό κοινό.

Στην έκθεση θα περιλαμβάνονται έργα των Henri de Toulouse-Lautrec, Aristide Maillol, Georges Braque, Fernand Léger, Joan Miró, Henri Matisse και Pablo Picasso.

Henri de Toulouse-Lautrec (1864-1901), «Η επιβάτιδα της καμπίνας 54», 1896. – Έγχρωμη λιθογραφία σε χαρτί Vélin ανώτερης ποιότητας, 52,6 × 36 εκ. – Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

 

Fernand Léger (1881-1955), «Ακροβάτες και κλόουν», 1950. 
Έγχρωμη λιθογραφία σε χαρτί Arches, από το λεύκωμα «Τσίρκο», 42 × 32,5 εκ. 
Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

Χειμώνας 2024 –Αθήνα | Ο νέο-ιμπρεσιονισμός στα χρώματα της Μεσογείου

Όπως ο όρος δηλώνει, πρόκειται για επιγέννημα του μεγάλου ρεύματος του Ιμπρεσιονισμού. Δεν προκύπτει ως διασπαστική ενέργεια ρήξης αλλά ως εγχείρημα περαιτέρω ενίσχυσης του χρωματικού λυρισμού, ο οποίος αρχίζει να συνδιαλέγεται με τις προτάσεις των Φωβ. Ζητούμενο είναι να προσδώσει επιπλέον πληρότητα στον ιμπρεσιονισμό, του οποίου αποτελεί απότοκο γέννημα.

Η έκθεση περιορίζεται στο γεωγραφικό πλαίσιο της Μεσογείου, εξ ου και η μη αναφορά στο όνομα του Georges Seurat ο οποίος δεν ήρθε σε επαφή με τη Μεσόγειο.

Henri-Edmond Cross (1856-1910), «Η φάρμα (βράδυ)», 1893., Λάδι σε καμβά, 65 × 92 εκ. – Ιδιωτική συλλογή

Ο Paul Signac αντιθέτως (παθιασμένος συλλέκτης ο ίδιος) υπήρξε από τους πρωτοπόρους του κινήματος. Στη σημαντική αυτή θεματική έκθεση, με έργα που προέρχονται από Μουσεία της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Μ. Βρετανίας, του Λουξεμβούργου και του Μονακό, περιλαμβάνονται ονόματα διάσημων μετα-ιμπρεσιονιστών όπως: Paul Signac, Maximilien Luce, Théo Van Rysselberghe, Henri Matisse, Charles Camoin και Henri Manguin.

Henri Matisse (1869-1954), «Τοπίο του Σαιν-Τροπέ το σούρουπο», 1904. 
Λάδι σε χαρτόνι, 19 × 24 εκ. 
Συλλογή Bueil & Ract-Madoux

Φθινόπωρο 2024 –Αθήνα | Νάκης Παναγιωτίδης

Καλλιτέχνης με μακρά διαδρομή και εργοτεχνική πρωτοτυπία, ανήκει στην ομάδα των διακεκριμένων καλλιτεχνών της Ελληνικής Διασποράς. Εγκατεστημένος στη Βέρνη, φίλος του Γιάννη Κουνέλλη, δραστηριοποιείται στο ρεύμα της Arte Povera, της φτωχής, δηλαδή, τέχνης.

Σε αντίθεση με τον καταναλωτικό ευζωϊσμό της pop, πρωτοπορεί με τη φιλόδοξη στόχευση αξιοποίησης και ενσωμάτωσης στις συνθέσεις του υλικών, τα οποία ο χρόνος θέλει να αφήνει στο περιθώριο.

Νάκης Παναγιωτίδης (1947- ), «Χωρίς τίτλο», 1989-1990. 
Μεικτή τεχνική σε καμβά, 78,5 × 115 εκ. 
Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή
Νάκης Παναγιωτίδης (1947- ), «Πολύμορφο Ι», 1984., Μεικτή τεχνική σε χαρτί επικολλημένο σε καμβά, 160 × 120 εκ. – Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.