Το Υπόγειο

“Είμαι ένας άρρωστος άνθρωπος. είμαι ένας άνθρωπος κακός, είμαι απεχθής…”

Έγκλειστος και καταδικασμένος στο υπόγειο κάτεργό του , πεσμένος στα νύχια του αγριότερου δήμιου, του αντίπαλου εαυτού.Ο Αντιήρωας του Υπογείου  σπαράζει και φλέγεται απ’τον πόθο για ανεξαρτησία. Ένας άνθρωπος φοβισμένος, κακοποιημένος από ορφάνια, στέρηση και κοινωνική καταφρόνια, μειονεξία και ταυτόχρονα από ένα ευφυέστατο αιχμηρό νου που δουλεύει άγρυπνα και πυρετωδώς. Με τρομαγμένο ένστικτο διαισθάνεται πως μέσα απ’το μίσος είναι πιο ασφαλής παρά μέσα απ’την αληθινή αγάπη. Με αφορμή το χιόνι που πέφτει, μια παλιά του ανάμνηση η Λίζα θα καρφωθεί στη σκέψη του, θα γίνει εμμονή. Η μοναξιά του, η αποτυχημένη συναναστροφή με τους παλιούς του συμμαθητές, η αδυναμία του να αφεθεί στην αγάπη της Λίζας είναι τα γεγονότα που  μας κάνουν να ταυτιστούμε με τον Έγκλειστο Αντιήρωα του Υπογείου.