Το Spring Forward είναι μια διασυνοριακή γιορτή του χορού, που φιλοξενείται από το 2011 κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη της Ευρώπης. Τη διοργάνωση υπογράφει το Aerowaves, το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό δίκτυο σύγχρονου χορού, που φέτος γιορτάζει τα 25 του χρόνια. Στόχος του Spring Forward είναι η ανάδειξη της νέας γενιάς χορευτών και χορογράφων από όλη την Ευρώπη και η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικτύου σύγχρονου χορού, με τη συμμετοχή χορογράφων, χορευτών ανερχόμενων και επαγγελματιών, κριτικών, καλλιτεχνών και λάτρεων του σύγχρονου χορού. Αξίζει να σημειωθεί, πως σε προηγούμενες διοργανώσεις του Spring Forward έργα τους έχουν παρουσιάσει μερικοί από τους πιο σημαντικούς Έλληνες χορογράφους: η Πατρίσια Απέργη, η Αναστασία Βαλσαμάκη, η Ίρις Καραγιάν, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης, η Σοφία Μαυραγάνη, ο Άρης Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Παπαδόπουλος και η Μάρθα Πασακοπούλου.
Η φετινή διοργάνωση του Spring Forward πραγματοποιείται στην Ελευσίνα, στο πλαίσιο του Moving Europe, ενός προγράμματος της 2023 Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, που επικεντρώνεται στους νέους και τον χορό, έχοντας ως κύριους στόχους τη δημιουργία ενός διαλόγου ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, την ενεργό στήριξη νέων και ανερχόμενων χορογράφων και την καλλιέργεια ενός νέου κοινού για τον χορό στην πόλη πέρα από τα όρια του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.
Από την Πέμπτη 28 Απριλίου έως την Κυριακή 1η Μαΐου, το πρόγραμμα του Spring Forward θα περιλαμβάνει 24 παραστάσεις χορού που θα μας ταξιδέψουν σε 16 χώρες (Ιαπωνία, Ταϊβάν και Κορέα, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Τσεχία, Ολλανδία, Ιταλία, Λιθουανία, Ελβετία, Ισπανία, Ελλάδα, Αρμενία, Ρουμανία, Ουγγαρία), μετατρέποντας την Ελευσίνα σε τόπο μιας σπουδαίας διεθνούς συνάντησης και ανταλλαγής ανάμεσα στους Ελευσίνιους, τους επισκέπτες της πόλης, καθώς και τους δημιουργούς από την Ευρώπη και την Ασία.
Επιπλέον, στο πλαίσιο της διοργάνωσης θα πραγματοποιηθούν παράλληλες δράσεις, όπως το Dance Quality Writing, ένα πρόγραμμα ανάπτυξης ικανοτήτων για ανερχόμενους συγγραφείς χορού, το Upstart Forum, μια δημόσια συζήτηση-ξενάγηση στη διοργάνωση για ζητήματα προγραμματισμού, το Spingback Social με ζωντανή μετάδοση συνεντεύξεων των καλλιτεχνών στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κ.ά.
Την Κυριακή 1 Μαΐου παρουσιάζεται η ελληνική συμμετοχή με την παράσταση “Vanishing Point” από τους Δάφνη Αντωνιάδου, Constantine Skourlis, Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου (12:00-12:25, Κλειστό Γυμναστήριο Μπάσκετ Ανδρέας Δασκαλάκης, Ηρώων Πολυτεχνείου 165, Ελευσίνα). Στο “Vanishing Point”, ένα ανθρωπόμορφο ον «ξυπνά» από τα βάθη μίας αγωνιώδους μνήμης ή ενός απόκοσμου μέλλοντος. Πρόκειται για επιστημονική φαντασία ή για εφιάλτη που έγινε πραγματικότητα; Η σκηνή μετατρέπεται σε καθρέφτη της ύπαρξης, όπου διαθλώνται οι πιο μύχιοι φόβοι και ανασύρονται εικόνες βγαλμένες από την ίδια την ανθρώπινη συνθήκη.
Οι τρεις συντελεστές της παράστασης απαντούν στις ερωτήσεις μας:
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο Spring Forward Festival και πώς θα περιγράφατε οι ίδιοι το φεστιβάλ;
Η συμμετοχή μας στο Spring Forward festival έγινε μετά από αίτησή μας στο ανοιχτό κάλεσμα που πραγματοποιεί κάθε χρόνο το δίκτυο Aerowaves. Το φεστιβάλ αυτό είναι μια μεγάλη ευκαιρία για εμάς να δείξουμε τη δουλειά μας και να μας δοθεί η δυνατότητα να επικοινωνήσουμε το έργο μας στην Ευρώπη και όχι μόνο. Εξίσου σημαντικό είναι πως μπορούμε να γνωριστούμε τόσο με ανερχόμενους όσο και καταξιωμένους χορογράφους και χορευτές απ’ όλο τον κόσμο.
Γιατί επιλέχτηκε ο τίτλος “Vanishing Point”;
Vanishing Point είναι το σημείο προοπτικής στη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική. Στην κυριολεκτική του μετάφραση ωστόσο σημαίνει σημείο εξαφάνισης. Στο έργο αυτό αναμετριόμαστε με την οριακότητα των σωμάτων και του περιβάλλοντος χώρου. Ο τρόπος να συνεχίσουμε να υπάρχουμε μέσα σε αυτήν την ασφυκτική συνθήκη απαιτεί μια διαρκή μεταμόρφωση και μετάλλαξη. Είναι μια μεταφορά της ανθρώπινης κατάστασης και των διαχρονικά περίπλοκων σχέσεων του ανθρώπινου υποκείμενου με τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.
Όλο και περισσότερο οι καταστάσεις που ζούμε ως ανθρωπότητα φέρνουν μνήμες από το σκοτεινό παρελθόν και οράματα από ένα δυστοπικό μέλλον. Πώς χαρακτηρίζετε το παρόν; Γιατί βρισκόμαστε σε αυτό το μεταιχμιακό σημείο καταστάσεων και συνθηκών;
Πώς θα μπορούσε κανείς να κρίνει στ’ αλήθεια το παρόν; Κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο και απόσταση. Ο τρόμος και η δυστοπία ήταν πάντοτε παρόν στον κόσμο όντας επίσης και προϊόντα της ανθρώπινης φαντασίας. Όσο πιο κοντά και μεγεθυμένα τα γεγονότα τόσο μεγαλύτερα και αυτά. Η γενιά μας πιο συγκεκριμένα κινδυνεύει να θαφτεί κάτω από έναν τεράστιο όγκο πληροφορίας, μεγάλης έντασης και ταχύτητας που ενώ φαινομενικά θα έπρεπε να μας συνδέει με τον κόσμο γύρω μας, τελικά μας απομακρύνει.
Έτσι αδρανοποιείται η δράση, μετατρέποντάς μας σε παρατηρητές και ηδονοβλεψίες. Η πιθανότητα η ιστορία να επαναληφθεί με επώδυνες συνέπειες φαίνεται πως είναι πιο κοντά από ποτέ.
Ξεπερνάμε ποτέ τους πιο μύχιους, πρωτόγονους φόβους μας; Οφείλουμε να το κάνουμε ή οφείλουμε να τους αποδεχτούμε;
Δεν ξεπερνάμε ποτέ κανέναν μύχιο ή πρωτόγονο φόβο. Με αυτό το αξίωμα ξεκινήσαμε και αυτό το έργο. Στον χώρο του τρόμου βρίσκουμε μια αλήθεια και μια ένταση που μας ενεργοποιεί δημιουργικά. Το Vanishing Point πρόκειται τελικά και για ένα θρίλερ.
Το σώμα πώς αντιλαμβάνεται και πώς αντιδρά στις υπαρξιακές αγωνίες, τις σύμφυτες με την ανθρώπινη ύπαρξη;
Από την πλευρά του δημιουργού που χρησιμοποιεί κυρίως το σώμα του ως εργαλείο, που είναι η δίκη μας, προσπαθούμε να εκτονώσουμε η να κατευθύνουμε τις υπαρξιακές μας αγωνίες και αναμετρήσεις και να τις μετουσιώσουμε σε μια δημιουργική πράξη.
