Το Teahouse Ø είναι ένα μικρό νησί κατασκευασμένο από τους ανθρώπους μέσα στο κανάλι της Κοπεγχάχης φτιαγμένο για πολλαπλές δράσεις σε ατομικό ή και συλλογικό επίπεδο. Ένα δωμάτιο ονειρικό που επιπλέει στο κανάλι και ταξιδεύει.
Μέχρι σήμερα έχει χρησιμοποιηθεί από μερικούς ανθρώπους για χαλάρωση, έχει φιλοξενήσει DJ Set και yoga sessions. Η ιδέα ανήκει στο αρχιτεκτονικό γραφείο Pan Projects με ιδρυτές τους Γιαπωνέζους αρχιτέκτονες Kazumasa Takada και Yuriko Yagi σε συνεργασία με τη Δανέζα σχεδιάστρια Helene Christina Pedersen και έμπνευσή του αποτελεί η αντανάκλαση της πόλης και των ανθρώπων πάνω στα νερά του καναλιού.
Η οροφή και η βάση του είναι κατασκευασμένα από ξύλο επενδυμένο από ειδικές ίνες μονωτικού υλικού ενώ περικλείεται από διάφανους μικρούς ακρυλικούς λεπτούς σωλήνες αναρτημένους από την οροφή για να προσομοιάζουν σε τρεχούμενο νερό. «Είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μετακινείτε συνεχώς μέσα στο κανάλι και για αυτό και διαθέτει και ειδικό χώρο για την αποθήκευση μηχανής όταν απαιτείται περισσότερη κίνηση», δηλώνει ο Kazumasa Takada.
Το ιδιαίτερο αυτό έργο Teahouse Ø με το σύμβολο Ø να έχει χρησιμοποιηθεί καθώς στα δανέζικα σημαίνει «νησί» αποτελεί το πρώτο από μια σειρά παρόμοιων επιπλεόντων χώρων στα κανάλια της Κοπεγχάγης.
Οι επόμενοι προγραμματισμένοι χώροι ήταν το Oyster Bar Ø που θα φιλοξενούσε ένα εστιατόριο και ένα μπαρ και το Square Ø, ένας χώρος συγκέντρωσης μέσα στο νερό. Δυστυχώς όλα αυτά τα σχέδια έχουν τώρα παγώσει λόγω της πανδημίας.
Βασικός στόχος είναι η αξιοποίηση του καναλιού με νέους διαφορετικούς τρόπους που δεν ήταν εφικτό δίχως αυτό. Ένα σημείο συνάντησης των ανθρώπων μέσα σε ένα όμορφο περιβάλλον για να ανακαλύψουν ξανά την ομορφιά της φύσης που περικλείει την πόλη τους.
Οι περιορισμοί που υιοθετήθηκαν λόγω της πανδημίας άλλαξαν τα σχέδια αξιοποίησης του χώρου αυτού, ο οποίος και δωρίσθηκε σε έναν πολιτιστικό οργανισμό που στόχο έχει την ανάδειξη τοπικών δράσεων αλλά και covid-free πάρτυ που διοργανώθηκαν πέρυσι το καλοκαίρι.
Για την ώρα, εγκλωβισμένοι όλοι μας μπορούμε μόνο να απολαύσουμε τέτοιες εικόνες και έργα οπτικά, ελπίζοντας πως σύντομα όλα αυτά θα ξαναζωντανέψουν και όλοι μας θα βρεθούμε μέσα σε «επιπλέοντα» δωμάτια και χώρους σε κανάλια, ποτάμια, βουνά.
