Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του αγαπημένου Έλληνα συγγραφέα βιβλίων προσωπικής ανάπτυξης είναι γεγονός. To ευρύ κοινό, γνώρισε τον Στέφανο Ξενάκη από τη πρώτη του συγγραφική απόπειρα και έκτοτε τον ακολουθεί με πάθος σε κάθε του δράση. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια ολοκλήρωσε το MBA στο Manchester Business School. Ασχολήθηκε ενεργά με τον τομέα της διαφήμισης μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, όταν και έκανε τελικά τη μεγάλη στροφή – ακολούθησε το μεγάλο πάθος του την αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη, τις οποίες υπηρετεί παθιασμένα με τα κείμενα και τις ομιλίες του. Δίνει ομιλίες με τίτλο 13 ιστορίες που μπορεί και να σου αλλάξουν τη ζωή και το πρώτο του βιβλίο, Το Δώρο, κυκλοφόρησε το 2018 και έγινε #1 Bestseller και το 2019, ακολούθησε το βιβλίο Κάπταιν, ένα συγκινητικό βιβλίο που κάνει τον αναγνώστη να αναθεωρήσει τη σχέση του με τους γονείς του.
Παράλληλα, εργάζεται εντατικά για το όνειρό του, το «Ναι, Μπορώ», ένα μάθημα αξιών και αυτογνωσίας, το οποίο φιλοδοξεί να μπει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας, από την Α’ Δημοτικού.
Με αφορμή το νέο βιβλίο του «Το Δώρο2» πρόσφατα, τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή αγάπησα τον τίτλο του βιβλίου σου. Το δώρο. Είναι δώρο η ζωή με ή χωρίς κάρτα αλλαγής;
Πρόσφατα έβλεπα ξανά την ταινία Ρυθμιστές με τον Ματ Ντέιμον. Το πόσο δύσκολο είναι να βγει κανείς από το μονοπάτι που μια ανώτερη δύναμη του έχει προδιαγράψει. Εκεί είναι η μαγκιά. Να καταφέρεις να ανατρέψεις το μονοπάτι. Θέλει δύναμη, αυταπάρνηση, συνειδητότητα και να πληρώσεις το τίμημα. Οπότε ναι έχει κάρτα αλλαγής, εάν θεωρείς ότι σου αξίζει μια ακόμη καλύτερη ζωή. Πάντως η ζωή από μόνη της είναι ΔΩΡΟ που πάρα πολλοί άνθρωποι ποτέ δεν θα ανοίξουν, τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή.
Ποια ήταν εκείνη η καθοριστική στιγμή που έβαλε την πένα στο χέρι σας για να ξεκινήσει το ταξίδι της συγγραφής;
Κάποια στιγμή από το 2007 ξεκίνησα να γράφω ημερολόγια με «θαύματα» μικρά φαινομενικά ασήμαντα συμβάντα που όμως μου έφτιαχναν τη μέρα και με βοηθούσαν να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή είναι στις μικρές στιγμές. Όταν έκλεισα την εταιρία μου (διαφημιστική) το 2015, για κάποιο λόγο ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες ιστορίες στο facebook και στην Καθημερινή και μου άρεσε πολύ. Το 2017 έκανα ένα ντου κι εκεί που είχα ήδη γράψει 50 ιστορίες έγραψα άλλες 50 κι έγινε το πρώτο βιβλίο. Έκτοτε δεν σταμάτησα να γράφω, το οποίο δεν σημαίνει ότι κάποια στιγμή δεν θα σταματήσω. Τα πράγματα γεννιούνται για να πεθάνουν.
Σας έχουν εκμυστηρευτεί ποτέ αναγνώστες πως άλλαξε η ζωή τους μετά την ανάγνωση κάποιου βιβλίου σας;
Ναι σε αρκετές περιπτώσεις κι αυτό μου δίνει χαρά και πληρότητα. Δίνει κυριολεκτικά νόημα στη ζωή μου. Θυμάμαι κι εμένα κάποιων άλλων συγγραφέων τα βιβλία ήταν η δική μου αφορμή για να αλλάξω, για να το πάρω αλλιώς. Ένα βιβλίο φυσικά δεν φτάνει. Ένα βιβλίο είναι ένα σκούντημα. Ποτέ ένα σκούντημα δεν φτάνει.
Τι σημαίνει αλήθεια αυτοβελτίωση; Είναι μια συνεχής προσπάθεια ή παύει κάποια στιγμή;
Για μένα δεν παύει. Ο Καλογήρου ο δικός μου δάσκαλος πάντα έλεγε ότι μαθαίνουμε μέχρι να δούμε τα ραδίκια ανάσκελα. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.
Ένα δεύτερο Δώρο για όλους εμάς τους αναγνώστες. Αλήθεια πώς προέκυψε αυτή η δεύτερη κυκλοφορία; Υπάρχουν πολλές ιστορίες ακόμα να μοιραστείτε;
Το δεύτερο ΔΩΡΟ ήρθε σαν φυσική συνέχεια του πρώτου μια και ποτέ δεν σταμάτησα να γράφω. Συνεχίζω και θα συνεχίσω να γράφω μέχρι να σταματήσω, όταν αυτά που βιώνω δεν θα μου κεντρίζουν πια το συναίσθημα.
Στο Δώρο2 υπογραμμίζετε ότι «Κάθε μέρα που δεν αγάπησες είναι μια ημέρα που δεν έζησες». Θέλετε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας μερικές από τις δικές σας καθημερινές αγάπες;
Αγαπώ το τρέξιμο, αγαπώ το διάβασμα, αγαπώ το squash (τένις δωματίου), αγαπώ τα παιδιά μου κι όλα τα παιδιά του κόσμου, αγαπώ το ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ, την προσπάθεια που έχουμε ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια να μπουν όλες αυτές οι συνήθειες κι οι αξίες από νωρίς στα ελληνικά σχολεία. Αγαπώ πια τον εαυτό μου (αυτό ήταν το πιο δύσκολο από όλα), αγαπώ τα σεμινάρια και πιο πολύ ακόμη αγαπώ την επαφή και τη σύνδεση με τους συνανθρώπους μου, κυρίως τους αγνώστους.
Αν μπορούσατε με δύο λόγια να συμπυκνώσετε το Δώρο τι θα λέγατε;
Μικρές φαινομενικά ασήμαντες ιστορίες που κρύβουν μέσα τους το νόημα όλης της ζωής. Όπως σοφά είχε πει ο Λένον «Η Ζωή είναι αυτό που μου συμβαίνει όταν είμαι απασχολημένος να κάνω άλλα πράγματα».
Το πρώτο Δώρο ήταν ένα εκδοτικό φαινόμενο. Ποιες οι προσδοκίες για το δεύτερο;
Εύχομαι να τα πάει κι αυτό καλά. Πιο πολύ όμως εύχομαι να βοηθήσει όσο και το πρώτο.
Πώς βιώσατε όλη την περίοδο της καραντίνας; Πιστεύετε ήταν μια αφορμή για ενδοσκόπηση;
Νομίζω την απόλαυσα την περίοδο της καραντίνας παρ’ όλες τις δυσκολίες που έφερε και για μένα. Είχα ακόμη πιο πολύ χρόνο να συναναστραφώ τον εαυτό μου και να φτιάξουμε όμορφα πράγματα.
«Ένα τσικ μπορεί να απέχει η ζωή που ζεις από αυτή που ονειρεύεσαι. Μικροί παίζαμε τραμπάλα. Μια τραμπάλα είναι η ζωή. Ποτέ δεν ισορροπεί. Είτε γέρνει προς τα εδώ είτε προς τα εκεί. Είτε γέρνει εκεί που θες είτε εκεί που δεν θες. Κι όμως ένα τσικ μπορεί να είναι αυτό που θα τη γείρει από την άλλη. Ένα πρωινό περπάτημα, ένα καλό βιβλίο, μια απρόσμενη αγκαλιά, ένα ξαφνικό κοίταγμα, ένα “σ’ αγαπώ” μπορεί να κρίνει την πορεία μιας ολόκληρης ζωής. Όταν είσαι ανάμεσα στο να το κάνεις ή να μην το κάνεις το τσικ, πάντα να το κάνεις. Δεν θα μάθεις ποτέ ποιο τσικ είναι αυτό που θα σου αλλάξει τη ζωή αν δεν το κάνεις».- Στέφανος Ξενάκης
