Οι ποδηλατόδρομοι, επίσης γνωστοί ως “veloroutes” αποκτούν όλο και περισσότερη γοητεία αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στη μετακίνηση των πολιτών των σύγχρονων πόλεων σήμερα, ωθώντας τους σχεδιαστές να ξανασκεφτούν τη μελλοντική τους χρήση και τις πολλαπλές δυνατότητές τους.
Ο αρχιτέκτονας Peter Kuczia οπαδός της αειφόρου ανάπτυξης σχεδίασε και εισήγαγε ένα πολυλειτουργικό φωτοβολταϊκό μονοπάτι για ποδηλάτες και πεζούς, το “solar veloroute“. Το έργο για την ώρα είναι σχεδιασμένο για πόλεις στην Ελβετία και το Ντουμπάι, αλλά μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιαδήποτε περιοχή και κλιματική ζώνη.
Πρόκειται για ένα φωτοβολταϊκό σύστημα που χρησιμοποιεί ηλιακή ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε επιτόπιους σταθμούς φόρτισης αλλά και για τις ανάγκες φωτισμού, ενώ η πλεονάζουσα ενέργεια που συλλέγεται μπορεί να διανεμηθεί για πρόσθετες υπηρεσίες. Το έργο εκτός από τη λειτουργική του ιδιότητα είναι άρτιας αισθητικής καθώς έχει σχεδιαστεί σαν μια εντυπωσιακή δομή που προσελκύει την προσοχή των περαστικών, ενθαρρύνοντάς τους να μάθουν περισσότερα για τη βιωσιμότητα. Και για να διασφαλίσει ο Peter Kuczia την εκπαιδευτική εμπειρία για το κοινό, έχει εγκαταστήσει μεγάλες οθόνες με πληροφορίες σχετικά με τα οφέλη της χρήσης ηλιακής ενέργειας σε παγκόσμια κλίμακα.
Σχεδιασμένο ως μια τοξοειδής, ημικυκλική καμάρα είναι κατασκευασμένη από μη ανακλαστικά γυάλινα ηλιακά πάνελ, τα οποία συνδέονται με στρογγυλούς σωλήνες από χάλυβα με τον θόλο της να προστατεύει τους ποδηλάτες και τους πεζούς από τον ήλιο. Μέσα στο solar veloroute, οι πεζοί και οι ποδηλάτες μπορούν να βρουν σταθμούς φόρτισης για ποδήλατα ή smartphone, ενώ τη νύχτα, μπορούν να απολαύσουν ένα όμορφα φωτιζόμενο προστατευμένο μονοπάτι.
Η κατασκευή του έργου έχει αναπτυχθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιονδήποτε κοινό ποδηλατόδρομο, ακολουθώντας οποιαδήποτε διαδρομή ενώ η δομή του μονοπατιού είναι απολύτως ρυθμιζόμενη καθώς ο αριθμός των πάνελ, η απόσταση μεταξύ τους, αλλά και η κλίση τους να μπορεί να αλλάξει με ευελιξία ώστε να ανταποκρίνεται στις εκάστοτε συνθήκες.
Στην Ελλάδα μάλλον η «ευκαιρία» της καραντίνας λόγω covid-19 που οδήγησε μεγάλο αριθμό πολιτών να στραφούν στο ποδήλατο μοιάζει ένα χαμένο στοίχημα. Οι ποδηλατόδρομοι στην Αθήνα όχι μόνο είναι λίγοι και σίγουρα δεν επαρκούν, αλλά ακόμα κι αυτοί που υπάρχουν δεν οδηγούν πουθενά. Μοιάζει κοινώς με κακοστημένη φάρσα την ίδια στιγμή που στην Ευρώπη οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Σύμφωνα με σχετικές δημοσιεύσεις, τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες έχουν, εδώ και λίγο καιρό εισαγάγει φορολογικές ελαφρύνσεις ή επεκτείνει τις υφιστάμενες ελαφρύνσεις για όσους επιλέγουν να πηγαίνουν στη δουλειά τους με το ποδήλατο.
Ενδεικτικά στο Βέλγιο ο ποδηλάτης ανταμείβεται με 23 λεπτά του ευρώ ανά χιλιόμετρο μετακίνησης και ήδη το κίνητρο αυτό έχει ωθήσει 400.000 περισσότερους Βέλγους, από όσους ήδη το χρησιμοποιούσαν, να παίρνουν το ποδήλατο για την καθημερινή τους μετακίνηση.
Η ανταμοιβή της βιώσιμης μετακίνησης φαίνεται να πετυχαίνει και να εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο. Εδώ μπορεί κανείς να διαβάσει αναλυτικά τη σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδηλατών.
