Το νησί Hormuz στο Ιράν έχει αποκαλεστεί και το νησί του ουράνιου τόξου κυρίως λόγω της ποικιλίας των χρωμάτων που μπορεί κανείς να θαυμάσει σε αυτό. Υπέροχα, πολύχρωμα τοπία σχεδόν σουρεαλιστικά. Αυτό είναι και το μέρος, διόλου τυχαία που το αρχιτεκτονικό γραφείο ZAV με έδρα του την Τεχεράνη επέλεξε για να σχεδιάσει ένα από τα πλέον ξεχωριστά έργα του το Majara Residence μέρος του ευρύτερου project με το όνομα “Presence in Homuz 2”.
Αλλά για να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο αλλά και τη σημασία του θα πρέπει να αναφέρουμε πως αυτό το πολύχρωμο μέρος, υπήρξε κάποτε ένα θρυλικό και ένδοξο λιμάνι στον Περσικό Κόλπο με τεράστια δύναμη, αφού είχε τον έλεγχο της διακίνησης πετρελαίου από τη Μέση Ανατολή. Παραδόξως οι ντόπιοι κάτοικοι αυτού του μικρού οικονομικού και τουριστικού παραδείσου ζουν σε σχεδόν άθλιες συνθήκες και αγωνίζονται να επιβιώσουν οικονομικά, συμμετέχοντας συχνά σε δραστηριότητες παράνομης διακίνησης χρησιμοποιώντας τα σκάφη τους.
Αυτό στάθηκε η αφορμή για να τεθεί σε εφαρμογή η σχεδίαση και η υλοποίηση του έργου με το όνομα “Presence in Homuz 2” μια πραγματικά καινοτόμα αστική, κοινοτική παρέμβαση με βασική επιδίωξη την αναβάθμιση της ζωής της κοινότητας αλλά και την ενδυνάμωση των ανθρώπων με την τοπική απασχόληση μέσω της αστικής ανάπτυξης αυτού του ιστορικής σημασίας μέρους. Ταυτόχρονα με γνώμονα την τουριστική ανάπτυξη, η τοποθεσία ήταν καθοριστικής σημασίας για το έργο αυτό.
Παρόμοια προγράμματα με κοινοτικό χαρακτήρα έχουν υλοποιηθεί πολλάκις και η επιτυχία τους βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εμπλοκή και τη συμμετοχή της ίδιας της κοινότητας στη διαδικασία της λήψης αποφάσεων. Ωστόσο εδώ η συμμετοχή της κοινότητας είχε και έναν επιπλέον χαρακτήρα – αυτόν της ίδιας της κατασκευής και συμμετοχής στη διαδικασία υλικοτεχνικών στρατηγικών αποφάσεων.
Στο αρχιτεκτονικό γραφείο ZAV ανατέθηκε από ένα ημι-δημόσιο οργανισμό η υλοποίησης της δεύτερης φάσης αυτής της αστικής πρωτοβουλίας που ήταν η κατασκευή των κατοικιών με το όνομα Majara Residence που σημαίνει «περιπέτεια». Ο τελικός κρίκος μιας πρωτοβουλίας που επιδιώκει και καταφέρνει να δημιουργήσει μια γέφυρα ανάμεσα στους ντόπιους κατοίκους με τον τουρισμό και την οικονομία του μέρους τους.
Ένα ολοκληρωμένο έργο στο οποίο περίτρανα διαφαίνεται η δύναμη της αρχιτεκτονικής και η ικανότητά της να συγκλίνει διάφορα συμφέροντα, κρατικά, επενδυτικά και τοπικά. Το Ιράν είναι μια χώρα με πολλές μελανές σελίδες στην ιστορία της, διαμάχες, και πολιτικές συγκρούσεις εσωτερικές και εξωτερικές. Υπό αυτές τις συνθήκες ένα μεγάλο αρχιτεκτονικό κοινοτικό έργο οφείλει να συγκεντρώσει την υποστήριξη πολλών και διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων και εσωτερικών συμφερόντων. Και το μεγάλο ερώτημα που συχνά ανακύπτει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι κατά πόσο η αρχιτεκτονική μπορεί να προσδώσει τελικά κοινωνικό χαρακτήρα σε ένα έργο. Η απάντηση δίνεται μέσω της αειφόρου και βιώσιμης σχεδίασής του.
Το εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των κατοικιών, εκτός από τα χρώματα που συνδέονται άμεσα με τον ιδιαίτερο μορφολογικό χάρτη του νησιού: κόκκινοι, μπλε και κίτρινοι θόλοι με την χαρακτηριστική τεχνική superadobe που εμπνεύστηκε αρχικά ο Ιρανός αρχιτέκτονας Nader Khalili σε μια μεγάλη αμμώδη έκταση, ορατοί από πολύ μακριά, η ιστορία του μέρους αλλά και η πολυδιάστατη συμμετοχή κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων της περιοχής. Ιδιοκτήτες γης από το γειτονικό λιμάνι Μπαντάρ Αμπας, επενδυτές από την Τεχεράνη, και ντόπιοι από τη Χομούζ όλοι μαζί σε ένα αρχιτεκτονικό και οικονομικό «πολύχρωμο συνεταιρισμό».
