Έξι ετών περνάει το κατώφλι του ωδείου αποφασισμένη να μάθει βιολί. Απαιτητική επιλογή, που την ωθεί να ανακαλύψει πόσο πιο εύκολο της είναι να τραγουδάει σωστά. Από μουσικόφιλη οικογένεια και με ακούσματα κάπου ανάμεσα σε Αλεξίου, Σαββόπουλο και Λιδάκη, η Νεφέλη Φασούλη στην εφηβεία έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με το μουσικό σύμπαν του Φοίβου Δεληβοριά αποκτώντας «εμμονική» σχέση με τα τραγούδια του. Κάποια χρόνια αργότερα και ενώ τραγουδάει ήδη επαγγελματικά, το τηλέφωνο χτυπάει και ακούγεται το σχεδόν προφητικό: «Λοιπόν θέλεις να ανέβουμε τα σκαλιά της εκκλησίας;». Ένα live στην Αγγλικανική Εκκλησία ήταν η αρχή και πλέον εδώ και τέσσερα χρόνια η Νεφέλη Φασούλη συνεργάζεται μόνιμα με τον Φοίβο Δεληβοριά. Μέσα από τη μουσική και τους στίχους του θα γνωρίσουμε τον πολυσυλλεκτικό μουσικό κόσμο της στις αρχές καλοκαιριού, όπου θα κυκλοφορήσει ο πρώτος προσωπικός δίσκος της με τίτλο «Ο Κόσμος σου» από την United We Fly, ενώ ανυπομονεί να υπάρξει σύντομα σε μια σκηνή για να τον παρουσιάσει με φόντο την καλοκαιρινή Αθήνα.
Λάτιν, με δίψα για το έξω και αέρα της πόλης. Το πρώτο από τα δέκα κομμάτια που συνθέτουν τον «κόσμο» της, η «Βόλτα», κήρυξε την έναρξη της άνοιξης φέτος στις 19 Μαρτίου.
«Δεν είναι όλα τα κομμάτια ανοιξιάτικα σαν αυτό. Κάθε τραγούδι σε αυτό τον δίσκο έχει μια πολύ μοναδική ταυτότητα, γιατί η θεματική και ο τίτλος του είναι ”Ο Κόσμος σου”, ο δικός μου κόσμος στην πραγματικότητα, ο οποίος περιλαμβάνει και άνοιξη και καλοκαίρι και χειμώνα και φθινόπωρο. Περιλαμβάνει και πιο δυτική και πιο ανατολική μουσική. Στην ουσία είναι σαν μια συλλογή. Ακούς ένα κομμάτι είναι ένα λάτιν, πας σε ένα επόμενο είναι ένα πιο ελληνικό, πας σε ένα άλλο είναι πιο Bob Dylan-ικό. Έχουμε φροντίσει να υπάρχει ένας κοινός ήχος και μια κοινή ενορχηστρωτική κατεύθυνση σε όλη αυτή την πανδαισία, απλώς ξέρω ότι είναι για πολλά γούστα», αναφέρει.
Τον πρώτο προσωπικό της δίσκο επιμελείται εξ ολοκλήρου ο Φοίβος Δεληβοριάς, έχοντας εντάξει σε αυτόν όλο τον «κόσμο» της Νεφέλης, όλες τις παιδικές μουσικές αγάπες της από διαφορετικά μουσικά περιβάλλοντα, που ανάλογα με τη μέρα κυριαρχεί και κάποιο άλλο. Κάπως έτσι και με τη συνεργασία τους να μετρά ήδη τέσσερα χρόνια, δημιουργήθηκε «Ο Κόσμος σου», από τον οποίο δεν θα μπορούσε να λείπει ένα ντουέτο τους, ενώ περιλαμβάνει και μια συμμετοχή – έκπληξη του Δημήτρη Μετζέλου από τα Ημισκούμπρια.
«Δουλεύουμε περίπου τέσσερα χρόνια με τον Φοίβο Δεληβοριά και είναι τα πιο γεμάτα καλλιτεχνικά χρόνια. Αυτός και αν έχει τεράστιο κόσμο, δηλαδή τι να πει και ο δικός μου κόσμος μπροστά στον κόσμο του Δεληβοριά», σημειώνει.
Η συνεργασία τους ξεκίνησε τυχαία, αλλά και κάπως προφητικά, έπειτα από μια γνωριμία, ενώ εκείνη δούλευε με τον Βασίλη Καζούλη. «Μια ωραία μέρα με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “Λοιπόν θέλεις να ανέβουμε τα σκαλιά της εκκλησίας;”. Ήταν τότε για τη συναυλία στην Αγγλικανική Eκκλησία, το “Church Sessions” και λέω κοίτα να δεις… Ήταν προφητικό, γιατί πραγματικά έχουμε μια μακροχρόνια συνεργασία από τότε και εύχομαι να κρατήσει για πολλά χρόνια ακόμα».
Ούτε η ίδια δεν το φανταζόταν, όταν ως έφηβη τον ανακάλυπτε αποκτώντας «εμμονή» με τα τραγούδια του. «Με τον Φοίβο είναι πάρα πολύ περίεργο αυτό που συνέβη. Ακόμα και τώρα τον εκπλήσσει που θυμάμαι τραγούδια, που ο ίδιος σχεδόν τα έχει ξεχάσει, ενώ εγώ ξέρω όλη του τη δισκογραφία απέξω και ανακατωτά. Έχω αποκόμματα από αφίσες, κάποιες συνεντεύξεις που έδινε σε εφημερίδες, που μπορεί να μην καταλάβαινα λέξη από αυτά που έλεγε, αλλά μου φαίνoνταν όλα τόσο σπουδαία που τα έκοβα», περιγράφει.
Η Νεφέλη Φασούλη, ούσα παράλληλα απόφοιτος της Νομικής, με πρώτη και παντοτινή αγάπη βέβαια τη μουσική, δεν περίμενε ποτέ ότι θα τραγουδάει επαγγελματικά με τον τρόπο που το κάνει σήμερα. Θεωρεί ότι της δόθηκε ένα δώρο. Γυρνώντας ωστόσο τον χρόνο πίσω, αναγνωρίζει ότι η μουσική παιδεία που έλαβε από μικρή ηλικία ήταν ωφέλιμη για την πορεία:
«Έξι ετών έφτασα στο κατώφλι του ωδείου. Τότε για κάποιο περίεργο λόγο επέλεξα μόνη μου να μάθω βιολί, το οποίο είναι ένα υπέροχο όργανο, αλλά πολύ απαιτητικό. Δεν είχα τη συγκέντρωση σε αυτή την ηλικία και κράτησε μέχρι την εφηβεία. Εκεί όμως κατάλαβα ότι, αν κάτι πήρα από αυτό, είναι ότι με βοήθησε να αποκτήσω μια μουσικότητα. Μπορεί τότε να μην το καταλάβαινα, αλλά βλέπω τα αποτελέσματά του μεγάλη πια. Μέσα από αυτό ανακάλυψα πόσο πιο εύκολο είναι να ανοίγω το στόμα μου και να τραγουδάω σωστά», καταλήγει.
Όσον αφορά τα ακούσματά της, το μουσικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε λειτούργησε καταλυτικά στη γνωριμία της με την ελληνική μουσική. «Οι γονείς μου είναι πολύ μουσικόφιλοι άνθρωποι, συλλέκτες δίσκων, βινυλίων και αυτό έχει παίξει τεράστιο ρόλο. Μπορεί να μην είναι μουσικοί στο επάγγελμα, αλλά η ψυχή τους είναι πολύ μουσική. Τα ακούσματα μου ήταν στο αυτοκίνητο, στον δρόμο και τα ταξίδια. Θυμάμαι να λέω στον δάσκαλό μου στην Α’ δημοτικού ότι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής είναι ο Μανώλης Λιδάκης. Σίγουρα δεν μπορούσα να εκτιμήσω το μέγεθος, ό,τι άκουγα έλεγα, αλλά τα ακούσματά μου ήταν αυτά. Πολύ Χαρούλα Αλεξίου, πολύ Σαββόπουλο, ελληνικά περισσότερο», εξηγεί.
Μεγαλώνοντας γεννιέται η αγάπη της για τη τζαζ μουσική, την οποία «ντύνει» με ακαδημαϊκή γνώση και μετά έρχεται σε επαφή με τον ξένο στίχο, που τη συνόδευσε στην αρχή της πορείας της στο τραγούδι.
«Συνειδητοποίησα ότι τα ακούσματα που είχα από έξι χρονών έχουν λειτουργήσει, έχουν γραφτεί στο υποσυνείδητο κανονικά. Είχα έτοιμο ρεπερτόριο, αλλά και πολλή αγάπη. Ας πούμε ότι ήταν σαν καπρίτσιο εφηβικό το ξένο. Τώρα που έχω φτάσει τα 6, 7 χρόνια που τραγουδάω μπορώ να πω ότι λατρεύω την ελληνική μουσική. Τη τζαζ εξακολουθώ να την αγαπώ και να την τραγουδάω, αλλά ξέρω ότι μερικές φορές είναι πράγματα που μπορείς να εκφράσεις μόνο στη μητρική σου γλώσσα και αυτό συμβαίνει με τα ελληνικά τραγούδια», υπογραμμίζει η Νεφέλη Φασούλη.
Όταν τραγουδάει νιώθει σαν να λέει μια αυτούσια ιστορία για τον πόνο κάποιου άλλου: «Επειδή δεν πετυχαίνει πάντα να γίνονται όλα βιωματικά και να νιώθεις κάτι που δεν έχει συμβεί σε σένα, τραγουδάω για αυτό που έχει συμβεί στον άλλον. Πάντα σκέφτομαι έναν πόνο που έχει νιώσει ο άλλος», σημειώνει.
Παραδέχεται ωστόσο ότι υπάρχουν και στιγμές που επιθυμείς να τραγουδήσεις κάτι δικό σου, για τον δικό σου πόνο. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ανάγκη της για να γράφει δικά της τραγούδια, με τις δικές της νότες και τα δικά της λόγια, μέχρι στιγμής στα αγγλικά. «Προς το παρόν ό,τι στιχουργική προσπάθεια έχω κάνει με πάει, προς το ξενόγλωσσο. Νιώθω ότι με κάποιο τρόπο εκφράζω καλύτερα τις ιδέες μου στα αγγλικά. Εμπνέομαι κυρίως από ποιήματα. Εκεί προσπαθώ να επικεντρώνομαι και για να μάθω τον τρόπο γραφής, αλλά και γιατί τον τρόπο που περιορίζουν μια εικόνα σε δύο – τρεις λέξεις, το θεωρώ τρομερή μαεστρία. Μετά το φέρνω στο βιωματικό επίπεδο. Λέω ας βρω και μια πολύ ωραία εικόνα από αυτά που έχουν συμβεί σε μένα ή για τον τρόπο που αισθάνομαι σήμερα», περιγράφει.
Με το βλέμμα στο μέλλον, η Νεφέλη Φασούλη ανυπομονεί να βρεθεί σε μια ανοιχτή σκηνή το καλοκαίρι για να μοιραστεί με το κοινό τον πρώτο της δίσκο. Λίγη καλοκαιρινή εσάνς από τα τραγούδια, το ειδυλλιακό αθηναϊκό τοπίο και η δροσερή διάθεση του κόσμου, με μειωμένη αίσθηση του κινδύνου δεδομένων των συνθηκών, όπως εύχεται.
Για τη συνέχεια, δηλώνει αγχωτική ως άνθρωπος, γι’ αυτό και αποφεύγει να σχεδιάζει. Αρκείται όμως σε ένα ιδανικό σενάριο, να γράφει περισσότερη μουσική και με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Το ίδιο ιδανικό σενάριο ολοκληρώνεται με εκείνη να ανοίγει τους τζαζ ορίζοντές της προς το εξωτερικό:
«Θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω και έξω λόγω της τζαζ. Θα ήθελα να ανοίξω τους ορίζοντές μου, να συνεργαστώ με ανθρώπους και στο εξωτερικό. Να γίνω πιο ταξιδιάρα. Και επειδή αυτού του είδους η μουσική έχει ένα παγκόσμιο κοινό και σε όποια χώρα και να πας λίγος κόσμος θα την ακούει, είναι σαν να αντιμετωπίζεις λίγο πιο συνολικά όλον τον κόσμο παγκοσμίως που ακούει αυτή τη μουσική. Οπότε και λίγο international σκηνή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν», καταλήγει γελώντας.
