Είναι χιλιάδες οι ιστορίες πίσω από τις παραστάσεις στην Επίδαυρο. Μικρές τραγωδίες και ευτράπελα, συγκινητικές στιγμές και ιστορικοί καβγάδες, φιλίες και έρωτες, αναμνήσεις και εξομολογήσεις. Αν τα καμαρίνια κάθε παράστασης μπορούσαν να αφηγηθούν τις μικρές και μεγάλες ιστορίες των χιλιάδων ηθοποιών που πέρασαν από αυτά, η αυλή της περίφημης ταβέρνας του Λεωνίδα στο Λυγουριό, έχει καταγράψει δίπλα στην «επίσημη ιστορία» των Επιδαυρίων στιγμές αλησμόνητες και ιστορικές. Τόπος σαν την ταβέρνα του Λεωνίδα Λιακόπουλου δε θα υπάρξει ξανά. Που να μπορεί να συνδέσει πάνω από ένα σπιτικό φαγητό, ζωές, αγωνίες και τους μύθους των προσωπικοτήτων και των παραστάσεων στο αρχαίο θέατρο με την καθημερινότητα, τις συνήθειες τις ιδιοτροπίες και τα πάθη τους.
Φόρος τιμής στον Λεωνίδα Λιακόπουλο, την ψυχή της ιστορικής ταβέρνας, που έφυγε από τη ζωή το καλοκαίρι του 2017, η έκδοση «Η Κάλλας, ο Μινωτής, ο Κουν και τα μαγειρευτά της Κάκιας» είναι ένα λεύκωμα 200 σελίδων αφιερωμένο σε 60 χρόνια ζωής των καλλιτεχνών στην Επίδαυρο, μέσα από ιστορίες που έμειναν αξέχαστες στην αυλή του «Λεωνίδα», σε επιμέλεια του δημοσιογράφου Φώτη Απέργη.
Η Κάκια, η αγαπημένη σύντροφος ζωής του Λεωνίδα, η κινητήριος δύναμη της κουζίνας, και τα παιδιά τους, ο Νίκος και ο Γιώργος μεγάλωσαν μέσα στις καλοκαιρινές παραστάσεις, συνεχίζουν μια σπουδαία παράδοση φιλοξενίας, διακριτικότητας και σεβασμού προς τον θεατή και τους καλλιτέχνες και ο τρόπος με τον οποίο διατηρούν τη μνήμη των ανθρώπων με τους οποίους συνδέθηκαν με δεσμούς φιλίας είναι εξαιρετικός και ευαίσθητος. Η ταβέρνα του Λεωνίδα είναι μια πινακοθήκη της σύγχρονης θεατρικής δημιουργίας που αποτίνει φόρο τιμής στους -περισσότερο ή λιγότερο διάσημους καλλιτέχνες- που κάθισαν στην αυλή, το στέκι και προσωρινό «σπίτι τους» κατά τη διάρκεια των προβών και των παραστάσεων στο αρχαίο θέατρο.
Η Κάκια Λιακοπούλου αφηγείται ιστορίες που μετρούν 60 χρόνια με επίκεντρο τη σκιερή αυλή της ταβέρνας, ενώ σημαντικές προσωπικότητες και καλλιτέχνες από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, την Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, την Αμαλία Μουτούση, τη Λυδία Κονιόρδου, τον Διονύση Φωτόπουλο, μέχρι τη νεότερη γενιά, την Κατερίνα Ευαγγελάτου, τον Νίκο Καραθάνο, τη Λένα Κιτσοπούλου, τον Δημήτρη Λιγνάδη, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, τη Μαρία Ναυπλιώτου ανάμεσα σε άλλους προσφέρουν απλόχερα τις ανέκδοτες προσωπικές μαρτυρίες τους, με σκοπό τη δημιουργία ενός πρωτότυπου θεατρικού λευκώματος, με στίγμα ιστορικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό.
Η έκδοση είναι εμπλουτισμένη με δεκάδες από τις ιστορικές φωτογραφίες, με τα αυτόγραφα και τις αφιερώσεις των πρωταγωνιστών στους τοίχους του εστιατορίου, τις οποίες η «Ελληνογερμανική Αγωγή», εκδότης του έργου, ψηφιοποίησε αποκλειστικά για την παρούσα έκδοση.
Ποια παράσταση είχε τέτοια κοσμοπλημμύρα, ώστε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος αναγκάστηκαν να καθίσουν σε δύο καρέκλες μπροστά στους τραγωδούς. Πότε και για χάρη ποιας διασημότητας ηλεκτροδοτήθηκε το Λυγουριό. Ποιο φαγητό άρεσε στην Κατίνα Παξινού να σερβίρει η ίδια στους άλλους ηθοποιούς. Ποιοι τραγωδοί μετά τις πρόβες ξενυχτούσαν παίζοντας σκάκι ή παντομίμα. Πώς βρέθηκε ο νεαρός Διονύσης Φωτόπουλος να κατασκευάζει ένα ξίφος, για να το χρησιμοποιήσει η Μαρία Κάλλας στην παράσταση της «Νόρμα». Ποια περίοδο υπήρξε «άβατο» η ταβέρνα «Λεωνίδας» και για ποιους. Τι είχαν ζητήσει ο Σπύρος Ευαγγελάτος και ο Κώστας Τσιάνος από τους ηθοποιούς τους, σε περίπτωση που κάποιοι συντηρητικοί θεατές αποφάσιζαν να αντιδράσουν στις, τολμηρές για την εποχή, θεατρικές προτάσεις τους. Πώς είχε επικρίνει ο Αλέξης Μινωτής σε μια πρόβα τον νεαρό μαθητή του Δημήτρη Λιγνάδη. Ποια σπουδαία τραγωδός δέχτηκε ν’ αρχίσει η πρόβα πιο αργά, για να παρακολουθήσουν οι νέοι του χορού το Ευρωμπάσκετ. Ποιο τοπικό γλυκό άρεσε στον Φρανσουά Μιτεράν, αλλά και ποια απρόοπτα έζησαν στου «Λεωνίδα» ο Πίτερ Χολ, ο Τζόρτζιο Αρμάνι και ο Ίβο Βαν Χόβε. Γιατί η Αμαλία Μουτούση διέκοψε στην πρεμιέρα της παράστασης του Λευτέρη Βογιατζή τον κομμό της Αντιγόνης και ξάπλωσε για λίγο μπροστά στους θεατές. Τι προσευχόταν μεσ’ στην αγωνία της η Μαρία Ναυπλιώτου πριν από την πρεμιέρα των «Φοινισσών».
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις άγνωστες πτυχές που έρχονται στο φως για πρώτη φορά μέσα από τις απολαυστικές αφηγήσεις των ανθρώπων του θεάτρου. Ιστορίες γεμάτες συγκίνηση αλλά και χιούμορ, που τις έζησαν οι ίδιοι στη διάρκεια έξι δεκαετιών συμμετέχοντας στις παραστάσεις αρχαίου δράματος στην Επίδαυρο.
Πρόκειται για μια πολύτιμη έκδοση που διασώζει την ιστορία του θεάτρου, μέσα από καθημερινές στιγμές των πρωταγωνιστών του, μέσα από την παράλληλη ιστορία και τις αφηγήσεις που σπάνια καταγράφονται και ξεπερνούν το όριο της προφορικής αφήγησης.
