«Όλιβερ Τουίστ» του Καρόλου Ντίκενς στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου

Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού ανεβάζει από τη νέα θεατρική σεζόν 2019-2020 την παραγωγή «Όλιβερ Τουίστ» του Καρόλου Ντίκενς σε απόδοση, θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη και έναν 20μελή θίασο ηθοποιών, στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Το κλασσικό και διαχρονικό έργο του Ντίκενς με τον νεαρό Όλιβερ που έχει εμπνεύσει άπειρες κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι σε μία υπερπαραγωγή για όλη την οικογένεια με την οξυδερκή και φρέσκια σκηνοθετική ματιά της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, πλούσια κοστούμια και σκηνικά από τη Μαρία Φιλίππου, πρωτότυπη μουσική, στίχους και live τραγούδια του Γιάννη Οικονόμου και χορογραφίες από τη Χριστίνα Φωτεινάκη.

Ο Όλιβερ Τουίστ είναι ο ήρωας-σύμβολο που καταφέρνει να διατηρήσει την καλοσύνη και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του μέσα σε ένα ζοφερό και άδικο κόσμο. Ο Ντίκενς, μέσα από αυτό το έργο, στηλιτεύει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή του στην Αγγλία, όπου η ανθρώπινη ζωή έχει μικρή αξία και οι πολλοί ζουν σε απόλυτη φτώχεια, σε μία κοινωνία μεγάλων αντιθέσεων. Το έργο είναι επίκαιρο και στις μέρες μας, όπου παιδιά ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και στερούνται βασικών αναγκών. Ο Ντίκενς καταλήγει με μία νότα ελπίδας και αισιοδοξίας, υποστηρίζοντας πως το καλό μπορεί να θριαμβεύσει και πως η αθωότητα, η αλήθεια και η αγνότητα, αρετές που ανάγονται στην ουσία της παιδικότητας, μπορούν να διασωθούν ακόμα και μέσα σε ένα περιβάλλον ανέχειας και κοινωνικών ανισοτήτων.

Λίγα λόγια για το έργο

-Τι είπες! Έκανε μην μπορώντας να πιστέψ ει στα αυτιά του.

-Σας παρακαλώ κύριε, επανέλαβε ο Όλιβερ, θέλω λίγο ακόμα φαγητό. Πεινάω!

Μεταφερόμαστε στην Αγγλία του 19ου αιώνα. Ο Όλιβερ Τουίστ γεννιέται σε ένα φτωχοκομείο της αγγλικής επαρχίας, ενώ η μητέρα του πεθαίνει στη γέννα. Το βρέφος καταλήγει σε ένα ορφανοτροφείο. Εκεί, ο παιδονόμος αναλαμβάνει να του δώσει ένα όνομα, που το διαλέγει για κάθε ορφανό με αλφαβητική σειρά. Ο Όλιβερ είναι ένα παιδί χλωμό και αδύνατο, πάντα δειλό και τρομαγμένο. Μια μέρα διαπράττει το «τρομερό αμάρτημα» να ζητήσει λίγο παραπάνω φαγητό. Ο διευθυντής του ιδρύματος κ. Μπαμπλ εξαγριώνεται με το θρασύ αίτημά του, τον τιμωρεί με απομόνωση και έπειτα με διωγμό από το ορφανοτροφείο. Ο Όλιβερ, χωρίς πλέον στέγη και μόνος, πιάνει δουλειά στον κύριο που τον «πούλησε» ο κ. Μπαμπλ. Η αμοιβή του είναι ένα πολύ μικρό πιάτο φαγητό και ένας ύπνος σε μια γωνιά, στη βρώμικη σοφίτα του σπιτιού. Μην αντέχοντας άλλο να ζει κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες, αποφασίζει να δραπετεύσει, περπατώντας μέχρι το Λονδίνο. Εκεί, η ευκαιρία για ένα νέο σπιτικό θα δοθεί στον μικρό Όλιβερ από μια συμμορία πορτοφολάδων που θα τον πλησιάσει και θα του ζητήσει να τους ακολουθήσει και να μείνει μαζί τους. Στο νέο του σπίτι, θα γνωρίσει τον αρχηγό της συμμορίας (Φάγκιν), αλλά και τον κακοποιό Μπίλ Σάικς. Το αγόρι εκπαιδεύεται και γίνεται διαρρήκτης, συμμετέχοντας σε όλες τις ληστείες της συμμορίας. Χωρίς την κατάλληλη εμπειρία σε μια από αυτές, θα κάνει ένα λάθος, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά.

Ευτυχώς, ένας καλοσυνάτος άνθρωπος θα βοηθήσει τον Όλιβερ αρχικά να αναρρώσει από τον τραυματισμό του, αλλά και να ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα, ξαναβρίσκοντας έτσι την οικογένειά του, την αγάπη και τη φροντίδα που στερήθηκε.