Ετοιμάζοντας τη συνέντευξη για τον Wax Tailor έπαιζε στο repeat η live ηχογράφηση της συναυλίας στο Olympia το θρυλικό θέατρο του Παρισιού. Τι ενέργεια! Τι ατμόσφαιρα! Καθώς λοιπόν έγραφα, μουτζούρωνα και έβρισκα τη λύση μέσα σε ένα χάος από σκέψεις, beats που με έκαναν να σταματάω και φωνές που μου ψυθίριζαν «μα δεν γίνεται να μην ρωτήσεις και αυτό», έκανα την ευχή στις 17 Ιουνίου να ζήσουμε τέτοιες στιγμές όπως αυτές που αποτυπώνονται στο βίντεο που ακολουθεί.
Έτσι πριν διαβάσετε όσα είπε ο χαρισματικός Γάλλος παραγωγός, πάρτε μια ανάσα, πατήστε play και αφήστε τον Wax Tailor μαζί με τη φανταστική κολεκτίβα των A.S.M, να σας δώσει τη δύναμη να ανταπεξέλθετε σε μια ακόμη πάλη. Και ναι η λέξη πάλη δεν είναι καθόλου τυχαία.
Τώρα λοιπόν και αφού σας έβαλα στο κλίμα μέσα στο οποίο βρίσκομαι και εγώ την τελευταία δεκαπενταετία που παρακολουθώ μουσικά τoν Wax Tailor θα σας πω πως ο Γάλλος συνθέτης και παραγωγός, ο κατά κόσμον Jean-Christophe Le Saoût, ξεκίνησε την πορεία του ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Τη δεκαετία των 90’s είχε το δικό του rap group, τους “La Formule” και το 1998 δημιούργησε το δικό του label Lab’Oratoire. To project “Wax Tailor” γεννήθηκε το 2001, ενώ το 2005 το πρώτο ολοκληρωμένο του άλμπουμ με τίτλο “Tales of the Forgotten Melodies”, μας κάνει να αναρωτηθούμε ποιος είναι αυτός ο τύπος που διασκευάζει τόσο μοναδικά το “Que Sera“. Ακολουθούν υπέροχες δουλειές όπως το “Hope & Sorrow” , το αγαπημένο μου “In the mood for Live” μέχρι και το πιο πρόσφατο “Fishing For Accidents”. Trip hop, turntablism, hip hop, downtempo, electronica όλα τόσο καλά κατασκευασμένα, έχοντας μέσα τους έναν συναισθηματισμό από φως ο οποίος πυροδοτείται από μια σπείρα υγιούς σκέψης.
Αγαπώ πολύ τους καλλιτέχνες που έχουν μια συνέπεια στον ήχο τους αλλά ταυτόχρονα τηρούν μια εξελικτική ισορροπία μεταξύ του πυρήνα τους και αυτών των στοιχείων που δανείζονται από άλλα μουσικά ερεθίσματα για να δομήσουν τις μελωδίες τους. Ο Wax Tailor θεωρώ πως είναι ο μαέστρος αυτής τη σπάνιας ισορροπίας. Δεν ήξερα ακριβώς να εκφράσω τι θαύμαζα περισσότερο στη μουσική του και τι με έκανε να τον ξεχωρίζω. Μετά την κουβέντα μας όμως, νομίζω πως η ειλικρίνεια του χαρακτήρα του με έκαναν να αποκωδικοποιήσω γιατί ο Wax Tailor φτιάχνει μουσική που ακούς πρώτα με την καρδιά. Απολαύστε τον !
Τι συμβαίνει όταν ένας ράφτης κεριών συναντά έναν σαμάνο; Συμβαίνει μαγεία;
Αυτό εξαρτάται από το είδος του σαμάνου. Το 1989 οι Jungles Brothers είπαν “done by the forces of nature” οπότε υπάρχει σίγουρα μια σύνδεση.
Πιστεύεις πως η μαγεία είναι αυτό το σπάνιο μπαχάρι της ανθρώπινης φύσης μας; Ή είσαι πιο γήινος και σταθερός χαρακτήρας.
Είμαι 50/50! Είμαι πολύ ορθολογιστής και ακολουθώ την καρτεσιανή φιλοσοφία σκέψης, αλλά πιστεύω πως η μαγεία είναι μέσα μας και χρειάζεται μια βαθιά βουτιά για να την ανακαλύψουμε, δουλεύοντας σκληρά με τον εαυτό μας.
Ονόμασες το τελευταίο σου άλμπουμ “Fishing for accidents” εξηγώντας σε εμάς τις σκέψεις σου λέγοντας πως τα ατυχήματα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας. Κάνω λοιπόν αναγωγή στην κανονική ζωή μιας και τα λάθη και τα ατυχήματα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επίσης. Γιατί πιστεύεις πως φοβόμαστε τόσο τα λάθη ;
Δεν φοβόμαστε τα λάθη αυτά καθαυτά, αλλά το άγνωστο που εμπεριέχουν, γιατί οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε ασφαλείς. Τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε τις σκέψεις και το νόημα πίσω από τις λέξεις. Όταν λέω “Fishing For Accidents” ο πιο σημαντικός όρος για εμένα είναι να μην «ψαρέψω» κάποιο ατύχημα. Η δική μου θεωρία είναι πως αν έστω και μια φορά καταφέρω να αποδείξω και να αποθανατίσω το λάθος και το κάνω μέρος της παραγωγικής διαδικασίας μου, τότε αυτό σταματάει να είναι λάθος πια και καταλήγει να είναι καλλιτεχνική πρόθεση.
Μπορούμε να πούμε πως μια σειρά λαθών κατά τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας είναι ίσως η πιο αγνή μορφή τέχνης;
Δεν νομίζω, δεν είναι τόσο η θεώρηση πως όλα είναι συμπωματικά. Είμαι control freak κατά τη διαδικασία. Δηλαδή δεν ενεργώ σκεπτόμενος «ας δούμε τι μπορεί να συμβεί» αλλά ταυτόχρονα είναι ψευδαίσθηση να σκέφτεσαι πως η τελική δουλειά θα είναι 100%, όπως την είχες στο μυαλό σου. Έτσι λοιπόν η θεωρία του “Fishing Fort Accidents”είναι περισσότερο πως δεν θα καταλήξω με το 100% αυτού που είχα στο μυαλό μου, αλλά ίσως με το όραμα που είχα στις σκέψεις μου, το μυαλό μου θα ανοίξει και θα φτιάξω το 120% από αυτό που περίμενα ότι μπορώ! Θέλω η πόρτα να μένει πάντα ανοικτή “let the sunshine in…”!
Αποφάσισες να μην ακολουθήσεις ένα καλά δομημένο concept γι’ αυτό το άλμπουμ, αλλά άφησες το ένστικτό σου να σε οδηγήσει. Η τέχνη τελικά τι είναι; Κανόνες ή καλλιτεχνικό ένστικτο;
Και τα δύο χρειάζονται για εμένα! Δεν μιλάω για χαζούς κανόνες και το να προσπαθείς να σέβεσαι έναν κώδικα όπως όλοι! Αλλά για τους δικούς σου κανόνες και τη δική σου ηθική πάνω στη δουλειά. Το καλλιτεχνικό ένστικτο αν δεν συνοδεύεται από σοβαρή δουλειά δεν είναι αρκετό! Για εμένα είναι η ισορροπία αυτών των δύο και η ολοένα αυξανόμενη προσπάθεια που σε κάνουν να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου.
Το ένστικτο είναι ένας τρόπος να αναγεννάς και να ανακαλύπτεις ξανά τον ήχο σου χωρίς να χάνεται ο χαρακτήρας του;
Πραγματικά δεν προσπαθώ να συντηρήσω τον χαρακτηριστικό ήχο. Πιστεύω πως είναι σαν ευχή και κατάρα και είναι κομμάτι του DNA μου. Ακόμα και όταν προσπαθώ να φύγω μακριά, είναι σαν ένα ελαστικό που με τραβάει πίσω! Αλλά το ένστικτό μου, είναι 100% ελεύθερο από οποιαδήποτε προσθήκη στρατηγικών στοιχείων αλλά μια καλή ανάμειξη αυτών! Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν το έχω αναλύσει ποτέ!
Έπειτα από 7 άλμπουμ και 800 live shows σε 60 χώρες, ποιος ήταν ο καλλιτέχνης ή το mixtape που σε ενέπνευσαν να κατασκευάσεις αυτό το όνειρο στο μυαλό σου;
Ω! Αυτή δεν είναι μια εύκολη ερώτηση! Παραδόξως (ή και όχι) το πρώτο όνομα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτό του Stanley Kubrick, ο οποίος δεν είναι μουσικός αλλά είναι απλά συναρπαστικός ο τρόπος με το οποίο, είναι εμμονικά ταγμένος στην τέχνη του και έτοιμος να κάνει κάθε θυσία που απαιτείται, περιμένοντας από τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Μου αρέσει πολύ αυτός ο τρόπος σκέψης.
Είσαι επίσης και ένας αεικίνητος κυνηγός νέων ταλέντων. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που σε κάνουν να επιλέξεις έναν νέο καλλιτέχνη; Μπορείς να αποκαλύψεις την τελευταία σου ανακάλυψη σε εμάς;
Για εμένα πάντα λειτουργεί με τη διαδικασία του σωστού τραγουδιού, για τον σωστό καλλιτέχνη. Ακούω πολύ μουσική και πολλούς νέους καλλιτέχνες και τους αποθηκεύω στο μυαλό μου αλλά δεν επικοινωνώ μαζί τους αν δεν έχω το σωστό τραγούδι για να τους προτείνω. Μια απόδειξη των όσο λέω υπάρχει μέσα στο άλμπουμ μου και είναι η Victoria Bigelow. Θυμάμαι όταν ανακάλυψα τη μουσική της, δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι για αυτή, αλλά μόλις ξεκίνησα να δουλεύω το “Come With Me” επικοινώνησα μαζί της.
Το αγαπημένο μου κομμάτι από όλα στη μέχρι τώρα δισκογραφία σου είναι το “Say Yes”. Ειδικά η ζωντανή ηχογράφηση από το Olympia! Tι ενέργεια! Είναι σαν να έχεις βάλει την καλοσύνη όλου του κόσμου σε ένα τραγούδι! Εσύ λοιπόν σε τι λες ξεκάθαρα ναι;
Δυστυχώς το 2023 υπάρχει περισσότερο “Say No” παρά το “Say Yes” αλλά για να μείνω “Positively inclined” ας πούμε ότι λέω ναι σε κάθε μαχητή, σε κάθε άνθρωπο που παλεύει, σε αυτούς που προσπαθούν να αμυνθούν σε θεωρίες συνομωσίας και σε αυτούς που δείχνουν ενδιαφέρον για την αλληλεγγύη. Όλοι αυτοί είναι ένα μεγάλο ναι από εμένα!
Τι έχεις ετοιμάσει για το αθηναϊκό κοινό στις 17 Ιουνίου στο Arch;
Θα πλαισιώνομαι στη σκηνή από την Charlotte Savary, με την οποία δουλεύουμε μαζί εδώ και 20 χρόνια τώρα. Έπειτα από τον αδελφό Mr Mattic και τον Napoleon Da Legend τον δεύτερο MC ο οποίος είναι μέρος του νέου άλμπουμ και ο οποίος αφενός είναι ένα εξαιρετικό ταλέντο και αφετέρου ένας υπέροχος άνθρωπος. Δουλεύω σε ένα νέο και ανανεωμένο set με νέες προοπτικές το οποίο είναι ανανεωμένο και από πλευράς γραφικών! Οπότε είμαι ενθουσιασμένος να επιστρέψω στην Ελλάδα!
Info:
Wax Tailor | ARCH
