Στο πλαίσιο του Πρωτοβουλίας Γενιά 17 και του περιεχόμενου Στόχου 14, ο οποίος αφορά στη Ζωή στο Νερό, ο Άτεκ (Γιώργος Σκουρλής) δημιούργησε μια νέα τοιχογραφία στην οδό Μιχαλακοπούλου. H τοιχογραφία υλοποιήθηκε υπό την αιγίδα της HELMEPA (Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος), της ERMA FIRST και της EPE (Environmental Protection Engineering S.A.).
Ο καλλιτέχνης επεξεργάστηκε ένα αρχετυπικό ελληνικό ή και μεσογειακό στιγμιότυπο, την εικαστική αποτύπωση μιας στιγμής διακοπών με όλα τα εικονιστικά συστατικά της στοιχεία. Πολύχρωμες ομπρέλες, πτυσσόμενες και πλαστικές καρέκλες, πετσέτες, ψάθες και ψυγειάκια, ό,τι συνθέτει δηλαδή μια πρωταρχική, γνώριμη και οικεία εικόνα καλοκαιρινής ανάπαυλας. Η αμμουδιά, το μπλε της θάλασσας και το γαλάζιο του ουρανού, που προεκτείνεται φυσικά στον γαλάζιο αθηναϊκό ουρανό, είναι σαν μια φωτογραφική ή κινηματογραφική προβολή στον τοίχο μιας πολυκατοικίας εντός του αστικού πεδίου.
Παρά τη νοητή προέκταση του γαλάζιου του ουρανού όμως, ο Άτεκ, στο συγκεκριμένο έργο, δεν συνομιλεί καταφατικά με το περιβάλλοντα χώρο αλλά τρόπον τινά «ανοίγει μια τρύπα» στην αστική εικόνα. Η αντίστιξη αυτή του περιεχομένου της τοιχογραφίας με το συμφραζόμενο του περιβάλλοντος χώρου αιχμαλωτίζει εκ των πραγμάτων το βλέμμα των περαστικών.
Η εικόνα της ελαφρά κυματισμένης θάλασσας μάλιστα, μεταφέρει την θαλασσινή αύρα στο αισθητηριακό φαντασιακό του θεατή, με τις χαρακτηριστικές μετα-ιμπρεσιονιστικής αναφοράς ψηφίδες του καλλιτέχνη να ενισχύουν την ζωντάνια της σύνθεσης. Είτε ως ανάμνηση, είτε ως προσμονή, η εικόνα συντίθεται ή αποσυντίθεται σε θραύσματα. Η αρχιτεκτονική μορφολογία του κτηρίου δε, παρέχει μια διαγώνια γραμμή, η οποία ως οπτική πρόσληψη προσομοιάζει με μια φωτογραφία που διπλώθηκε ή σκίστηκε.
Όπως χαρακτηριστικά παρατηρείται στον Στόχο 14 του ΟΗΕ, το νερό της βροχής, το πόσιμο νερό, ο καιρός, το κλίμα, οι ακτογραμμές, μεγάλο μέρος της τροφής μας ακόμα και το οξυγόνο που αναπνέουμε είναι προϊόντα που μας παρέχει αλλά και ρυθμίζει η θάλασσα, ενώ περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από τη θαλάσσια και την παράκτια βιοποικιλότητα για τον βιοπορισμό τους.
Στην τοιχογραφία του Άτεκ γίνεται ανάγλυφη η «αιώνια» καταφυγή-διαφυγή στη θάλασσα. Στην θάλασσα που εξισορροπεί τα πάντα. Στη θάλασσα που είναι παράγοντας ισορροπίας του κόσμου, του περιβάλλοντος, του κλίματος αλλά και του ανθρώπινου ψυχισμού. Το έργο άλλωστε, αποπνέει μια αίσθηση αρμονίας. Οι άνθρωποι στη σύνθεση συγκροτούν μια ομάδα, μια κοινότητα. Υπάρχουν σε αρμονία με το θαλασσινό περιβάλλον και σε αυτούς επαφίεται η προστασία του.
O στόχος που τίθεται από τον ΟΗΕ είναι έως το 2025 να υπάρχει πρόληψη και σημαντική μείωση όλων των μορφών θαλάσσιας ρύπανσης, ιδίως της ρύπανσης από χερσαίες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων απορριμμάτων και της ρύπανσης από θρεπτικές ουσίες.
Σε τελική ανάλυση η θάλασσα είναι ζωή.
